မိဘ ညီအကို ေမာင္ႏွမ အသုိင္းအ၀ုိင္း နဲ႕ေ၀းျပီး ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမေမ တစ္ခါမွ ေတြးမထားခဲ့မိဘူး။ ေတြးမထားတာေတြက တကယ္ျဖစ္လာေတာ့လည္း ေရွာင္လႊဲလုိ႔ မရဘူးေလ။ “ျဖစ္ပါ့ မလား” ဆုိတဲ့ စိတ္ ထက္ “ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္” ဆုိတဲ့ စိတ္ ထားတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာမွ ဗိုက္ထဲက ကေလး တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာလည္း ပူပင္ရသလုိ ကေလးကုိ ေကာင္းေကာင္း မျပဳစုႏုိင္မွာလည္း ေၾကာင့္ၾကေနခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလို အေတြးေတြနဲ႕ လူက အလုိလုိ ေနရင္း အားငယ္ေနတတ္ျပန္တယ္။ ဒါေတြဟာ ေဆးပညာ အယူအဆအရ ဆုိရင္ေတာ့ Hormone အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါ လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေပမယ့္ ကေလးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပူပင္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြဟာ သူ႕အလုိလုိကုိ ျဖစ္ေနတာ။ မိခင္တုိင္း ကုိယ္၀န္ေဆာင္ခါစမွာ ဒီလုိ ခံစားခ်က္မ်ိဳးေတြ ရွိတယ္လု႔ိ ေမေမ စာအုပ္ထဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ သားဦး ကေလးဆုိေတာ့ မိခင္က အေတြ႕အၾကံဳမရွိေသးတာလည္း ပါတာေပါ့။ ခုေခတ္မွာေတာ့ ေမေမ့လုိပဲ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မိဘအသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ႕ ေ၀းျပီး ကုိယ္၀န္ေဆာင္၊ ကေလးေမြးတဲ့သူေတြ ႏုိင္ငံအရပ္ရပ္မွာရွိၾကမွာပါ။ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ေတာ့လည္း အားငယ္တယ္၊ ၀မ္းနည္းတယ္ဆုိတာေတြကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေဖ်ာက္ထားျပီး ကုိယ့္စိတ္ကုိ တင္းထားခဲ့ရတယ္။ အဓိကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့မေနပဲ ကုိယ့္ရင္ေသြးအတြက္ အရာရာကုိ ရင္ဆုိင္မယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္က အေရးၾကီးဆုံးပါပဲ။
*****
ေမလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ ရုံးျပန္တက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ပဲ အလုပ္ထဲက အထက္လူၾကီးေတြကုိ ကုိယ္၀န္ရွိေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာလိုက္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ blog ေရးရင္း ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေမေမ့အရင္ အလုပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ရယ္ကုိ ေျပာျပျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမေမ့ဆီကုိ စာေရးျပီး ကုိယ္၀န္စရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂရုစိုက္ရမယ့္ အခ်က္ေတြကုိ အေသးစိတ္ တကူးတက ေျပာျပေပးၾကတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ေမေမ့မွာ အားတက္ခဲ့ရသလို သူတုိ႔ကုိလည္း စိတ္ထဲကေန အၾကိမ္ၾကိမ္ ေက်းဇူး တင္ေနမိတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ေမေမက ကိုယ့္မိဘေတြနဲ႕ အတူေနျပီး ကုိယ္၀န္ေဆာင္ေနရတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ မသိေသးတာေတြက မ်ားလွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပးတဲ့ အၾကံဥာဏ္ေတြအျပင္ တျခား သိသင့္တာေတြအတြက္လည္း စာမ်ားမ်ား ဖတ္ရတာေပါ့။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြ ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ေတြကုိလည္း ရန္ကုန္ကေန ၀ယ္လာခဲ့ေတာ့ အဲဒီ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ေမေမ့ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ ၂ ေယာက္ကလည္း ကုိယ္၀န္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ တစ္ေယာက္ တစ္အုပ္ဆီ လက္ေဆာင္ေပးၾကတယ္။ တစ္အုပ္က ဂ်ပန္လုိျဖစ္ျပီး တစ္အုပ္ကေတာ့ အဂၤလိပ္လုိပါ။ ဂ်ပန္လုိ စာအုပ္ကုိေတာ့ အရုပ္နဲ႕ စာေလးနည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲ ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လုိ စာအုပ္ကုိေတာ့ ပါပါးက ေမေမ့ကုိ ဖတ္ျပတယ္ေလ။
ေနာက္ ေမေမဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ အေနအထုိင္၊ အစားအေသာက္၊ အျပဳအမူေတြကုိ အရင္လုိ စိတ္ထင္တုိင္း လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ျပဳမိရင္လည္း ပါပါးက ေဘးကေန လွမ္းသတိေပးတာမ်ိဳး လုပ္ေပးတာေပါ့။ ကိုယ္တုိင္က မိဘေနရာ ေရာက္လာျပီဆုိမွ မိဘေမတၱာကုိ ပိုျပီး သိနားလည္လာရတယ္။ ဗုိက္ထဲက ကေလးေလးဟာ ျဖဴသလား မဲသလား၊ ေယာကၤ်ားေလးလား မိန္းကေလးလား ဘာမွ မသိရေသးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက အစားေရွာင္ရတာနဲ႕ အေနအထုိင္ အသြားအလာ ဆင္ျခင္ရတာနဲ႔ေလ။ ေနာက္ျပီး အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္နဲ႕ ပဌာန္းတရားေတာ္ကုိ ဖြင့္ထားျပီး စိတ္ထဲက လိုက္မွတ္ရင္း က်န္းမာသန္စြမ္းျပီး ကုိယ္လက္အဂၤါစုံလင္တဲ့ ကေလးေလးျဖစ္ဖုိ႔ ေမတၱာပုိ႔ျပီး ဆုေတာင္းေနရတာလည္း အေမာပါပဲ။
ေနာက္ ေမေမဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ အေနအထုိင္၊ အစားအေသာက္၊ အျပဳအမူေတြကုိ အရင္လုိ စိတ္ထင္တုိင္း လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ျပဳမိရင္လည္း ပါပါးက ေဘးကေန လွမ္းသတိေပးတာမ်ိဳး လုပ္ေပးတာေပါ့။ ကိုယ္တုိင္က မိဘေနရာ ေရာက္လာျပီဆုိမွ မိဘေမတၱာကုိ ပိုျပီး သိနားလည္လာရတယ္။ ဗုိက္ထဲက ကေလးေလးဟာ ျဖဴသလား မဲသလား၊ ေယာကၤ်ားေလးလား မိန္းကေလးလား ဘာမွ မသိရေသးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက အစားေရွာင္ရတာနဲ႕ အေနအထုိင္ အသြားအလာ ဆင္ျခင္ရတာနဲ႔ေလ။ ေနာက္ျပီး အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္နဲ႕ ပဌာန္းတရားေတာ္ကုိ ဖြင့္ထားျပီး စိတ္ထဲက လိုက္မွတ္ရင္း က်န္းမာသန္စြမ္းျပီး ကုိယ္လက္အဂၤါစုံလင္တဲ့ ကေလးေလးျဖစ္ဖုိ႔ ေမတၱာပုိ႔ျပီး ဆုေတာင္းေနရတာလည္း အေမာပါပဲ။
*****
ေဆးရုံျပဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ ေမေမတုိ႔ ရုံးက HR ၀န္ထမ္းေတြဆီမွာ အကူအညီေတာင္းခဲ့ရတယ္။ အဓိက အဂၤလိပ္လုိ ေျပာတတ္တဲ့ ဆရာ၀န္ရွိမယ့္ ေဆးရုံကုိ ရွာခိုင္းရတာပါ။ သူတုိ႔ရွာေပးတဲ့ ေဆးရုံထဲကမွ ပါပါးက အိမ္နဲ႕ နီးတဲ့ Kitano Hospital (北野 病院) ကုိ ေရြးလိုက္တယ္။ ေဆးရုံ စ ျပေတာ့ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္တဲ့ ဆရာ၀န္ ထုိင္တဲ့ရက္ မဟုတ္တာနဲ႕ သူနာျပဳ ဆရာမနဲ႔ပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဆရာမေလးကေတာ့ ေမေမတုိ႔ကုိ ေျပာပါတယ္ “အခုျပမယ့္ OG ဆရာ၀န္က အရမ္းသေဘာေကာင္းျပီး အဂၤလိပ္စကားအျပင္ တျခားဘာသာစကား ၉ မ်ိဳးေလာက္တတ္တယ္” တဲ့။ ေမေမတုိ႔ကေတာ့ ဆရာက ျမန္မာစကား ေျပာတတ္လိမ့္မယ္ မထင္ထားမိဘူး။ ဒါနဲ႕ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔ မွာမွ ဆရာနဲ႕စ ျပရတယ္။ ေမေမလည္း ဂ်ပန္ေရာက္ကတည္းက ေဆးရုံဆုိတာ တစ္ခါမွ မျပဖူးေတာ့ အဆင္မွ ေျပပါ့မလားလုိ႔ စုိးရိမ္စိတ္ ျဖစ္မိတာေပါ့။ တကယ္တမ္း ဆရာ၀န္နဲ႕ ေတြ႕ဖုိ႔ အခန္းထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ႕ ေမေမတုိ႔ကုိ “ မဂၤလာပါ” လုိ႔ ဆရာက ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ေနာက္ ultra sound screen မွာ ေပၚတဲ့ ကေလးရဲ႕ အေနအထားနဲ႕ ကိုယ္လက္အဂၤါေလးေတြကုိလည္း ျမန္မာလုိပဲ ေျဖးေျဖးခ်င္း ရွင္းျပေပးတယ္။ ဆရာရဲ႕ ျမန္မာစကားက ၀ါက် တုိတုိေလးေတြေပမယ့္ နားလည္ေအာင္ ေျပာတာမုိ႔ ေဆးရုံမွာ အဆင္ေျပခဲ့ပါတယ္။
ေဆးရုံစျပတဲ့ ေန႔မွာ ultra sound ရုိက္ေတာ့ ကေလးက ႏွလုံးခုန္ေနျပီ၊ ေခါငး္ေနရာေလးလည္း ျမင္ရတယ္လုိ႔ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေျပာျပတာပါပဲ။ ေမေမ့မ်က္ေစ့ထဲေတာ့ ကေလးက လႈပ္စိ လႈပ္စိေလးပဲ ။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္၀န္ ၈ ပတ္ရွိေနတဲ့ သမီးေလးဟာ အရပ္က ၁၅ မီလီမီတာ ပဲရွိေသးတာ။ monitor screen မွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ ေသးေသးရွည္ရွည္ေလးပဲေပါ့။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေမေမ့ကုိ ေနာက္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၀ ရက္ မွာ ေမြးမယ္ ဆုိျပီး Due Date ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ ၂ ပတ္ (ဇြန္ ၁၅) ေနရင္ တစ္ခါ ထပ္လာျပဖုိ႔ တလက္စတည္း ရက္ခ်ိန္းေပးခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ျပီး ေမေမတုိ႔ အခုေနတဲ့ ရပ္ကြက္ရုံးမွာ မိခင္နဲ႕ ကေလးမွတ္တမ္း စာအုပ္ရယ္၊ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြအတြက္ ေဆးကုသစရိတ္ကုိ မွ်ခံေပးတဲ့ discount coupon စာအုပ္ရယ္ သြားထုတ္ဖုိ႔ နဲ႕ ေနာက္တစ္ခါ ရက္ခ်ိန္းမွာ အဲဒီစာအုပ္ေတြပါ ယူလာခဲ့ဖုိ႔ သူနာျပဳဆရာမေလးက ေမေမ့ကုိ ေျပာလိုက္တယ္။
ၾသဂုတ္ ၃၁၊ ၂၀၁၀။
ၾသဂုတ္ ၃၁၊ ၂၀၁၀။
