အရုပ္ေလးေတြ...

ဒီေန႔ မ၀ါက “ၾကြားခ်င္တယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္ဆုိ” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ Tag Game တခု ေရးခိုင္းပါတယ္။ မ၀ါ Tag ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကုိ သေဘာက်တာနဲ႔ လုပ္စရာရွိတဲ့ အလုပ္ေၾကြးေတြ ၊ စာေၾကြးေတြကုိ ခဏေဘးဖယ္ထားျပီး Blog ေၾကြးကုိ အရင္ဆုံး ရွင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီလုိပုိ႔စ္မ်ိဳးကုိ အရင္က ေရးမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားခဲ့ဖူးတယ္။ Blog မွာတင္မယ္ဆုိျပီး မတင္ျဖစ္ဘူး။ ဓာတ္ပုံေတြကလည္း ရိုက္ျပီးသား အဆင္သင့္။ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ဆုိသလုိပါပဲ။ အခု မ၀ါ Tag လုိက္ေတာ့ အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ၾကြားခ်င္ရက္နဲ႔ လက္တုိ႔.. ဟုတ္ပါဘူး.. ေရးခ်င္ရက္လက္တုိ႔ျဖစ္သြားတယ္။ ( အဟိ.. သိပ္ျပီး မၾကြားခ်င္ရွာဘူးေနာ္.. :P)။ ေက်းဇူးပါ မ၀ါေရ..။

*****

က်မမွာက ၾကြားစရာဆုိလုိ႔ မ်ားမ်ားစားစားလည္း မရွိလွပါဘူး။ မိန္းကေလးျဖစ္ေပမယ့္ စုထားတာဆုိလုိ႔ အ၀တ္အစားေတြပဲ ရွိလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ အဲဒါေတြကလည္း သိပ္ျပီး ဆန္းဆန္းျပားျပား၊ style က်က်၊ ေစ်းၾကီးၾကီး မဟုတ္ဘူး။ အလြန္ဆုံးတန္ ယန္း ၅၀၀ နဲ႔ ၁၀၀၀ ၾကား အက်ၤီေတြမ်ားတယ္။ ေဘာင္းဘီဆုိလည္း ယန္း ၂၀၀၀ ထက္မပုိေစဘူး။ တခါတေလ က်မက လူေကာင္ေသးေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ဆုိရမယ္ ယန္း ၂၀၀၊ ၃၀၀ တန္ေလာက္ ေဘာင္းဘီတုိ႔ စကပ္လုိမ်ိဳးေလးေတြ ရလာတတ္ေသးတယ္။ Brand ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ ၾကြားလုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဂ်ပန္မေလးေတြလုိ အ၀တ္အစားကုိ ယန္း ေသာင္းေက်ာ္တန္လည္း မ၀ယ္ႏုိင္ပါဘူး။ သာမန္ ရုိးရုိး ရုံးသြား၊ အျပင္သြား အ၀တ္ေတြဆုိေတာ့ Blog ေပၚမေျပာနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ထုတ္ျပရင္ေတာင္ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ မေကာင္းလွဘူး။

ေနာက္ျပီး ကုိယ္က မျပင္မဆင္တတ္၊ ဖက္ရွင္ဆုိတာလည္း နားမလည္ေတာ့ တုိတုိထြာထြာေတြ သိပ္မ၀ယ္ျဖစ္ဘူးရယ္။ ဒီမွာက ၀ါသနာပါရင္ ပါသလုိ၊ စိတ္၀င္စားရင္ စိတ္၀င္စားသလုိ ပုိက္ဆံသာရွိ၊ သူ႕ေစ်းနဲ႔သူ ၀ယ္စရာေတြကေတာ့ အျပည့္ပါပဲ။ မိတ္ကပ္ စိတ္၀င္စားတဲ့သူကလည္း မိတ္ကပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ၀ယ္စုျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အ၀တ္အစားဆုိလည္း အ၀တ္အစား ၊ လက္ကုိင္အိတ္၊ လက္၀တ္ရတနာ၊ ဖိနပ္တုိ႔ လွ်ပ္စစ္အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းတုိ႔ဆုိတာလည္း ၀ယ္ခ်င္ရင္ ေစ်းခ်တဲ့အခ်ိန္သာ ခဏေလာက္ေစာင့္လိုက္ အလြယ္တကူ ၀ယ္လုိ႔ရေနတာမ်ိဳးပါ။ အဓိက ပုိက္ဆံနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိ လဲလွယ္တဲ့အခါမွာ ဘယ္ဟာက ကိုယ့္အၾကိဳက္ဆုံးလဲ ဆုိတာ ကုိယ့္အေပၚမွာပဲ မူတည္တာ မဟုတ္လား။ လူတစ္ကုိယ္ အၾကိဳက္တစ္မ်ိဳးဆုိေတာ့ ေျပာရခက္တာေပါ့။ ကုိယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ပစၥည္းအတြက္ ေပးလိုက္ရတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ႏွေျမာတဲ့သူေတာ့ ရွားမယ္ထင္ပါတယ္။

က်မမွာ ရွိတဲ့ ေရာဂါက ေမြးပြအရုပ္ေတြကုိ အင္မတန္ သေဘာက်တာပါပဲ။ အရင္ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကေတာ့ မ၀ယ္ႏုိင္ပါဘူး။ ပထမတစ္ခါ ဂ်ပန္လာေတာ့လည္း ေစ်းၾကီးၾကီးေပးျပီး မ၀ယ္ျဖစ္ဘူး။ ကုိယ္ရတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုျပီး မိသားစုအတြက္ပဲ အဓိထားျပီး စဥ္းစားျဖစ္တယ္။ လိုခ်င္တာရွိရင္ေတာင္ မလုိအပ္ဘူးဆုိရင္ မ၀ယ္ျဖစ္ပဲ ေနလိုက္တာမ်ားတယ္။ ၀ယ္ျဖစ္ရင္လည္း ေစ်းေပါတဲ့ ယန္း ၁၀၀ ဆုိင္က ပစၥည္းေတြေလာက္ပဲ။ ဒါေတာင္ ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ ယန္း ၁၀၀ တန္ ေမြးပြရုပ္ေလးေတြ ၆ခုေလာက္ ျပန္ပါသြားလိုက္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ အရုပ္ေတြလည္း မရွိေတာ့ေလာက္ဘူး ထင္တယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ကေလးေမြးေန႔ပြဲ ဖိတ္စာရျပီဆုိတာနဲ႔ အေဖက က်မအရုပ္ေတြကုိ မ်က္စိက်ေနတာ။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔။ အရင္တုန္းကဆုိ ပိတ္စေလးေတြ ၀ယ္ေပးေနရတာေလ။ အခုေတာ့ ဂ်ပန္က အရုပ္ေလးေတြ ေပးတာ ပုိျပီး ေကာင္းတာေပါ့ဆုိျပီး “သမီးေရ. နင့္ အရုပ္ေလး တစ္ရုပ္ေလာက္ ပါကင္ ထုပ္လိုက္ပါဦး”ဆုိျပီး ခုိင္းပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ က်မမွာ ရွိစု မဲ့စု အရုပ္ေတြထဲက ဘယ္အေကာင္ကုိ ေပးရင္ ေကာင္းမလဲဆုိျပီး စဥ္းစားရတာအေမာပဲ။ လူမဟုတ္ေတာ့ ဗိုလ္၊ က်ား၊ ေသနတ္ဆြဲခိုင္းလုိ႔ မရဘူးမုိ႔လား။ အားလုံးကုိ လိုခ်င္လုိ႔ ၀ယ္ထားတာဆုိေတာ့ ေပးရမွာ ႏွေျမာတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆုံး မ်က္ေစ့မွိတ္ရင္း တစ္ေကာင္လွမး္ဆြဲလိုက္ျပီး လက္ထဲပါလာတဲ့ အရုပ္ကုိုိ စကၠဴလက္ကုိင္အိတ္ေလးထဲ ထည့္ျပီး အေဖ့ကုိ ေပးလိုက္ရတယ္။

ထုိင္းေရာက္ေတာ့လည္း ဘတ္ ၂၀၀ တန္ Pooh အရုပ္ၾကီး တစ္ေကာင္ ေစ်းသက္သာလုိ႔ ၀ယ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသားက တူမေလးကုိ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါ ဆုိလုိ႔ ကုိယ့္မွာ ကေလးကုိ ေပးတာေတာင္ တုံ႕ဆုိင္း တုံ႕ဆုိင္း ျဖစ္ေနလိုက္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္လည္း အမွတ္မရွိဘူး။ အရုပ္ျမင္ရင္ လိုခ်င္တာပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုိယ္က လိုခ်င္ျပီဆုိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ “လုိခ်င္လိုက္တာ..” လို႔ ၂ ခါ ၃ ခါေလာက္ ရြတ္ျပလိုက္ရင္ “လုိခ်င္ရင္ ဒီလ လခထုတ္ရင္ ၀ယ္ေလ”ဆုိျပီး ပါမစ္ ခ်ေပးပါတယ္။ ပါမစ္က်ေပမယ့္လည္း ေစ်းၾကီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္ ဘရိတ္ျပန္အုပ္ရတယ္။ အရမ္းလိုခ်င္ျပီဆုိမွ တစ္ရုပ္ေလာက္ ၀ယ္လိုက္တာေပါ့။

*****

အခု က်မမွာ ရွိတဲ့ အရုပ္ေလးေတြကုိ စုျပီး Blog ေပၚ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သိပ္အမ်ားၾကီးလည္း မရွိေတာ့ “ၾကြားရမွာကုိ အားနာပါတယ္ေလ” ဆုိသလုိျဖစ္ေနျပီ။ My Totoro ပုိ႔စ္မွာတုန္းက “(ကုိ) တားျမစ္ထားေသာ” ရယ္၊ “မမသက္ေ၀” ရယ္က အရုပ္စင္၀ယ္ျပီးရင္ ဓာတ္ပုံရုိက္ျပပါဦးလုိ႔ ဆုိထားေသးတယ္။ အရုပ္ေတြကေတာ့ အခုထိ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ စင္နဲ႔ မေနရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ခ်ထားျပီး ဖုန္တက္ကုန္မွာစုိးလုိ႔ ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြထဲ ထည့္ထားရတယ္။ အခုေတာ့ သူတို႔ခမ်ာေလးေတြလည္း စင္ေပၚမတက္ရပဲ Blog ေပၚ တက္လိုက္ရပါျပီ... :)

Totoro ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား...

ျပီးခဲ့တဲ့ My Totoro ပုိ႔စ္မွာတုန္းက သူ၀ယ္ေပးတဲ့ အရုပ္ပါ။ ဖုန္တက္မွာစုိးလုိ႔ ပလပ္စတစ္မျဖဳတ္ပဲ ဒီအတုိင္းပဲ ထားတယ္။ :)

Disney Store ကုိ သြားတုန္းက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ၀ယ္ေပးထားတာ။ Pooh နဲ႔ Piglet ကုိပဲ ၾကိဳက္လုိ႔ ၂ ေကာင္ပဲ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ အသားေလးေတြက အရမး္ႏူးညံ့တာပဲ။

ဒီအရုပ္က ညီမေလး ျမရြက္ေ၀ က ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတာပါ။ ကေလးရရင္လည္း အမႊာေမြးေအာင္တဲ့ေလ။ :P


အခုတစ္ေခါက္ ဂ်ပန္ ျပန္ေရာက္ခါစတုန္းက ယန္း ၁၀၀ ဆုိင္သြားျပီး ၃ ရုပ္္ ၀ယ္လာခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ တစ္ရုပ္ ယန္း ၂၁၀ ျဖစ္သြားျပီ္။ ေရွ႕က ဖ်ံအျဖဴေလးက Hokkido က ၀ယ္လာခဲ့တာ။ ယန္း ၈၀၀ ေပးရတယ္။

ဒီေခြးရုပ္အၾကီးေလးက စင္ကာပူက သူငယ္ခ်င္း လက္ေဆာင္ေပးတာ။ အဲဒီအရုပ္ေလးရေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ သူနဲ႔ အေဖာ္ရေအာင္ ယန္း ၁၀၀ ဆုိင္က ေခြးေလး ကပ္ေပးထားတာ။ :)

အိမ္ထဲမွာထားရင္ ဒီလုိထားရတယ္။ အရုပ္စင္မ၀ယ္ျဖစ္ေသးေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာပဲ စုထားလိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ ေသးတဲ့ အရုပ္ေတြကေတာ့ စင္ေပၚမွာေပါ့။ (ၾကြားတဲ့အထဲမွာ TV မပါဘူးေနာ္.. :D)

ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၀၈။