ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ ေန႔စဥ္သုံးတဲ့ အေျပာအဆုိ၊ သူတုိ႔အျပဳအမူေတြ ကုိ သိသေလာက္ ေျပာျပခ်င္တာရယ္ ျပီးေတာ့ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ႏုိင္ငံမဆုိ ေကာင္းတာရွိသလုိ ဆုိးတာလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ခံစားမိတာေၾကာင့္ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြဆုိရင္ ျမန္မာအယူအဆနဲ႔ ေတာ္ေတာ္နီးစပ္တာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။ က်မ ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေတြ႔ခံစားရတာ သက္သက္ကုိပဲ ေရးတာပါ။
က်မ ဂ်ပန္ကုိမလာခင္က လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ခါးနည္းနည္းကုိင္းတယ္ (ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေလ်ာ့ေရးထားတာ.. အမွန္က ခါးကုန္းတာေပါ့) အဲဒါဆုိေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ျပီဆုိရင္ နည္းနည္းေတာ့ သတိထားျပီး မတ္မတ္ ေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါကလည္း ၁၀ ခါေလာက္မွ သတိရျပီး ၁ ခါေလာက္မတ္ ျဖစ္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဒီေရာက္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ခါးကမကုန္းခ်င္လည္း ကုန္းရတာပဲေလ။ သူတုိ႔က ႏႈတ္ဆက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ခါးကုန္း၊ ေခါင္းငုံ႔ျပီးမွ ႏႈတ္ဆက္တတ္တာကုိး။ အလုပ္ထဲမွာဆုိရင္ ေတြ႔ျပီဆုိတာနဲ႔ Ohayou gozaimasu (အုိဟရုိး ဂုိဇုိင္းမတ္စ္) ဆုိျပီး အခ်င္းခ်င္း သိသိ မသိသိ တရုံးထဲ ေတြ႔တာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ Good Morning ေပါ့။ ကုိယ္ကလည္း ရုပ္တည္ေလးနဲ႔ “Ohayou gozaimasu” လုိ႔ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ရေတာ့တာေပါ့။ မနက္ပုိင္းရုံးေရာက္ျပီဆုိရင္ အဲဒီစကားက စျပီး ၾကားေနရျပီ။
မနက္ပုိင္းျပီးတာနဲ႔ ေနာက္ပုိင္းကုိ Otuskaresamadesu (အုိဆုကရဲစမဒ့ဲစ္) ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ရုံးက မျပန္ခင္အခ်ိန္ထိပဲဆုိပါေတာ့။ အဲဒီေတာ့လည္း ကိုယ္ေတြက အလုိက္အထုိက္ေပါ့.. (အရင္တုန္းကေတာ့ အဓိပၸါယ္ မသိဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ သူတုိ႔ ဘာေျပာတာလဲ တခ်ိန္လုံး ေတြ႔တုိင္း ဒါပဲ ေျပာေနတာပဲလုိ႔ သိတဲ့သူကုိ ေမးၾကည့္ရေသးတယ္။ ျမန္မာလုိဆုိရင္ “ပင္ပန္းသြားျပီ္လား” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ ဆရာမကုိ အဓိပၸါယ္အတိအက်ေမးေတာ့ သူလည္း မေျဖတတ္ဘူး။ အမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးတယ္ဆုိတာေလာက္ပဲ ရွင္းျပတယ္)။
က်မတုိ႔ကေတာ့ ရုံးက ျပန္ျပီဆုိရင္ ကုိယ္ဘာသာကုိယ္ပဲ ျပန္လိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ေလွကားမွာဆုံရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းအတူေလွ်ာက္လာျပီးမွ လမ္းခြဲခါနီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏႈတ္ဆက္ရင္ေတာ့ “Otuskaresamadesu” ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတေလလည္း sayonara (ဆာရုိးနရ- Good bye)ေပါ့။ ဒါေတြက က်မ ရုံးမွာ ေန႔စဥ္ ၾကံဳေနရတဲ့ ဂ်ပန္စကားေတြပါ။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါေပၚမူတည္ျပီး သင့္သလုိ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကပါေသးတယ္။ ေန႔ခင္းဆုိရင္ konichiwa (ခြန္နိခ်ိ၀)၊ ညဘက္ဆုိရင္ konbanwa (ခြန္ဘန္း၀) စသည္ျဖင့္ေပ့ါေလ။ konnichiwa ကေတာ့ Hello ေပါ့။ မနက္ ၁၀နာရီေလာက္ကစျပီး ညေနေစာင္းအထိ သုံးလုိ႔ရတယ္လုိ႔ေတာ့ စာအုပ္ထဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ konbanwa ကေတာ့ Good evening ။ (ဂ်ပန္စာကုိ အရမ္းကၽြမ္းက်င္လုိ႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕အသုံးေတြက ျမန္မာလုိ အတိအက်ဘာသာျပန္ရ ခက္လုိ႔ ဆုိလုိရင္းေလာက္ပဲ ထည့္ေရးထားတာပါ။)
ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္လုိႏႈတ္ဆက္ၾကလဲဆုိတာ ျပန္သိခ်င္လာျပန္ေရာေပါ့။ ဒီေတာ့ မွတ္မိလြယ္ျပီး ယဥ္ေက်းတဲ့သေဘာလည္းပါေအာင္ “မဂၤလာပါ” လုိ႔ႏႈတ္ဆက္တယ္။ တုိ႔ဆီမွာက မနက္တစ္မ်ိဳး၊ ညတစ္မ်ိဳး၊ ေန႔လည္တစ္မ်ိဳးေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ေလ့မရွိၾကဘူး။ အရမ္း ရင္းႏွီးရင္ေတာ့ “ထမင္းစားျပီးျပီလား၊ ဘာဟင္းခ်က္လဲ” ဆုိျပီး ေမးတတ္တယ္၊ မေတြ႔တာ ၾကာရင္လည္း “ေနေကာင္းလား၊ မေတြ႔ရတာ ၾကာျပီေနာ္”ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းဆုိရင္ေတာ့ တကူးတက မႏႈတ္ဆက္ၾကဘူး။ ျပီးေတာ့ သိပ္မခင္ရင္လည္း ျပံဳးျပ၊ ေခါင္းညိတ္ျပ အဲဒီေလာက္ပဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္ ဆုိျပီး ေျပာျပရေတာ့တာေပါ့။
Blog ကမၻာမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ခင္မင္ၾကတယ္ဆုိရင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ CBox မွာ တစ္ေယာက္က ေနာက္တာေလးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကေသးတာပဲေနာ္။ ျပီးေတာ့လည္း လာလည္တယ္တုိ႔။ ခံစားသြားတယ္။ ပုိ႔စ္အသစ္ေတြ ဖတ္သြားတယ္၊ ျငိမ္လွခ်ည္လား၊ အသစ္မတင္ဘူးလား၊ အာဘြား အစရွိသျဖင့္ ကုိယ္အားသန္သလုိ သင့္ေတာ္သလုိ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာဆုိေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆုိတာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဘယ္ေလာက္ ခင္မင္ၾကသလဲဆိုတာ ျပသတာပါပဲ။ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ပါတယ္။ အေပၚယံႏႈတ္ဖ်ားက လာတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ တဖက္သားကလည္း ခံစားလုိ႔ရတယ္ေလ။ ဒီလုိစာမ်ိဳးေလးေတြ CBox မွာဖတ္ရရင္ အိမ္ရွင္ (ဘေလာ့ခ္ပုိင္ရွင္)၊ ဧည့္သည္ (လာလည္သူ) အျပန္အလွန္ စကားေျပာထားတာေလးေတြကုိ တစ္ေယာက္တည္း ဖတ္ရင္း ရီလုိက္၊ ျပံဳးလုိက္ နဲ႔ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အေပ်ာ္က ကုိယ့္ဆီပါ ေရာက္လာသလုိေပါ့။ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ဆက္တဲ့ စာသားေတြကတဆင့္ ခင္မင္မႈကုိ ခံစားလုိ႔ရတယ္ေလ။
ဒီမွာကေတာ့ ထုံးစံတခုလုိမ်ိဳး ႏႈတ္ဆက္ၾကတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔က ခပ္တည္တည္ဆုိရင္ ဒီကလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ။ သူက ႏႈတ္ဆက္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ကလည္း ျပန္ႏႈတ္ဆက္လုိက္တာေပါ့။ သူက ေခါင္းညိတ္တာေလာက္ ဆုိရင္ ကုိယ္ကလည္း ေခါင္းညိတ္ေလာက္ပဲ လုပ္ႏုိင္မယ္။ ဒီထက္ေတာ့ ေလာကြတ္ေခ်ာ္ျပီး မျပဳံးျပပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ လူကုိေတာင္ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး။ ပါးစပ္ကသာ ႏႈတ္ဆက္စကားက အလုိလုိ ထြက္လာၾကတာ။ ရင္ထဲက ပါတာမဟုတ္ဘူး။ ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔။ တာ၀န္တခုလုိ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ကုိယ္ေတြကလည္း ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနသား မက်ေသးတာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းဆုိရင္ေတာ့ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႏႈတ္ဆက္ၾကမွာေပါ့။ ရွားပါတယ္။ တကယ္ကူညီျပီး၊ တကယ္ခင္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆုိေတာ့ ထူးျပီးလည္း ခံစားမေနေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေနရ ေနရ မတတ္သာလုိ႔ ေနရတဲ့အခုိက္ေလးမွာ အားလုံးနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ၊ ေနတတ္ေအာင္ ေနမယ္ဆုိျပီး စိတ္ထားလုိက္ေတာ့ စိတ္မပင္ပန္းေတာ့ဘူးေပါ့။
က်မ ဂ်ပန္ကုိမလာခင္က လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ခါးနည္းနည္းကုိင္းတယ္ (ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေလ်ာ့ေရးထားတာ.. အမွန္က ခါးကုန္းတာေပါ့) အဲဒါဆုိေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ျပီဆုိရင္ နည္းနည္းေတာ့ သတိထားျပီး မတ္မတ္ ေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါကလည္း ၁၀ ခါေလာက္မွ သတိရျပီး ၁ ခါေလာက္မတ္ ျဖစ္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဒီေရာက္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ခါးကမကုန္းခ်င္လည္း ကုန္းရတာပဲေလ။ သူတုိ႔က ႏႈတ္ဆက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ခါးကုန္း၊ ေခါင္းငုံ႔ျပီးမွ ႏႈတ္ဆက္တတ္တာကုိး။ အလုပ္ထဲမွာဆုိရင္ ေတြ႔ျပီဆုိတာနဲ႔ Ohayou gozaimasu (အုိဟရုိး ဂုိဇုိင္းမတ္စ္) ဆုိျပီး အခ်င္းခ်င္း သိသိ မသိသိ တရုံးထဲ ေတြ႔တာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ Good Morning ေပါ့။ ကုိယ္ကလည္း ရုပ္တည္ေလးနဲ႔ “Ohayou gozaimasu” လုိ႔ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ရေတာ့တာေပါ့။ မနက္ပုိင္းရုံးေရာက္ျပီဆုိရင္ အဲဒီစကားက စျပီး ၾကားေနရျပီ။
မနက္ပုိင္းျပီးတာနဲ႔ ေနာက္ပုိင္းကုိ Otuskaresamadesu (အုိဆုကရဲစမဒ့ဲစ္) ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ရုံးက မျပန္ခင္အခ်ိန္ထိပဲဆုိပါေတာ့။ အဲဒီေတာ့လည္း ကိုယ္ေတြက အလုိက္အထုိက္ေပါ့.. (အရင္တုန္းကေတာ့ အဓိပၸါယ္ မသိဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ သူတုိ႔ ဘာေျပာတာလဲ တခ်ိန္လုံး ေတြ႔တုိင္း ဒါပဲ ေျပာေနတာပဲလုိ႔ သိတဲ့သူကုိ ေမးၾကည့္ရေသးတယ္။ ျမန္မာလုိဆုိရင္ “ပင္ပန္းသြားျပီ္လား” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ ဆရာမကုိ အဓိပၸါယ္အတိအက်ေမးေတာ့ သူလည္း မေျဖတတ္ဘူး။ အမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးတယ္ဆုိတာေလာက္ပဲ ရွင္းျပတယ္)။
က်မတုိ႔ကေတာ့ ရုံးက ျပန္ျပီဆုိရင္ ကုိယ္ဘာသာကုိယ္ပဲ ျပန္လိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ေလွကားမွာဆုံရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းအတူေလွ်ာက္လာျပီးမွ လမ္းခြဲခါနီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏႈတ္ဆက္ရင္ေတာ့ “Otuskaresamadesu” ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတေလလည္း sayonara (ဆာရုိးနရ- Good bye)ေပါ့။ ဒါေတြက က်မ ရုံးမွာ ေန႔စဥ္ ၾကံဳေနရတဲ့ ဂ်ပန္စကားေတြပါ။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါေပၚမူတည္ျပီး သင့္သလုိ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကပါေသးတယ္။ ေန႔ခင္းဆုိရင္ konichiwa (ခြန္နိခ်ိ၀)၊ ညဘက္ဆုိရင္ konbanwa (ခြန္ဘန္း၀) စသည္ျဖင့္ေပ့ါေလ။ konnichiwa ကေတာ့ Hello ေပါ့။ မနက္ ၁၀နာရီေလာက္ကစျပီး ညေနေစာင္းအထိ သုံးလုိ႔ရတယ္လုိ႔ေတာ့ စာအုပ္ထဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ konbanwa ကေတာ့ Good evening ။ (ဂ်ပန္စာကုိ အရမ္းကၽြမ္းက်င္လုိ႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕အသုံးေတြက ျမန္မာလုိ အတိအက်ဘာသာျပန္ရ ခက္လုိ႔ ဆုိလုိရင္းေလာက္ပဲ ထည့္ေရးထားတာပါ။)
ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္လုိႏႈတ္ဆက္ၾကလဲဆုိတာ ျပန္သိခ်င္လာျပန္ေရာေပါ့။ ဒီေတာ့ မွတ္မိလြယ္ျပီး ယဥ္ေက်းတဲ့သေဘာလည္းပါေအာင္ “မဂၤလာပါ” လုိ႔ႏႈတ္ဆက္တယ္။ တုိ႔ဆီမွာက မနက္တစ္မ်ိဳး၊ ညတစ္မ်ိဳး၊ ေန႔လည္တစ္မ်ိဳးေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ေလ့မရွိၾကဘူး။ အရမ္း ရင္းႏွီးရင္ေတာ့ “ထမင္းစားျပီးျပီလား၊ ဘာဟင္းခ်က္လဲ” ဆုိျပီး ေမးတတ္တယ္၊ မေတြ႔တာ ၾကာရင္လည္း “ေနေကာင္းလား၊ မေတြ႔ရတာ ၾကာျပီေနာ္”ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းဆုိရင္ေတာ့ တကူးတက မႏႈတ္ဆက္ၾကဘူး။ ျပီးေတာ့ သိပ္မခင္ရင္လည္း ျပံဳးျပ၊ ေခါင္းညိတ္ျပ အဲဒီေလာက္ပဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္ ဆုိျပီး ေျပာျပရေတာ့တာေပါ့။
Blog ကမၻာမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ခင္မင္ၾကတယ္ဆုိရင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ CBox မွာ တစ္ေယာက္က ေနာက္တာေလးေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကေသးတာပဲေနာ္။ ျပီးေတာ့လည္း လာလည္တယ္တုိ႔။ ခံစားသြားတယ္။ ပုိ႔စ္အသစ္ေတြ ဖတ္သြားတယ္၊ ျငိမ္လွခ်ည္လား၊ အသစ္မတင္ဘူးလား၊ အာဘြား အစရွိသျဖင့္ ကုိယ္အားသန္သလုိ သင့္ေတာ္သလုိ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာဆုိေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆုိတာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဘယ္ေလာက္ ခင္မင္ၾကသလဲဆိုတာ ျပသတာပါပဲ။ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ပါတယ္။ အေပၚယံႏႈတ္ဖ်ားက လာတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ တဖက္သားကလည္း ခံစားလုိ႔ရတယ္ေလ။ ဒီလုိစာမ်ိဳးေလးေတြ CBox မွာဖတ္ရရင္ အိမ္ရွင္ (ဘေလာ့ခ္ပုိင္ရွင္)၊ ဧည့္သည္ (လာလည္သူ) အျပန္အလွန္ စကားေျပာထားတာေလးေတြကုိ တစ္ေယာက္တည္း ဖတ္ရင္း ရီလုိက္၊ ျပံဳးလုိက္ နဲ႔ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အေပ်ာ္က ကုိယ့္ဆီပါ ေရာက္လာသလုိေပါ့။ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ဆက္တဲ့ စာသားေတြကတဆင့္ ခင္မင္မႈကုိ ခံစားလုိ႔ရတယ္ေလ။
ဒီမွာကေတာ့ ထုံးစံတခုလုိမ်ိဳး ႏႈတ္ဆက္ၾကတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔က ခပ္တည္တည္ဆုိရင္ ဒီကလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ။ သူက ႏႈတ္ဆက္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ကလည္း ျပန္ႏႈတ္ဆက္လုိက္တာေပါ့။ သူက ေခါင္းညိတ္တာေလာက္ ဆုိရင္ ကုိယ္ကလည္း ေခါင္းညိတ္ေလာက္ပဲ လုပ္ႏုိင္မယ္။ ဒီထက္ေတာ့ ေလာကြတ္ေခ်ာ္ျပီး မျပဳံးျပပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ လူကုိေတာင္ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး။ ပါးစပ္ကသာ ႏႈတ္ဆက္စကားက အလုိလုိ ထြက္လာၾကတာ။ ရင္ထဲက ပါတာမဟုတ္ဘူး။ ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔။ တာ၀န္တခုလုိ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ကုိယ္ေတြကလည္း ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနသား မက်ေသးတာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းဆုိရင္ေတာ့ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႏႈတ္ဆက္ၾကမွာေပါ့။ ရွားပါတယ္။ တကယ္ကူညီျပီး၊ တကယ္ခင္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆုိေတာ့ ထူးျပီးလည္း ခံစားမေနေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေနရ ေနရ မတတ္သာလုိ႔ ေနရတဲ့အခုိက္ေလးမွာ အားလုံးနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ၊ ေနတတ္ေအာင္ ေနမယ္ဆုိျပီး စိတ္ထားလုိက္ေတာ့ စိတ္မပင္ပန္းေတာ့ဘူးေပါ့။
စက္တင္ဘာ ၀၆၊ ၂၀၀၇။
2 comments:
ဂ်ပန္ေတြက reigi အေနနဲ႕ မေျပာမေနေျပာၾကရဖို႕ ေက်ာင္းေတြမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ယူခဲ့ရတယ္လို႕ ေျပာတာဘဲ။ စီးပြါးေရးသေဘာအရ ႏႈတ္ဆက္ၾကတာတဲ့။ စူပါမွာ ေစ်း၀ယ္ရင္ မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္နဲ႕ "အိုမတစဲရွိမရွိတ" "အာရိဂါ့တိုးေဂါ့ဇိုင္းမစု" တို႕ အေျပာခံရတိုင္း ျမန္မာမ်က္ေစ့ထဲ ကိုးလို႕ကန္႕လန္႕။
အင္းအဓိပါယ္ေလးေတြရိွတယ္တဲ့ ေနာက္ေတာ့သိတဲ့ဟာေလးေတြေ၇းေပးမယ္
ဂ်ပန္ဘုန္းျကီးေျပာတာ
ေသခ်ာတာကဂ်ပန္ေတြအရမ္းဟန္ေဆာင္တယ္
ကိ်ဳတိုမွာေနပါတ.္
cbox မထားဘူးလားဟင္
Post a Comment