အသြင္တူ၏ မတူ၏

Photo: Link

မမသက္ေ၀ရဲ႕ အသြင္တူ၏ မတူ၏ ပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ျပီး က်မတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ေရာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အသြင္တူလုိ႔ အိမ္သူျဖစ္ၾကတာလား၊ ဘယ္အခ်က္ေတြကေတာ့ တူျပီး ဘယ္အခ်က္ေတြ မတူဘူးလဲဆုိတာ ေတြးဖုိ႔ သတိရသြားတယ္။ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ "ဘ၀လက္တြဲေဖာ္" ပုိ႔စ္မွာလည္း ေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။

လက္မထပ္ခင္ ခ်စ္သူ ရည္းစား ဘ၀မွာတုန္းကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အသြင္ တူတာ မတူတာ သိပ္ျပီး အဓိက မက်လွဘူးလုိ႔ ထင္မိတယ္။ အခ်စ္၀င္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိေတာ့လည္း အျပစ္မျမင္ဘဲ ဒါေတြက ဘာမွ မဟုတ္သလုိလုိေပ့ါေလ။ အဲဒီေတာ့ အသြင္တူလား မတူလားဆုိတာ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး။ ေျပာၾကမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ မိသားစု ေမာင္ႏွမသားခ်င္းထဲမွာေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အက်င့္စရုိက္၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ထပ္တူက်တယ္ဆုိတာ ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိသားစု ႏွစ္စုကေန ေပါက္ဖြားလာျပီး အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ ေရာက္လာၾကတဲ့ စုံတြဲေတြမွာ တူတာေတြလည္း ရွိႏုိင္သလုိ မတူတာေတြလည္း ရွိႏိုင္တာပဲ။ ေနာက္ျပီး အတူေနတာ ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ် တစ္ေယာက္ သေဘာ တစ္ေယာက္ လိုက္ရင္း တူသြားတတ္တာေလးေတြလည္း ရွိၾကမွာပဲ။

က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး လူလတ္တန္းစား ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတာခ်င္းတူပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာ အလတ္ျဖစ္ရတာခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။ အလတ္ဆုိေတာ့ မိဘေတြက မ်က္ႏွာသာ မေပးတာ၊ အၾကီးေတြ အငယ္ေတြလုိ သည္းသည္းလႈပ္ အခ်စ္မခံရတာခ်င္းလည္း တူတယ္။ သားသမီးေတြကုိ အလုိမလိုက္တတ္တဲ့ အေမနဲ႕ နား၀င္ေအာင္ ေျပာျပီး ဆုံးမတတ္တဲ့အေဖေတြရွိတာခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။ ေနာက္ျပီး က်မတုိ႔ အေဖေတြက ဥာဏ္ေကာင္းၾကေပမယ့္ ဘ၀ေပး အေျခအေနအရ အတန္းပညာ မတတ္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ရဲ႕ သားသမီးေတြ အားလုံးကုိ ပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဘုိးကုိ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပတတ္သလုိ ကုိယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႕ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႕ ၊ ကုိယ့္အား ကုိယ္ကုိးဖုိ႔ နည္းေပးလမ္းညႊန္ေတြ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြက အသက္ၾကီးလာလုိ႔ အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့အခါ မိသားစုရဲ႕ ကိစၥ အ၀၀ကုိ အလတ္ေတြျဖစ္တဲ့ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကပဲ တာ၀န္ပုိယူၾကရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဘယ္ေတာ့မွ မျငိဳျငင္ခဲ့ၾကပါဘူး။

အလုပ္ထဲမွာေတြ႕ျပီး လက္ထပ္ခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုထဲမွာပဲ သူက ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ ၈ ႏွစ္နီးပါးနဲ႕က်မက ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ အလုပ္အတူ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္ခ်င္းေတာ့ မတူပါဘူး။ အခု ဂ်ပန္ေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း အလုပ္တူ၊ ေနရာတူ၊ department တစ္ခုထဲမွာပဲ လုပ္ရျပန္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္တဲ့ စိတ္ထားခ်င္းလည္း တူပါတယ္။ အလုပ္အတူတူပဲ ဆုိေတာ့ ရုံးအေၾကာင္း၊ အရင္အလုပ္က အေၾကာင္း၊ အလုပ္ခြင္က သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ အခုလက္ရွိအလုပ္ထဲက လူေတြအေၾကာင္း ေျပာမိျပီဆုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ စကားစ ျဖတ္မရဘူး။

သီခ်င္းၾကိဳက္ၾကတာခ်င္း တူသလုိ အသံမေကာင္းေပမယ့္ သီခ်င္းဆုိခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတာခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။ သူမ်ားကုိ ကုိယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီေပးခ်င္တာ၊ သူတစ္ပါးဆီက အကူအညီကုိ မလုိအပ္ပဲ ယူရမွာ အားနာတတ္တာ၊ ကုိယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကုိ မထိခိုက္ေစခ်င္တာ စတဲ့ စိတ္အေျခခံခ်င္းလည္း တူၾကတယ္။

ဘယ္အရာမဆုိ စိတ္ရွင္းရွင္း ထားတတ္ေအာင္၊ သူမ်ားလုပ္လို႔ လိုက္လုပ္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဘ၀ကုိ ကုိယ့္သေဘာအတုိင္း ရပ္တည္တာမ်ိဳးက်ေတာ့ သူနဲ႕ လက္ထပ္ျပီးမွ အဲဒီလုိ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြ က်မ ထားတတ္သြားတာပါ။ စိတ္မရွည္တတ္တာ၊ အနားနီးမွ ကပ္လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ၾကေတာ့ က်မဆီကေန သူ႕ဆီ ကူးသြားတယ္ ထင္တာပါပဲ။

တူတာေတြခ်ည္းပဲ ေျပာေနလုိ႔ မတူတာ မရွိဘူး ထင္ေနဦးမယ္။ ေယာကၤ်ားနဲ႕ မိန္းမဆုိတဲ့ အေျခခံသဘာ၀ၾကီးကမွ မတူတာဆိုေတာ့ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္မွာလည္း အမ်ားနည္းတူ မတူတဲ့ ကြဲလြဲခ်က္ေတြကေတာ့ ရွိတာပဲ။ မတူတာေတြ ေျပာရင္ေတာ့ ေျပာလုိ႔ကုန္မယ္ မထင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ တခါတေလ လွ်ာနဲ႕သြား ကုိက္မိၾကေလသတည္းေပါ့။ ၾကာၾကာလည္း စိတ္မေကာက္တတ္ၾကေတာ့ ခဏေန ျပန္ျပီး စကားေျပာျဖစ္သြားတာပါပဲ။ အားလုံးအဆင္ေျပေနတယ္ဆုိရင္ ေနရတာ ပ်င္းစရာၾကီးျဖစ္ေနမွာ။

တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးလုိ႔ လက္ထပ္ယူခဲ့တာဆုိေတာ့ အသြင္တူျခင္း မတူျခင္းထက္ စိတ္သေဘာထားျခင္း တုိက္ဆုိင္ဖုိ႔၊ အခ်စ္ျခင္း ညီဖုိ႔ နဲ႕ မတူတာေတြ ရွိရင္ေတာင္ နားလည္မႈရွိဖို႔ က်မတုိ႔ ၾကိဳးစားေနရတုန္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မမသက္ေ၀က ခ်စ္လုိ႔ tag တဲ့ ပုိ႔စ္ကုိ က်မတုိ႔ကလည္း အခ်စ္ေတြနဲ႕ ေရးပါတယ္လို႔ ေျပာရင္ လြန္မယ္ မထင္ပါဘူးေနာ္။

ဇူလုိင္ ၉၊ ၂၀၁၀။