ဒီႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ Osaka ကုိေရာက္လာတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္သြားပါျပီ။ ၂ ႏွစ္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္ကုိ အခုေန ျပန္ေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ ခဏေလးလုိပဲ။ ဒီကုိ ေရာက္ခါစ မွာ ေနဖုိ႔ အိမ္က အဆင္သင့္ မရွိေသးေတာ့ အခန္း တစ္ခါ ထပ္ရွာရျပန္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အခန္းရွာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း ဒီပုိ႔စ္မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုေရးမွာက လက္ရွိ ေနေနတဲ့ အခန္းအေၾကာင္းပါ။ က်မတုိ႔ ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုမွာ ၀င္ခုိခဲ့ရတဲ့ အိမ္ေတြ အေၾကာင္း အမွတ္တရအေနနဲ႔ သိမ္းထားခ်င္လုိ႔ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။
*****
Osaka ကုိ ေရာက္ေတာ့ ရုံးက စီစဥ္ေပးတဲ့ Mansion မွာ ခဏေနျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီၾကားထဲ အမ်ိဳးသားက အခန္းရွာေပါ့။ အိမ္ရွာဖုိ႔အတြက္ ရုံးက HR ၀န္ထမ္းေတြကပဲ အက်ိဳးေဆာင္ကုမၸဏီနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးပါတယ္။ ဘယ္လုိအခန္းမ်ိဳး ရွာေပးပါဆုိျပီး လုိအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ သူတုိ႔ (HR ၀န္ထမ္းေတြ) ကုိ ၾကိဳေျပာျပထားေပးလိုက္တယ္။ အဓိက အခန္းက်ယ္ျပီး ဟင္းခ်က္ဖုိ႔ မီးဖုိေခ်ာင္နဲ႔ အိပ္ခန္းသတ္သတ္ဆီပါတာရယ္၊ ေနာက္ျပီး ေဘးခန္း ျဖစ္ရမယ္၊ ဟင္းခ်က္ရမယ့္ မီးဖုိခန္းမွာ ျပဴတင္းေပါက္ျဖစ္ျဖစ္၊ တံခါးျဖစ္ျဖစ္ ပါရမယ္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ္ေပးႏုိင္မယ့္ ေစ်းရယ္ကုိ တလက္စတည္း ေျပာျပထားလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မက အလုပ္မရွိေသးပါဘူး။ အိပ္လိုက္ စားလုိက္ ဂရိတ္ဖုိက္ ျဖစ္ေနခ်ိန္ေပါ့။ အလုပ္ကလည္း မရွိ၊ အမ်ိဳးသားလည္း အလုပ္သြားျပီဆုိ တေနကုန္လုိလုိ အိပ္ယာထဲ ေခြေနတာမ်ားတယ္။ ေန႔လည္ ရုံးကေန သူ ဖုန္းေခၚမွ ထမင္း ထ စားတာ။ ညေနေစာင္းရင္ အ၀တ္ေလွ်ာ္စရာ ရွိတာ ေလွ်ာ္ျပီး ညစာ စားဖုိ႔ျပင္ဆင္ရတယ္။ Mansion မွာ ေန ေနတုန္း တရက္ေပါ့။ အမ်ိဳးသား မနက္ပုိင္း ရုံးသြားျပီး က်မလည္း ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ၊ ႏုိးလာေတာ့ အိပ္ယာက ထလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ထ လိုက္ရင္ ဇက္က တအားနာတာပဲ။ အိပ္ယာေပၚ ျပန္လွဲမယ္ဆုိလည္း အဲဒီလုိပဲ တအားနာတာ။ ညေန သူ ရုံးက ျပန္လာေတာ့ က်မအျဖစ္ကုိၾကည့္ျပီး ရီရမလုိ ငိုရမလုိနဲ႔။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးနဲ႔ ေခါင္း လွည့္လုိ႔မရဘူးေလ။ တခုခုကုိ ၾကည့္ခ်င္ျပီဆုိ လူတစ္ကိုယ္လုံး လွည့္မွ အဆင္ေျပတယ္။ ရာသီဥတုကလည္း အရမ္းေအးေနခ်ိန္ဆုိေတာ့ ၂ ရက္ ၃ ရက္ေလာက္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ပုိင္း အဲဒီလုိျပန္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္လုိ႔ အိပ္ရင္ သတိထားျပီး အိပ္တယ္။
အိမ္ငွားတဲ့ ကုမၸဏီက အခန္းေတြ လိုက္မျပခင္ အရင္ဆုံး အခန္းပုံစံ စာရြက္ေတြ ရုံးယူလာေပးျပီး စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္မျဖစ္ ၾကည့္ေစပါတယ္။ စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္မယ့္ ၃ ခန္းေလာက္ကုိ ကားနဲ႔ လူကုိယ္တုိင္ လိုက္ျပေပးတာပါ။ အဲဒီထဲက ကုိယ့္စိတ္ၾကိဳက္အခန္းကုိ ေရြးလိုက္တာ။ အေျခအေနက ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ အခ်ိန္အၾကာၾကီးလည္း မရသလုိ သိပ္လည္း ေဂ်းမ်ားေနလုိ႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေရြးရပါတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ အိမ္ခဏခဏ ေျပာင္းေနရတာကုိ မၾကိဳက္တာေရာ၊ ေနာက္ျပီး အိမ္စေပၚတင္တဲ့ပိုက္ဆံကုိ ရုံးက ေပးမွာမုိ႔ တကယ္လုိ႔သာ အခုေရြးထားတဲ့အိမ္ကုိ မၾကိဳက္လုိ႔ ေနာက္တစ္အိမ္ေျပာင္းမယ္ဆုိရင္ အိမ္စေပၚေငြကုိ ကုိယ့္ဘာသာ ေပးရမွာပါ။ အိမ္စေပၚေငြက အခန္းေပၚမူတည္ျပီး အနည္းဆုံး ယန္း ၅ သိန္း၀န္းက်င္ေလာက္ ေပးရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့့္ အဆင္ေျပမယ့္ အခန္းကုိပဲ တစ္ခါတည္း ေရြးလိုက္ရတာ။
အခန္း ငွားတာ၊ လိုက္ၾကည့္တာ အားလုံး အမ်ိဳးသားက သူ႕ဘာသာ သူပဲဲ စီစဥ္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ လိုက္ၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္လည္း အုန္းလြဲေနတာမုိ႔ အိပ္ယာထဲေန ေနရတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒါလည္း တမ်ိဳးေတာ့ ေကာင္းတာပဲ စိတ္မရႈတ္ရဘူး။ လူမပင္ပန္းဘူးေပါ့ေနာ္။ သူကေတာ့ ျပန္လာျပီဆုိ အခန္းက ဘယ္လုိျဖစ္တာ၊ ဘယ္ေနရာကေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ထားတာ ဆုိျပီး ေျပာျပပါတယ္။ ကိုယ္က အိပ္ယာထဲကေန မ်က္လုံးေလး ေပကလပ္ ေပကလပ္ လုပ္ျပရတာေပါ့။ ေခါင္းမွ ညိတ္မရတာကိုး။ သူကေတာ့ က်မ စိတ္ၾကဳိက္ျဖစ္မွာပါ ဆုိျပီး အခန္းပုံစံကုိ မ်က္လုံးထဲျမင္ေအာင္ ေသခ်ာ ရွင္းျပရွာတယ္။ က်မကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ပိုင္လည္း မဟုတ္တဲ့အျပင္၊ ဒီမွာ အျမဲေနခ်င္မွလည္း ေနျဖစ္မွာ ဆုိျပီး ေတာ္ယုံလည္း ေဂ်းမ်ား မေနေတာ့ဘူး။ ကုိယ္နဲ႔ေနလုိ႔ အဆင္ေျပတယ္ဆုိ ျပီးတာပဲေပါ့။
*****
ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၅ ရက္ေန႔မွာ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းျပီး စ ေနျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကုိယ္ေတြအေနနဲ႔ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေပမယ့္ လစ္ကြက္ ဟာကြက္ေတာ့ ရွိေနခဲ့တာပဲ။ က်မတုိ႔အခန္းက ေအာက္ဆုံးထပ္ဆုိေတာ့ အျပင္လူ (သူခုိး) ၀င္လြယ္ ထြက္လြယ္တဲ့ အခန္းမ်ိဳးပါ။ security မေကာင္းလုိ႔ ေတာ္ရုံ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက ေအာက္ဆုံးထပ္ မၾကိဳက္ၾကပါဘူး။ အဲဒါတစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကြာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ေအာက္ဆုံးထပ္က ေစ်းအၾကီးဆုံးျဖစ္ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ ေစ်းအေပါဆုံးပါ။ အခန္းမွာ အိပ္ခန္း ၁ ခန္း၊ အက်ယ္ဆုံးက မီးဖုိခန္း၊ ျပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းလုိ ဂ်ပန္ ျမက္ဖ်ာခင္းထားတဲ့ အခန္း နဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း အိပ္သာ ပါ ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခန္းထဲမွာ အိမ္ေထာင္ ပရိေဘာဂ ပစၥည္း ဘာမွ မရွိတာေၾကာင့္ အကုန္လုံး နီးပါး ၀ယ္ျဖည့္ရတာပါပဲ။ အုိးခြက္ ပန္းကန္ အိပ္ယာခင္း ေသးေသးမႊားမႊားက အစ ၾကီးၾကီးမားမား အဆုံး တျဖည္းျဖည္းခ်င္းစုရတာေပါ့။
ေနာက္တစ္ခ်က္က က်မတုိ႔ ေနတဲ့ ေနရာ နဲ႔ အနီးဆုံး ေျမေအာက္ ဘူတာဆီ ၁၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဧည့္သည္လာရင္ မ်က္ႏွာပူရပါတယ္။ တစ္ေနရာရာ သြားဖုိ႔ကုိ ဘူတာဆီ လမး္အေ၀းၾကီး ေလွ်ာက္ရလုိ႔ပါ။ က်မတုိ႔က ရထားစီးမယ္ဆုိ ဘူတာကုိ စက္ဘီးစီးသြားေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။ ဘူတာဆီ သြားရတာသာ ေ၀းတာပါ၊ စီးလုိ႔ရတဲ့ ရထားလိုင္းေတာ့ မ်ားတယ္၊ ျမိဳ႕လည္ျဖစ္တဲ့ Osaka ဘူတာနဲ႔ဆုိ စက္ဘီးစီးသြားရင္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္္။ ဘတ္စကားလိုင္းေတြ ရွိေပမယ့္ သိပ္မစီးျဖစ္ဘူး။
*****
ဘယ္လုိပဲ မေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိေနေပမယ့္ က်မကေတာ့ အခု အခန္းေလးကုိ သေဘာက်တယ္။ ဟင္းခ်က္ရင္လည္း တံခါးဖြင့္ျပီး ၾကိဳက္သလုိ ခ်က္လုိ႔ရတယ္။ ငါးပိရည္ပဲ က်ိဳက်ိဳ၊ ငရုတ္သီးပဲ ဆီသတ္သတ္ ေဘးဘက္မွာ နီးနီးကပ္ကပ္ အိမ္မရွိတဲ့အတြက္ အခုထိေတာ့ အတုိင္မခံရေသးပါဘူး။ ဒီလုိပဲ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြ ျဖည့္စဥ္းစားျပီး ေျဖသိမ့္ရတာေပါ့။ ေနာက္ျပီး က်မတုိ႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္လိုက္ရင္ ယုိဒုိဂ၀ (Yodogawa) ျမစ္ ရွိပါတယ္။ လမ္းထဲ ၀င္လိုက္လုိ႔ အိမ္နား ေရာက္ေတာ့မယ္ဆုိ ျမစ္ဘက္ကေန တုိက္လာတဲ့ေလကို ရႈရတာ လတ္ဆတ္တယ္လုိ႔ ခံစားရတယ္။ ျမက္နံ႕ေလးေတြပါ ေရာျပီး ပါလာေတာ့ လယ္ကြင္းေတြကုိ ျဖတ္ျပီး တုိက္လာတဲ့ ေလကုိ ရႈရသလုိပဲ ျမန္မာျပည္ကုိ သတိရမိတယ္။ ပ်ငး္ရင္ ကန္ေဘာင္ေပၚတက္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားလည္း ေႏြဘက္ မီးပန္းလႊတ္ပြဲ တက္ၾကည့္တာကလြဲရင္ ျမစ္ကမ္းေဘာင္ေပၚ သိပ္မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ရုံးပိတ္ရက္ မနက္ပုိင္းေတြဆုိ ေခြးေက်ာင္းတဲ့သူေတြ၊ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူေတြ၊ စက္ဘီးစီးေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ကန္ေဘာင္မွာေတာ့ လူစည္ကားေနတာပဲ။
ေနလာတာ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနသားက်လာသလုိပဲ။ အျပင္က ျပန္လာရင္ ကုိယ့္အိမ္ ကုိယ့္ရာ ျပန္ေရာက္သလုိ ခံစားရျပီး ပင္ပန္းတာေတြ ေျပရတာပဲ။ အိမ္ရွင္က ဆက္ငွားေနသေရြ႕ က်မတုိ႔ကလည္း Osaka မွာေနသေရြ႕ ဒီအိမ္မွာပဲ ေနျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၆၊ ၂၀၀၉။
22 comments:
အေနၾကာလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္အိမ္လိုေလးျဖစ္ေနတဲ့ ဒီကုတင္နဲ႔ ဒီစာပြဲ.. ဒီအခန္းေလးကို ခင္တြယ္ေနတယ္.. အျခား အခန္းကိုလည္း မေျပာင္းခ်င္ဘူး.. အျခားၿမိဳ႕သြားၿပီး ျပန္လာရင္ ကိုယ့္အခန္းေလးထဲေရာက္မွ ေနသာထိုင္သာရွိတယ္.. ခင္တြယ္ေနတာ ေျပာပါတယ္.. တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က ဧည္သည္ပါပဲ..
အင္း.. အန္တီေျပာျပတာနဲ႔တင္ ေနခ်င္စရာေလးပါ
ဒီလိုပဲေနရမွာေပါ႔.. း)
အိပ္ရာေပၚကေန ေျပာသမွ်ေခါင္းမညိတ္ႏိုင္လို႔ မ်က္လံုးေပကလပ္ေပကလပ္ဆိုတာကို ရီသြားတယ္ :D
ဦးဦးနိက သူဦးမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ ဟြင့္
ဟုတ္ပ မနုစံ ေရ..
ဂ်ပန္မွာက အိမ္ေျပာင္းခ်င္တာေတာင္ေျပာင္း
ဘို႔မလြယ္ဘူးရယ္ေနာ႔.. စေပၚေပးရတာ ေစ်း
အရမ္းၾကီးတာပဲေလ.. က်မတို႔လဲ အေဆာင္မွာ
တစ္နွစ္ေနျပီး ၃နွစ္ ဆက္တိုက္ အျပင္မွာငွား
ေနရတာ ၊အခန္းကက်ဥ္းက်ဥ္ပဲ မို႔ သမီးေလးက
မၾကိဳက္ဘူးရယ္ေလ..အိမ္ က်ယ္က်ယ္ေျပာင္း
ခ်င္တယ္ပဲ ခဏခဏေျပာေနတယ္။အေဆာင္
မွာတုန္းကေတာ႔ မိသားစုခန္းအက်ယ္ၾကီးနဲ႔
တစ္နွစ္ေနခဲ႔ရတာဆိုေတာ႔ အခုေနတဲ႔ အိပ္ခန္းရယ္ ၊ ထမင္းစားခန္းရယ္၊ မီးဖိုေခ်ာင္၊ေရခ်ိဳးခန္း၊အိမ္သာတြဲရက္ အခန္းေလးမွာ က်ဥ္းလို႔တဲ႔.. ဒါေပမယ္႔ ၃နွစ္
ျပည္႔ေတာ႔မယ္.. း)
အခု ဒီနွစ္ေတာ႔ အိုဒိုင္းဘား အေဆာင္ကို
ေလ်ွာက္ထားတာပဲ..ရ မရေတာ႔ မသိေသး
ဘူးေလ.. ရရင္ေတာ႔ သမီးေလးစိတ္ၾကိဳက္
၁ နွစ္ေလာက္ ဂ်ပန္မွာ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း
ေနရမွာေပါ႔ေလ။ က်မကေတာ႔ အိမ္ေျပာင္းရ
မွာ ပ်င္းေနတယ္. တစ္နွစ္ပဲ က်န္ေတာ႔တာ
မထူးဘူး..ဒီအခန္းမွာပဲ ဆက္ေနၾကမယ္ေပါ႔။
အေျခ အေနအရပါပဲ..မသိေသးဘူးရယ္.
ေနာက္နွစ္ အိုဆာကာလာရင္ အလည္လာမယ္ေနာ္. :D
အမ ေဘဘီေလးထားဖို႕ အခန္းက်ယ္က်ယ္ေလး ရွာရမယ္ေလ ေနာ္... ဟုတ္ဘူးလား။:P
အိမ္ဆိုတာကလဲ ၾကာၾကာေနရင္ ေနသားက်ျပီး သံေယာဇဥ္တြယ္မိသားေနာ္။ ညီမလည္း အရင္က ေနခဲ့တဲ့ မလူးသာမလြန္႕သာအခန္းေလးကို သတိယတယ္။ တႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ေနခဲ့ရတာကိုး။ လူအေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕ ေႏြးေထြးတယ္ေလ။ တခါးဆြဲဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ တခါတေလမကတဲ့ မေပ်ာက္တေပ်ာက္ ဟင္းနံ႕ရလိုက္ရင္လည္း ဪ ကိုယ့္အခန္းေလး တယ္အနံ႕ထြက္ေနပါလားေပါ့။ အခန္းထဲေရာက္ျပီး ခဏေနေတာ့ ႏွာေခါင္းယဥ္သြားျပီး မသိေတာ့ဘဲ ေနလို႕ေကာင္းေနျပန္ေရာေလ။
ဒီဘက္ေရႊ႕လာတာ ခုထိေတာ့ အဲလို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မခံစားရေသးတာ အမွန္။ မၾကာေသးတာလဲ ပါမွာေပါ့ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနရာအသစ္အေၾကာင္း ေရးမယ္လုပ္လိုက္တိုင္း ဖီလင္မလာလို႕ အေတြးမွာတင္ ရပ္ရပ္သြားတာ။ ေနာင္မ်ားက်ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုလာမယ္မသိဘူး။ ခုေတာ့ ေနသားအက်ဆုံးေနရာလို႕ေျပာရင္ မီးဖိုေခ်ာင္ပါဘဲ။ ေရာက္ကတည္းက ကိုယ့္လက္ကိုယ့္ေျခ ျဖစ္ေနလို႕ေလ။ တိုက်ိဳေရာက္ရင္ လာလည္ေနာ္။ အရင္ကေတာ့ ေနရာမရွိလို႕ မဖိတ္ႏိုင္ခဲ့တာ။ ခုေတာ့ အမတို႕လာရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ထားေပးမယ္။ ဟင္းေတာ့ အတူခ်က္မယ္ေနာ္။ အဟီး းD (ကိုယ့္လက္ရာ ကိုယ္စိတ္မခ်လို႕။)
အားက်လိုက္တာ။ ဒီမွာေတာ႔.. ဟင္းခ်က္ၿပီးတဲ႔အခ်ိန္
ျပတင္းေပါက္ ခဏဖြင္႔တာေတာင္ ခ်မ္းလြန္းလို႔။ အစ္မမွာ အဲလို ဟင္းခ်က္ရတာ ေကာင္းတဲ႔ ေနရာေလးရိွတာ အားက်လိုက္တာ။
ဟုတ္တယ္ေနာ္နုစံ။ ကိုယ္ေနေနက်ေနရာေလးက ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ နိဗၺာန္ပါပဲ။ ကေလးေတြရရင္ေတာ့ မရေတာ့ဘူးေ၀့။ ေဆာ့စရာေနရာေတြ၊ အရုပ္ေတြနဲ ့က်ယ္က်ယ္မွေကာင္းေတာ့တာ။
ေနရာေလးက ပတ္ဝန္းက်င္သာယာတယ္ဆိုလို႔ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ အမႏုစံ။ ဟုတ္ပါ့ အျပင္သြားလို႔ေမာလာရင္ ကိုယ့္အိမ္ေလးက ေအးခ်မ္းသြားေစတာ အမွန္ပဲ။ ေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာေလးေတြ အျမဲေတြ႔ႏိုင္ပါေစေနာ္ အမ။ စားလိုက္အိပ္လိုက္ ဂရိတ္ဖိုက္ဆို အဲတုန္းက ဝလာမွာေပါ့။ အခန္းက အျပင္ဆံုးဆို ဟင္းခ်က္ရတာလည္း အဆင္ေျပ။ မိုက္မွမိုက္။
အစ္မတို႕ အိမ္ေလးကို အလည္လာခ်င္တယ္ း) ၾကည္နူးစရာေလး စိတ္ကူးနဲ႔ ရူး :P
အစ္မႏုစံေရ ပုံရိပ္လည္း ျပတင္းေပါက္နဲ႔ ေလ၀င္ေလထြက္ ေကာင္းတဲ့ အခန္းမွ ႀကိဳက္တယ္။ ခ်က္ႏုိင္ျပဳတ္ႏုိင္ ေအာင္လုိ႔ေလ။
ဟုတ္တယ္ (ေထာက္ခံသြားသည္)
ႏုေရ
လူဆိုတာ ကိုယ္ေနေနက် ေနရာေဒသေလးကို သိပ္ခင္တြယ္တတ္တာေနာ္။ အခုလို ျမစ္ကေလးေဘးမွာ ေလေကာင္းေလသန္႔ေလး ရၿပီး စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနရတာလဲ ဘ၀ ကုသိုလ္တမ်ိဳးပါပဲ။ ပို႔စ္ေလးဖတ္ၿပီး ၀မ္းသာမိတယ္။
နုစံေရ ..ကိုယ္တို႕ မေတာ့..ငပိေရ ၾကိဳဖို႕အေရး.. ေဘးအိမ္က..လူေတြ အျပင္သြားခ်ိန္ ေခ်ာင္းရတယ္။
ဒါနဲ႕ အေပၚက..ကြန္မန္႕ေတြၾကည့္ရတာ..ဘာလဲ.. အခန္းခ်ဲ႕ေတာ့မယ္လား.. ေျပာျပအံုးေနာ္ း)
ဟုတ္တယ္ ကိုယေနေနက်ေနရာ ကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ။
အုန္းလြဲတာ မ်က္လံုးထဲၿမင္ေယာင္မိ..ဟိ
ဟုတ္တယ္ (ေထာက္ခံသြားသည္)
မမခင္ဦးေမေျပာတာကို ထပ္ဆင့္ေထာက္ခံပါတယ္..
Xထံု
လည္လည္ထပ္ေရာက္တယ္ မနုစံ ေရ...
ထမင္းနဲထိုးနည္းေလးေရးျပီးသြားေၾကာင္း သတင္းပို႔
ရင္းနဲ႔ ကြန္မန္႔ေတြ ဖတ္သြားတယ္ေနာ္. ညီမ ျမရြက္ေ၀
ေျပာတာ ဟုတ္လား မနုစံေရ။ း)
ေပ်ာ္စရာမိသားစုေလးကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစရွင္။
ေနာက္အလွည္႔ဆို ညီမ ျမရြက္ေ၀ အလွည္႔ေနာ္။ :P
wish the best in new year
တူတူပါပဲ.. သူမ်ားအိမ္ ကုိယ့္အိမ္ လုပ္ေနရေပမယ့္ ခဏေနရတဲ့ ေနရာေလးမွာ ေပ်ာ္ေနရတာပါပဲ.. ျမစ္နဲ႔ နီးနီးေလးဆုိေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့.. ေလေကာင္းေလသန္႔ေလး ရႈရတာလည္း ကုသုိလ္ ထူးတာပါပဲ။ home sweet home!
ႏုေရ...
ေနာက္က်မွ ေရာက္လာခဲ့တယ္...
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္ေပမယ့္ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ေနရတဲ့ေနရာေလးကို ကိုယ့္အိမ္လို႕ပဲ သေဘာထားၿပီးေနမွ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမွာေပါ့...။
၀မ္းသာစရာ သတင္းေလးေရာ... ဘယ္ေတာ့ၾကားရမွာလဲ...
နုေရ… ဒီမွာလဲ ေအာက္ထပ္က ေစ်းအေပါဆံုးပဲ…
နုတို ့အိမ္ေလးက ျမစ္နဲ ့နီးေတာ့ စိတ္ကိုလန္းဆန္းေစတာေပါ့…
အမတို ့အိမ္လဲ ရထားဘူတာနဲ ့ ၁၀မိနစ္ေလာက္ေ၀းတယ္… စက္ဘီးမစီးတတ္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေပါ့…
နုအိမ္ေလးက ခုဆိုရင္အိ္မ္ရွင္မေကာင္းနုလက္ရာေၾကာင့္ ေနခ်င့္စရာေလးျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ…
အစ္မအိမ္ေလးက ေနခ်င္စဖြယ္ေလးျဖစ္မယ္လို႔ေတာ႔သိေနတယ္ ... အစ္မက အိမ္ရွင္းတာေရာ၊ အလွဆင္တာေရာ၀ါသနာပါတာသိေနလို႔ေလး း)
အစ္မနဲ ့ အစ္ကိုတို ့ရဲ့ အိမ္ေလးက ေနခ်င္စဖြယ္ေလးျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ယံုၿပီးသား... မနုစံရဲ့ အစြမ္းေၾကာင့္ေလ..။
ဇနိ>> ကုိဇနိေျပာတာ ဟုတ္တယ္။ တေနရာမွာ ေနသားက်ေနျပီဆုိရင္ ေနာက္တစ္ေနရာကုိ မေျပာင္းခ်င္ဘူးေနာ္။ အမတုိ႔လည္း အတူတူပါပဲ ကုိဇနိေရ... ဒီမွာ ခဏတာ ၀င္ခုိေနၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြပါပဲ။
Craton>> တူေလး.. အဲဒီတုန္းက ဇက္က တကယ္နာတာ.. လုံး၀ လႈပ္မရဘူး.. ကုိယ့္အန္တီကုိ ရီစရာလား.. :)
မ၀ါ၀ါခိုင္မင္း>> ဂ်ပန္က အိမ္ေတြက က်ဥ္းေတာ့ သမီးေလး ေဆာ့ဖုိ႔ ေနရာ မရွိဘူး ျဖစ္တာေပါ့။ အမတုိ႔ အိုဒုိင္းဘား အေဆာင္ကုိ ရပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ Osaka ေရာက္ရင္လည္း တကယ္လာလည္ပါ အမ။ ဖိတ္ပါတယ္ေနာ္.. :)
ထမနဲ ေရးထားျပီး တကူးတက လာေျပာေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ မ၀ါေရ.. လုပ္စားၾကည့္ဦးမယ္.. တျခားေမးခြန္းကိုေတာ့ အေပၚက ပုိ႔စ္မွာ ေျဖျပီးသြားျပီေနာ္.. :D
ျမရြက္ေ၀>> ညီမေလးေရ.. Baby ေလး ရရင္ေတာ့ အေရွ႕ခန္းမွာပဲ ထားမွာေပါ့.. အိမ္ေတာ့ ေျပာင္းျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူး အဟီး.. အခုေလာေလာဆယ္ ဧည့္သည္လာရင္ အဲဒီအခန္းမွာ ေနလုိ႔ရတယ္ေလ.. အမတုိ႔ တုိက်ိဳ တက္ျဖစ္ရင္ တကယ္လာလည္ျပီး ဟင္းလည္း ခ်က္ေကၽြးမွာေပါ့.. :D ညီမေလး လက္ရာလည္း စားေကာင္းမွာပါေနာ္.. အမမွာ ထမင္းဘူးပုံေတြ ၾကည့္ျပီး သြားရည္က်ေနရတာ.. :)
သုႏွင္းဆီ>>ဒီမွာလည္း တံခါးဖြင့္ထားရင္ ခ်မး္တယ္ မြန္။ လူမရွိေတာ့မွ မီးဖုိအခန္း တံခါး ဖြင့္ထားျဖစ္တာ။ ဟင္းခ်က္ဖုိ႔အတြက္ စိတ္မညစ္ရတာေတာ့ အမွန္ပဲ မြန္ေရ.. :)
မယု၀ရီ>> မွန္တယ္ အမေရ.. ကုိယ့္ေနရာေလးက က်ဥ္းက်ဥ္း က်ယ္က်ယ္ ေနရတဲ့ ခဏမွာေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ကေလးရွိတဲ့ မိသားစုဆုိ အိမ္က်ယ္တာ ပုိေကာင္းတာေပါ့ အမရယ္.. :)
မဇနိ>> အမ ဂ်ပန္နဲ႔ ဓာတ္မတည့္ဘူးလား မသိဘူး ညီမေလးရဲ႕.. စားလိုက္ အိပ္လုိက္ လုပ္ေပမယ့္ မ၀လာဘူး။ မဟုတ္တဲ့ေနရာက ၀လာတယ္.. ထုိင္ရတာမ်ားလုိ႔ ဗိုက္ေခါက္ထြက္လာတယ္ေျပာတာ.. တျခားမေတြးနဲ႔ေနာ္.. :P ေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာ အျမဲေတြ႕ႏုိင္ပါေစဆုိတာေလးေတာ့ သေဘာက်တယ္.. အဲဒီလုိပဲ ျဖစ္ပါေစလုိ႔ အမလည္း ထပ္ဆုေတာင္းပါတယ္.. :)
ေမာင္မ်ိဳး>> အမတုိ႔ အိမ္ကုိ တကယ္လာခ်င္သလား။ အမကလည္း တကယ္ေခၚခ်င္ပါတယ္.. ေမာင္မ်ိဳးေရ.. :)
ပုံရိပ္>> ဟုတ္တယ္ ပုံရိပ္ရယ္.. ျမန္မာ ဟင္းနံ႕က တအားစြဲတာဆုိေတာ့ ေလ၀င္ ေလထြက္ ေကာင္းတဲ့ အခန္းမွ အဆင္ေျပမွာေနာ္.. အမလုိပဲ လူတုိင္းျဖစ္မွာပါလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္.. :)
မမခင္ဦးေမ>> မမ ဘာဟုတ္ျပီး ဘာကုိ ေထာက္ခံသြားတာလဲဟင္.. :O
မမုိးခ်ိဳသင္း>> အခုေနရာက ေအးခ်မ္းတာေတာ့ အမွန္ပဲ အမရယ္။ ကားသြားကားလာရွင္းျပီး လူ ျပတ္တယ္လုိ႔ ေတာင္ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ျမစ္ရွိတာလည္း သေဘာက်တယ္။ တခါတေလ ျမစ္ကမ္းေဘာင္ၾကီးကုိ ၾကည့္ျပီး အင္းယားကုိ သတိရတယ္.. :)
မေက>> မေကေရ.. ဒီမွာေတာ့ ၾကိဳက္သလုိ ၾကိဳ၊ ၾကိဳက္သလုိ ေညွာ္ ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး သိလား.. ဘယ္ေတာ့ အတုိင္ခံရမလဲေတာ့ မေျပာတတ္ေသးဘူး.. :P အမေရ... ေလာေလာဆယ္ အခန္းခ်ဲ႕ဖုိ႔ အစီအစဥ္မရွိ၊ ခ်ဲ႕မယ္ဆုိ ကုိယ့္အမေတြကုိ သတင္းဦးအေနနဲ႔ အရင္ေျပာမယ္သိလား.. :)
JuneOne>> ရီပါကြယ္.. ရီပါ.. :D အုန္းလြဲတုန္းကအျဖစ္ကေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ေက်ာ့ေရ.. တကယ္နာတာ.. အိပ္ယာထရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိပ္ယာေပၚျပန္လွဲရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေတာ္ေလး ခံစားရတယ္.. ရာသီဥတု ေအးတာေၾကာင့္ လည္း ပုိနာတာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္.. :)
ေပါက္>> မမခင္ဦးေမကုိ အရင္ ေမးထားတယ္... မမ ဆီကအေျဖရျပီဆုိရင္ ေပါက္ ဆီက အေျဖလည္း အလုိလုိ ရျပီေပါ့ေနာ္... :D
May Burma>> Thanks!! :)
မီယာ>> မီယာေရ.. အမတုိ႔ အားလုံးက ဘ၀တူေတြ ပဲေပါ့ေနာ္.. ခဏတာ ေနရတဲ့ေနရာကိုပဲ ခင္တြယ္ေနၾကရတာ... :)
မမသက္ေ၀>> ေရာက္တဲ့အရပ္မွာေပ်ာ္ေအာင္ေနရတဲ့ ဘ၀ သမားေတြပါ အမရယ္.. :D (အဟီး.. ဇာတ္သံနဲ႔ ေျပာတာ.. ) ၀မ္းသာစရာ သတင္းကေတာ့ လာမယ္ ၾကာမယ္ဆုိသလုိမ်ား ျဖစ္ေနျပီလား မေျပာတတ္ပါဘူး.. စိတ္ခ် ၀မ္းသာစရာဆုိ ကုိယ့္အမေတြကုိ အရင္ဆုံး.. ေျပာဦး.. မွာ.. :)
မတန္ခူး>> အမတုိ႔ဆီလည္း ေအာက္ဆုံးထပ္က ေစ်းသက္သာတာေပါ့ေနာ္.. အတူတူပဲ..
လမး္ေလွ်ာက္ျဖစ္တာ က်န္းမာေရးအတြက္ ပုိေကာင္းတာေပါ့ အမရ။ အိမ္က တစ္ေယာက္ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္သိပ္ပ်င္းတာ။ ဟုိနား ဒီနားဆုိလည္း စက္ဘီးေပၚက မဆင္းဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႕၀ိတ္က ဘယ္ေတာ့မွ မက်တာ.. :D အဟဲ.. က်ေနာ့္လက္ရာဆုိ ေတြးသာၾကည့္ေပေတာ့ အမေရ.. အိမ္ကုိ သိပ္မျပင္ဆင္ျဖစ္ဘူး ... တပတ္နဲ႔ တပတ္ ဖုန္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ စုပ္ယူရတယ္.. :P
ၾကယ္ျပာ>> ညီမေလး အေပၚမွာ မတန္ခူးကုိေျပာသလုိပဲ သိလား.. အမ အိမ္ကေလ ေျပာင္ရွင္းၾကီးမို႔ ဖုန္ပဲ စုပ္ထုတ္တယ္။ က်န္တာေတာ့ ဘာမွ အလွအပ သိပ္မထားျဖစ္ဘူး.. ေနရာက်ဥ္းေတာ့ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အသုံးက်မယ့္ သုံးမယ့္ ပစၥည္းေလာက္ပဲ ၀ယ္ထည့္ထားျဖစ္တယ္ ညီမေလးေရ... :)
ေလးမ>> ကုိယ့္အမေတြ ညီမေတြကေတာ့ အထင္ၾကီးေနတာနဲ႔ ရွက္ေတာင္ ရွက္လာပီ.. အဟိ.. အိမ္လည္ေခၚလုိ႔ ရရင္ ေခၚျပခ်င္တယ္ သိလား.. အိမ္က သာမန္ပါပဲ ညီမေလးေရ.. အရမ္း မျပင္ဆင္ျဖစ္ပါဘူး..
Post a Comment