Happy Chinese New Year 2008

ဓာတ္ပုံကုိ ဒီေနရာ မွ ယူပါသည္။

ျပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔တုန္းက ေယာင္းမဆီက Email ၀င္လာပါတယ္။ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအတြက္ New Year Wish လုပ္လိုက္တဲ့စာေလးပါပဲ။ စာရလိုက္ေတာ့မွပဲ “ႏွစ္ကူးေတာ့မွာပါလား” ဆုိျပီး သတိရမိတယ္။ ဒီႏွစ္အတြက္ တရုတ္ႏွစ္ကူးက ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၇ ရက္ေန႔ပါ။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ထဲမွာ က်င္းပေလ့ရွိေပမယ့္ ရက္အတိအက်ကေတာ့ တႏွစ္နဲ႔ တႏွစ္မတူတာမို႔ အနားနီးမွ ႏွစ္ကူးရက္ကုိ သိရတာမ်ိဳးပါ။ အေစာဆုံးက ဇန္န၀ါရီေနာက္ဆုံးအပတ္ျဖစ္တတ္ျပီး ေနာက္အက်ဆုံးကေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ တတိယပတ္ ေလာက္ျဖစ္ေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ ႏွစ္ကူးနား နီးလာေပမယ့္ ဂ်ပန္မွာက တရုတ္ႏွစ္ကူးနဲ႔ ပတ္သက္တာဆုိလုိ႔ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မရွိလွပါဘူး။ Osaka နဲ႔ နီးနီးနားနား Kobe မွာ China Town ရွိေပမယ့္ အဲဒီက တရုတ္ေတြေရာ ႏွစ္ကူးရက္မွာ အနားယူႏုိင္ၾကပါ့မလားလုိ႔ ေတြးေနမိေသးတယ္။ စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ အကိုနဲ႔ ေယာင္းမကေတာ့ ရုံးပိတ္ရက္ေတြ ရဦးမွာမုိ႔ ေပ်ာ္ေနၾကေလရဲ႕...

*****

က်မ အေဖရဲ႕ မိဘေတြက တရုတ္ျပည္ကလာတဲ့ တရုတ္စစ္စစ္ေတြပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ FRC (Foreign Registration Card) နဲ႔ ေနခဲ့ၾကတာ။ ေနာက္ပုိင္း မဆလ အစုိးရလက္ထက္မွာ FRC ေတြကုိ ႏုိင္ငံသားေျပာင္းေလွ်ာက္ခြင့္ေပးလုိ႔ ပါးပါးနဲ႔ အဖြားက ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ခဲ့ၾကတာ။ ပါးပါးရဲ႕ ေမာင္ေတြ ညီမေတြၾကေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ ေမြးစားသားသမီး အျဖစ္ ခံယူျပီး ႏုိင္ငံသားေျပာင္းခဲ့လုိ႔ ၁၀ တန္းေအာင္တဲ့အခါ Institute တက္ခြင့္ရခဲ့တာ။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက FRC နဲ႔ ေနထုိင္သူကုိ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း တကၠသုိလ္တက္ခြင့္ မေပးပါဘူး။ အေမဘက္ကအဖြားကေတာ့ တရုတ္ျဖစ္ျပီး အဘုိးကေတာ့ ဗမာစစ္စစ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြက တရုတ္ေသြး သုံးမတ္ပါတယ္လုိ႔ ဆုိလုိ႔ရပါတယ္။ တရုတ္ေသြး သုံးမတ္ပါတဲ့ က်မက တရုတ္နဲ႔တူတာဆုိလုိ႔ အသားျဖဴတာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ မသိတဲ့သူေတြက ကရင္လားလုိ႔ လာေမးၾကတယ္။ ကရင္ရုပ္မ်ားေပါက္ေနလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ပါးပါးက တရုတ္ေက်ာင္းတက္ခဲ့သူမို႔ တရုတ္စကားကုိ ေကာင္းေကာင္း ေရးတတ္ ၊ဖတ္တတ္၊ ေျပာတတ္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြကုိေတာ့ တရုတ္စာသင္ဖုိ႔ အားမေပးခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မတုိ႔ အားလုံး တရုတ္စာ မတတ္ၾကဘူး။ (ဒီမွာ ဂ်ပန္ Kanji စကားလုံးေတြ ၾကည့္ျပီး အေတာ္ စိတ္ရႈတ္ပါတယ္။)

ပါးပါးက ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ သားအၾကီးဆုံးဆုိေတာ့ တရုတ္ရုိးရာနဲ႔ ပတ္သက္တာ အကုန္လုပ္ေပးရပါတယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ မွာ တရုတ္ႏွစ္ကူးရတယ္။ ၈ လပုိင္းမွာ တေစၦၾကီးပြဲလုပ္ရတယ္။ အရင္သခၤ်ိဳင္းေတြ မေျပာင္းခင္ကဆုိရင္ ၄ လပုိင္းမွာ သခၤ်ိဳင္းကန္ေတာ့ရတယ္။ ၁၂ လပုိင္း ဆုိရင္ တရုတ္မုန္႔လုံးေရေပၚ လုပ္ျပီး ဘုရားကပ္ရတယ္။ ပါးပါးက တရုတ္ရုိးရာနဲ႔ ပတ္သက္တာ အကုန္လုပ္ေပးေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာကုိလည္း အင္မတန္ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္တဲ့သူပါ။ က်မတုိ႔ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးျပီဆုိရင္ ေပ်ာ္တာပဲသိတယ္။ အန္ေပါင္း (မုန္႔ဖုိး) ရတာကုိး။ ျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ တရုတ္တန္းမွာေနတဲ့ အေဒၚအၾကီးဆုံးက အကၤ်ီအသစ္ေတြ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔မွာ၀တ္ဖုိ႔ အျမဲ ခ်ဳပ္ေပးပါတယ္။ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြဆီကလည္း မုန္႔ဖုိးရေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီလဆုိရင္ ဘတ္ဂ်က္ ေထာတဲ့လ လုိ႔ပဲ မွတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္ငယ္က တရုတ္ႏွစ္ကူးကေတာ့ မုန္႔ဖုိးရမယ္၊ ေကာင္းေကာင္းစားရမယ္၊ ျပီးရင္ ေလွ်ာက္လည္ရမယ္ ဒီေလာက္ပဲ သိထားတယ္ေလ။

တရုတ္ေတြရဲ႕ အယူအဆအရ ႏွစ္ကူးမတုိင္ခင္ ၁ ပတ္ေလာက္အလိုကတည္းက အိမ္ကုိ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ျပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရပါတယ္။ ႏွစ္ကူးရက္အတြက္လည္း လုိအပ္တာေတြ ၀ယ္ျခမ္းထားရပါေသးတယ္။ ေရႊစကၠဴ၊ ေငြစကၠဴ၊ အေမႊးတုိင္၊ ဖေယာင္းတုိင္အျပင္ တျခား မုန္႔အခ်ိဳနဲ႔ အေျခာက္အျခမ္းေတြပါပဲ။ အီေကြ႔မုန္႔ ကုိေတာ့ က်မတုိ႔ အေဒၚက သူကုိယ္တုိင္လုပ္ျပီး လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ တရုတ္ႏွစ္ကူးနားနီးလာေလ ၾကက္သား၊ဘဲသားနဲ႔ ၀က္သားေတြ ေစ်းတက္တာ မတန္တဆပါပဲ။ ဒါေတာင္ လုိခ်င္တဲ့ရက္ကုိ ၾကိဳတင္ေငြေပးျပီး မွာထားမွ စိတ္ခ်ရတာပါ။ ႏွစ္ကူးရက္ကေတာ့ မနက္ပုိင္းမွာ ေသဆုံးသြားတဲ့ အဘုိးအဘြားေတြကုိ ကန္ေတာ့ရတယ္။ ညေနပုိင္းက်ေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံေၾကာ္ျပီး လိုက္ေ၀ေပးပါတယ္။ ခင္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ အိမ္မွာဖိတ္ေကၽြးတယ္။ ပါးပါးကေတာ့ ႏွစ္ကူးတယ္ဆုိတာ “အလွဴလုပ္ျခင္း တမ်ိဳးပဲ”လုိ႔ အျမဲေျပာတတ္ျပီး လာသမွ် မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းကုိ အိမ္မွာခ်က္ထားတဲ့ဟင္းေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးေတာ့တာပါပဲ။ ကေလးတုန္းကေတာ့့ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔ဆုိရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္း ကုိ ေလွ်ာက္လည္ခဲ့ရတာမွတ္မိေသးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့လည္း ဘယ္မွ မလည္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔က အန္ေပါင္းရတဲ့ေန႔ေလ။

ငယ္ငယ္က ပါးပါး အန္ေပါင္းေပးရင္ ၁၀၊ ၁၂ က်ပ္ေလာက္ပဲ ရတာမွတ္မိေသးတယ္။ အလြန္ဆုံးရမွ ၂၄ က်ပ္ေပါ့။ ပါးပါးကေတာ့ အန္ေပါင္းပုိက္ဆံေပးရင္ အျမဲတမ္း စုံဂဏန္းတန္ဖုိးပဲေပးေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီ အန္ေပါင္းပိုက္ဆံကုိ လိပ္ျပီး စကၠဴအနီနဲ႔ပတ္၊ ျပဳတ္မထြက္သြားေအာင္ ေကာ္ကပ္ျပီး မနက္မုိးလင္းရင္ တစ္ေယာက္ တစ္ထုပ္ ေပးေတာ့တာပဲ။ ပိုက္ဆံလိပ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပါလဲဆုိျပီး မ်က္ႏွာမသစ္ခင္ ေျဖၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ ေနာက္ျပီး ပါးပါးေပးတဲ့ အန္ေပါင္းပုိက္ဆံက အျမဲတမ္း အသစ္ေလးေတြခ်ည္းပဲဆုိေတာ့ အဲဒီပုိက္ဆံကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မသုံးရက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပါးပါး ညီမ အေဒၚဆရာမဆီမွာ ေမာင္ႏွမအားလုံးစုျပီး အပ္ထားၾကတာေပါ့။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ခါနီးရင္ အေဒၚက က်မတုိ႔ ေပးထားတဲ့ မုန္႔ဖုိးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေက်ာင္း၀တ္စုံအသစ္၊ စာအုပ္၊လြယ္အိတ္၊ စာေရးကိရိယာ ေတြ ျပန္၀ယ္ေပးပါတယ္။ အသက္တျဖည္းျဖည္းၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် ကုန္ေစ်းႏႈန္းပါ လိုက္တက္လာျပီး က်မတုိ႔ အန္ေပါင္းပိုက္ဆံဟာလည္း တျဖည္းျဖည္း ေထာင္ေသာင္း ခ်ီလာေတာ့တာပါပဲ။ အန္ေပါင္းထုတ္တဲ့ စကၠဴကလည္း အရင္တုန္းကေတာ့ ရုိးရုိး စကၠဴအနီနဲ႔ပဲ ပတ္ထားတာ။ ေနာက္ပုိင္း ေခတ္မီွ လာတယ္ေျပာရမယ္။ စကၠဴအနီနဲ႔ ပတ္ရမဲ့ အစား စာအိတ္အနီလွလွေလးေတြနဲ႔ ထည့္ေပးေတာ့တယ္။ က်မ အိမ္ေထာင္မက်ခင္အထိ အန္ေပါင္းရေနတုန္းပါပဲ။ အလုပ္လုပ္ေတာ့လည္း လစာေငြကုိ အိမ္ျပန္အပ္၊ ျပီးမွ ပါးပါး မုန္႔ဖုိးေပးတာကုိ သုံးတာပါ။ က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမအားလုံးက အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ေနာက္က်တာမုိ႔ ပါးပါးက သားသမီးေတြကုိ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ေနတဲ့ အရြယ္အထိ အန္ေပါင္း ေပးေနရတုန္းပါပဲ။ ဒါေတာင္ က်မေမာင္ေလးက အခုထိ လူလြတ္ပဲ ရွိေနေသးတာမုိ႔ အားလုံးက သူ႕ကုိ အန္ေပါင္းေပးေနၾကပါေသးတယ္။

ႏွစ္ကူးျပီး ႏွစ္ဆန္း ၉ ရက္ဆုိရင္ေတာ့ က်မတုိ႔ ရပ္ကြက္မွာရွိတဲ့ စူဠာမဏိ တရုတ္ဘုံေက်ာင္းမွာ ဘုရားသြားရွိခုိးရပါတယ္။ ဘုံေက်ာင္းက ၃ ထပ္ရွိျပီး က်မတုိ႔ ျမိဳ႕က တရုတ္ေတြ စုျပီး တည္ေထာင္ထားၾကတာပါ။ အဲဒီရက္ဆုိရင္ ဘုံေက်ာင္းမွာလည္း လူအေတာ္စည္ပါတယ္။ ဘုံေက်ာင္းေအာက္ထပ္မွာေတာ့ လာသမွ်ဧည့္သည္ကုိ ညစာေကၽြးပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္က ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္၊ ဘဲသားဆန္ျပဳတ္ ေပါ့။ တႏွစ္နဲ႔တႏွစ္ေတာ့ မတူပါဘူး။ ဒုတိယ ထပ္မွာက ေဖ်ာ္ေျဖေရး အတြက္ တီး၀ုိင္း ဒါမွမဟုတ္ ကံစမ္းမဲ ေဖာက္ေပးတဲ့ပြဲမ်ိဳး လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဗြီဒီယုိေတြ ေခတ္ေကာင္းခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဗီြဒီယုိ ျပတာေပါ့။ တတိယထပ္မွာက မုိးေကာင္းကင္ဘုရားကို ပူေဇာ္ဖုိ႔အတြက္ စားပြဲအရွည္ၾကီးေတြေပၚမွာ လာသမွ် ဧည့္သည္ေတြ လွဴထားတဲ့ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ အေမႊးတုိင္ ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းတဲ့ အုိးၾကီးေတြ တင္ထားပါတယ္။ တတိယထပ္ကုိ တက္လိုက္ရင္ အေမႊးတိုင္ ဖေယာင္းတုိင္က ထြက္တဲ့ မီးခုိးေတြအျပင္ တရုတ္ရုိးရာအရ ေရႊစကၠဴ၊ ေငြစကၠဴ မီးရႈိ႕လုိ႔ ထြက္တဲ့ မီးခုိးေတြနဲ႔ မႊန္ေနတာပဲ။ က်မ ဘုံေက်ာင္းသြားရရင္ေတာ့ သူတုိ႔ေကၽြးတာလည္း မစားျဖစ္ပဲ ဘုရားရွိခုိး၊ အလွဴေငြေပးျပီးတာနဲ႔ အိမ္ကုိ ျပန္ေျပးေတာ့တာပဲ။ ပါးပါးနဲ႔ လိုက္သြားျဖစ္ရင္ေတာ့ တျခားသူနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာတာကုိ ေစာင့္ေပးရပါတယ္။ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ရင္ေတာ့ က်မတုိ႔ အိမ္မွာလည္း ေကာင္းကင္ဘုရားကုိ ရွိခုိးဖုိ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ဘုရားရွိခုိးျပီးတာနဲ႔ ညလယ္စာ မိသားစု အတူတူ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားျပီး အိပ္ယာ၀င္ပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးကာလ ျပီးသြားျပန္တာပါပဲ။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ပဲ ႏွစ္ကူးကူး အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔၊ အားလုံး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကေစဖုိ႔၊ ႏွစ္ေဟာင္းက မေကာင္းတာေတြ ပယ္ျပီး ႏွစ္သစ္မွာ ေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ၊ စီးပြားလာဘ္လာဘ ေပါမ်ားဖုိ႔ စတဲ့ နမိတ္ေကာင္းေတြကုိ ယူၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ေကာင္းတာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ခ်င္ၾကတာ လူ႕သဘာ၀ပဲေလ။

*****

ဘာလုိလုိနဲ႕ က်မလည္း အိမ္က တရုတ္ႏွစ္ကူးနဲ႔ ေ၀းေနတာ ၄ ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ရွိေတာ့မယ္။ အိမ္မွာ ႏွစ္ကူးတုန္းကဆုိ ခ်က္ထားတဲ့ဟင္းေတြက ၀က္သားေတြခ်ည္းပဲ အီလုိ႔ မစားႏုိင္တာ အခုငတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတာ့လည္း ရန္ကုန္က တရုတ္ႏွစ္ကူးခ်ိန္ေတြနဲ႔အတူ မားမားရဲ႕ တရုတ္ဟင္းလက္ရာေတြကုိ လြမ္းမိသား။ “ခုခ်ိန္ဆုိ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ျပီးေလာက္ျပီ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘယ္လုိဟင္းေတြခ်က္လဲ။ မားမား တစ္ေယာက္တည္းေရာ အားလုံးလုပ္ႏိုင္ပါ့မလား” ဆုိျပီး ေတြးေနမိတယ္။ က်မလုပ္ေပးႏိုင္တာ တစ္ခုကေတာ့ ပါးပါး၊ မားမားနဲ႔အတူ မိသားစု၀င္ေတြ အားလုံး တရုတ္ႏွစ္သစ္မွာ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလုိ႔ အေ၀းကေနပဲ ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္...

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၃၊ ၂၀၀၈။