March 9, 2011

ၾကည့္မိတဲ့ သတင္း (၄-၃-၂၀၁၁)

အုိဆာကာကုိ ေရာက္လာျပီး ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အထိ က်မတုိ႔ အိမ္မွာ တီဗြီ မရွိပါဘူး။ သူေရာ က်မပါ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္ေယာက္ တစ္လုံးနဲ႔ပဲ ေနျဖစ္ခဲ့တာ။ အဲဒီတုန္းက ေတြးမိတာကေတာ့ တီဗြီမရွိလည္း ေနလုိ႔ျဖစ္တယ္ေပါ့။ ေနာက္ပုိင္း တီဗြီ ၀ယ္ျပီးေတာ့လည္း ပိတ္ထားျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က ပုိ မ်ားပါတယ္။ ရုံးဖြင့္ရက္ဆုိရင္ ရုံးက ျပန္လာျပီး ထမင္းစားရင္း ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ပဲ ၾကည့္ျဖစ္တာ။ တီဗြီကေန ဘာအစီအစဥ္ေတြ လာတတ္လဲ ဆုိတာေတာင္ ေသခ်ာ မသိခဲ့ဘူး။ တစ္ခါတေလမ်ား တျခားဂ်ပန္ေတြနဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာျဖစ္လုိ႔ ဘယ္ တီဗြီ အစီအစဥ္ေတြ ၾကိဳက္လဲ၊ ၾကည့္ျဖစ္လဲလို႔ ေမးရင္ မေျဖတတ္ဘူး။

တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဂ်ပန္ကလႊင့္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြထဲမွာ အလကား ၾကည့္လုိ႔ရတဲ့ channel ေတြက စိတ္၀င္စားဖုိ႔ မေကာင္းလွပါဘူး။ အဂၤလိပ္လို အစီအစဥ္ တစ္ခုမွ မရဘူး။ ေနာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ေနတဲ့ တုိက္ မွာ J-com company က 0 yen campaign ဆုိျပီး cable line လာတပ္ေပးတယ္။ အခန္းတုိင္း အလကား လာတပ္ေပးတာဆုိေတာ့ အပ်င္းေျပ ၾကည့္စရာ channel ေတြ ပုိမ်ားလာတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့မွ CNN Japan, Fox, Disney Cartoon, Discovery Japan စတဲ့ လုိင္းေတြနဲ႔ movie နည္းနည္း ပါးပါး ၾကည့္လုိ႔ရလာတာ။

သမီးေလး ေမြးျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ အိမ္မွာပဲ ေနျဖစ္တာမ်ားတာနဲ႔ တီဗြီ ၾကည့္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လုိ အစီအစဥ္ေတြ လာတတ္လဲဆုိတာပါ တျဖည္းျဖည္း သိလာေတာ့ ကုိယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိတဲ့ အစီအစဥ္ေလးေတြဆုိ တကူးတကကုိ ေစာင့္ၾကည့္ျဖစ္တာမ်ိဳး ျဖစ္လာတာေပါ့။ အမ်ားဆုံး ၾကည့္ျဖစ္တာက ခရီးသြားတဲ့ အေၾကာင္း (ဂ်ပန္ျပည္တြင္းေရာ တျခားႏုိင္ငံေတြ အေၾကာင္းျပတာမုိ႔ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ က်မအတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္တစားကုိ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။)၊ သမီးေလး ၾကိဳက္တဲ့ NHK က ျပတဲ့ ကေလးအစီအစဥ္၊ ဟင္းခ်က္တဲ့ အစီအစဥ္ နဲ႔ ဂ်ပန္က celebrities ေတြရဲ႕ အတင္းပေဒသာ ေတြကုိ အမ်ားဆုံး ၾကည့္ျဖစ္တာေပါ့။

အဓိက ေျပာခ်င္တာက ဒီက သတင္းေတြအေၾကာင္းပါ။ ဒီမွာက Hot ျဖစ္တဲ့သတင္းတစ္ခုကုိ တီဗြီလုိင္းတုိင္း လုိလုိက ျပတာမုိ႔ မသိခ်င္လည္း သိေနရတာပါပဲ။ ဘယ္လုိင္းပဲ ေျပာင္းၾကည့္ၾကည့္ သတင္းဆုိတာနဲ႔ လက္တေလာ Hot ျဖစ္တဲ့ သတင္းနဲ႔ စတာ။ ဒါေၾကာင့္ ေန႔လည္ဘက္ မၾကည့္မိလုိ႔ မသိလိုက္ရင္လည္း ညဘက္သတင္းမွာ ျပန္ျပတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမွ မသိေသးရင္လည္း ပိတ္ရက္မွာ တပတ္အတြင္း သတင္း လုိမ်ိဳး အားလုံးစုျပီး ျပန္ျပတတ္တယ္။ က်မအတြက္ေတာ့ သတင္းၾကည့္တယ္သာ ေျပာတာပါ၊ ကုိယ္က ဂ်ပန္စကား လည္လည္၀ယ္၀ယ္ နားလည္တာ မဟုတ္ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာတာကုိ မွန္းသမ္းျပီး ကုိယ္နားလည္ သလုိ ယူဆ လိုက္ရတာပါပဲ။

တစ္ခါတေလေတာ့လည္း သတင္းေတြ ၾကည့္ရင္း "တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းေတြက သိျခင္းထက္ မသိျခင္းက ပုိေကာင္းပါလား" ဆုိျပီး ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးေတြ ၀င္လာမိျပန္တယ္။ အခု လက္ရွိ Hot ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းက ၃ ႏွစ္သမီးေလးကုိ အသက္ ၂၀ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားက သတ္လိုက္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းပါ။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔ ေန႔လည္ေလာက္က တျခား တီဗြီအစီအစဥ္ ၾကည့္ေနရင္း Breaking News လုိမ်ိဳး အေပၚမွာ စာတန္းေတာ့ ထုိးလိုက္ေပမယ့္ က်မ ေသခ်ာ နားမလည္လုိက္ဘူး။ ညဘက္ NHK အဂၤလိပ္ သတင္း နားေထာင္ေတာ့မွ အေၾကာင္းစုံ သိရေတာ့တယ္။

အသတ္ခံရတဲ့ ေကာင္မေလးက မိဘေတြနဲ႔ အတူ super market မွာ ေစ်း၀ယ္ေနရင္း အိမ္သာတက္ခ်င္လုိ႔ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္သာထဲကုိ ၀င္သြားတယ္။ မိဘေတြက ျပန္မလာတာ ၾကာေတာ့ အိမ္သာထဲ၀င္ ရွာတာ မေတြ႔ေတာ့ ကေလးေပ်ာက္တယ္လု႔ိပဲ ထင္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ security camera ကေန ျပန္ ၾကည့္ေတာ့ ကေလးက ၀င္သြားတာပဲ ေတြ႔လိုက္ျပီး ျပန္ထြက္လာတာ မေတြ႔ရဘူး။ အဲဒီ ေကာင္မေလး အိမ္သာ ၀င္သြားျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လူတစ္ေယာက္ လိုက္၀င္သြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ အဲဒီလူ ေက်ာပုိးအိတ္လြယ္ျပီး အိမ္သာကေန ထြက္သြားတယ္ဆုိတာပါ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရဲက အဲဒီလူကုိ ဖမ္းျပီး စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့မွ သူက ကေလးကုိ သတ္၊ အေလာင္းကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲ ထည့္သယ္သြားျပီး အနီးအနားက ျမစ္ထဲကုိ သြားလႊတ္ပစ္လိုက္ျပီး လက္စ ေဖ်ာက္လိုက္တယ္လုိ႔ ၀န္ခံတယ္။ ေနာက္ျပီး သတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားကုိ ေတြ႔လိုက္တဲ့လူတစ္ေယာက္က " သူ႔ကုိၾကည့္ရတာ အရမ္းကုိ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနပုံရတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာ အဲဒီေလာက္ ျပံဳးေပ်ာ္ေနတာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး" ဆုိျပီး ျပန္ေျပာျပတယ္။ ကေလး အေလာင္းကုိလည္း လႊင့္ပစ္ခဲ့တဲ့ျမစ္ထဲမွာ ျပန္ရွာေတြ႔တယ္။

အဲဒီ သတင္းၾကည့္ျပီးေတာ့ က်မ စိတ္ထဲ မတင္မက်နဲ႔။ အခုလုိ သတင္းမ်ိဳးေတြ ၾကည့္ျပီးသြားရင္ ဘယ္သူ႔ကုိ ေဒါသထြက္ရမလဲ၊ အျပစ္တင္ရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားမရဘူး။ ဒီကေလးနဲ႔ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ဘာရန္ျငိဳး ရန္စမွလည္း မရွိပဲ သတ္သြားတယ္ဆုိတာ ေတာ္ရုံလူ မလုပ္တဲ့အျဖစ္ပဲ။ ဒီအတုိင္းသာဆုိရင္ ေန႔စဥ္သြားလာေနရတဲ့ လူေနမႈဘ၀မွာ ကုိယ္ နဲ႔ကိုယ့္မိသားစု အတြက္ အႏၲရာယ္ ဆုိတာ လက္တကမ္းမွာ ရွိေနတာေပါ့။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး သြားလာ ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကံအေၾကာင္းမလွလုိ႔ အဲဒီလုိ အရူးမ်ိဳးနဲ႔ သာေတြ႔မိရင္ ဘ၀က မေတြးရဲစရာပဲ။ ဟုိေတြး ဒီေတြး ေတြးစရာေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ စိတ္ရႈတ္ေထြးလာေရာ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သတ္တဲ့သူရဲ႕ အျပစ္ထက္ ကုိယ့္ကေလးကုိ ပစ္ထားတဲ့ မိဘေတြ အျပစ္လုိ႔ ေျပာၾက ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ဘယ္သူ အျပစ္ရွိလဲဆုိတာ ခဏထားပါဦး။

အေၾကာင္းစပ္မိလုိ႔ ေျပာရရင္ က်မတုိ႔ အိမ္နားမွာ super market တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီမွာ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြ ေရဘူးၾကီး (၃.၅ လီတာ) ကုိ ဆြဲျပီး မႏုိင္မနင္းနဲ႔ ေရလာထည့္တာ၊ အိမ္နား၀န္းက်င္မွာကေလးေတြ စက္ဘီး ကုိယ္စီနဲ႔ ဖုန္းကုိ လည္ပင္းဆြဲျပီး ေလွ်ာက္သြားေနတာ၊ ေက်ာင္းက အျပန္ တစ္ေယာက္တည္း ငုိက္စိုက္ ငိုက္စုိက္ ျပန္လာတတ္တာေတြ က်မ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။ အလြန္ဆုံးရွိရင္ အဲဒီကေလးေတြက မူလတန္းေက်ာင္းသား အရြယ္ေလးေတြပါ။ အဲဒီထက္ေတာင္ ငယ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ မိဘေတြ အလုပ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကေလးကုိ အိမ္ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းေပးထားျပီး ကေလးက အိမ္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ၀င္ထြက္ေနရတာ။ ကေလးေတြ ကုိ မိဘေတြက ကုိယ့္ကုိကုိယ္ confidence ရွိလာေအာင္ တစ္ေယာက္တည္း ေစ်း၀ယ္ထြက္ခုိင္းတာမ်ိဳး၊ တစ္ခုခု လုပ္ခုိင္းတာမ်ိဳး၊ ဘယ္အရာမဆုိ မရ ရေအာင္ လုပ္ရမယ္ သြားကုိ သြားရဲ ရမယ္ ဆုိျပီး ကေလးကုိ စိတ္ဓာတ္ ျမင့္တင္ျပီး ေလ့က်င့္ေပးထားတာ။ ဒါေတြကုိ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာရမလား၊ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာရမလား ဆုိတာ အခုလုိ သတင္းမ်ိဳးေတြ ၾကားရေတာ့ က်မစိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္မိတာ အမွန္ပဲ။ ကုိယ့္ကေလးကုိေရာ ဘယ္လုိ ပုံစံနဲ႔ ၾကီးျပင္းလာေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရမလဲ ဆုိတာ မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး။ အခုအျဖစ္ကလည္း အတူတူပဲေပ့ါ။ ကေလးက အိမ္သာ သြားတာကုိ မိဘေတြက တစ္ေယာက္လည္း လႊတ္လိုက္တာ သူတုိ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီနားေလးကုိ လိုက္ေပးစရာ မလုိဘူးလုိ႔ ထင္မွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒါ မိဘေတြ အျပစ္လုိ႔ ေျပာမလား။

အခုလုိ ဘုမသိ ဘာမသိနဲ႔ စိတ္ကူးေပါက္သလုိ ေလွ်ာက္သတ္တဲ့ အမႈေတြ ဒီေရာက္ကတည္းက ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကား ၾကားေနရတယ္။ စိတ္ဖိစိမႈမ်ားလုိ႔ စိတ္ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ သတ္ခ်င္တယ္ဆုိလည္း ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ သတ္ေသေပါ့။ အခုေတာ့ ဘာမွ အျပစ္မရွိတဲ့သူေတြက အလကားေနရင္း အသတ္ခံေနရတယ္။ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ မိသားစု၀င္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေရာ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရမလဲ၊ ေၾကကြဲေနၾကမလဲ၊ ဘာနဲ႔မွ လဲယူလုိ႔မရတဲ့ ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုပဲေလ။ လူတစ္ေယာက္လုံး ေသသြားမွေတာ့ ဘာနဲ႔မ်ား အေလ်ာ္အစား လုပ္လုိ႔ရဦးမွာလဲ။ အခု ကေလးေလး ဆုိလည္း ၾကည့္ပါဦး။ လူ႔ေလာကထဲ ေရာက္လာတာမွ ၃ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီအရြယ္ေလးက တကယ္ကုိ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ အရြယ္မုိ႔ သူ႔ မိဘ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ငုိေၾကြးေၾကကြဲေနမွာကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာလုိ႔ရတယ္။ အဲဒီ ကေလးေနရာမွာ "ကုိယ့္သားသမီးဆုိရင္" ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳး ေတြးေတာင္ မေတြးရဲဘူး။ ေသတဲ့သူကလည္း ေသသြားျပီ၊ တရားခံကလည္း ထုိက္သင့္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္ၾကခံ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ျပီးသြားေတာ့မွာလား။ ေနာင္ ဒီလုိ အမႈမ်ိဳးေတြ ထပ္မျဖစ္ဘူးလုိ႔ေရာ ဘယ္သူက အာမခံႏုိင္မွာတဲ့လဲ။

အေကာင္းဆုံးက "ဒီေန႔ကစျပီး သြားေလရာ လာေလရာမွာ က်မတုိ႔ မိသားစု အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ေနရာမွာ အျမဲေရာက္ေနရပါလုိ၏" လုိ႔ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းေနယုံမွ တပါး တျခား ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္ပါဦးမလဲ…

မွတ္ခ်က္။ အခု လူသတ္မႈ သတင္းက က်မ နားလည္သလုိ ေရးထားတာမုိ႔ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြမွာ အနည္းငယ္ လြဲမွားႏုိင္ပါတယ္။

မတ္လ ၁၀၊ ၂၀၁၁

January 18, 2011

သမီးေလး ၁ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အလွဴ



ဒီလ ၁၇ ရက္ေန႔က သမီးေလး ၁ ႏွစ္ျပည့္ပါတယ္။ ၁ ႏွစ္ျပည့္ အတြက္ ေမြးေန႔အလွဴကုိ စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိး ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမွာပဲ အလွဴလုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သမီးေလး ၁ လ ျပည့္တုန္းကလည္း အဲဒီမွာပဲ ဘုန္းၾကီးေတြကုိ ေန႔ဆြမ္း ကပ္လွဴခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုတစ္ခါကေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြေရာ သီလရွင္ေတြပါ လွဴျဖစ္ခဲ့တာမုိ႔ အတုိင္းမသိ ၾကည္ႏူး ၀မ္းသာရတယ္။ အလွဴနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဓာတ္ပုံေတြကုိေတာ့ စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိး ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမွာေရာ မမ၀ါရဲ႕ blog မွာပါ တင္ထားပါတယ္။

ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းစကား တခ်ိဳ႕ကုိ blog မွာ အမွတ္တရအျဖစ္ ကူးယူထားလိုက္ပါတယ္။

ဆြမး္ေလာင္းအသင္းရဲ႕ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းပါ..
သမီးေလး အိျမတ္မြန္ ေမြးေန႔မွ စ၍ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာစြာျဖင့္ မိဘ ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ သမီးရတနာေလး ျဖစ္ပါေစလုိ႔ သံဃာမ်ားႏွင့္ သီလရွင္မ်ား ကိုယ္စား ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမွ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သလို္က္ပါတယ္။

အန္တီ၀ါရဲ႕ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္း..
စံ+နုနု(မနုစံ-ဂ်ပန္)တို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္သမီးေလး အိျမတ္မြန္၏ (၁)နွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔မွသည္ ခ်စ္ေသာေဖေဖ ေမေမတို႔နဲ႔အတူ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင္႔ ေမြးေန႔ေပါင္း နွစ္၁၀၀တိုင္ေအာင္ က်င္းပနိုင္ျပီး ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ လိမၼာေသာ သမီးရတနာေလးတစ္ဦး ျဖစ္ပါေစလို႔ အန္တီ၀ါ မွ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

အန္တီသက္ေ၀ရဲ႕ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္း..
သမီးေလးေမြးေန႔အတြက္ လာဆုေတာင္းပါတယ္...
က်န္းမာ ခ်မ္းသာၿပီး အသိဥာဏ္ပညာမ်ား ထူးခြ်န္ထက္ျမက္တဲ့ သမီးေလးတေယာက္ျဖစ္ပါေစလို႔...

ဦးဦး Andy ရဲ႕ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္း..
Happy Birthday, Ei Myat Mon.
(Kids wouldn’t know whether or how their first ever Birthday was celebrated. But we do know for the rest of our live.)

အန္တီ သက္နႏၵာရဲ႕ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း သီခ်င္းေလးပါ..

♫ ♪ ♫ ♪....Happy Birthday to you...! ♫ ♪ ♫ ♪........Happy Birthday to you...! ♫ ♪ ♫ ♪........Happy Birthday Dear. Ei Myat Mon ...! ♫ ♪ ♫ ♪........Happy Birthday to you...♫ ♪ ♫ ♪....!

အန္တီ၀ါ၀ါမြန္ ရဲ႕ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းပါ..
Happy Birthday Ei Myat lay yay...D birthday hma sa lo mam mam tway a myar kyee sarr Naing par say shin :)
သမီးေလး ထမင္းမစားရင္ စိတ္ညစ္ရလုိ႔ ထမင္းမ်ားမ်ားစားဖုိ႔ ဆုေတာင္းေပးထားတာ. :)


အန္တီမုိးခ်ိဳသင္း ရဲ႕ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းပါ..
သမီးေလး ကံေကာင္းတယ္။ ဒီအေဖ ဒီအေမက တုန္ေနေအာင္ ခ်စ္ၾကတာ သမီးေလးၾကီးလာတဲ႔ တေန႔ ေက်းဇူးတင္လိမ္႔မယ္။ Happy Birthday ပါ သမီးေရ..

သမီးေလး ေမြးေန႔အတြက္ ဖုန္း၊ Email အျပင္ FaceBook မွာပါ ဆုေတာင္းေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ 'ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ပါေစ'လုိ႔ ပါပါးနဲ႔ ေမေမက ထပ္ျပီး ဆုေတာင္းပါတယ္။

ဇန္န၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၁၁။

November 29, 2010

သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ-ေအာက္တုိဘာ)

ေမေမလည္း ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းက ေယာကၤ်ားေလး၊ မိန္းကေလး မသိခဲ့ရေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဆုိရင္ေတာ့ သိရေလာက္တယ္ ဆိုျပီး တစ္ပတ္နဲ႔ တစ္ပတ္ ေဆးရုံျပရမယ့္ ရက္ကုိပဲ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ေမေမတုိ႔ မန္ေနဂ်ာေျပာတာေတာ့ ဒီက ဆရာ၀န္ေတြက ကုိယ္၀န္ ၅ လ မေက်ာ္မခ်င္း ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး ဆိုတာ မေျပာၾကဘူးနဲ႔ တူတယ္တဲ့။ ကေလး ဖ်က္ခ်ပစ္မွာစုိးလို႔ လုိ႔ေျပာတာပဲ။ တရုတ္ျပည္မွာေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ဖ်က္ခ်ပစ္တာေတာ့ ၾကားဖူးတယ္။ ဒီမွာေတာ့ အဲဒီလုိ ဖ်က္ခ်လုိ႔ ရလား မရလား ေမေမလည္း ေသခ်ာ မသိဘူး။

ေနာက္ျပီး ရွိေသးတယ္၊ ကုိယ္၀န္ရွိခါစမွာ မအန္မျပဳရင္ ေယာကၤ်ားေလးျဖစ္မယ္တုိ႔၊ ultra sound ၾကည့္လုိ႔ မိန္းကေလးဆုိ ေနာက္က်မွ သိရတယ္တုိ႔၊ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ကုိ ေနာက္ကၾကည့္ရင္ ဗိုက္က ေဘးကုိ ကားမေနပဲ ေရွ႕ကုိ ထြက္ေနရင္ ေယာကၤ်ားေလးျဖစ္မယ္တုိ႔၊ မိခင္ေလာင္းရဲ႕ ဗိုက္မွာေပၚတဲ့ အေၾကာင္းက ေကြးေကာက္ေနရင္ မိန္းကေလးျဖစ္ရမယ္တုိ႔ ေျပာလိုက္ၾက၊ ခန္႔မွန္းလိုက္ၾကတာမ်ား စုံေနတာပါပဲ။ ေနာက္ျပီး အမ်ိဳးေတြကလည္း ပါပါးရဲ႕ ေမြးေန႔ရက္နဲ႔ ေမေမ့ေမြးေန႔ရက္ကုိ တြက္ခ်က္ျပီး စုံ ဂဏန္းဆုိ မိန္းကေလး ဆုိလား၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလား မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး သူတုိ႔ ေျပာၾကတာ။ ႏွစ္ဘက္ အဘုိးအဘြားေတြက ေယာကၤ်ားေလး လိုခ်င္ေတာ့ ေမေမတုိ႔ကုိ တြက္ခ်က္ၾကည့္ေပးျပီး စိတ္ကူးထဲကေန ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္မွာပဲ လုိ႔ ၾကိမ္းေသေပါက္ တြက္ထားၾကတယ္ေလ။ အရာအားလုံးက ကံပါပဲ သမီးရယ္။ ဗိုက္ထဲက ကေလးက ေယာကၤ်ားေလးလား၊ မိန္းကေလးလား ဆုိတာ သူ႔ဟာသူ သတ္မွတ္ထားျပီးသားပါ။ ဘယ္သူကမွ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ေမေမတုိ႔အတြက္ကေတာ့ ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးက ေနေကာင္းတယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ ၾကီးထြားတာလည္း ပုံမွန္ပဲ ဆုိတာနဲ႔တင္ စိတ္ေအးရပါျပီ။

ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာ။ ေမေမလည္း ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးက ေယာကၤ်ားေလးလား၊ မိန္းကေလးလားဆုိတာ သိပ္သိခ်င္တာပဲ။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ စိတ္ထဲကေန ကေလးနဲ႔ စကားေျပာတုိင္း “ကေလးေရ” လုိ႔ပဲ ေခၚေနရေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလည္း “သား” လုိ႔ ေခၚျပီး စကားေျပာခ်င္တယ္၊ မိန္းကေလးဆုိလည္း “သမီး” လုိ႔ ေခၚျပီး စကားေျပာခ်င္ေနမိတယ္။ ကေလးကလည္း ေမေမနဲ႔ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနတာဆုိေတာ့ တစ္ခါတေလ ျငိမ္ေနရင္ “ကေလးေရ.. ျငိမ္ေနပါလား” လုိ႔ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္တာန႔ဲ အထဲက သမီးေလးက “မျငိမ္ပါဘူး ေမေမ” လုိ႔ ေျပာေနသလုိပဲ တြန္းထုိးျပီးကုိ လႈပ္ျပေနေတာ့တာ။ တစ္ခါတေလလည္း ေမေမက ဗိုက္ေပၚ လက္တင္ထားမိရင္ သမီးေလးက လက္ေအာက္နားေလးမွာ ခုံးခုံးေလး ၾကြတက္လာျပန္ေရာ။ အဲဒီလုိ ၾကြတက္လာရင္ ဒါေလးက ေခါင္းေလးမ်ားျဖစ္မလား၊ ဒါေလးက တင္ပါးေလးမ်ားျဖစ္မလား ဆုိျပီး စမ္းၾကည့္ရင္းက စိတ္ထဲလည္း ပီတိျဖစ္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေဆးရုံသြားရင္ေတာ့ မိန္းကေလး ေယာကၤ်ားေလး သိရေလာက္ျပီလုိ႔ ေတြးမိျပီး ေမေမလည္း ဆရာ၀န္နဲ႔ ေတြ႕ဖုိ႔ကုိ စိတ္ေစာေနမိတယ္။

ကိုယ္၀န္ ၅ လေက်ာ္ ၆ လထဲ ၀င္လာျပီဆုိေတာ့ ဗုိက္လည္း သိသိသာသာကုိ ထြက္လာျပီေလ။ ရုံးကလူေတြက ဗိုက္ကုိ ၾကည့္ျပီး “ေလးလားတဲ့” ေမေမ့ကုိ လာေမးၾကေသးတယ္။ ေမေမ့စိတ္ထဲေတာ့ ေလးတယ္လုိ႔လည္း မထင္မိပါဘူး။ ကေလးတုိးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လႈပ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ တင္းျပီး ဗိုက္နာသလုိျဖစ္တာက လြဲရင္ က်န္တာေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္လုိလွဘူး။ စက္တင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔ကေတာ့ ေမေမ့ သြားေတြကုိ စစ္ေဆးဖုိ႔ သြားေဆးခန္း သြားလိုက္ေသးတယ္။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြက ဟုိမုန္းအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ သြားဖုံး ေရာင္ျပီး ေသြးထြက္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ စာထဲလည္း ဖတ္လိုက္မိတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ္၀န္လရင့္လာရင္ သြားႏႈတ္တာတုိ႔၊ သြားပုိးစားလုိ႔ သြားဖာတာမ်ိဳးေတြ လုပ္လုိ႔မရဘူး ဆုိျပီး ဒီပုိ႔စ္ေလး မွာ ေရးထားတာ ဖတ္မိလုိ႔ ေမေမလည္း ေစာေစာစီးစီး သြားကို စစ္ေဆးျပီး သန္႔ရွင္းေရး သြားလုပ္ထားလိုက္တယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ေမေမ့ သြားေတြက အားလုံးေကာင္းတယ္၊ သြားဖုံးေရာင္တာ ေသြးထြက္တာမ်ိဳးေတြ မရွိွဘူး။ သြားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အဲဒါေလး တခုေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။

ဒီလုိနဲ႔ စက္တင္ဘာ ၁၄ ရက္ ေဆးရုံျပရမယ့္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က ထုံးစံအတုိင္း ဗိုက္ေပၚ ဂ်ယ္လီလုိ ခပ္ျပစ္ျပစ္အရည္ေတြ ေလာင္းခ်လုိက္ျပီး ကေလးကုိ စျပီး စစ္ေတာ့တာပဲ။ အရင္ဆုံး ေခါင္းအရြယ္တိုင္းယူတယ္။ ျပီးေတာ့ ကေလး အရပ္ေလး တုိင္းျပီး အေလးခ်ိန္တြက္ယူတယ္ ထင္ရတာပဲ။ စက္နဲ႔ လုပ္ေနတာဆုိေတာ့ ေမေမနဲ႔ ပါပါးလည္း ေဘးကေနပဲ ၾကည့္ေနရတာေပါ့။ အဲဒီေန႔က ကိုယ္၀န္ ၂၃ ပတ္နဲ႔ ၁ ရက္ရွိေနတဲ့ သမီးေလးရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က ၆၅၆ ဂရမ္ရွိလာျပီး ႏွလုံးခုန္တာေလးေတြ၊ အစာအိမ္၊ ဆီးအိမ္၊ မ်က္လုံး၊ လက္၊ ေျခေထာက္ေလးေတြ၊ ေၾကာရုိး နဲ႔ လည္ပင္းေတြပါ ျမင္ေနရျပီ။ အဲဒါေတြ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ဆရာ၀န္က “အားလုံး ေကာင္းတယ္” လုိ႔ ေျပာျပီး ျပန္ေတာ့မယ္ လုပ္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ ေမေမက “ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး သိရျပီလား” လုိ႔ ဆရာ၀န္ကုိ ေမးလိုက္တယ္ေလ။ ေမေမ ေမးလိုက္ေတာ့မွ ဆရာက စက္မွာ ခဏျပန္ထုိင္လုိက္ရင္း “ၾကည့္လုိ႔ရျပီလား မသိဘူး”လုိ႔ ေျပာျပီး ျပန္စစ္ၾကည့့္တယ္။ သူၾကည့္တာလည္း ခဏပါပဲ ၁ မိနစ္ ၂ မိနစ္ေလာက္ေလာက္ေတာင္ ရွိပါ့မလား မသိဘူး။ စစ္ၾကည့္ျပီးတာနဲ႔ “Not decided yet” လုိ႔ေျပာျပီး ျပီးသြားေရာ။

ဆရာ၀န္ကေတာ့ “ကေလးၾကီးထြားႏႈန္းက ပုံမွန္ပဲ ဆုိတာရယ္၊ စိုးရိမ္စရာ မရွိဘူးဆုိတာရယ္” ေျပာျပီး ေနာက္ ၃ပတ္ (ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္) ေန ျပန္လာခဲ့ဖုိ႔ ထပ္ခ်ိန္းလိုက္တာပါပဲ။ သူနာျပဳဆရာမေလးကေတာ့ “ေနာက္တစ္ေခါက္ဆုိရင္ သိရမွာပါ” ဆုိျပီး ေမေမ့ကုိ ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။ ကေလးကေတာ့ အားလုံး အေျခအေနေကာင္းေပမယ့္ ေမေမကေတာ့ အိပ္ေကာင္းစားေကာင္းမို႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တက္လာတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္က ၂ ကီလုိနီးပါး တက္လာျပီး ဒီတစ္ေခါက္က်ေတာ့ ၃ ကီလုိ တက္လာလုိ႔ ဆရာ၀န္က ေမေမ့ကုိ “ကုိယ္အေလးခ်ိန္တက္တာ မ်ားတယ္၊ ပုံမွန္ ၁ လကုိ ၁ ကီလုိပဲ တက္ရမွာ အခု ၃ ကီလိုျဖစ္ေနျပီ” လုိ႔ ေျပာျပီး စာရြက္မွာ မင္နီတားေပးလိုက္တယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ အားလုံး ပုံမွန္ပါပဲ။

ေဆးရုံက အျပန္ ရုံးေရာက္တာနဲ႔ ေမေမတုိ႔ မန္ေနဂ်ာက “ဘာေလးလဲ” လုိ႔ တန္းေမးပါေလေရာ။ “မသိရေသးဘူး” ဆုိေတာ့ သူက တျခား ဆရာ၀န္နဲ႔ ေျပာင္းျပခိုင္းတယ္။ ပုံမွန္ သူမ်ားေတြ ၅ လေက်ာ္မွာ သိေနရျပီေလ။ ရုံးက ေမေမတုိ႔ အသိ တစ္ေယာက္ဆုိ ၁၈ ပတ္ထဲက သိရတယ္ေျပာတယ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ ေမေမတုိ႔ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ပါပါးက “မိန္းကေလးျဖစ္လုိ႔ ေနမွာေပါ့၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိ အခုေလာက္ရွိ ျမင္သာထင္သာ ရွိေလာက္ေရာေပါ့၊ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးက မျပဘူး ဆုိေတာ့ ရွက္လုိ႔မ်ား ေပါင္ေစ့ထားသလားပဲ” လုိ႔ ေျပာျပီး ေနာက္ရင္း ရီေမာေနၾကတယ္။

ေမေမလည္း မန္ေနဂ်ာ ေျပာသလုိ အျပင္မွာ သြားစစ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား လုိ႔ေတာင္ စိတ္ကူးမိျပီး ပါပါးနဲ႔ တုိင္ပင္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ပါပါးကေတာ့ “ ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး သိရဖို႔ဆုိတာ ဆရာ၀န္ေတြ အတြက္က ဘာမွ အေရးမၾကီးဘူး၊ ကေလး က်န္းမာဖုိ႔၊ ၾကီးထြားႏႈန္း ပုံမွန္ျဖစ္ဖုိ႔သာ သူတုိ႔အတြက္ အေရးအၾကီးဆုံး ဆုိေတာ့ ကေလးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး လိုအပ္တာေတြ အားလုံးကုိ ေသခ်ာစစ္ေဆးေပးတာပဲ၊ အခု ကေလးက အားလုံး OK ေနေတာ့ က်န္တာေတြကုိ သိပ္ျပီး အေလးထားပုံ မေပၚဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခု မသိရေသးလည္း ေနာက္ေတာ့ သိရမွာေပါ့၊ အရင္တုန္းက လူေတြဆုိ ေမြးျပီးေတာ့မွေတာင္ သိရေသးတာ။ ဟုိဟုိဒီဒီေတြ ေလွ်ာက္မေတြးနဲ႔” ဆုိျပီး ေမေမ့ကုိ အားေပးရွာတယ္။ ပါပါး ေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ဆရာ၀န္က ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး မေျပာေသးတာကလြဲျပီး ကေလးကုိေရာ ေမေမ့ကုိပါ ေသခ်ာ စစ္ေဆးေပးပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ေဆးရုံက ျပန္လာျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ေမေမလည္း ဗိုက္ထဲက ကေလးနဲ႔ ေန႔တုိင္းလုိလုိ စကားေျပာေနမိတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေဆးရုံရက္ခ်ိန္းမွာ ultra sound ၾကည့္ရင္ ေမေမတုိ႔ကုိ ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလးဆုိတာ သိသာေအာင္ ျပပါ ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။

ႏုိ၀င္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၀။

November 28, 2010

သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္-စက္တင္ဘာလ)

ကုိယ္၀န္ ၄ လေက်ာ္လာတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ အေျဖရဆုံးနဲ႔ အေမးခံရဆုံး ေမးခြန္းေတြကေတာ့ “ကေလးကုိ ဘယ္မွာ ေမြးမွာလဲ” ဆုိတာရယ္၊ “ဘာေလး လိုခ်င္လဲ” ဆုိတာရယ္၊ “ေယာကၤ်ားေလး၊ မိန္းကေလး သိရျပီလား” ဆုိတာရယ္ပဲ။

အစတုန္းက ရုံးကေန ဘယ္ေတာ့ ခြင့္စျပီး ယူရမွန္းလည္း မသိ၊ သူတုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ rule ေတြကုိလည္း ေသခ်ာ မသိေသးေတာ့ ကေလးကုိ ဘယ္မွာ ေမြးရမယ္မွန္း မဆုံးျဖတ္ရေသးဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ရုံးက HR ၀န္ထမ္းက Maternity Leave နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အက်ိဳးခံစားခြင့္နဲ႔ ခြင့္ရက္အမ်ိဳးအစားေတြကုိ ရွင္းျပေပးတယ္။ ေမေမတုိ႔ရုံးမွာေတာ့ Child Birth Leave နဲ႔ Child Care Leave ဆုိျပီး ၂ မ်ိဳးရွိတယ္။ Child Birth Leave က ျမန္မာလုိ ဆုိရင္ေတာ့ မီးဖြားခြင့္လုိ႔ ေခၚမွာေပါ့။ Due date မတုိင္ခင္ ၆ ပတ္ကေန ကေလးေမြးျပီး ၆ ပတ္ကာလ စုစုေပါင္း ၁၂ ပတ္ကုိ Child Birth Leave အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတယ္။ ကေလးေမြးျပီး ၆ ပတ္ ေနာက္ပုိင္းကုိေတာ့ Child Care Leave လုိ႔ေခၚတယ္။ Child Care Leave က ကေလးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔အတြက္ဆုိေတာ့ အမ်ားဆုံး ၁ ႏွစ္အထိယူလုိ႔ရတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား ခြင့္ ၁ ႏွစ္ျပည့္ သြားေပမယ့္ ကေလးကုိ ၾကည့္ေပးမယ့္ သူ မရွိတာမ်ိဳး၊ day care ပုိ႔လုိ႔ မရတာမ်ိဳးဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ ၆ လ ခြင့္ ထပ္တင္လုိ႔ရတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ အေဖေတြလည္း Child Care Leave ယူလုိ႔ရတယ္ဆုိျပီး rule ေတြ ထပ္ေျပာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာသံၾကားမိတယ္။ အဲဒါအျပင္ ကေလး ေနမေကာင္းျဖစ္တာတုိ႔၊ ကာကြယ္ေဆးထုိးဖုိ႔တုိ႔ အတြက္ဆုိရင္လည္း ရုံးကေန အဲဒီရက္ေတြအတြက္ ခြင့္ေပးတယ္တဲ့။

ေမေမကေတာ့ သားဦးမုိ႔လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရန္ကုန္ျပန္ျပီး ေမြးခ်င္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္အမ်ိဳးအစားေတြ သိရျပီးတဲ့ေနာက္ ရက္တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Due Date ကေန ၆ ပတ္မတုိင္ခင္ ဆုိ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔မွ စျပီး Child Birth Leave ယူရမယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆုိ ကုိယ္၀န္က ၃၄ ပတ္ေလာက္ျဖစ္ေနျပီမုိ႔ ပါပါးက ေမေမ့ကုိ ေလယာဥ္စီးျပီး ခရီးမသြားေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ခရီးက ေ၀းေတာ့ ပါပါး လိုက္မပုိ႔ပဲနဲ႔ ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ျပန္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္း မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ။ အဲဒါဆုိေတာ့ ပါပါးက ေမေမ့ကုိ လုိက္ပုိ႔ဦး၊ လိုက္ၾကိဳဦး၊ ေတာ္ၾကာ ေမြးျပီးသြားရင္လည္း ေမေမတုိ႔ကုိ ထားခဲ့ျပီး အုိဆာကာကုိ ျပန္လာရဦးမွာပဲ။ ပုိ႔ဦးဟယ္၊ ၾကိဳဦးဟယ္နဲ႔ ခရီးစရိတ္ကလည္း မသက္သာလွျပန္ဘူး။ မတတ္သာတဲ့အဆုံး ေမေမတုိ႔လည္း လူၾကီးေတြနဲ႔ပါ တိုင္ပင္ျပီး သမီးေလးကုိ ဂ်ပန္မွာပဲ ေမြးဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ တခ်ိဳ႕က ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသားျဖစ္ေအာင္ ဂ်ပန္မွာ ေမြးတာလား ဆုိျပီး ေမးၾကေသးတယ္။ ဒီမွာေမြးတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ကေလးေတြကုိ ဂ်ပန္အစုိးရကလည္း သူတုိ႔ ႏုိင္ငံသား မေပးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သမီးက ဂ်ပန္မွာ ေမြးမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား စစ္စစ္ပါ။

ေမေမ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ထားရျပီဆုိကတည္းက ရုံးမွာေရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကပါ “ဘာေလးလုိခ်င္လဲ” လုိ႔ ေမးၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ကေလးေမြးရင္ “ အိခ်ိ ဟိမဲ နိ တေရာ့ ( ichi hime ni taro 一姫二太郎)” ဆုိျပီး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ အဓိပၸါယ္က အၾကီးဆုံးကေလးကုိ မိန္းကေလး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကျပီး ဒုတိယ ကေလးကုိေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ေမေမနဲ႔ ပါပါး ကေတာ့ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လိုခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရင္ေသြးပဲ မဟုတ္လား။ မိန္းကေလးဆုိလည္း ေမေမနဲ႔ တုိးတုိးေဖာ္ရတယ္၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလည္း ပါပါးနဲ႔ ဂိမ္းေဆာ့ဖုိ႔ အေဖာ္တုိးတယ္လုိ႔ပဲ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမတုိ႔ရဲ႕ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြက တရုတ္လူမ်ိဳးေတြဆုိေတာ့ အင္းစိန္ အန္းကုန္း၊ အန္းမက သူတုိ႔ ေျမးဦးေလးကုိ ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ သမီးရဲ႕ ေတာင္ငူ အန္းကုန္းကလည္း ေရွ႕က ေျမး ၂ ေယာက္က မိန္းကေလးျဖစ္ျပီးသားမုိ႔ ေမေမ့တုိ႔ရဲ႕ ရင္ေသြးကုိေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္မယ္လု႔ိ ေမွ်ာ္လင့့္ထားရွာတယ္။ သမီးရဲ႕ ပါပါးကေတာ့ ဘာေလးရယ္မွ လုိ႔ မေျပာေပမယ့္ သမီးအၾကီးေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ မိဘအေပၚကုိ သိတတ္တယ္ ဆုိေတာ့ မိန္းကေလးျဖစ္လည္း မဆုိးပါဘူး၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလည္း လူၾကီးေတြ ေပ်ာ္ရတာေပါ့ လုိ႔ပဲ ေျပာတယ္။ ေမေမတုိ႔မ်ား ရန္ကုန္ကုိျဖစ္ျဖစ္ ေတာင္ငူကုိျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းဆက္ျပီဆုိ သမီးအဘုိးအဘြားေတြက "ဟလုိ" ျပီးတာနဲ႔ ေနာက္ေမးခြန္းက “ဘာေလးလဲ သိရျပီလား” ဆုိျပီး ေမးေတာ့တာပဲ။ ေမေမရဲ႕ ဆရာ၀န္ကလည္း ဘာမွမေျပာေသးေတာ့ “မသိရေသးဘူး ၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ဆုိ သိရမယ္နဲ႔တူတယ္၊ အခုက နည္းနည္းေစာေနေသးတယ္” လုိ႔ပဲ ေျဖရတာေပါ့။

ကုိယ္၀န္ ၃ လေက်ာ္ ၄ လ ထဲ၀င္လာေတာ့ သမီး အန္းမက ေသခ်ာ သတိထားေနရင္ ကေလးလႈပ္တာကုိ သိရတယ္လုိ႔ ေျပာေပမယ့္ ေမေမ့စိတ္ထဲေတာ့ သိပ္မသိသာသလုိပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ေနရင္းက တစ္ခါတေလ ဗိုက္ကုိ သြားစမ္းမိရင္ ညာဘက္မွာ လုံးလုံးေလးေတာ့ စမ္းမိေနတတ္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး ထပ္စမ္းရင္ အဲဒီေနရာမွာမရွိေတာ့ပဲ ဗိုက္အလယ္ေလာက္ ေရာက္လာျပန္ေရာ။ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဗုိက္ထဲက တခ်က္ တခ်က္ လႈပ္တာကုိ ခံစားမိလာတယ္။ ကုိယ္၀န္ ၅ လထဲလည္း ၀င္လာေရာ သမီးေလးက အသားကုန္ကုိ တြန္းကန္ျပီး လႈပ္ရွားေတာ့တာပဲ။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့ အခ်ိန္ဆုိ ပုိဆုိးတယ္။ လိမ့္လိမ့္ျပီး တက္တာ မူးေတာင္ မူးတယ္။ ေမေမက ဗိုက္ဆာေတာ့ အထဲက သမီးေလးလည္း အေနခက္ေနတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕။ အဲဒီအခ်ိန္ဆုိ ေမေမလည္း မရွိ ရွိတာ ေျပးစားရေတာ့တာပဲ။ စားစရာ မရွိရင္လည္း ႏြားႏုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္လိုက္မွ အထဲက ျငိမ္သြားေတာ့တယ္။

ေနာက္ျပီး ၀မ္းလည္း တအား ခ်ဳပ္တယ္။ ၀မ္းအရမ္းခ်ဳပ္လာေတာ့ ေလထုိးတာေလ အရမ္းခံရခက္တာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေမေမလည္း ကေလးေမြးဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေမးၾကည့္မိတယ္။ သူတုိ႔က ၀မ္းႏႈတ္ေဆးကုိ ဆရာ၀န္နဲ႔ တုိင္ပင္ျပီးမွ ေသာက္ဖုိ႔နဲ႔ ၀မ္းေပ်ာ့ေပ်ာ့သြားေအာင္ မန္က်ီးေဖ်ာ္ရည္လုိမ်ိဳး၊ အရည္ရႊမ္းတဲ့ အသီးအႏွံစားဖုိ႔ အၾကံေပးၾကတယ္။ ေမေမ့ရဲ႕ ဂ်ပန္ဆရာမကလည္း ေဖ်ာ္ရည္ဘူးေလးေတြ ၀ယ္ေသာက္ဖုိ႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီေဖ်ာ္ရည္က ပဲႏုိ႔၊ ဒိန္ခ်ဥ္ နဲ႔ အသီးအနံ႔ေလး ထည့္ထားေတာ့ ေသာက္ရတာ လြယ္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ရုံးဖြင့္ရက္ဆုိ အဲဒီေဖ်ာ္ရည္ဘူးကုိ တစ္ေန႔ တစ္ဘူး မွန္မွန္ေသာက္ေပးျပီး ရုံးပိတ္ရက္ဆုိရင္ေတာ့့ မန္က်ီးေဖ်ာ္ရည္ ေသာက္ေပးေတာ့မွပဲ ၀မ္းခ်ဳပ္လုိ႔ ေလထုိး ေလေအာင့္တာ သက္သာသြားေတာ့တယ္။ အဲဒါေတြအျပင္ ရုိးရုိးေရလည္း ေမေမက ခဏခဏ ေသာက္ေပးျဖစ္တယ္။

ကုိယ္၀န္ ၅ လေလာက္ရွိလာေတာ့ ေမေမ့ဗုိက္လည္း သိသာတယ္ေလ။ ဗိုက္ေၾကာင့္ သြားလာရတာလည္း အရင္လုိ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ေနာက္ျပီး ေျခလက္ေတြလည္း နည္းနည္းျပည့္ျပီး တင္းလာတယ္။ ဗိုက္ထဲက ကေလးက ထြားလာေလ ခါးနာတဲ့ ေ၀ဒနာကလည္း တျဖည္းျဖည္း ပုိဆုိးလာေလပဲ။ ထုိင္ျပီးထလိုက္ရင္ ခါးက တဆတ္ဆတ္နဲ႔ နာေနေရာ။ အဲဒါ ေမေမက သူနာျပဳ ဆရာမကုိ ေျပာျပေတာ့ သူက ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြ ခါးနာရင္ ပတ္တဲ့ ခါးပတ္မ်ိဳး ၀ယ္ပတ္ခုိင္းတယ္။ အဲဒီ ခါးပတ္က ဗိုက္ကုိ ပင့္ေပးထားတဲ့အတြက္ ခါးနာတာ သက္သာတယ္လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ ေမေမလည္း ကုိယ္၀န္ ၁၈ ပတ္ေလာက္က စျပီး အဲဒီ ခါးပတ္ ၀ယ္ပတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗိုက္ကလည္း သိသာလာေတာ့ ဗိုက္တင္းတာ သက္သာေအာင္ရယ္၊ ဗိုက္ေၾကာေတြ မျပတ္ေအာင္ဆုိျပီး coca butter cream လိမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကုိယ္၀န္ ၄ လေက်ာ္လာတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ဘာပဲ စားရ စားရ စားေကာင္းလြန္းလုိ႔ ပါးစပ္ကုိ မနည္းပဲ ဘရိတ္အုပ္ေနရတယ္။ ဆရာ၀န္က မ ၀ ေစနဲ႔၊ အရမ္းမစားနဲ႔လုိ႔ မွာထားတာေတာင္ တစ္ခါတေလ စားတာ အရွိန္လြန္သြားရင္ ဗိုက္ၾကီးတင္းျပီး သိပ္မလႈပ္ရွားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဗိုက္ျပည့္ရုံေလာက္ကုိ ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး စားရတယ္။ ထမင္းစားေကာင္းတဲ့အျပင္ အိပ္လုိ႔လည္း ေကာင္းမွ ေကာင္းပဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ ထမင္း စားေသာက္ျပီးတာနဲ႔ တီဗြီၾကည့္ရင္း ဆိုဖာေပၚတင္ အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားတာ အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းဘူး။ တစ္ခါတေလလည္း ကြန္ပ်ဴတာ ဖြင့္ျပီး Blog ဖတ္ေနရင္းက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလည္း ရွိလိုက္ေသးတယ္။ အရင္ သမီးေလး မရွိခင္တုန္းကဆုိ မနက္ ၁ နာရီဆုိလည္း မအိပ္ ၂ နာရီဆုိလည္း ေမေမ အိပ္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ည ၁၀ နာရီေလာက္ဆုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီး ရုံးတက္ဖုိ႔ မနက္ ၈ နာရီကုိ မနည္းပဲ ကုန္းရုန္း ထရတယ္။

ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပဖုိ႔ ေဆးရုံးကုိ သြားရျပန္တယ္ေလ။ အဲဒီေန႔က ၂၀ ပတ္နဲ႔ ၁ ရက္တဲ့ သမီးေလးက ၃၇၃ ဂရမ္ ျဖစ္လာျပီး အရင္တစ္ေခါက္ထက္စာရင္ ၂ ဆ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထြားလာတာေပါ့။ ultra sound ရိုက္ေတာ့ သမီးရဲ႕ မ်က္လုံးေလးေတြ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ပါးစပ္ေလးလည္း ျမင္ရတယ္၊ ျပီးေတာ့ လက္ေတြ ေျခေထာက္ေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရျပီ။ Screen မွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ သမီးေလးက လႈပ္စိ လႈပ္စိေလးမုိ႔ ၾကည့္ရတာ အသည္းယားဖုိ႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ အဲဒီေန႔က သမီးမ်က္ႏွာေလးကုိ ျမင္ရေတာ့ စိတ္ကူးထဲကေန ဘယ္သူနဲ႔တူလဲ ဆုိျပီး ပုံေဖာ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေမေမတုိ႔ကုိ ကေလးလည္း ေနေကာင္းတယ္၊ အားလုံး ပုံမွန္ပဲမုိ႔ ကေလးရဲ႕ ၾကီးထြားမႈႈကုိ အားရတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ ဆရာ၀န္ကုိယ္တုိင္က အားရတယ္ဆုိေတာ့လည္း ေမေမတုိ႔က ပုိျပီး စိတ္ခ်မ္းသာရတာေပါ့ သမီးရယ္။

ေမေမနဲ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္တဲ့သူေတြက ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး သိေနရျပီလုိ႔ ေျပာေတာ့ ေမေမလည္း ဆရာ၀န္ကုိ အရဲစြန္႔ျပီး “ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး ၾကည့္လုိ႔ရျပီလား” လုိ႔ ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာ၀န္က စက္မွာ ျပန္ထုိင္ရင္း ခဏေလာက္ၾကည့္ေပးျပီး “Not fully developed” လုိ႔ပဲ ေျဖတယ္။ ေမေမ့ကုိ ေနာက္ ၃ ပတ္ (စက္တင္ဘာ ၁၄ ရက္) ေန႔မွာ ျပန္လာျပဖုိ႔ ရက္ခ်ိန္းေပးလိုက္တယ္။


ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၀။

November 15, 2010

သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္ - ၾသဂုတ္လ)

ဂ်ပန္က ဆရာ၀န္ေတြရဲ႔ အယူအဆ နဲ႔ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြ အတြက္ ညႊန္ၾကားထားတာေလးေတြကုိ ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္ ေျပာျပရဦးမယ္။ ဒီက ဆရာ၀န္ေတြကေတာ့ ရွင္းတယ္ သမီးေရ။ ပါပါးက “ကုိယ္၀န္ အတြက္ အာဟာရျပည့္ေအာင္ ဘယ္လုိ အားေဆးေတြ ေသာက္ဖုိ႔လုိအပ္သလဲ” လုိ႔ ေမးေတာ့ ဆရာ၀န္က “ဘာေဆးမွ ေသာက္စရာမလုိဘူး။ အစားလည္း ေရွာင္ေနစရာ မလုိဘူး၊ အားလုံး စားလုိ႔ရတယ္” ဆုိျပီး ခပ္တုိတုိပဲ ျပန္ေျဖတယ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ ေမေမလည္း ရန္ကုန္က ယူလာတဲ့ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ အားေဆးကုိ ဆက္မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

အရင္အခါေတြတုန္းက ေဆးရုံျပရတဲ့ရက္ဆုိ ဆရာ၀န္က စမ္းသပ္ျပီးရင္ ေနာက္ဆုံး သူနာျပဳဆရာမနဲ႔ သြားေတြ႔ျပီး သူတုိ႔ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ ၁ နာရီနီးပါး ေျဖရေသးတယ္။ သူနာျပဳဆရာမ ေမးတာက ေန႔စဥ္ စားတဲ့ အစားအစာ၊ ဘယ္အခ်ိန္စားလဲဲ၊ မနက္ဘယ္နာရီအိပ္ယာထလဲ၊ ရုံးသြားရင္ ဘယ္လုိသြားလဲ၊ ရုံးမွာ ဘယ္ႏွစ္နာရီ အလုပ္လုပ္ရလဲ၊ စတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေျဖရတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ္၀န္ေဆာင္တာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဗဟုသုတ အေနနဲ႔ ဘာေတြ သိထားလဲ ဆုိတာလည္း ေမးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေမေမက “အေလးအပင္မ မ ရဘူး၊ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ မစီးရဘူး၊ အပူအစပ္ မစားရဘူး” ဆုိျပီး ကုိယ္သိတာေလးကုိ ေျပာျပရတာေပါ့။ ေမေမ ေျဖျပီးေတာ့မွ သူနာျပဳဆရာမက ကုိယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ေလာင္းေတြက အေအးမမိေစရဘူး၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ေမေမ့ကုိ အျမဲပဲ အေႏြးထည္ေဆာင္ထားခုိင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ အခ်ိဳေတြ သိပ္မစားခိုင္းဘူး။ အခုေလာေလာဆယ္ ေမေမ့မွာ ေသြးတုိးနဲ႔ ဆီးခ်ိဳေတာ့ မရွိေပမယ့္ ေမြးခါနီးရင္ ေသြးတုိးတတ္လုိ႔ အငန္ေတြလည္း မစားခုိင္းဘူး။ ေနာက္ျပီး အစားကုိ အမ်ားၾကီးလည္း မစားခုိင္းျပန္ဘူး။ ကုိယ္၀န္ရွိခ်ိန္မွာ မ ၀ တာ၊ ၀ိတ္ မတက္တာ ကုိ ပုိျပီး သေဘာက်ၾကတယ္။ တကယ္လုိ႔ မိခင္က အရမ္း၀ရင္ ကေလး ေရာ မိခင္ပါ ေမြးခါနီးရင္ ဒုကၡေရာက္ႏုိင္တယ္တဲ့။ မိခင္က အစား အမ်ားၾကီး စားတဲ့အတြက္ ကေလးက တအားထြားတဲ့အျပင္ ေသြးတုိးတာပါ ပုိျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဆုိျပီး ေမေမ့ကုိ ေျပာျပတယ္။ တစ္လကုိ ပုံမွန္ ၁ ကီလုိေလာက္ပဲ တက္တာ အေကာင္းဆုံးပဲတဲ့။ အဲဒီ မတုိင္ခင္ကေတာ့ ပါပါးက ေမေမ့ကုိ ထမင္းအမ်ားၾကီး စားခုိင္းတယ္ေလ။ အမွန္ေတာ့ ပါပါးက စိတ္ပူျပီး ကုိယ္၀န္နဲ႔ဆုိေတာ့ ကေလးအတြက္ပါ ပုိစားမွ မိခင္က အားရွိမယ္ဆုိျပီး စားခိုင္းတာ။ အခုလုိ သူနာျပဳ ဆရာမေတြ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့မွပဲ ပါပါးလည္း ေမေမ့ကုိ အစား အမ်ားၾကီး မစားခုိင္းေတာ့ဘူး။

ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းေတြက ႏွစ္ဘက္ မိဘေတြ နဲ႔ ေမေမတုိ႔မွာ ေရာဂါ ရွိမရွိ၊ မီးဖြားခါနီးရင္ ေမေမနဲ႔ ဘယ္သူလာေနေပးမလဲတုိ႔၊ ေမြးခန္းထဲကုိ ပါပါးအျပင္ တျခား ဘယ္သူလိုက္ဦးမလဲတုိ႔၊ ကေလးေမြးျပီးသြားရင္ မိသားစု၀င္ေတြထဲက ေမေမ့ကုိ ဘယ္သူလာၾကည့္ေပးမလဲတုိ႔ ၊ ေမေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ ကေလးေမြးဖူးတဲ့ မိခင္ရွိလားတုိ႔၊ ျပီးေတာ့ ေမေမတုိ႔ ေနတဲ့ အနီးနားမွာေရာ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ ကေလးေမြးဖူးတဲ့သူရွိလား စတဲ့ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္။ ေမြးခန္းထဲ ၀င္မယ့္သူေရာ၊ ကေလးေမြးျပီးသြားလုိ႔ လာၾကည့္မယ့္သူေရာ၊ ေဆးရုံကေန အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ ကေလးကုိ ၀ုိင္းၾကည့္ျပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ့္ သူေရာ ေမးခြန္း အားလုံးအတြက္ အေျဖက အတူတူပဲေလ။ ပါးပါးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာဆုိေတာ့ ဘာေမးေမး ေမေမက ပါပါးကုိပဲ လက္ညွိဳးထုိးျပလိုက္တယ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ သူနာျပဳ ဆရာမက ပါပါးအျပင္ တျခားသူကုိ ေျပာပါဆုိေတာ့ ေမေမတုိ႔မွာ တျခားေျပာစရာ လူမရွိဘူး။ ေမေမနဲ႔ အလုပ္အတူတူလုပ္ေနတဲ့သူေတြထဲက ကေလးေမြးဖူးတဲ့သူေတြ ရွိေပမယ့္ သူတုိ႔က အုိဆာကာမွာ ေနၾကတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါဆုိေတာ့ အနီးအနားမွာေရာ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာပါ ကေလးေမြးဖူးတဲ့သူ မရွိဘူးလုိ႔ပဲ ေျဖလိုက္ရတယ္။ ေမြးျပီးရင္ သမီးအန္းမကလည္း ေမေမနဲ႔ လာေနေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ သူတုိ႔ကုိပါ ၾကိဳေျပာထားလိုက္ေတာ့ သူနာျပဳဆရာမလည္း ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္ရႈတ္သြားပုံရတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ ေမေမ့အတြက္ေရာ သမီးေလးအတြက္ပါ စုိးရိမ္လုိ႔ ၾကိဳတင္ စီစဥ္ထားရေအာင္ ေမးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေမေမေျဖတာေတြ အားလုံးကို သူတုိ႔က မွတ္တမ္းလုိမ်ိဳး ေရးမွတ္ထားတယ္။ အဲဒါအျပင္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြ ဖတ္ဖုိ႔ ေဆးရုံက ထုတ္ထားတဲ့ စာအုပ္လည္း ထုတ္ေပးတယ္။ စာအုပ္ထဲမွာပါတာက ကေလးမေမြးခင္၊ ေမြးျပီးခ်ိန္နဲ႔ ေဆးရုံတက္ေနတုန္းမွာ သိထားသင့္တာေတြကုိ ရွင္းျပထားတာပါပဲ။

ကံေကာင္းတာ တစ္ခုက ေမေမ့ကုိ ဂ်ပန္စာ သင္ေပးေနတဲ့ ဆရာမကလည္း ေမေမနဲ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆုိသလုိ ကုိယ္၀န္ရွိလာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာမက ေမေမ့ကုိ ကုိယ္၀န္နဲ႔ပတ္သက္တာ၊ ကေလးနဲ႔ပတ္သက္တာအျပင္ တျခားသိသင့္တာေတြနဲ႔ ဂ်ပန္လုိ အေခၚအေ၀ၚေတြကုိ အိမ္မွာ လာသင္ေပးရွာတယ္။ ေနာက္ျပီး ေမေမ သိခ်င္တာ နားမလည္တာရွိရင္လည္း ဆရာမက ေမေမ့ကုိစာဖတ္ျပီး ျပန္ေျပာျပေပးတယ္။ ဆရာမေက်းဇူးေတြ ေမေမ့မွာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေမေမတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ျပီဆုိ တစ္ေယာက္ အေျခအေန တစ္ေယာက္ေျပာျပျပီး အခ်င္းခ်င္း အားေပးႏွစ္သိမ့္ရတာေပါ့။ ေမေမကေတာ့ ထုိင္ရလြန္းလုိ႔ ခါးနာတဲ့ ေ၀ဒနာ ခံစားရျပီး ဆရာမကေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ မတ္တပ္ရပ္ရလြန္းလုိ႔ ကုိယ္၀န္ လႏုတုန္းမွာ ေျခေထာက္ေတြ ျပည့္ျပီး ေဖာတဲ့ ေ၀ဒနာကုိ ခံစားရတယ္။ ဒါေတာင္ သမီးေလး ကုိယ္၀န္ကုိ လြယ္ထားရျပီဆုိကတည္းက ေမေမ့ အလုပ္ထဲက လူၾကီးေတြက ေမေမ့ကုိ ငဲ့ညွာျပီး အခ်ိန္ပုိ လုပ္ခိုင္းတာတုိ႔၊ ေနာက္က်ျပီး ရုံးမွာ ေနရတာမ်ိဳးတုိ႔ မလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူး။ အလုပ္ကုိလည္း ပုံမွန္အတုိင္း လုပ္ေနရယုံပဲမုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာေပါ့။

ကုိယ္၀န္ ၃ လေက်ာ္လာတဲ့ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ေမေမလည္း ေနရတာ၊ လႈပ္ရွားရတာ တျဖည္းျဖည္း ေပါ့ပါး လာတယ္။ အရင္လုိ ေမာတာ ပင္ပန္းတာလည္း သက္သာလာတဲ့အျပင္ အိပ္ေကာင္း၊ စားေကာင္းျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေမေမ့ကုိ အင္းစိန္ အန္းမကေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကပါ ဘာစားခ်င္လဲ၊ ဘာခ်ဥ္ျခင္းတပ္လဲ လုိ႔ ေမးၾကတယ္။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္သည္ေတြ ခ်ဥ္ျခင္းတပ္တာလည္း အေတာ္ထူးဆန္းတယ္လုိ႔ပဲ ေျပာရမွာပဲ။ ေမေမကေတာ့ သားၾကီး ငါးၾကီးနဲ႔ အဆီအစိမ့္ေတြထက္ကုိ ရန္ကုန္မွာ ၀ယ္လုိ႔ရတဲ့ ငါးမ်ိဳး (ေရခ်ိဳငါး) ပုိစားခ်င္တယ္။ ဂ်ပန္မွာက ပင္လယ္ငါး ေပါေပမယ့္ ေရခ်ိဳငါးက ရွားတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒါဆုိေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ျပီး စားခ်င္စိတ္လည္း မျဖစ္မိေတာ့ပါဘူး။

ဒီလုိနဲ႔ ဇူလုိင္လ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႔ဖုိ႔ ေဆးရုံသြားရျပန္တယ္။ ဆရာ၀န္နဲ႔ မေတြ႕ခင္မွာ ေဆးရုံေရာက္တာနဲ႔ အရင္ဆုံး ေသြးေပါင္ခ်ိန္ရတယ္၊ ျပီးေတာ့ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ တုိင္းရတယ္။ ေနာက္ျပီး ဆီးစစ္ရတယ္။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တာနဲ႔ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ကုိေတာ့ စက္ေတြ ခ်ေပးထားလုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ပဲ တုိင္းရတယ္။ ျပီးမွ ရလာတဲ့ အေျဖကုိ သူနာျပဳဆရာမေလးေတြကုိ ေပးလိုက္ရင္ သူတုိ႔က မိခင္နဲ႔ ကေလးမွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ မွတ္ထားေပးတယ္။ ဆီးစစ္တဲ့အေျဖကေတာ့ ဆရာ၀န္ဆီ တိုက္ရိုက္သြားတာမုိ႔ ေမေမတို႔ သိစရာ မလုိဘူး။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္၀န္ ၁၂ ပတ္ေက်ာ္လာတဲ့ေနာက္ပုိင္းဆုိ ေမေမ့ရဲ႔ ဗိုက္ကုိပါ ေပၾကိဳးနဲ႔ တုိင္းယူတယ္။ အဲဒါျပီးေတာ့ ဆရာ၀န္က Echo ၾကည့္မယ္လုိ႔ ေျပာျပီး စက္တစ္ခုေရွ႕မွာ ေမေမ့ကုိ စမ္းသပ္ေပးတာပဲ။ ဆရာ၀န္ စမ္းသပ္ခ်ိန္ဆုိ ပါပါးလည္း ေဘးမွာ ရွိေနေတာ့ ဆရာ၀န္က monitor screen ကေန ျမင္ရတဲ့ သမီးရဲ႕ ပုံရိပ္ေလးကုိ ေသခ်ာ ရွင္းျပေပးတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ေမေမ့ဗိုက္ထဲက သမီးရဲ႕ ပုံေလးကုိ print ထုတ္ျပီး ေမေမတုိ႔ကုိ တစ္ရြက္ေပးတယ္။ အဲဒီေန႔က ကုိယ္၀န္ ၁၆ ပတ္န႔ဲ ၁ ရက္ရွိတဲ့ သမီးေလးရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က (၁၃၅) ဂရမ္တဲ့။ အဲဒီေန႔ကစျပီး ဆရာ၀န္က သမီးရဲ႕ အရပ္ကုိ မတုိင္းေပးေတာ့ဘူး။ ျပီးတာနဲ႔ “ကေလးရဲ႕ ၾကီးထြားႏႈန္းလည္း ပုံမွန္ပဲ၊ အေနအထားလည္း ပုံမွန္ပဲမုိ႔ စုိးရိမ္စရာ ဘာမွ မရွိဘူး၊ ေနာက္တစ္လ (ၾသဂုတ္ ၂၄ ရက္) ေနမွ ျပန္လာျပ” လုိ႔ ေမေမတုိ႔ကုိ ေျပာတယ္။ ေနာက္ျပီး ေမေမ့ေသြးအမ်ိဳးအစား ထပ္စစ္ထားတာကလည္း “A” ေသြးပဲ ဆုိျပီး ထပ္ေျပာျပတယ္။ အဲဒီေန႔က ကုိယ္၀န္ ၄ လရွိတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က ၄၉.၈၂ ကီလုိ ရွိတယ္ သမီးရဲ႕။




ႏုိ၀င္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၀။