February 15, 2008

ဘ၀လက္တြဲေဖာ္



ေလးမ က ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ အေၾကာင္း tag ထားတယ္။ ေရးဖုိ႔အေၾကာင္းအရာကုိ စဥ္းစားေတာ့ ဘယ္က စျပီး ဘယ္လုိေရးရမွန္းလည္း မသိ၊ အရင္တုန္းက ေတြးထားမိတဲ့ဘ၀အေဖာ္ဆုိတာကလည္း “ၾကာျပီဆုိေတာ့ ေမ့ေလာက္ပါျပီ”ဆုိသလုိ သီခ်င္းလုပ္ျပီး ဆုိရမလုိပါပဲ။ ကုိယ္ကလည္း လူလတ္တန္းစား ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကီးျပင္းလာရတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ကုိေတာ့့ အခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးမေမွ်ာ္လင့္ထားဘူး။ (ပုိ႔စ္ဆုံးေအာင္ဖတ္ျပီးရင္္ “အမ်ားၾကီး မေမွ်ာ္လင့္ထားေပလုိ႔ပဲ” လုိ႔ ေျပာၾက မလားပဲ။ :P ) ဘ၀ကုိ ရုိးရုိးပဲေတြးခ်င္တယ္။ ရုိးရုိးပဲျဖတ္သန္းခ်င္တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ပုိက္ဆံမခ်မ္းသာရင္ေတာင္ စိတ္မဆင္းရဲခ်င္တာ အမွန္ပါပဲ။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္က စိတ္ကူးခဲ့ဖူးတဲ့ သူကုိ မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့...


*****


အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ဆုိတာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့အရြယ္မဟုတ္လား။ ကုိယ့္ဖူးစာဖက္ကုိ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးျဖစ္ရင္ ေကာငး္မွာပဲလုိ႔ ေတြးဖူးတာေပါ့။ တကၠသုိလ္တက္တုန္းအရြယ္မွာ ရုပ္ရွင္မင္းသား လြင္မုိးက နာမည္စၾကီးတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့့ ကုိလြင္မုိးကုိ သေဘာက်ျပီး သူ႕လုိ အရပ္ရွည္ရွည္ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးဖူးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ Korea ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ ေခတ္စားလာျပန္ေတာ့ ဒါရုိက္တာ“ရင္” လုိ အသားျဖဴျဖဴ၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ မ်က္လုံးျပဴးျပဳး၊ စတုိင္ခပ္မိမိေလး ျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ေတြးမိျပန္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားရုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္တတ္တဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက Speed ဇာတ္ကားကုိ ၾကိဳက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီထဲက မင္းသား Keanu Reeves လုိမ်ိဳး အားကုိးေလာက္ျပီး ကုိယ့္ေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးႏုိင္မယ့္သူမ်ိဳးကုိ သေဘာက်ခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြက စိတ္ကူးယဥ္ သက္သက္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ က်မ ကုိယ္တုိင္လည္း သိခဲ့တာပဲေလ။


တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕က်က် စဥ္းစားရတဲ့ အခါမွာေတာ့ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ က်မ ေမာင္ေလး ထက္ အသက္ ငယ္လုိ႔မျဖစ္သလုိ ကုိၾကီးထက္ ၾကီးတဲ့သူယူဖုိ႔ရာလည္း အင္မတန္ ခက္လွပါတယ္။ တသက္လုံး လက္တြဲသြားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ကုိယ္နဲ႔ အေျခခံစိတ္သေဘာထားခ်င္း တုိက္ဆုိင္ခ်င္တယ္။ ပိုက္ဆံရွိတာ မရွိတာထက္ ရုိးသားျပီး ၾကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္တယ္လုိ႔လည္း ယူဆမိတယ္။ အခ်စ္ဟာ အေရးပါတယ္ဆုိေပမယ့္ အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ ဘ၀ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ တည္ေဆာက္ႏုိင္မယ္မထင္ထားဘူး။ ဆုိးေပေနတဲ့သူကုိ ကုိယ္နဲ႔ ယူျပီးမွ ျပဳျပင္ယူမယ္ဆုိတဲ့ မုိက္ရူးရဲစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးလည္း က်မမွာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ျဖစ္မယ့္သူဟာ ကုိယ္အထင္ၾကီးႏုိင္တဲ့သူ၊ ေလးစားရမယ့္သူ၊ မိဘအသိုက္အ၀ုိင္းက ၾကည္ျဖဴႏုိင္တဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရမယ္။ မာမားကေတာ့ အရင္တုန္းက တရုတ္ပဲ ယူရမယ္ဆုိျပီး ကန္႔သတ္ေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းေတာ့လည္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ပါပါးကေတာ့ တရုတ္ေသြးပါတဲ့သူကုိပဲ ယူေစခ်င္ခဲ့တယ္။ တရုတ္လူမ်ိဳးေတြကလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ မိဘေပးစားတဲ့ သူကုိ ယူရတာမို႔ အဲဒီလုိ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္ကုိ အားကုိးေနမွာထက္ ကုိယ္ကသာ အားကိုးခ်င္တာမို႔ အရည္အခ်င္းအရေရာ အလုပ္အကုိင္ပါ အတည္တက် ရွိတဲ့သူမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ပါတယ္။


ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏုိင္ျပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့ အရြယ္မွာေတာ့ စဥ္းစားစရာ၊ ေရြးခ်ယ္စရာ အခ်က္ေတြဟာ ပုိမ်ားလာတယ္ ဆုိရမလားပဲ။ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ ဇီဇာေၾကာင္လာတယ္ဆုိပါေတာ့့။ အလုပ္ထဲက ခင္ေနတဲ့သူေတြက “အပ်ိဳၾကီး” ဆုိျပီး က်မကုိ စ ၾကတယ္။ “ေရြးမေနနဲ႔ေနာ္။ အမတုိ႔က ဟင္းရြက္ေတြလုိပဲ။ ညေနေစာင္းလုိ႔ ႏြမ္းသြားရင္ ဘယ္သူမွ ၀ယ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကမွ '၀ုိင္' လုိမ်ိဳး၊ ၾကာေလ တန္ဖုိးတက္ေလ။ အမတုိ႔က သနပ္ခါးေသြးရင္ေတာင္ 'ရတာယူမယ္' ဆုိျပီး အသံထြက္ေနျပီ” ဆုိျပီး စတတ္ၾကေသးတယ္။ က်မကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ပဲ “ကံပါလာရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ဖူးစာဆုံမွာပဲ”လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ့တယ္။ [ေဗဒင္တြက္တုိင္းလည္း အပ်ိဳၾကီးမျဖစ္ဘူးလုိ႔ေဟာၾကတာကုိး... ;) ] အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သမီးအလိမၼာပဲလုပ္ျပီး မိဘစကားနားေထာင္သလုိလုိနဲ႔ မိဘစီမံရာပဲ နာခံလိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့။



*****


က်မရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္ကေတာ့ အသက္အားျဖင့္ ၁ ႏွစ္ခြဲသာသာၾကီးပါတယ္။ (က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ ၂ ႏွစ္ၾကီး ၂ ႏွစ္ငယ္ေတြဆုိေတာ့ သူက က်မ ကုိၾကီးထက္ ငယ္ပါတယ္။) Company တစ္ခုတည္းမွာ အလုပ္အတူတူ လုပ္ခဲ့ၾကျပီး ၅ ႏွစ္ေက်ာ္မွ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္း သိေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းတာေရာ၊ မေကာင္းတာေတြေရာေပါ့။ သူဟာ လြင္မုိးလုိေတာ့ အရပ္မရွည္ပါဘူး။ ဒါရုိက္တာ“ရင္”လုိမ်ိဳး စတုိင္ခပ္မိမိနဲ႔ မ်က္လုံးျပဴးျပဴးလည္း မဟုတ္တဲ့အျပင္ တခါတေလ “ဦး၀တုတ္၊ ၀တုတ္ၾကီး” လုိ႔ေတာင္ ေခၚရပါေသးတယ္။ သူ႕ပါပါးက တရုတ္ကျပား၊ ေမေမက ျမန္မာဆုိေတာ့ သူက တရုတ္ေသြး တစ္မတ္ဖုိးေလာက္ပဲ ပါျပီး မ်က္ႏွာက က်မထက္ကုိ တရုတ္နဲ႔ ပုိတူပါတယ္။ Kobe က China Town ဘက္သြားရင္လည္း သူ႕ကုိ “တရုတ္လား” ဆုိျပီး လာေမးတတ္ၾကတယ္္။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်မအိမ္က သူနဲ႔ သေဘာတူခဲ့တာေပါ့။


အ၀တ္အစား၀ယ္ရမွာ အရမ္းႏွေျမာတတ္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာပစၥည္း၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း ဆုိရင္ ေစ်းၾကီးပါေစ ေကာင္းေပ့ဆုိတာမွ ကုိင္ခ်င္၊ သုံးခ်င္တဲ့သူမ်ိဳးပါ။ စိတ္ရွည္၊ သည္းခံတတ္ျပီး စိတ္ဆုိးရင္ေတာင္ မ်က္ႏွာတခ်က္မပ်က္တတ္သူပါ။ စိတ္ရင္းေကာင္းျပီး ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ အစအေနာက္္သန္တယ္။ ဂိမ္းအင္မတန္ေဆာ့ျပီး အေပါင္းအသင္းခင္တတ္တယ္။ အားနာတတ္တယ္။ ေနာက္ျပီး ေယာကၤ်ားေလးတုိ႔ တတ္အပ္တဲ့ ပညာရပ္အားလုံးလည္း တတ္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ ေကာင္းတာေတြအျပင္ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြေရာ လက္ခံႏုိင္လားဆုိတာ ေသခ်ာ စဥ္းစားျပီးမွ လက္ထပ္ဖုိ႔ သေဘာတူခဲ့တာပါ။ က်န္တာေတြကေတာ့ အမ်ား သူငါလုိပါပဲ။ က်မတုိ႔ရဲ႕ အသက္အရြယ္ဟာ စိတ္ကုိ ဦးစားေပးရမယ့္ အရြယ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ျပႆနာ တက္တာမ်ိဳး မျဖစ္လုိလွပါဘူး။ က်မ စိတ္တုိရင္ သူျငိမ္ျပီးေနတတ္သလုိ သူမၾကိဳက္တဲ့ ပြစိ ပြစိနဲ႔ နားပူနားဆာ တိုက္တာမ်ိဳး မလုပ္ျဖစ္ မေျပာျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ပါတယ္။ မၾကိဳက္တာ စိတ္တုိင္းမက်တာ ေတြ႕ရင္လည္း က်မက စိတ္ထဲ မထားတတ္ပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္းဖြင့္ေျပာျပီး ေျဖရွင္းတတ္သူပါ။ က်မက စိတ္ဆုိးလြယ္တတ္သလုိ စိတ္ေျပ တာလည္း လြယ္ပါတယ္။ သူက ေသြးေအးတတ္ျပီး က်မက ေသြးဆူတတ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္က်ျပီးကတည္းက အခုခ်ိန္ထိ က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္ ရန္ျဖစ္လုိ႔ ျပႆနာ တက္တယ္ဆုိတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ က်မအတြက္ အစစ အရာရာ ျဖည့္ဆည္းေပးတတ္သူ၊ က်မ စိတ္ဓာတ္က်ရင္ အားေပးတတ္သူပါ။


အခုလည္း ရုံးက သူေတြအားလုံးက က်မတုိ႔အေၾကာင္းကုိ သိေနတာမုိ႔ တခါတေလ ပါတီမွာ စကားလက္ဆုံၾကမိရင္ က်မကုိ “Why did you fall in love with your husband?" လုိ႔ ေမးတတ္ၾကတယ္။ က်မကေတာ့ စကားၾကီး စကားက်ယ္ မေျပာတတ္သူမုိ႔ “I have no reason” လုိ႔ပဲ ခပ္တုိတုိ ေျဖလိုက္ေတာ့တယ္။ အဲဒါလည္း သူတုိ႔က သေဘာက်ျပီး ရီေနၾကေတာ့တာပဲ။ အမွန္ေတာ့လည္း က်မမွာ ဘာေၾကာင့္ခ်စ္တယ္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ခ်စ္တယ္ဆုိတာ မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာရင္ေတာ့ ရီစရာ ျဖစ္ေနမလားပဲ။ သူ႕ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြက က်မကုိ ဘာလုိ႔ ခ်စ္တာလဲလုိ႔ေမးရင္ ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းဆုိျပေနတတ္ပါတယ္။

"ဘာေၾကာင့္မ်ား ~~ ခ်စ္လဲ..
ဒီလုိေမးရင္ ~~ ခက္သားကြယ္..
အခ်စ္မွာ ~~ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား
မလုိဘူး... ”


က်မ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္က စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ တကယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္က ထပ္တူထပ္မွ်ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင္ေရးမွာ အေရးၾကီးတာက “တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ ရွိဖုိ႔ပဲ လုိတယ္” လုိ႔ ထင္မိ္ပါတယ္။ “နားလည္မႈ”ဆုိတဲ့ ဒီစကားဟာ အေျပာလြယ္သေလာက္ လုိက္နာဖုိ႔ေတာ့ မလြယ္ကူလွပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္အထိ နားလည္ေပးရမယ္၊ ဘယ္အတုိင္းအတာထိ နားလည္ႏုိင္မယ္ ဆုိတာ ၂ ေယာက္သား ညွိယူရင္းနဲ႔ပဲ ......


ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၅၊ ၂၀၀၈။


20 comments:

Anonymous said...

မေရ..ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေနစျပီး လက္ရိွဘ၀ထိ ေရးသြားတာ သိပ္မိုက္တာပဲ...။ ေလးမ လည္း လြင္မိုးလို အရပ္ျမင့္၂ လိုခ်င္တာ..ဟိ..ေကာင္းကင္ၾကီးက လြင္မိုးထက္ ၂ လက္မေလာက္နိမ့္တယ္.... ။

(ေယာကၤ်ားေလးတုိ႔ တတ္အပ္တဲ့ ပညာရပ္အားလုံးလည္း တတ္ပါေသးတယ္။ ) ..ဟိ...ဘာေတြတုန္း..မ..ရ..။

ေလးမတို့လည္း...မ..တို့လိုပဲ.... ခုထိ ရန္မျဖစ္ဖူးေသးဘူး...ေလးမ က ရန္ျဖစ္ၾကည့္ရေအာင္ပါဆိုတာ ကို မျဖစ္ခ်င္ဘူးတဲ့...။

မ..ေရ..အားက်စရာ...ဘ၀ေလးကို မွ်ေ၀တာေက်းဇူးပါ...။

မနုစံနွင့္ မနုစံ၏ ကိုကို .... ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...ရွင္..။

Chit Lay Pyay said...

ဟားဟား အမ-ႏုစံရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္ အေၾကာင္း သိသြားၿပီကြ၊ ေလးမကေတာ္တယ္၊ သူ႔ေၾကာင့္ အားလံုးရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ စပ္စုလို႕ ရၿပီကြ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ အေၾကာင္းကိုေတာ့ xxxxxxxxx :P. လုပ္ခ်င္ ေပမယ့္ မရပါလားေနာ္၊ ဒါေၾကာင့္ နဲနဲ ၾကာေနတာ ဘယ္လိုေရးရမလဲလို႕၊ ဟိ၊ အမ ႏု-စံတို႕ ဘ၀ေလး သာယာခ်မး္ေျမ႕ပါေစ၊ သက္ဆံုးတိုင္ အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းရပါေစ လုိ႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္

Anonymous said...

ဟားဟား..အခ်စ္မွာအေၾကာင္းျပခ်က္မလို သီခ်င္းေလးပါထည့္လိုက္္တယ္ ...
ေရးထားတာ အရမ္းေကာင္းတယ္ အရင္ကေတြးခဲ့တဲ့ လြင္မိုး တို့ ကိုးရီၤးးမင္းသားေလးတို ့လို အစ္မရဲ့ ခ်စ္ခ်စ္က မဟုတ္ေပမယ့္ စိတ္ရွည္ျပီး သီးခံတတ္တယ္ ဆိုကတည္းက အရမ္းကံေကာင္းတာေပါ့ဗ်.......
I have no reason ဆိုတဲ့ အေျဖေလးိကုလဲ သေဘာက်တယ္ ....
အစ္မတို ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ရတုအဆက္ဆက္ ေပ်ာ္ရႊင္နိုင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ...

P.S က်ေနာ့္ကိုလဲ ၀ိုင္းဆုေတာင္းေပးအံုးေနာ့္ ေၾကာင္မေလးေတာ့ ဟုတ္ဘူးး း) ။

kay said...

နုစံေရ..ရိုးရိုးေလး နဲ႕ ရိုမန္တစ္ း))
ဦး၀တုတ္ၾကီး ေတာ့..ပံုေပၚ ျပီ..
မဒမ္၀တုတ္..ဘေလာ့ဂါ ကိုေတာ့..ပံုမေပၚ ေသးဘူး။
း)

Anonymous said...

Wow...a good post.So natural & lovely.Wishing you2 love to next 100 years :)

Anonymous said...

Very nice post A Ma.It's so frank and natural.I believe you two will always have this peaceful life.

ျမရြက္ေဝ said...

အဟီး-- မေလးမ tagလိုက္တာ ဘေလာ့ဂါမမေတြလည္း ေပၚကုန္ျပီ။ အခ်စ္မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္မလိုဆိုလို႕ အလုပ္လုပ္တုန္းက ညီမေလးတစ္ေယာက္ေျပာတာ သြားသတိရတယ္။ သူ႕ကိုၾကီးကို ဘာေၾကာင့္ခ်စ္တာလဲလို႕ အေမးခံရတိုင္း "reasonမရွိဘူး၊ လူကိုခ်စ္တာလို႕ " ေျဖေလ့ရွိတယ္။ သူေျပာမွ စဥ္းစားမိတယ္။ ဟုတ္တာဘဲေနာ္။ ကိုယ့္ကိုေမးတုန္းက ဘာေျဖရမွန္းမသိတာ။ အခုဆို ေျဖတတ္သြားျပီ။

ခ်စ္ျခင္းေတြ၊ နားလည္မႈေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အမတို႕ရဲ့အိမ္ေထာင္ေလး အျမဲသာယာ ခိုင္ျမဲပါေစ။ တီတီတာတာ ရတနာေလးေတြလည္း တိုးပြါးပါေစေနာ္။

သက္ေဝ said...

မႏုစံ...
စာေရးသိတ္ေကာင္းတာဘဲ...
ႏွစ္ေခါက္ဖတ္သြားတယ္...

Anonymous said...

Great Post and story. Yeah.. We have no reason to love but Love, itself is a reason.. Cheers!!! Good Luck in your lives, lucky couples!!!

Thyda said...

Nice one!

diLo said...

ma yae,

u really can write well!
simply story..enriched by ur touch!
after reading ur post, i feel so so .....simply dun no how to describe the feeling!
i like it so so much that i have read it thrice adn goign to print it out to keep it!

wish both of u a blessed life!
hope too tat i can find one as loving as u have describe :)

Anonymous said...

အမေရ လာေရာက္စပ္စုသြားေၾကာင္းပါဗ်...

MgThaJan said...

မႏုစံေရ လာဖတ္သြားတယ္ ခရီးသြားေနလို႕ ေနာက္က်သြားတာဗ်။ မိုက္တယ္ဗ်ာ။ ေယာက်္ားတို႕ တတ္အပ္ေသာ ပညာလဲ က်ဴရွင္ယူခ်င္သား ဟီးးးး သင္ေပးပါလို႕ ေျပာေပး :P

လုလု said...

မႏုစံေရ ႕ ႕႕ လာဖတ္ျပီး အားက်သြားပါတယ္ေနာ္။ အားေပးလ်က္ပါေနာ္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။

Winkabar said...

အစ္မရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္အေႀကာင္းဖတ္သြားတယ္ေနာ္။ ကိုယ္မွန္းထားတာနဲ႕ တကယ့္လက္ေတြ႕က်ေတာ့ တူတာလည္း ရွိတယ္ မတူတာလည္း ရွိတယ္။ တကယ္လက္တြဲသြားရမယ့္သူက ကိုယ္နဲ႕ အဆင္ေျပေနရင္ေတာ့ ၀မ္းသာစရာပဲေပါ့ေနာ္။ အစ္မ ေရ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႕ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ေနာ္။

ThuHninSee said...

မနုစံေရးထားတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ..
အခုတေလာ ပုိ႔စ္အသစ္မေတြ႔ဘူးေနာ္..မအားဘူးထင္တယ္။

nu-san said...

ေလးမ>> ေလးမေရ.. ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစလုိ႔ အမကလည္း ထပ္ဆင့္ဆုေတာင္းပါတယ္ရွင္။ ရန္မျဖစ္ခ်င္ပါနဲ႔ ေလးမရ။ ရန္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေကာင္းပါဘူး.. :)
(ေယာကၤ်ားေလးတုိ႔ တတ္အပ္တဲ့ ပညာရပ္အားလုံးလည္း တတ္ပါေသးတယ္။ ) ..ဟိ...ဘာေတြတုန္း..မ..ရ..။
ေအာ္.. ????? xxxx !!!!! အဲဒါေတြေပါ့ ေလးမရ.. သိတယ္ဟုတ္.. :D

ခ်စ္ေလေျပ>> ေလေျပေရ.. ေလေျပ့အေၾကာင္းလည္း သိခ်င္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါ့.. ေလးမကေတာ့ေတာ္တယ္.. အဲဒါ အမလည္း ေထာက္ခံတယ္.. :D

ေမာင္မ်ိဳး>> ေမာင္မ်ိဳးလည္း လူမေလးနဲ႔ အဆင္ေျပပါလုိ႔ အမဆုေတာင္းေပးပါတယ္.. ကဲ.. ေက်နပ္ျပီဟုတ္... :D

မေက>> ဦး၀တုတ္ပုံေပၚလာျပီလား ..အဟဲ.. မဒမ္၀တုတ္က သူ႕ထက္ ပုိေခ်ာတယ္လုိ႔ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္ထားလိုက္ေနာ္ အမ.. :D

Anonymous>> Thanks for your comment and kind wish. May your blessing comes true.. :)

Tone Tone's Mom>> Thanks and same to you!

ျမရြက္ေ၀>> ေျဖတတ္သြားျပီလား ညီမေလး.. :P
တီတီတာတာ ရတနာ တြတ္တြတ္ေလးေတြေတာ့ လိုခ်င္သား.. ဟား.. ဟား... ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစရွင္.. :D

သက္ေ၀>> လာလည္ျပီး ၂ ေခါက္ဖတ္သြားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ သက္ေ၀.. :)

Khun Mya Hlaing >> Thanks.. thanks.. thanks..... x infinity :P


Thyda>> yes.. of course ha...ha... :D

Dilobear>> Thanks dilo lay.. Wish you "May your dream comes true!!"

မုတ္သုန္>> ဘာေတြ စပ္စုသြားလည္း မုတ္သုန္ေရ.. :D

ကုိသၾကၤန္>> က်ဴရွင္ယူမလုိ႔လား အင္း. ေျပာေပးမယ္ေနာ္.. ကုိသၾကၤန္အတြက္ အနီးကပ္ ရက္တိုသင္တန္း ဖြင့္ခိုင္းေပးမယ္ေနာ္... :D

မလု>> မလုေရ.. လာလည္တဲ့အတြက္ေရာ ဆုေတာင္းေပးတဲ့အတြက္ေရာ ေက်းဇူးပါ အမေရ.. :)

၀ကၤဘာေလး>> ျငိမ္လွခ်ည္လားညီမေလးေရ... ဆုေတာင္းေပးတာ ေက်းဇူးပါ ညီမေရ.. :)

သုႏွင္းဆီ>> ဟုတ္တယ္ မြန္ေရ.. အမ အရႈတ္ေတြ လုပ္ေနရလုိ႔ အသစ္မတင္ႏုိင္တာ။ လာလည္တာ ေက်းဇူးပါ :)

s0wha1 said...

မႏုစံေရ... ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ ေရးတာေလး လာစနည္းနာတာ...

Anonymous said...

အဲဒီ ဦး၀တုတ္ၾကီး ေပါ့ဗ်။ ရံုးက ကေလးေတြ အကုန္လံုးကို game ကစားတတ္ေအာင္လုပ္သြားတာ။

Anonymous said...

က်ေနာ္က 2006 မွာ Tokyo ကိုေရာက္တာပါ..
ဆရာစံ တို႔နဲ႔ လဲတဲ့အသုတ္ကေပါ့..

Japan က အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့
ေနခဲ့ရတဲ့ တစ္ႏွစ္တာကို သတိရမိပါတယ္..

ဆရာစံ နဲ႕ Company က သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကိုလဲ သတိတရနဲ႔ေပါ့..