မ်က္မွန္

Image Link:

ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကုန္ခါနီးတုန္း က ေဆး သြားစစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေဆးစစ္ခ ကုိေတာ့ ရုံးနဲ႔ ခ်ိတ္ထားတဲ့ Insurance Company က အကုန္က် ခံပါတယ္။ ဘာေတြကုိ စစ္ရမယ္ဆုိတာ ကုိယ့္ရဲ႕ အသက္နဲ႔၊ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေဆးစစ္ျပီးသား ေပၚမူတည္ျပီး လုိအပ္တာကို ဒီႏွစ္မွာ ထပ္စစ္ရတာပါ။ က်မတုိ႔ ရုံးက တစ္ႏွစ္ကုိ တစ္ခါ စစ္ခုိင္းျပီး တခ်ိဳ႕ရုံးေတြက တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ခါ ေဆးစစ္ခုိင္းတယ္လုိ႔ ေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္။ က်မအတြက္ ဂ်ပန္မွာ ေဆးစစ္ဖူးတာ ပထမဆုံး အၾကိမ္ပါ။

ေဆးစစ္တာက မျဖစ္မေန စစ္ရမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က မစစ္ခ်င္လုိ႔ သြားမစစ္လည္း ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေဆးစစ္တာ မမွားဘူး ဆုိျပီး သြားစစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ အျပင္မွာ ေဆးစစ္ခ်င္ရင္လည္း ပိုက္ဆံက ေပးရမွာ မဟုတ္လား။ အဲဒါဆုိေတာ့ ရုံးက ေဆးစစ္ခိုင္းတဲ့ အခ်ိန္ စစ္လိုက္ရင္ ပိုက္ဆံ မကုန္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ရုံးက တခ်ိဳ႕သူေတြ က်ေတာ့လည္း သြားမစစ္ၾကပါဘူး။

ဒီတစ္ၾကိမ္ ေဆးစစ္ရတာက ေသြး၊ ဆီး၊ နား၊ မ်က္လုံး၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ အျပင္ အမ်ိဳးသမီး သီးသန္႔အတြက္ဆုိျပီး ရင္သားကင္ဆာနဲ႔ သားအိမ္ကင္ဆာပါ ထပ္စစ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကင္ဆာရွိမရွိ စစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ယန္း ၁၀၅၀ သပ္သပ္ ထပ္ေပးရတယ္။ ဒီႏွစ္ပုိင္းေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ သားအိမ္ကင္ဆာနဲ႔ ရင္သားကင္ဆာ အျဖစ္မ်ားလာတာမို႔ စစ္ခုိင္းတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္က ကင္ဆာအတြက္ မစစ္ခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ပုိက္ဆံေပးစရာမလိုပါဘူး။ ေနာက္ျပီး သြားစစ္ရမယ့္ ရက္ကုိလည္း ရုံးကပဲ သတ္မွတ္ေပးပါတယ္။

*****

ေဆးစစ္ရမယ့္ ေန႔မွာ က်မနဲ႔အတူ အမ်ိဳးသားက အေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးပါတယ္။ သူက က်မအရင္ ေဆးစစ္ဖူးတာမုိ႔ ေဆးခန္းေနရာေရာ ေဆးစစ္ရမွာေတြေရာ ကုိ သိထားျပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ က်မ စစ္ရတဲ့ေန႔က အမ်ိဳးသမီး သီးသန္႔ဆုိေတာ့ ေဆးရုံမွာ ေတြ႕ရတာ အမ်ိဳးသမီးေတြခ်ည္းပဲ။ တျခား ေယာကၤ်ားဆုိလုိ႔ က်မ အမ်ိဳးသားပဲ ရွိတယ္။ သူကေတာ့ က်မေၾကာင့္သာ ေဆးခန္းလိုက္လာရတယ္၊ အေတာ္ေလး အေနခက္ေနတဲ့ပုံပဲ။

ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ ပထမဆုံး Form ျဖည့္ရတယ္။ ေနာက္ျပီး သူတုိ႔ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိလည္း Form ထဲမွာ ထည့္ေရးထားေသးတယ္။ က်မက ဂ်ပန္လုိ ေရးထားတာ သိပ္ မဖတ္တတ္တာမို႔ အဂၤလိပ္လုိ ေရးထားတဲ့ နမူနာ စာရြက္ေလး ထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲဒါကို ဖတ္ျပီး ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြ မွာ အမွတ္ျခစ္ျပီး ေျဖလိုက္ယုံပဲ။ ျပီးေတာ့ ေဆးရုံက ထုတ္ေပးတဲ့ အက်ၤီကုိ လဲ၀တ္ရတယ္။ အေပၚယံေလာက္ပဲ စစ္မယ္ဆုိ ေဆးရုံ၀တ္စုံကုိ အေပၚပိုင္း အကၤ်ီပဲ လဲရပါတယ္။ အားလုံး စစ္ရမယ္ဆုိ ည၀တ္ရင္ဖုံးအကၤ်ီလုိမ်ိဳး လဲ၀တ္ရတယ္။ က်မက အားလုံး စစ္ရမွာမုိ႔ ည၀တ္ ရင္ဖုံး အက်ၤီကုိ ၀တ္ထားရပါတယ္။

*****

ေဆးစစ္မယ္ဆုိေတာ့ အရင္ဆုံး BMI (Body Mass Index) စစ္ရပါတယ္။ အဲဒါက ကုိယ္အေလးခ်ိန္နဲ႔ အရပ္ကုိ တုိင္းယူတာပါ။ ျပီးေတာ့ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ရတယ္။ ေနာက္ မ်က္လုံးစစ္ရတယ္။ က်မက နဂုိကလည္း မ်က္မွန္တပ္ရပါတယ္။ မ်က္မွန္က တပ္ခ်င္ရင္ တပ္လိုက္ မတပ္ခ်င္ရင္ ခၽြတ္ထားလိုက္ ဆုိေတာ့ မ်က္လုံးက ၾကည့္ရတာ သိသိသာသာကုိ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ အနီးဆုိရင္ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရေပမယ့္ ရထားဘူတာမွာ ရွိတဲ့ လမ္းညႊန္ေျမပုံ၊ လမ္းျပ ဆုိင္းဘုတ္ေတြဆုိ အေ၀းက ၾကည့္ရင္ ၀ါးတားတားနဲ႔မုိ႔ သိပ္မျမင္ရပါဘူး။ မ်က္မွန္သြားစမ္းမယ္ဆုိျပီး ခ်ိန္ေနတာလည္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိလာျပီ။ ပ်င္းေနတာေရာ ဘယ္နားသြားျပရမွန္းမသိ၊ ဘယ္လုိေျပာရမွန္းမသိတာေရာ ေပါင္းျပီး မ်က္မွန္ မစမ္းမိတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း မ်က္လုံးက တျဖည္းျဖည္း အားနည္းလာပါတယ္။ ေနာက္ျပီး မ်က္မွန္ကုိင္းကလည္း ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ကတည္းက လုပ္ခဲ့တာမုိ႔ အေတာ္ေလး ေဟာင္းေနျပီး ေဘးကားလုိ႔ တပ္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း တပ္စရာ မ်က္မွန္မရွိေသးတာေၾကာင့္ ရွိတာပဲ ကုပ္ကပ္ျပီး တပ္ထားလိုက္၊ မတပ္ခ်င္ ခၽြတ္ထားလိုက္နဲ႔ လုပ္လာ လိုက္တာ ေဆးလည္း စစ္ေရာ ေကာင္းေကာင္းထိေတာ့တာပါပဲ။

မ်က္လုံးစစ္ဖုိ႔အတြက္ ဆရာမေလးက က်မကုိ “မ်က္ကပ္မွန္ တပ္သလား၊ မ်က္မွန္တပ္သလား” လုိ႔ေမးပါတယ္။ က်မက “မ်က္ကပ္မွန္ မတပ္ဘူး၊ မ်က္မွန္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ သုံးရင္ တပ္ပါတယ္” လုိ႔ေျပာေတာ့ “အခု ပါ လာရင္ သြားယူျပီး တပ္ပါ” လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း အိတ္ေတြ ထားတဲ့ေနရာ ျပန္လာျပီး ပါလာတဲ့ မ်က္မွန္အစုပ္ေလး ထုတ္တပ္ရင္း သူ႕ဆီ တစ္ခါ ျပန္ေျပးရပါတယ္။ မ်က္မွန္တပ္ျပီးေတာ့မွ သူက မ်က္လုံး စမ္းတဲ့ စက္ကေလးေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ခုိင္းရင္း အထဲက “ဂ”ငယ္ ပုံစံမ်ိဳးစုံကုိ ၾကည့္ခိုင္းေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီ “ဂ” ငယ္ ပုံစံမ်ိဳးစုံ ေတြကုိ မ်က္စိ စစ္ဖူးသူတုိင္း သိၾကမွာပါ။ က်မ ၾကည့္ခဲ့တဲ့ “ဂ”ငယ္ေတြမွာ နံပါတ္ ၁ ဂငယ္က အၾကီးဆုံး ျဖစ္ျပီး ဒုတိယ စာလုံး ဆုိရင္ နည္းနည္း ေသး လာပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္း နံပါတ္ ၾကီးလာေလ စာလုံးေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေသး ေသးလာတာေပါ့။ အဲဒီ ဆုိဒ္စုံ ဂငယ္ၾကည့္ခိုင္းေတာ့မွ က်မ မ်က္လုံးေတြ မေကာင္းေတာ့ဘူး ဆုိတာ ဘူးေပၚသလုိေပၚတာပါပဲ။

အစတုန္းက ကုိယ္ကုိကုိယ္ ညာေနေသးတယ္။ မေကာင္းေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္အထိ မေကာင္းဘူးလည္း ဆုိတာ သိမွ မသိတာ။ အခု ဆရာမက ၾကည့္ခုိင္းတဲ့ စက္ရဲ႕ အေပါက္ကေလးက ေခ်ာင္းၾကည့္ရတဲ့ ဂငယ္မွာ က်မ ျမင္ရတာဆုိလုိ႔ နံပါတ္ ၁ ဂငယ္ပဲ ရွိျပီး က်န္တဲ့ ဂငယ္ေတြက အေပါက္ ဘယ္ဘက္ကုိ လွည့္ေနမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ေ၀၀ါးေနတာပါပဲ။ ဆရာမက က်မကုိ “ ဂ ငယ္ ဘယ္ဘက္ လွည့္ေနလဲ ျမင္ရလား” လုိ႔ေမးရင္ က်မ ဘာမွ မျမင္ရလုိ႔ အဆင့္ ၁ ကေနကုိ မတက္ပါဘူး။ သူလည္း “ေသခ်ာ ၾကည့္ပါဦး” လုိ႔ေျပာျပီး ၂ ခါ ၃ ခါ ထပ္စစ္ေပမယ့္ ဂငယ္ရဲ႕ အဖြင့္ဘက္ကုိ မွန္ေအာင္မေျပာႏုိင္လုိ႔ ေနာက္ဆုံး “မ်က္လုံး မေကာင္းဘူးပဲ” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ မ်က္လုံးျပီး နားစစ္တာေတာ့ အေျခအေန ေကာင္းတယ္။ မွန္လုံခန္းထဲမွာ ေနရျပီး အသံတုိးတုိးေလး “တီ”လုိ႔ ၾကားရင္ လက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ခလုပ္ေလးကုိ ႏွိပ္လိုက္ယုံပဲ။ အသံတုိးတုိး သြားေပမယ့္ အားလုံး ၾကားရပါတယ္။ (ေတာ္ေသးတာေပါ့ .. ၀ူး..)

ေသြးစစ္တာက ေသြးစုပ္တဲ့ ဆရာမေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားလိုက္ရတယ္။ လက္ထဲကို အပ္ၾကီး စိုက္ရက္သားကေန ေသြးေၾကာရွာမေတြ႕ပဲ ဟုိစမ္းဒီစမ္းနဲ႔ လက္ကုိ အပ္နဲ႔ ေမႊ႔ေနတာ ေသြးစုပ္တာ မနာပဲ သူအပ္နဲ႔ ေမႊ႕လုိ႔ အရမ္းနာပါတယ္။ ဆရာမက အသစ္မုိ႔ထင္တယ္။ အေၾကာရွာတာ သိပ္မကၽြမ္းက်င္ဘူး။ ပိန္လုိ႔ အေၾကာေတြေပၚေနတာ သူ႕က်မွ အေၾကာရွာမေတြ႕ဘူးရယ္လုိ႔။ လုိသေလာက္ ေသြးစုပ္ထုတ္ျပီးေတာ့ က်မလည္း တအားနာတာ ခပ္ေမ်ာ့ေမ်ာ့ပဲ က်န္တယ္။ ဒါေတာင္ သတၱိ အေတာ္ေကာင္းတာေနာ္။ တစ္ခ်က္မွ ေသြးစုပ္ထုတ္ေနတာကုိ မၾကည့္ဘူး။ မ်က္ႏွာေလး အသာလႊဲထားရင္း လုပ္ခ်င္သလုိသာ လုပ္၊ ထုတ္ခ်င္သလုိသာ ထုတ္ေတာ့လုိ႔ သေဘာထား လိုက္ေတာ့တယ္။ အပ္စြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ေသြးေတြ ထပ္ထြက္လာတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဆရာမလည္း ေတာင္းပန္လိုက္တာ ပ်ာေနတာပဲ။ အပ္စုိက္တဲ့ေနရာမွာ ေသြးေျခဥေနတာ ရက္အေတာ္ၾကာ ခံလိုက္ရတယ္။

က်န္တာေတြက ဓာတ္မွန္ရုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးဆရာ၀န္နဲ႔ စမ္းသပ္ရတယ္။ ေဆးစစ္တာ ၇ မ်ိဳးေလာက္ရွိေတာ့ အေသးစိပ္ ေရးမျပေတာ့ဘူး။ ေဆးစစ္ျပီး ထြက္လာေတာ့ အမ်ိဳးသားက ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာမွာ ေစာင့္ေနတာပါ။ က်မကလည္း ေဆးစစ္ျပီးျပီးခ်င္း သူ႕ကုိ “က်န္တာေတြေတာ့ကိစၥမရွိဘူး။ မ်က္လုံးစစ္တာေတာ့ က်မယ္ထင္တယ္” လုိ႔ ေစာင့္ရတဲ့သူ အားရွိေအာင္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ ေဆးစစ္တဲ့အေျဖ သိရေတာ့လည္း မ်က္လုံးပဲ ေဆးက်ပါတယ္။

*****

ေဆးစစ္ျပီးေတာ့ သိပ္မၾကာဘူး စာေမးပြဲေျဖဖုိ႔ ရွိတာနဲ႔ မ်က္လုံး သြားစမ္းျပီး မ်က္မွန္အသစ္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီမွာက မ်က္မွန္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ မ်က္စိ အလကား စမ္းသပ္ေပးပါတယ္။ မ်က္မွန္ကုိင္းေတြကေတာ့ အစားစားပါပဲ။ က်မ လုပ္ခဲ့တဲ့ မ်က္မွန္ဆုိင္က မ်က္မွန္ကုိင္းနဲ႔ မွန္ကို ယန္း ၅၀၀၀ ေပးခဲ့ရတယ္။ အဲဒါ ေစ်းအသက္သာဆုံးပါ။ ေနာက္ျပီး မွန္မွာ UV Protect ထပ္ျဖည့္ခ်င္တယ္၊ အလြယ္တကူ အစင္း မထင္ခ်င္ဘူး ဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ ပုိက္ဆံ သပ္သပ္ ထပ္ေပးရတယ္။ က်မ လုပ္ခဲ့တုန္းက မ်က္မွန္ကုိင္းေရာ ေနာက္ထပ္ function ထပ္ ထည့္တာက ၃ ခုဆုိေတာ့ ယန္း ၁၀၅၀၀ ေပးလိုက္ရတယ္။ ၁၀ မိနစ္ေစာင့္ျပီးတာနဲ႔ မ်က္မွန္ တစ္လက္ လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ မ်က္မွန္ထည့္ဖုိ႔ အိတ္ကိုေတာ့ ဆုိင္က လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။

အရင္တုန္းက မ်က္မွန္တပ္ေပးမယ့္ မ်က္လုံးက ၾကည့္ရတာ ၀ါးတားတားမုိ႔ အျမင္ သိပ္မၾကည္လင္ပါဘူး။ မ်က္မွန္အသစ္လည္း တပ္လိုက္ေရာ ၾကည့္ရတာ ၀ါးတားတား ျမင္ခဲ့သမွ် အရာအားလုံး ၾကည္လင္ ျပတ္သား ေနေတာ့ စစ တပ္ခ်င္း မေနတတ္ဘူး။ မ်က္မွန္အသစ္ရတဲ့ေန႔က မ်က္မွန္တပ္ျပီး Blog ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား လိုက္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္မွန္၀ယ္တုန္းက ရည္ရြယ္တာ စာေမးပြဲအတြက္ပါ။ မ်က္မွန္တပ္ျပီး Blog ဖတ္တာ ျမင္ေတာ့ က်မ အမ်ိဳးသား ရင္က်ိဳးပါတယ္။ စာဖတ္ေစခ်င္လုိ႔ မ်က္မွန္အသစ္ တစ္လက္၀ယ္ေပးတာလုိ႔လည္း ေျပာေသးတယ္။ အခုေတာ့ စာေမးပြဲလည္း တဆင့္ျပီးသြားတာမုိ႔ မ်က္မွန္ေလး တပ္လ်က္ Blog ေရးျပီး ပို႔စ္အသစ္ တင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။

ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၃၊ ၂၀၀၉။