ဒီေန႔ ဧျပီ ၁၇ ရက္ေန႔ဆုိ သမီးေလးက ၃ လျပည့္တာေပါ့။ သမီးေလးကုိ ေမြးျပီးတာေတာင္ ရက္ေပါင္း ၉၀ ရွိသြားျပီ။ ေမေမ့စိတ္ထဲ သမီးေလး ၃ လသာ ျပည့္သြားတယ္။ သမီးကုိ ေမြးခဲ့တာ မေန႔ တစ္ေန႔ကလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၃ လအရြယ္မွာ ရွိသင့္ ရွိထုိက္တဲ့ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္မႈေတာ့ သမီးေလးဆီမွာ ေတြ႕ရလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။ မိခင္နဲ႕ ကေလးမွတ္တမ္းစာအုပ္မွာေရးထားတာ ကေလး ၃ လ~ ၄ လဆုိရင္ ေခါင္း(ဇက္) ခိုင္ရမယ္၊ အေမနဲ႕ ေဆာ့ရင္ ရီရမယ္၊ မျမင္ကြယ္ရာကေန အသံေပးရင္ အသံလာရာဆီကုိ အၾကည့္ေရာက္သြားရမယ္တဲ့။ သမီးေလးက ၁၀ ပတ္ ေလာက္ကတည္းက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခါင္း(ဇက္) ခိုင္ေနျပီ။ လူၾကီးေတြနဲ႕ေဆာ့ရင္လည္း အသံထြက္ျပီး ရီတတ္ေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ အသံလာရာဆီေတာ့ ေကာင္းေကာင္း လွည့္မၾကည့္တတ္ေသးဘူး။
ပါပါးရုံးသြားျပီဆုိ အိမ္မွာက ေမေမနဲ႕ သမီးေလးပဲ က်န္ခဲ့ရတာ။ ေန႔တုိင္းျမင္ေတြ႕ေနလုိ႔လား မသိဘူး ေမေမ့မ်က္ေစ့ထဲ သမီးက သိပ္ျပီး မထြားသလုိပဲ ခံစားရတယ္။ ပါပါးကေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ထဲမွာ ရွိတာမုိ႔ စိုးရိမ္စရာမရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ ေျပာပါတယ္။ သမီးေလး ေမြးစတုန္းက ၃.၁ ကီလုိဂရမ္ရွိျပီး အရပ္က ၅၀ စင္တီမီတာရွိတယ္။ ၂ လနဲ႕ ၁၄ ရက္မွာ ေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ၅.၁ ကီလုိဂရမ္ရွိျပီး အရပ္က ၅၈.၃ စင္တီမီတာ ရွိလာတယ္။ ေမေမ့အတြက္ သမီးရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ထက္ အရပ္ရွည္လာတာက ပုိျပီး သိသာေစတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ေမြးစတုန္းက သမီး၀တ္ခဲ့တဲ့ အကၤ်ီေတြက တုိကုန္ျပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းနည္း ၾကီးတဲ့ အကၤ်ီေတြကုိ ေျပာင္း၀တ္ေပးရေတာ့မယ္။ အရပ္ ရွည္လာျပီဆုိေတာ့ ေရခ်ိဳးရင္းလည္း ေရဇလုံကုိ ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္ျပီး ေဆာ့တတ္ေနျပီ။ အရင္လုိ ေရခ်ိဳးေပးရင္ ျငိမ္ျငိမ္မေနေတာ့ဘူး။ ေရခ်ိဳးေပးရင္ သေဘာက်သေလာက္ အကၤ်ီ၀တ္ေပးရင္ေတာ့ လွဲထားတာ မၾကိဳက္လုိ႔ ငိုပါေလေရာ။
၁ လ အရြယ္တုန္းကဆုိ သမီးမ်က္လုံးေလးေတြက ေဘးတုိက္ပဲ ေရြ႕တတ္ေသးတာ။ အေပၚေအာက္ မေရြ႕တတ္ေသးဘူး။ အခုဆုိ သမီးက မ်က္လုံးအၾကည့္လည္း ကစားတတ္ေနျပီ။ သမီး အိပ္ေနတဲ့ေနရာက ေခါင္းရင္းဘက္ကုိ ေမေမေရာက္သြားရင္ မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္တတ္တယ္။ ေမေမ ေျခရင္းဘက္ေရာက္ရင္လည္း ေျခရင္းဘက္ကို လိုက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ တြဲေလာင္းက်တဲ့ အရုပ္ေလးေတြကုိလည္း ၾကည့္ျပီး ေဆာ့တတ္ေနျပီ။
သမီးရဲ႕ ေျခလက္ေလးေတြကလည္း ေသးေပမယ့္ သန္မွ သန္။ အိပ္ေနရင္းလည္း ေစာင္ကုိ ကန္ထုတ္တတ္တယ္။ ငုိရင္း ဂ်စ္တုိက္တဲ့အခါ ေျခေထာက္အခ်င္းခ်င္း ပြတ္ရင္ ပြတ္၊ အဲဒီလုိမွ မလုပ္ရရင္ ေျခဖေနာင့္နဲ႕ ေဆာင့္ေဆာင့္ျပီး ငုိတာက ရွိေသးတယ္။ ႏုိ႔စုိ႔ရင္းလည္း လက္သီးဆုပ္လုပ္ထားတာ တခါတေလဆုိ မနည္းေျဖယူရတယ္။ ဗိုက္အရမ္းဆာလုိ႔ကေတာ့ ေမေမ့အကၤ်ီစကုိ လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႕ တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ျပီး အားရပါးရကုိ ႏုိ႔စုိ႔တာ။ ႏုိ႔စုိ႔ရင္း ေမေမ့အကၤ်ီက အရုပ္ေလးေတြ၊ အေကာင္ေလးေတြကုိ စိတ္၀င္တစားၾကည့္ျပီး လက္ကေလးကပါ အရုပ္ေတြဆီ ေရာက္သြားတတ္ေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး ၂ လ ေက်ာ္လာေတာ့ သမီးက သြားရည္ေတြ စ က်လာျပီမုိ႔ သြားရည္ခံ တပ္ေပးထားရတယ္။ လက္ကုိ စုပ္တယ္၊ လက္ကုိ ပါးစပ္ထဲ ထည့္တယ္။ ပါးစပ္ထဲ လက္ထည့္တာကုိ ဖယ္ေပးရင္လည္း ဂ်ီက်ျပီး ငိုတယ္။ ပါပါးက သမီးေလး လက္စုပ္တာ အက်င့္ပါမွာစုိးလုိ႔ သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ျပီးေတာ့ လက္ကုိ ဖယ္ ဖယ္ေပးတာပဲ။
သမီးလူလည္က်တာေလးေတြ ေျပာျပရဦးမယ္။ ပါပါးနဲ႕ ေမေမက သမီးေလးနဲ႕ ေဆာ့ေပးရင္ သေဘာေတြက်ျပီး ရီလိုက္တာမ်ား ခုိးခုိးခစ္ခစ္နဲ႕။ ေမေမတုိ႔ လည္း သမီးေပ်ာ္ေအာင္ ပါးစပ္က ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ထြက္ရလြန္းလုိ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ျပန္ရီ၊ သမီးကလည္း ေမေမ့တုိ႔ကုိ ၾကည့္ျပီးရီတာေပါ့။ ၂ လေလာက္အထိ သမီးက ျပံဳးလည္း မျပံဳး၊ သိပ္လည္း မရီဆုိေတာ့ ပါပါးက သမီးေလး မေပ်ာ္လုိ႔ မရီမျပံဳးတာမ်ားလားဆုိျပီး စိတ္ပူမိေသးတယ္။ ၂ လေက်ာ္လာေတာ့မွ သမီးက ရီတတ္ ျပံဳးတတ္တာ။ ပါပါးက သမီးရဲ႕ ျပံဳးတာ ရီတာေလးေတြ ဓာတ္ပုံရိုက္ခ်င္လုိ႔ဆုိျပီး သမီးေလး ရီ တာနဲ႕ ကင္မရာသြားယူေတာ့တာပဲ။ ကင္မရာယူျပီး ျပန္လာရင္ သမီးက ငုိမဲ့မဲ့ျဖစ္ရင္ ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္လည္း ကင္မရာကုိ စိတ္၀င္တစား လိုက္ၾကည့္ေနတာနဲ႕ပဲ သမီးေလးရဲ႕ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရီေနတဲ့ပုံကုိ အခုထိ ေကာင္းေကာင္း ရိုက္လုိ႔ မရေသးဘူး။
တခါတေလလည္း သမီးက ေျခကားယား လက္ကားယားနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း အသံထြက္ျပီး ေဆာ့ေနတတ္ျပန္တယ္။ စကားကလည္း ေျပာခ်င္တာမွ အရမ္း။ အိပ္ယာက ႏုိးလည္း မငိုဘူး။ ေမေမနဲ႕ ပါပါးက ဘာလုပ္မလဲလုိ႔ မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ တစ္ေယာက္တည္း ပါးစပ္က အသံေတြ ထြက္ျပီး စကားေတြ ေျပာေနတတ္တယ္။ မီးဖုိထဲမွာ ေမေမ မအားလုိ႔ သမီးကုိ တီဗြီဖြင့္ေပးထားလည္း သမီးက တီဗြီၾကည့္ျပီး စကားေတြ လိုက္ေျပာေနလိုက္တာ၊ စကားေျပာရင္းက စိတ္မရွည္လုိ႔ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႕ ေအာ္ငိုပါေလေရာ။
အခုေနာက္ပုိင္းဆုိ သမီးေလးရဲ႕ ငုိသံကုိ ပါပါးနဲ႕ေမေမ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ေနျပီေလ။ ပါပါးကေတာ့ သမီးက ငုိရင္ language ပါ ပါလာျပီလုိ႔ ေျပာတာပဲ။ ဗိုက္ဆာလုိ႔ ငုိတာလား၊ အိပ္ခ်င္လုိ႔ငုိတာလား၊ သမီးကုိ ခ်ီေစခ်င္လုိ႔ငိုတာလား၊ လွဲထားတာ မၾကိဳက္လို႔ ငုိတာလား၊ အုိက္လုိ႔ငုိတာလား၊ အေမကုိ မေတြ႕လုိ႔ငုိတာလား၊ nappy လဲေစခ်င္လုိ႔ ငုိတာလား စသျဖင့္ေပါ့။ သမီးက ငယ္ေသးလုိ႔လားေတာ့ မသိဘူး၊ ငိုေၾကာေတာ့ မရွည္ဘူး။ ဗိုက္ဆာလုိ႔ ငိုရင္လည္း ႏုိ႔စုိ႔လိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းတိတ္တာပဲ။ အေမမေတြ႕လို႕ ငုိတာဆုိရင္လည္း ေမေမ့အသံၾကားတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းကုိ တိတ္တာ။ ပန္းပြင့္တာ သြားၾကည့္တဲ့ေန႕ကဆုိ သမီးေလး မငုိလုိ႔ ရုံးကလူေတြေတာင္ သမီးကုိ ခ်ီးက်ဴးတယ္။ ငုိေၾကာမရွည္တာ ေကာင္းပါတယ္ သမီးရယ္။
သမီးရဲ႕ အေၾကာင္းေရးရမယ္ဆုိ ေမေမ့မွာ ေရးမကုန္ႏုိင္ဘူး။ သမီးရဲ႕ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ ၾကည့္ေနရတာ ေမေမတုိ႔ အတြက္ေတာ့ ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနရသလုိပဲ။ တေန႔ နဲ႕ တေန႔ သမီးေလးကုိ ၾကည့္ေနရတာ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းသလို သမီးေလးရဲ႕အျပဳအမူနဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက ေမေမတုိ႔ကို ပင္ပန္းတာေပ်ာက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေစတယ္။ ေနာက္လေတြဆုိရင္လည္း သမီးေလးရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ ေမေမ ေရးမွတ္ထားဦးမယ္ေနာ္။ အခု ဒီပုိ႔စ္ေလးဟာ ၃ လျပည့္သမီးေလးအတြက္ ပါပါးနဲ႕ ေမေမရဲ႕ အမွတ္တရ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပါ့ သမီးရယ္။
ပါပါးရုံးသြားျပီဆုိ အိမ္မွာက ေမေမနဲ႕ သမီးေလးပဲ က်န္ခဲ့ရတာ။ ေန႔တုိင္းျမင္ေတြ႕ေနလုိ႔လား မသိဘူး ေမေမ့မ်က္ေစ့ထဲ သမီးက သိပ္ျပီး မထြားသလုိပဲ ခံစားရတယ္။ ပါပါးကေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ထဲမွာ ရွိတာမုိ႔ စိုးရိမ္စရာမရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ ေျပာပါတယ္။ သမီးေလး ေမြးစတုန္းက ၃.၁ ကီလုိဂရမ္ရွိျပီး အရပ္က ၅၀ စင္တီမီတာရွိတယ္။ ၂ လနဲ႕ ၁၄ ရက္မွာ ေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ၅.၁ ကီလုိဂရမ္ရွိျပီး အရပ္က ၅၈.၃ စင္တီမီတာ ရွိလာတယ္။ ေမေမ့အတြက္ သမီးရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ထက္ အရပ္ရွည္လာတာက ပုိျပီး သိသာေစတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ေမြးစတုန္းက သမီး၀တ္ခဲ့တဲ့ အကၤ်ီေတြက တုိကုန္ျပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းနည္း ၾကီးတဲ့ အကၤ်ီေတြကုိ ေျပာင္း၀တ္ေပးရေတာ့မယ္။ အရပ္ ရွည္လာျပီဆုိေတာ့ ေရခ်ိဳးရင္းလည္း ေရဇလုံကုိ ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္ျပီး ေဆာ့တတ္ေနျပီ။ အရင္လုိ ေရခ်ိဳးေပးရင္ ျငိမ္ျငိမ္မေနေတာ့ဘူး။ ေရခ်ိဳးေပးရင္ သေဘာက်သေလာက္ အကၤ်ီ၀တ္ေပးရင္ေတာ့ လွဲထားတာ မၾကိဳက္လုိ႔ ငိုပါေလေရာ။
၁ လ အရြယ္တုန္းကဆုိ သမီးမ်က္လုံးေလးေတြက ေဘးတုိက္ပဲ ေရြ႕တတ္ေသးတာ။ အေပၚေအာက္ မေရြ႕တတ္ေသးဘူး။ အခုဆုိ သမီးက မ်က္လုံးအၾကည့္လည္း ကစားတတ္ေနျပီ။ သမီး အိပ္ေနတဲ့ေနရာက ေခါင္းရင္းဘက္ကုိ ေမေမေရာက္သြားရင္ မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္တတ္တယ္။ ေမေမ ေျခရင္းဘက္ေရာက္ရင္လည္း ေျခရင္းဘက္ကို လိုက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ တြဲေလာင္းက်တဲ့ အရုပ္ေလးေတြကုိလည္း ၾကည့္ျပီး ေဆာ့တတ္ေနျပီ။
သမီးရဲ႕ ေျခလက္ေလးေတြကလည္း ေသးေပမယ့္ သန္မွ သန္။ အိပ္ေနရင္းလည္း ေစာင္ကုိ ကန္ထုတ္တတ္တယ္။ ငုိရင္း ဂ်စ္တုိက္တဲ့အခါ ေျခေထာက္အခ်င္းခ်င္း ပြတ္ရင္ ပြတ္၊ အဲဒီလုိမွ မလုပ္ရရင္ ေျခဖေနာင့္နဲ႕ ေဆာင့္ေဆာင့္ျပီး ငုိတာက ရွိေသးတယ္။ ႏုိ႔စုိ႔ရင္းလည္း လက္သီးဆုပ္လုပ္ထားတာ တခါတေလဆုိ မနည္းေျဖယူရတယ္။ ဗိုက္အရမ္းဆာလုိ႔ကေတာ့ ေမေမ့အကၤ်ီစကုိ လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႕ တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ျပီး အားရပါးရကုိ ႏုိ႔စုိ႔တာ။ ႏုိ႔စုိ႔ရင္း ေမေမ့အကၤ်ီက အရုပ္ေလးေတြ၊ အေကာင္ေလးေတြကုိ စိတ္၀င္တစားၾကည့္ျပီး လက္ကေလးကပါ အရုပ္ေတြဆီ ေရာက္သြားတတ္ေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး ၂ လ ေက်ာ္လာေတာ့ သမီးက သြားရည္ေတြ စ က်လာျပီမုိ႔ သြားရည္ခံ တပ္ေပးထားရတယ္။ လက္ကုိ စုပ္တယ္၊ လက္ကုိ ပါးစပ္ထဲ ထည့္တယ္။ ပါးစပ္ထဲ လက္ထည့္တာကုိ ဖယ္ေပးရင္လည္း ဂ်ီက်ျပီး ငိုတယ္။ ပါပါးက သမီးေလး လက္စုပ္တာ အက်င့္ပါမွာစုိးလုိ႔ သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ျပီးေတာ့ လက္ကုိ ဖယ္ ဖယ္ေပးတာပဲ။
သမီးလူလည္က်တာေလးေတြ ေျပာျပရဦးမယ္။ ပါပါးနဲ႕ ေမေမက သမီးေလးနဲ႕ ေဆာ့ေပးရင္ သေဘာေတြက်ျပီး ရီလိုက္တာမ်ား ခုိးခုိးခစ္ခစ္နဲ႕။ ေမေမတုိ႔ လည္း သမီးေပ်ာ္ေအာင္ ပါးစပ္က ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ထြက္ရလြန္းလုိ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ျပန္ရီ၊ သမီးကလည္း ေမေမ့တုိ႔ကုိ ၾကည့္ျပီးရီတာေပါ့။ ၂ လေလာက္အထိ သမီးက ျပံဳးလည္း မျပံဳး၊ သိပ္လည္း မရီဆုိေတာ့ ပါပါးက သမီးေလး မေပ်ာ္လုိ႔ မရီမျပံဳးတာမ်ားလားဆုိျပီး စိတ္ပူမိေသးတယ္။ ၂ လေက်ာ္လာေတာ့မွ သမီးက ရီတတ္ ျပံဳးတတ္တာ။ ပါပါးက သမီးရဲ႕ ျပံဳးတာ ရီတာေလးေတြ ဓာတ္ပုံရိုက္ခ်င္လုိ႔ဆုိျပီး သမီးေလး ရီ တာနဲ႕ ကင္မရာသြားယူေတာ့တာပဲ။ ကင္မရာယူျပီး ျပန္လာရင္ သမီးက ငုိမဲ့မဲ့ျဖစ္ရင္ ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္လည္း ကင္မရာကုိ စိတ္၀င္တစား လိုက္ၾကည့္ေနတာနဲ႕ပဲ သမီးေလးရဲ႕ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရီေနတဲ့ပုံကုိ အခုထိ ေကာင္းေကာင္း ရိုက္လုိ႔ မရေသးဘူး။
တခါတေလလည္း သမီးက ေျခကားယား လက္ကားယားနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း အသံထြက္ျပီး ေဆာ့ေနတတ္ျပန္တယ္။ စကားကလည္း ေျပာခ်င္တာမွ အရမ္း။ အိပ္ယာက ႏုိးလည္း မငိုဘူး။ ေမေမနဲ႕ ပါပါးက ဘာလုပ္မလဲလုိ႔ မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ တစ္ေယာက္တည္း ပါးစပ္က အသံေတြ ထြက္ျပီး စကားေတြ ေျပာေနတတ္တယ္။ မီးဖုိထဲမွာ ေမေမ မအားလုိ႔ သမီးကုိ တီဗြီဖြင့္ေပးထားလည္း သမီးက တီဗြီၾကည့္ျပီး စကားေတြ လိုက္ေျပာေနလိုက္တာ၊ စကားေျပာရင္းက စိတ္မရွည္လုိ႔ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႕ ေအာ္ငိုပါေလေရာ။
အခုေနာက္ပုိင္းဆုိ သမီးေလးရဲ႕ ငုိသံကုိ ပါပါးနဲ႕ေမေမ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ေနျပီေလ။ ပါပါးကေတာ့ သမီးက ငုိရင္ language ပါ ပါလာျပီလုိ႔ ေျပာတာပဲ။ ဗိုက္ဆာလုိ႔ ငုိတာလား၊ အိပ္ခ်င္လုိ႔ငုိတာလား၊ သမီးကုိ ခ်ီေစခ်င္လုိ႔ငိုတာလား၊ လွဲထားတာ မၾကိဳက္လို႔ ငုိတာလား၊ အုိက္လုိ႔ငုိတာလား၊ အေမကုိ မေတြ႕လုိ႔ငုိတာလား၊ nappy လဲေစခ်င္လုိ႔ ငုိတာလား စသျဖင့္ေပါ့။ သမီးက ငယ္ေသးလုိ႔လားေတာ့ မသိဘူး၊ ငိုေၾကာေတာ့ မရွည္ဘူး။ ဗိုက္ဆာလုိ႔ ငိုရင္လည္း ႏုိ႔စုိ႔လိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းတိတ္တာပဲ။ အေမမေတြ႕လို႕ ငုိတာဆုိရင္လည္း ေမေမ့အသံၾကားတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းကုိ တိတ္တာ။ ပန္းပြင့္တာ သြားၾကည့္တဲ့ေန႕ကဆုိ သမီးေလး မငုိလုိ႔ ရုံးကလူေတြေတာင္ သမီးကုိ ခ်ီးက်ဴးတယ္။ ငုိေၾကာမရွည္တာ ေကာင္းပါတယ္ သမီးရယ္။
သမီးရဲ႕ အေၾကာင္းေရးရမယ္ဆုိ ေမေမ့မွာ ေရးမကုန္ႏုိင္ဘူး။ သမီးရဲ႕ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ ၾကည့္ေနရတာ ေမေမတုိ႔ အတြက္ေတာ့ ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနရသလုိပဲ။ တေန႔ နဲ႕ တေန႔ သမီးေလးကုိ ၾကည့္ေနရတာ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းသလို သမီးေလးရဲ႕အျပဳအမူနဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက ေမေမတုိ႔ကို ပင္ပန္းတာေပ်ာက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေစတယ္။ ေနာက္လေတြဆုိရင္လည္း သမီးေလးရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ ေမေမ ေရးမွတ္ထားဦးမယ္ေနာ္။ အခု ဒီပုိ႔စ္ေလးဟာ ၃ လျပည့္သမီးေလးအတြက္ ပါပါးနဲ႕ ေမေမရဲ႕ အမွတ္တရ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပါ့ သမီးရယ္။
ဧျပီ ၁၇၊ ၂၀၁၀။
