July 17, 2010

၆ လအရြယ္ ခ်စ္စဖြယ္

ဒီေန႔ ဇူလုိင္ ၁၇ ရက္ေန႔ဆုိ သမီးက ၆ လျပည့္ျပီေပါ့။ ၆ လျပည့္ျပီဆုိေတာ့ သမီးေလးကုိ မိခင္ႏုိ႔အျပင္ ျဖည့္စြက္အစာကုိပါ ေကၽြးရေတာ့မယ္။ အမွန္ေတာ့ သမီးေလးက ၄ လေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက စားခ်င္ ေသာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနျပီေလ။ ပါပါးက သမီးကုိ ေပါင္ေပၚတင္ထားျပီး ထမင္းစားရင္လည္း ပါပါး လက္ထဲက ထမင္းပန္းကန္ကုိ လွမ္းဆြဲတယ္။ လူၾကီးေတြ တစ္ခုခု စားလုိ႔ ပါးစပ္လႈပ္ေနတာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ၾကည့္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြ သိမ္းျပရင္း စားခ်င္ေနေၾကာင္းျပလာတယ္။ အဲဒါေတြ ၾကည့္ျပီး ေမေမက စိတ္မေကာင္းလုိ႔ သမီးေလးကုိ ျဖည့္စြက္အစာ ေစာေစာ ေကၽြးခ်င္ေပမယ့္ ေဆးရုံက ဆရာမေတြက မေကၽြးဖုိ႔ တားၾကတယ္။ ျဖည့္စြက္အစာ ေစာျပီး ေကၽြးမိရင္ ကေလး ဗိုက္မေကာင္းပဲ ၀မ္းသြားမွာစုိးလုိ႔တဲ့။ ေနာက္က်ျပီး ေကၽြးတာ ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ေစာင့္ပါဦးလို႔ တားေနတာနဲ႔ပဲ ေမေမတုိ႔လည္း ၆ လျပည့္မွ ေကၽြးဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မနက္ဖန္ဆုိရင္ သမီးေလး ဆံျပဳတ္အရည္ စ ေသာက္ရေတာ့မယ္ေနာ္။

၃ လေက်ာ္လာတဲ့ ေနာက္ပုိင္း သမီးရဲ႕ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၊ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာနဲ႕ အသိဥာဏ္ ဖြံ႔ျဖိဳး တုိးတက္မႈက ေမေမတုိ႔ကုိ အံ့ၾသေစတယ္။ ၆ လျပည့္ျပီဆုိေတာ့ သမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက အစ ေျပာင္းလဲလာတယ္။ အဲဒါကုိ ပါပါးက အရင္ သတိထားမိျပီး “သမီးေလး ရုပ္က အရင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး” လုိ႔ ေမေမ့ကုိ ေျပာျပတယ္။ ပါပါးေျပာေတာ့မွ ေမေမလည္း သမီး ဓာတ္ပုံေတြကုိ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့တယ္။ သမီးေလး ေမြးခါစ ဓာတ္ပုံေတြနဲ႕ အခုလက္ရွိ ရိုက္ထားတဲ့ပုံေတြ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္ သမီးမ်က္ႏွာေလးက သိသိသာသာကုိ ေျပာင္းလဲလာတာပဲ။

၃ လေက်ာ္ (ေမလ ၇ ရက္) မွာ ေဆးစစ္ရင္း ေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ (၅.၈) ကီလုိနဲ႕ အရပ္က (၆၂.၂) စင္တီမီတာ ရွိတယ္။ ဇူလုိင္ ၁၂ ရက္ေန႔က တစ္ခါ ေပါင္ထပ္ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ (၆.၇) ကီလုိ နဲ႕ အရပ္က (၆၇) စင္တီမီတာ ျဖစ္လာတယ္။ တျခားကေလးေတြနဲ႕ယွဥ္ရင္ သမီးေလး ေသးေနတယ္လုိ႔ ေမေမ့ စိတ္မွာ ထင္ေနမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စုိးရိမ္ျပီး “ကေလးက ကုိယ္အေလးခ်ိန္ သိပ္မတက္ဘူး၊ ေသးေနလား မသိဘူးေနာ္” လုိ႔ ဆရာမေတြကုိ ေျပာျပမိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာမေတြက လ အလိုက္ သမီးရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ေတြကုိ graph ဆြဲထားတဲ့ စာရြက္ ေမေမ့ကုိ ျပတယ္ေလ။ သမီးရဲ႕ graph line က သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္အတြင္း ရွိေနတာမုိ႔ လုံး၀ စုိးရိမ္စရာမရွိဘူး လုိ႔ ေမေမ့ကုိ ေျပာတယ္။ ဆရာမေတြနည္းတူ ေမေမတုိ႔လည္း သမီးၾကီးထြားႏႈန္းကုိ graph ဆြဲထားတာပါပဲ။ သမီးပါပါးကေတာ့ မိန္းကေလးနဲ႕ ေယာကၤ်ားေလး ၾကီးထြားႏႈန္း မတူတာမုိ႔ တျခားကေလးေတြ တအားထြားတာကုိ ၾကည့္ျပီး စိတ္မပူဖုိ႔ ေမေမ့ကို အားေပးပါတယ္။

အရင္ကထက္စာရင္ သမီးရဲ႕ ေျခလက္ေတြက ပုိျပီးသန္မာ လာသလုိ လႈပ္ရွားျပီးလည္း ကစားတတ္လာတယ္။ တြဲေလာင္းက်တ့ဲ အရုပ္ေတြကုိ အိပ္ရင္း လက္ နဲ႕ လွမ္းထိတယ္။ လွမ္းဆြဲျပီးလည္း ေဆာ့တယ္။ အရုပ္ေတြကုိ လက္နဲ႕ေဆာ့ရတာ အားမရရင္ေတာ့ ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္ျပီး အၾကိဳက္ေဆာ့ေတာ့တာပဲ။ ေမေမတုိ႔က သမီးေလး သြားယားရင္ ကုိက္လုိ႔ရေအာင္ ဆုိျပီး ၀ယ္ေပးထားတဲ့ အရုပ္ကုိလည္း လက္နဲ႕ ကုိင္ျပီး အားရွိပါးရွိ ကုိက္ေဆာ့ေနတတ္တယ္။ သမီးကုိ ထုိင္ခုံေလးထဲ ထည့္ထားရင္လည္း ထုိင္ေနရာက အားယူျပီး ကုန္းထ တတ္သလုိ ဆုိဖာေပၚတင္ထားျပန္ေတာ့လည္း ကုန္းထလုိ႔ တစ္ခါ ျပဳတ္က်ျပီးျပီေလ။ အဲဒါေတြတင္ မကေသးဘူး။ ေရဇလုံနဲ႕ ေရ ခ်ိဳးေပးရင္လည္း ေရဇလုံကုိ ကုိင္ျပီး ကုန္းထတယ္။ ေရခ်ိဳးတုိင္း တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တမ်ိဳး ေဆာ့ျပီး ထိန္းမႏုိင္ေတာ့လုိ႔ သမီးကုိ ေရဇလုံနဲ႕ မခ်ိဳးေပးေတာ့ပဲ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ သြားခ်ိဳးေပးရေတာ့တယ္။

တခါတေလမ်ားဆုိ ပစၥည္းတစ္ခုခုကုိ ဆတ္ကနဲ လွမ္းဆြဲလိုက္တာပဲ။ အဲဒီလုိ လွမ္းဆြဲဖုိ႔ သမီး မ်က္ေစ့ အက်ဆုံးကေတာ့ ေမေမ့ဆံပင္ေတြပဲေပါ့။ လူၾကီးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ စိတ္၀င္တစားၾကည့္ျပီး စိတ္မထင္ရင္ ျဖတ္ကနဲ ကုတ္ဆြဲတတ္ေသးတယ္။ ကေလး အားဆုိေပမယ့္ သမီးက သန္ကလည္း သန္၊ လက္သည္းလည္း မညွပ္ထားရေသးရင္ ကုတ္ဆြဲ ခံရတဲ့ သူက မသက္သာလွဘူး။ သူမ်ားကုိတင္ မဟုတ္ဘူး သမီး မ်က္ႏွာမွာလည္း ကုိယ္ဘာသာ ကုတ္ျခစ္ထားတဲ့ လက္သည္းရာေတြလည္း ရွိတာပဲေလ။ အဲဒီလုိမ်ိဳးေတြ ျမင္ရေတာ့ ပါပါးက သမီး မိန္းကေလး မပီသပဲ အရမ္းၾကမ္းတမ္းမွာကုိ စုိးရိမ္ေနေလရဲ႕။

လက္လႈပ္ရွားမႈတင္မကဘူး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကလည္း တုိးတက္လာတယ္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ ဆုပ္လိုက္ ျဖန္႔လိုက္လုပ္တတ္တယ္။ သီခ်င္းသံ ခပ္ျမဴးျမဴးမ်ားၾကားရင္ လက္ေကာက္၀တ္ေလးကုိ လွည့္ျပီး ကစားေတာ့တာပဲ။ ဒါတင္မကဘူး ယားတဲ့ေနရာကိုလည္း လက္ကေလးနဲ႕ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ကုတ္တတ္ေနျပီေလ။ ႏုိ႔စုိ႔ခ်ိန္ဆုိလည္း သမီးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕ ေမေမ့မ်က္ႏွာကုိ တုိ႔လိုက္ ထိလိုက္နဲ႕ ေဆာ့ကစားတတ္တယ္။ ေမေမက သမီးလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ ကုိက္သလုိလို မထိတထိ လုပ္ျပရင္ေတာ့ သေဘာက်မဆုံးဘူး။

*****

သမီးေလးက လူကသာ ၆ လရွိတာ၊ အသစ္အဆန္းမွန္သမွ်၊ လူၾကီးေတြ လုပ္တာမွန္သမွ် စိတ္၀င္တစားလုိက္ၾကည့္ျပီး သိပ္စပ္စုတာပဲ။ ေမေမ ဖုန္းကုိင္ရင္ သမီးလည္း ဖုန္းလိုက္ကုိင္ခ်င္တယ္။ ဖုန္းေျပာေနရင္ လက္ထဲက ဖုန္းကုိ အတင္း လွမ္းဆြဲတယ္။ ေမေမက ကြန္ပ်ဴတာ သုံးရင္ သမီးလည္း ကြန္ပ်ဴတာ ခလုတ္ေတြကုိ ႏွိပ္ၾကည့္ျပီး သုံးခ်င္တယ္။ ဘာလုပ္မလဲဆုိျပီး လႊတ္ေပးထားလိုက္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ကုိ လက္ေသးေသးေလးနဲ႕ တဖုန္းဖုန္းျမည္ေအာင္ ရုိက္ျပီး ေဆာ့ေတာ့တာပဲ။ လူၾကီးေတြက Remote Control ခလုပ္ကုိ ႏွိပ္ရင္ သမီးလည္း ႏွိပ္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ အတင္း လိုက္လုတယ္။ တခါတေလလည္း သမီးေနရင္ ျပီးေရာဆုိျပီး Remote Control ကုိ ခ်ထားေပးလိုက္ရေတာ့တယ္။ အဲဒီလုိဆုိရင္ သမီးက အရင္ဆုံး Remote Control က ခလုပ္ေတြကုိ ကုတ္ဖဲ့ျပီး ႏွိပ္ၾကည့္တယ္။ ႏွိပ္ရင္းနဲ႕ အားမရေတာ့ရင္ ကုန္းျပီး ကုိက္ေတာ့တာပဲ။ သမီးက နည္းနည္းၾကီးလာေလ အေဆာ့မက္ေလပဲ။ ေဆာ့ရမယ္ဆုိ ပါပါးနဲ႕ ေမေမသာ ေမာသြားမယ္၊ သမီးက ဘယ္ေတာ့မွ မေမာဘူး။

ဒီအရြယ္ေလးနဲ႕ လူၾကီး အရိပ္အကဲကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ လူၾကီးေတြက သမီးကုိ ဆူတာလား၊ ခ်ီးက်ဴးေနတာလား၊ စ ေနတာလား ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းခြဲျခားႏုိင္တယ္။ ပါပါးက အိပ္ေပ်ာ္ေနလုိ႔ ေဟာက္သံၾကားရင္ မရီေပမယ့္ ေမေမက “သမီးေရ ေမေမအိပ္ျပီေနာ္” လုိ႔ ေျပာျပီး ေဟာက္ျပရင္ေတာ့ ေနာက္ေျပာမွန္းသိျပီး ခုိးခုိးခစ္ခစ္ နဲ႕ သေဘာက်မဆုံးဘူး။ လူၾကီးေတြ ပါးစပ္က အသံတခုခု ထြက္ရင္လည္း အရမ္းသေဘာက်တတ္တယ္။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ေလခ်ဥ္ တက္သံၾကားလည္း သဘာက်ျပီး ရီ။ ႏွာေခ်လည္း ရီ၊ ေခ်ာင္းဆုိးလည္း ရီ၊ ပါးစပ္က အသံတခုခု ထြက္လိုက္ရင္ကုိ သမီးက ရီေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ မေက်နပ္တာရွိရင္လည္း ပါးစပ္က ဘူးမႈတ္လာတယ္။ ဒါအျပင္ကုိ လက္ကားယားနဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ပြတ္ျပီး မေက်နပ္ေၾကာင္း လူၾကီးေတြ သိေအာင္ ျပေတာ့တာပဲ။ သမီးက ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ တီဗြီၾကည့္တတ္သလုိ သီခ်င္းလည္း ၾကိဳက္မွၾကိဳက္ပဲ။ ညအိပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ သမီးကုိ သီခ်င္းနဲ႕ေခ်ာ့သိပ္မွပဲ အိပ္ေတာ့တယ္။

*****

တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကေတာ့ ၃ လေက်ာ္ရင္ စျပီး ေမွာက္တတ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ၄ လေက်ာ္မွတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မိခင္နဲ႕ ကေလး မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာေရးထားေတာ့ ၅ လ ကေန ၆ လ အတြင္းဆုိ ေမွာက္ကုိ ေမွာက္ရမယ္လုိ႔ ေရးထားတယ္။ သမီးက ၅ လေက်ာ္လာတဲ့အထိ မေမွာက္တတ္ေသးေတာ့ ဘယ္လုိ လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆုိျပီး ေမေမတုိ႔ စိတ္ပူမိတယ္။ သမီးက ေမွာက္ဖို႔ထက္ ထုိင္ဖုိ႔ နဲ႕ မတ္တပ္ရပ္ရတာကုိ ပုိျပီး အားသန္တယ္။ ၅ လေက်ာ္လာတဲ့ေနာက္ပုိင္း ေမွာက္တတ္သြားေအာင္ဆုိျပီး သမီးကုိ ေမြ႕ယာေပၚမွာပဲ တမင္ထား ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေမေမက သမီးရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႕ ခါးကို နည္းနည္းေလး ထိန္းေပးျပီး ကုိယ္ေလးကုိ လွဲ႕ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ သမီးက အလုိက္သင့္ေမွာက္တတ္လာတယ္။ အဲဒီလုိမ်ိဳး ၁ ရက္ ၂ ရက္ေလာက္ ေလ့က်င့္ေပးလိုက္ရတယ္ ၊ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ သမီးက ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေမွာက္တတ္ေနျပီ။ သမီးက ေမွာက္တာ ေနာက္က်လုိ႔ပဲလား မသိဘူး၊ ေမွာက္တတ္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္း ပက္လက္ ျပန္လွဲခ်တတ္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ ေမေမတုိ႔လည္း စိတ္ေအးရေတာ့တာေပါ့။

ေနာက္ပိုင္း အိပ္ယာက ႏုိးျပီဆုိ သမီးက ေမွာက္လုိက္၊ ေညာင္းလာရင္လည္း ပက္လက္ ျပန္လွဲခ်လိုက္နဲ႕ အဆင္ကုိေျပေနတာပဲ။ တခါတေလလည္း ေစာင္ျဖစျ္ဖစ္ ေခါင္းအုံးျဖစ္ျဖစ္ ခံေနရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ေမွာက္မရျပန္ဘူး။ အဲဒီအခါဆုိရင္ သမီးေလး ဘာလုပ္မလဲဆုိျပီး ေမေမက ကူမေပးပဲ အသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သမီးက ကုိယ္ၾကီးကုိ ေစာင္းျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစား ေမွာက္ၾကည့္တယ္။ ေမွာက္မရပဲ ၾကာေတာ့ ေမာလာရင္ ပက္လက္လွန္ျပီး ခဏ အနားယူလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေမေမက မသိမသာ ေစာင္တု႔ိ ေခါင္းအုံးတုိ႔ကုိ ဖယ္ေပးထားလိုက္ရတာေပါ့။ သမီးက အေမာေျပသြားရင္ ေနာက္တစ္ခါ ၾကိဳးစားျပီး ေမွာက္ျပန္ေရာ။ ေမွာက္လုိ႔ရသြားရင္ေတာ့ ေမေမ့ဘက္လွည့္ၾကည့္ျပီး ျပံဳးျပေတာ့တာပဲ။ သမီး လုပ္ႏုိင္တယ္ ဆုိတာေလးကုိ လူၾကီးေတြကုိ သိေစခ်င္တာေလ။ လူၾကီးေတြက လက္ခုပ္တီးေပးျပီး “ေတာ္တယ္ကြာ” လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးရင္ေတာ့ သေဘာေတြက်ျပီး သြားဖုံးေလးေပၚေအာင္ ရီျပေတာ့တာပဲ။

သမီးေလးဟာ အခု အရြယ္ကစျပီး လိုခ်င္တာ၊ ျဖစ္ခ်င္တာကုိ မရ ရေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ေလးကို ပါပါးနဲ႕ ေမေမ သတိထားမိလာတယ္။ ဥပမာ သမီးက လွဲထားတာ မၾကိဳက္ေတာ့ လူၾကီးေတြကုိ လာေခၚေစခ်င္တယ္၊ ေမေမတုိ႔ကလည္း လက္မအားလုိ႔ မေခၚႏုိင္ဘူးဆုိ မေခၚမခ်င္း ေအာ္ငုိေနေတာ့တာပဲ။ ေမေမနဲ႕ ပါပါး သမီးကုိ မခ်ီပဲ ၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဒီအတုိင္း ထားဖူးတယ္။ သမီးက လုံး၀ ဇြဲလည္း မေလ်ာ့ဘူး၊ ငုိတဲ့အသံလည္း မေလ်ာ့ဘူး။ အငိုလည္း မရပ္ဘူး။ ေနာက္ဆုံး တကုိယ္လုံး ေခၽြးေတြ ရႊဲလာလုိ႔ လူၾကီးေတြက အေလ်ာ့ေပးျပီး ေကာက္ခ်ီလိုက္ရတယ္။ အဲဒါကုိ ၾကည့္ျပီး ပါပါးနဲ႕ေမေမက သမီးက ဇြဲေကာင္းတယ္ တခုခုဆုိ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ရွိတယ္ဆုိျပီး ႏွစ္ေယာက္သားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ စိတ္ေလးကုိ ေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ ဇြဲရွိေအာင္ လူၾကီးေတြက တည့္မတ္ျပီး လမ္းညႊန္ေပးရမွာေပါ့ သမီးရယ္။

၃ လ ကေန ၆ လအထိ သမီးရဲ႕ တုိးတက္မႈေတြကုိ ခ်ေရးမယ္ဆုိ ေရးစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒီေန႔ ဟာ သမီးေလး ၆ လျပည့္တဲ့ အတြက္ သမီးရဲ႕ တုိးတက္မႈေတြကုိ အမွတ္တရ အေနနဲ႕ ပုိ႔စ္အျဖစ္ ေရးထားလိုက္တာပါ။ ေမေမ့ သမီးေလးဟာ ဂ်ီက်ျပီး ငိုတဲ့အခ်ိန္ကလြဲရင္ တကယ္ကုိ ခ်စ္စဖြယ္ေလးမုိ႔ ေမေမက ဒီပုိ႔စ္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကုိ “၆ လအရြယ္ ခ်စ္စဖြယ္” လုိ႔ ေပးလိုက္မယ္ေနာ္။

ဇူလုိင္ ၁၇၊ ၂၀၁၀

July 9, 2010

အသြင္တူ၏ မတူ၏



Photo: Link

မမသက္ေ၀ရဲ႕ အသြင္တူ၏ မတူ၏ ပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ျပီး က်မတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ေရာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အသြင္တူလုိ႔ အိမ္သူျဖစ္ၾကတာလား၊ ဘယ္အခ်က္ေတြကေတာ့ တူျပီး ဘယ္အခ်က္ေတြ မတူဘူးလဲဆုိတာ ေတြးဖုိ႔ သတိရသြားတယ္။ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ "ဘ၀လက္တြဲေဖာ္" ပုိ႔စ္မွာလည္း ေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။

လက္မထပ္ခင္ ခ်စ္သူ ရည္းစား ဘ၀မွာတုန္းကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အသြင္ တူတာ မတူတာ သိပ္ျပီး အဓိက မက်လွဘူးလုိ႔ ထင္မိတယ္။ အခ်စ္၀င္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့လည္း အျပစ္မျမင္ဘဲ ဒါေတြက ဘာမွ မဟုတ္သလုိလုိေပ့ါေလ။ အဲဒီေတာ့ အသြင္တူလား မတူလားဆုိတာ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး။ ေျပာၾကမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ မိသားစု ေမာင္ႏွမသားခ်င္းထဲမွာေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အက်င့္စရုိက္၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ထပ္တူက်တယ္ဆုိတာ ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိသားစု ႏွစ္စုကေန ေပါက္ဖြားလာျပီး အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ ေရာက္လာၾကတဲ့ စုံတြဲေတြမွာ တူတာေတြလည္း ရွိႏုိင္သလုိ မတူတာေတြလည္း ရွိႏိုင္တာပဲ။ ေနာက္ျပီး အတူေနတာ ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ် တစ္ေယာက္ သေဘာ တစ္ေယာက္ လိုက္ရင္း တူသြားတတ္တာေလးေတြလည္း ရွိၾကမွာပဲ။

က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး လူလတ္တန္းစား ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတာခ်င္းတူပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာ အလတ္ျဖစ္ရတာခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။ အလတ္ဆုိေတာ့ မိဘေတြက မ်က္ႏွာသာ မေပးတာ၊ အၾကီးေတြ အငယ္ေတြလုိ သည္းသည္းလႈပ္ အခ်စ္မခံရတာခ်င္းလည္း တူတယ္။ သားသမီးေတြကုိ အလုိမလိုက္တတ္တဲ့ အေမနဲ႕ နား၀င္ေအာင္ ေျပာျပီး ဆုံးမတတ္တဲ့အေဖေတြရွိတာခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။ ေနာက္ျပီး က်မတုိ႔ အေဖေတြက ဥာဏ္ေကာင္းၾကေပမယ့္ ဘ၀ေပး အေျခအေနအရ အတန္းပညာ မတတ္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ရဲ႕ သားသမီးေတြ အားလုံးကုိ ပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဘုိးကုိ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပတတ္သလုိ ကုိယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႕ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႕ ၊ ကုိယ့္အား ကုိယ္ကုိးဖုိ႔ နည္းေပးလမ္းညႊန္ေတြ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြက အသက္ၾကီးလာလုိ႔ အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့အခါ မိသားစုရဲ႕ ကိစၥ အ၀၀ကုိ အလတ္ေတြျဖစ္တဲ့ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကပဲ တာ၀န္ပုိယူၾကရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဘယ္ေတာ့မွ မျငိဳျငင္ခဲ့ၾကပါဘူး။

အလုပ္ထဲမွာေတြ႕ျပီး လက္ထပ္ခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုထဲမွာပဲ သူက ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ ၈ ႏွစ္နီးပါးနဲ႕က်မက ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ အလုပ္အတူ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္ခ်င္းေတာ့ မတူပါဘူး။ အခု ဂ်ပန္ေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း အလုပ္တူ၊ ေနရာတူ၊ department တစ္ခုထဲမွာပဲ လုပ္ရျပန္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္တဲ့ စိတ္ထားခ်င္းလည္း တူပါတယ္။ အလုပ္အတူတူပဲ ဆုိေတာ့ ရုံးအေၾကာင္း၊ အရင္အလုပ္က အေၾကာင္း၊ အလုပ္ခြင္က သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ အခုလက္ရွိအလုပ္ထဲက လူေတြအေၾကာင္း ေျပာမိျပီဆုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ စကားစ ျဖတ္မရဘူး။

သီခ်င္းၾကိဳက္ၾကတာခ်င္း တူသလုိ အသံမေကာင္းေပမယ့္ သီခ်င္းဆုိခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတာခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။ သူမ်ားကုိ ကုိယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီေပးခ်င္တာ၊ သူတစ္ပါးဆီက အကူအညီကုိ မလုိအပ္ပဲ ယူရမွာ အားနာတတ္တာ၊ ကုိယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကုိ မထိခိုက္ေစခ်င္တာ စတဲ့ စိတ္အေျခခံခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။

ဘယ္အရာမဆုိ စိတ္ရွင္းရွင္း ထားတတ္ေအာင္၊ သူမ်ားလုပ္လို႔ လိုက္လုပ္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဘ၀ကုိ ကုိယ့္သေဘာအတုိင္း ရပ္တည္တာမ်ိဳးက်ေတာ့ သူနဲ႕ လက္ထပ္ျပီးမွ အဲဒီလုိ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြ က်မ ထားတတ္သြားတာပါ။ စိတ္မရွည္တတ္တာ၊ အနားနီးမွ ကပ္လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ၾကေတာ့ က်မဆီကေန သူ႕ဆီ ကူးသြားတယ္ ထင္တာပါပဲ။

တူတာေတြခ်ည္းပဲ ေျပာေနလုိ႔ မတူတာ မရွိဘူး ထင္ေနဦးမယ္။ ေယာကၤ်ားနဲ႕ မိန္းမဆုိတဲ့ အေျခခံသဘာ၀ၾကီးကမွ မတူတာဆိုေတာ့ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္မွာလည္း အမ်ားနည္းတူ မတူတဲ့ ကြဲလြဲခ်က္ေတြကေတာ့ ရွိတာပဲ။ မတူတာေတြ ေျပာရင္ေတာ့ ေျပာလုိ႔ကုန္မယ္ မထင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ တခါတေလ လွ်ာနဲ႕သြား ကုိက္မိၾကေလသတည္းေပါ့။ ၾကာၾကာလည္း စိတ္မေကာက္တတ္ၾကေတာ့ ခဏေန ျပန္ျပီး စကားေျပာျဖစ္သြားတာပါပဲ။ အားလုံးအဆင္ေျပေနတယ္ဆုိရင္ ေနရတာ ပ်င္းစရာၾကီးျဖစ္ေနမွာ။

တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးလုိ႔ လက္ထပ္ယူခဲ့တာဆုိေတာ့ အသြင္တူျခင္း မတူျခင္းထက္ စိတ္သေဘာထားျခင္း တုိက္ဆုိင္ဖုိ႔၊ အခ်စ္ျခင္း ညီဖုိ႔ နဲ႕ မတူတာေတြ ရွိရင္ေတာင္ နားလည္မႈရွိဖို႔ က်မတုိ႔ ၾကိဳးစားေနရတုန္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မမသက္ေ၀က ခ်စ္လုိ႔ tag တဲ့ ပုိ႔စ္ကုိ က်မတုိ႔ကလည္း အခ်စ္ေတြနဲ႕ ေရးပါတယ္လို႔ ေျပာရင္ လြန္မယ္ မထင္ပါဘူးေနာ္။

ဇူလုိင္ ၉၊ ၂၀၁၀။

July 4, 2010

BCG Vaccine


Photo Link:

သမီးေလးေမြးျပီး ၃ လေက်ာ္လာတဲ့အထိ ေဆးရုံမွာ Vitamin K2 syrup ကုိ ၃ ခါတိုက္တာက လြဲျပီး ကာကြယ္ေဆး မထုိးေပးပါဘူး။ Vitamin K2 ကုိ ေမြးျပီး ၁ ရက္မွာ တစ္ခါ၊ ၅ ရက္မွာ တစ္ခါ နဲ႕ ၁ လျပည့္လို႔ ေဆးရုံမွာ ျပန္ျပရတုန္းက တစ္ခါ တုိက္ေပးပါတယ္။ ကေလး ၃ လေက်ာ္လာေတာ့ အိမ္ကုိ ရပ္ကြက္ရုံးကေန ေမလ ၆ ရက္ေန႔မွာ BCG ကာကြယ္ေဆး လာထုိးဖုိ႔ အေၾကာင္းၾကားစာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။

အဲဒီရက္ ေရာက္ေတာ့ ရပ္ကြက္ရုံးကုိ ကာကြယ္ေဆးထုိးဖုိ႔ သြားရတာေပါ့။ ရပ္ကြက္ရုံးေရာက္ေတာ့ ေဖာင္အရင္ျဖည့္ျပီး ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕ေျဖရပါတယ္။ အဓိကေတာ့ ၃ လအတြင္း ကေလး ဖ်ားနာျခင္း ရွိမရွိ၊ မိသားစုထဲမွာ တီဘီေရာဂါ ရွိမရွိ၊ ကေလးက ေရာဂါတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေဆးရုံ တက္ရျခင္း ရွိမရွိ၊ လက္ရွိေဆးေသာက္ေနတာမ်ိဳး ရွိမရွိ၊ ကေလးနဲ႕ မတည့္တဲ့ေဆးေတြ ရွိမရွိ စတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေျဖရပါတယ္။ တျခား ကုိယ္ ေမးခ်င္တာ၊ သိခ်င္တာ ရွိရင္လည္း ေဖာင္ထဲမွာ ထပ္ျဖည့္ေရးလုိ႔ရပါတယ္။ က်မကေတာ့ ေဆးထုိးျပီးရင္ ေဆးရွိန္ေၾကာင့္ ကေလး ဖ်ားနာမွာ စုိးရိမ္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္လုိ႔မ်ား ေဆးထုိးျပီး ကေလးတခုခုျဖစ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိတာ ေဖာင္ထဲမွာ ျဖည့္ေရးလိုက္ပါတယ္။ ကာကြယ္ေဆးအတြက္ ပိုက္ဆံေပးစရာ မလိုပါဘူး။

ေနာက္ျပီး ရပ္ကြက္ရုံး ဆရာမေလးကလည္း ေဆးမထုိးခင္ သိသင့္တာေတြကုိ ရွင္းျပေပးပါေသးတယ္။ ေဆးထုိးျပီးတာနဲ႕ ထုိးထားတဲ့ေနရာကုိ လက္၊ အ၀တ္၊ ဆံပင္ စတာေတြနဲ႕မထိမိဖုိ႔၊ ေဆးထုိးျပီး ၁၅ မိနစ္ကေန နာရီ၀က္အတြင္း အိမ္မျပန္ေသးပဲ ရပ္ကြက္ရုံးမွာပဲ ခဏေစာင့္ေနဖုိ႔၊ ၃ ရက္နဲ႕ ၁၀ ရက္အတြင္း ေဆးထုိးထားတဲ့ေနရာမွာ အနာဖုေတြထြက္လာရင္ ရပ္ကြက္ရုံးကုိ အေၾကာင္းၾကားဖုိ႔၊ ေဆးထုိးျပီး ကေလးအဖ်ားတက္ရင္လည္း ရပ္ကြက္ရုံးကုိ အေၾကာင္းၾကားဖုိ႔၊ ေဆးထုိးျပီး ၃ ပတ္ကေန ၅ ပတ္အတြင္း အနီဖုေတြ ေပၚလာရင္ေတာ့ မစုိးရိမ္ဖုိ႔ စတာေတြကုိ ရွင္းျပေပးပါတယ္။


ေဆးထုိးေပးတဲ့ အပ္ပါ။ Photo Link:

ေဆးထုိးေပးမယ့္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ကေလးရဲ႕ ကုိယ္အပူခ်ိန္ တုိင္းယူပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေဖာင္မွာေျဖထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ တစ္ခါ ထပ္ျပီး confirm လုပ္ပါတယ္။ ျပီးရင္ ကေလးရဲ႕ ဘယ္လက္ေမာင္းမွာ ေဆးထုိးမွာမုိ႔ အကၤ်ီတုိ႔ သြားရည္ခံတုိ႔ကုိ ဘယ္လက္ေလး ေပၚေအာင္ ခၽြတ္ထားရပါတယ္။ ကေလးဆရာ၀န္က အရင္ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးျပီးမွ ေဆးထုိးေပးမယ့္ ဆရာမေတြဆီ သြားရတာပါ။ ေဆးထုိးမယ့္ ေနရာေရာက္ေတာ့ သမီးေလးကုိ ေပါင္ေပၚတင္ျပီး ေနာက္ဘက္ကေန ပုိက္ထားရပါတယ္။ ဆရာမေတြနဲ႕ဆုိ ကေလးက မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အေနအထားေပါ့။ ထင္ထားတာက ကာကြယ္ေဆးကုိ ေဆးထုိးအပ္နဲ႕ လက္ေမာင္းမွာ ထုိးေပးမယ္ ထင္တာပါ။ တကယ္တမ္းေဆးထုိးေတာ့ သမီးေလး လက္ေမာင္းေပၚကုိ ေဆးစက္ ခ်လိုက္ျပီးမွ ပင္အပ္ ၉ ေခ်ာင္းပါတဲ့ တံဆိပ္တုံးနဲ႕ အရွည္လိုက္ ၂ ခါ ဖိခ်လိုက္တာပါ။ ဒီေတာ့ ကေလးရဲ႕ လက္ေမာင္းမွာ အပ္ရာေလးေတြ ၁၈ ေပါက္ျဖစ္သြားတာေပါ့။

ေဆးထုိးျပီးသြားေတာ့ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေဆးေျခာက္ေအာင္ ခဏေစာင့္ရပါတယ္။ ေဆးမေျခာက္မခ်င္း ေဆးထုိးထားတဲ့ေနရာကို ဆံပင္၊ အ၀တ္တုိ႔နဲ႕ မထိေအာင္လည္း သတိထားရပါေသးတယ္။ သမီးေလးကေတာ့ ေဆးထုိးတုန္း နာလုိ႔ အသံစူးစူးေလးနဲ႕ ၂ ခ်က္ေလာက္ ေအာ္လိုက္ျပီး ေနာက္ေတာ့ သူ႕ဘာသာသူ တိတ္သြားပါတယ္။ တျခားကေလးေတြလည္း နာလုိ႔ ငုိတဲ့သူလည္း ငုိ၊ မငုိတဲ့ကေလးေတြလည္း မငုိၾကဘူး။ ေဆးေျခာက္သြားေတာ့မွ ဆရာ၀န္မေလးက အကၤ်ီျပန္၀တ္ျပီး အိမ္ျပန္လုိ႔ရျပီလုိ႔ ေျပာပါတယ္။


ေဆးထုိးျပီး ၂ ရက္။

ေဆးထုိးျပီးေတာ့ ကေလးမ်ား တခုခုျဖစ္မလား ဆုိျပီး စုိးရိမ္ေပမယ့္ သမီးေလးက ပုံမွန္အတုိင္းပဲမို႔ စိတ္ေအးရပါတယ္။ ေဆးထုိးျပီး ၁ ရက္ ၂ ရက္အတြင္းေတာ့ အနာကုိ နည္းနည္း သတိထားျပီး ၾကည့္ေပးျဖစ္တယ္။ ေဆးထုိးထားတဲ့ အနာ ရွိေပမယ့္လည္း ပုံမွန္အတုိင္း ေရခ်ိဳးေပးလို႔ရပါတယ္။ အေညွာ္မိျပီး အနာျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ အဲဒီတေလာကေတာ့ ဆီသတ္ျပီး ခ်က္ရတဲ့ ဟင္းမ်ိဳး မခ်က္ျဖစ္ပါဘူး။ ၁၀ ရက္ေလာက္အထိ ေစာင့္ၾကည့္ျပီး ျပည္တည္သလုိမ်ိဳး အနာဖုေတြ ထြက္မလာေတာ့မွ စိတ္ေအးရပါတယ္။


ေဆးထုိးျပီး ၃ ပတ္ေက်ာ္။

ေဆးထုိးထားတာ ၃ ပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ ပင္အပ္ရာေလးေတြက ျခင္ကုိက္ဖုေလးေတြလုိ အဖုေလးေတြ ေပၚလာတယ္။ ၅ ပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ အဖုေလးေတြက ၾကြတက္လာျပီး ျပည္တည္ဖုေလးေတြလုိ ျဖစ္လာတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလည္း က်မတုိ႔က ရန္ကုန္ေရာက္ေနတာမုိ႔ အေညွာ္ေတြမိလုိ႔ အနာက ျပည္တည္လာတယ္လုိ႔ ထင္တာပါ။ အဲဒီလုိျဖစ္တာ ပုံမွန္ပဲဆုိတာ အင္တာနက္မွာ ရွာၾကည့္ေတာ့မွ သိရလုိ႔ စိတ္ေအးရပါတယ္။ အခုဆုိ ေဆးထုိးျပီးတာ ၂ လနီးပါးရွိလာျပီမုိ႔ အနာေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း ခ်ပ္သေလာက္ေတာ့ ျဖစ္လာပါျပီ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အနာေတြ အရွင္းေပ်ာက္သြားမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပါပဲ။


ေဆးထုိးျပီး ၅ ပတ္ေက်ာ္။


ေဆးထုိးျပီး ၂ လနီးပါး။

** က်မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက Blog မေရးတာၾကာလုိ႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ စာျပန္ေရးပါလုိ႔ ေျပာတာမုိ႔ သူငယ္ခ်င္းစကားနားေထာင္တဲ့အေနနဲ႕ ေမလ ထဲက ေရးထားတဲ့ အေၾကာင္းေလးကုိပဲ နည္းနည္းျပန္ျပင္ျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။ comment ေရးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ၊ အားေပးစကားေျပာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ေနာ္။

ဇူလုိင္ ၄၊ ၂၀၁၀။