သမီးေလးရဲ႕ လစဥ္ ကုိယ္အေလးခ်ိန္နဲ႔ အရပ္ကုိ ဆြဲထားတဲ့ Graph
ေမေမ့သမီးေလးလည္း ဘာလုိလုိနဲ႔ ၉ လေတာင္ျပည့္သြားျပီေနာ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၁၄ ရက္ေန႔က ေပါင္ခ်ိန္ေတာ့ သမီးေလးရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က ၇.၅ ကီလုိနဲ႔ အရပ္က ၆၉.၅ စင္တီမီတာျဖစ္လာျပီ။ ၆ လျပည့္ျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ သမီးရဲ႕ တုိးတက္မႈေတြက အရမ္းကုိ ျမန္လာတယ္ လုိ႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ အဓိက သမီးရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြပါပဲ။ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ကေတာ့ တစ္လကုိ အၾကမ္းအားျဖင့္ ၃၀၀ ဂရမ္ေလာက္ပဲ တက္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတာေပါ့။ ေနာက္ျပီး သမီးေလးမွာ အေပၚသြား ၂ ေခ်ာင္းနဲ႔ ေအာက္သြား ၂ ေခ်ာင္းလည္း ေပါက္ေနျပီ။ သြားေပါက္ေတာ့ သြားဖုံးယားလုိ႔ ဟုိဟာျမင္လည္း ကုိက္ခ်င္ ဒီဟာျမင္လည္းကုိက္ခ်င္နဲ႔ေလ။ သြားေပါက္လာေတာ့ သမီးေလးကုိ နည္းနည္း မာတဲ့ အစားေတြ ထည့္ေကၽြးရင္ ၀ါးစားတတ္လာတယ္။
*****
သမီးကုိ ေမေမက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ဒီအတုိင္း ပစ္ထားတာ မ်ားလုိ႔လား မသိဘူး။ ေမွာက္တတ္ျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း တြားသြားတာ၊ ထုိင္တာ၊ ေလးဘက္ေထာက္တာ၊ မတ္တပ္ရပ္တတ္တာေတြကုိ ဆက္တိုက္ ဆုိသလုိ သမီးေလး လုပ္ႏုိင္လာတယ္။ စျပီး တြားသြားတတ္ေတာ့ ၆ လေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့။ အစပုိင္းေတာ့ ေ၀းေ၀းလံလံ သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အိပ္ယာေပၚတင္ပဲ ေခါင္းရင္းသြားလိုက္၊ ေျခရင္းသြားလိုက္နဲ႔ပဲ။ သိပ္မၾကာဘူး အိပ္ခန္းနဲ႔တြဲတဲ့ မီးဖုိေဆာင္ဘက္ အထိကုိ ကူးျပီး သြားတတ္လာတယ္။ ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အားယူျပီး ထုိင္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေတာ့တာပဲ။
သမီးေလးအတြက္ အမွတ္တရ (၇ လေက်ာ္)
တပတ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္။ သမီးေလး ေကာင္းေကာင္းထုိင္တတ္သြားတယ္။ ၈ လ မျပည့္ခင္မွာ ခုံကုိ ကုိင္ျပီး မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္ေနျပီ။ ထမင္းစားခုံ၊ တီဗြီခုံလုိမ်ိဳး အျပင္ ေမေမ့ အေနာက္ကေန ထမီကုိ အားယူ ကုိင္ျပီး မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္လာတယ္။ မတ္တပ္ရပ္လုိ႔ ေညာင္းလာရင္လည္း ျပန္ထုိင္ခ်တတ္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ အဖြားၾကီး ေပါက္စေလးလုိပဲ ထုိင္တာ ထတာေတြက တုန္ခ်ိ တုန္ခ်ိနဲ႔ေလ။ ေကာင္းေကာင္းလဲ မထုိင္တတ္ မထတတ္တဲ့အျပင္ ကိုယ့္ကုိကိုယ္လည္း မထိန္းႏုိင္ေတာ့ လဲတာလည္း ခဏခဏေပါ့။ အဲဒါဆုိေတာ့ သမီးေလးမွာ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ေခါင္း ေစာင့္မိရတာနဲ႔၊ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ နဖူး နဲ႕ ေစာင့္မိရတာနဲ႕ ထမင္းစားခုံနဲ႔ ေခါင္းကုိ ေစာင့္မိရတာနဲ႔ စုံေနတာပါပဲ ။
မတ္တပ္ရပ္ႏုိင္ျပီး ၁၀ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ ေလးဘက္ ေထာက္တတ္သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း သမီးက တစ္ေနရာရာကုိ သြားခ်င္ျပီဆုိ သြားခ်င္တဲ့ေနရာကုိ ေလးဘက္ေထာက္သြားလိုက္၊ ေရာက္ျပီဆုိ ထုိင္ခ်လုိက္၊ ျပီးရင္ အနားက တစ္ခုခု ကုိင္ရင္း အားယူျပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္နဲ႔ အေတာ္ကုိ ဟုတ္ေနတာပါ။ အခုဆုိ သမီးေလးဟာ အိမ္ရဲ႕ အခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေလွ်ာက္သြားတတ္ေနျပီေလ။ တစ္ခန္းလုံး ေလွ်ာက္သြားတတ္ေနျပီဆိုေတာ့ ေမေမသြားတဲ့ေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္ ေလးဘက္ေထာက္ျပီး လိုက္တယ္။ ေမေမ့ကုိ မေတြ႕ရင္ ငုိမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ လိုက္ရွာေနတတ္တယ္။ အသံၾကားရာဆီ အထိ လိုက္လာျပီး ေမေမ့ကုိ ေတြ႕သြားျပီ ဆုိရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးက ျပံဳးျပီး ရီေနတာမ်ား သြားငုတ္တုတ္ေလးေတြပါ ျမင္ရတယ္။ ေနာက္ျပီး ေလွကားထစ္လုိမ်ိဳး အဆင့္နိမ့္နိမ့္ေလးေတြကုိလည္း ၾကိဳးစားျပီး တက္ႏုိင္သလုိ ဆင္းေတာ့လည္း ေျဖးေျဖးခ်င္း အားယူျပီး ဆင္းႏုိင္ေနျပီ။
ဒီရက္ပုိင္းအတြင္း အတတ္ဆန္းလာတာက ထမင္းစားခုံကုိ သမီးရဲ႕ ဗိုက္ကေလးနဲ႔ ေထာက္ျပီးျဖစ္ျဖစ္၊ တင္ပါးေလးနဲ႔ မွီျပီးျဖစ္ျဖစ္ မတ္တပ္ရပ္တာေလ။ ေမေမတုိ႔ရဲ႕ ထမင္းစားခုံေလးကလည္း နိမ့္တာကုိး။ အဲဒါအျပင္ ထမင္းစားခုံေပၚအထိပါ တက္မယ္ လုပ္ေနလုိ႔ မနည္းပဲ လိုက္ဆြဲေနရတယ္။ ထမင္းစားခုံကုိ ကုိင္ထားရင္းနဲ႔ ေျခလွမ္း နည္းနည္းခ်င္းစီ လွမ္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ေနျပီ။ ေနာက္ျပီး သမီးေလးက ကုိင္ထားတဲ့ ခုံကုိ လက္လြတ္ျပီး မတ္တပ္ရပ္တာကုိ စ က်င့္ေနျပီ။ အၾကာၾကီးေတာ့လည္း မရပ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒီပုံစံအတုိင္းဆုိ သိပ္မၾကာခင္မွာ သမီးေလး လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေတာ့မယ္ လုိ႔ ထင္ရတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက သမီးရဲ႕ လက္လႈပ္ရွားမႈေလးေတြေပါ့။ လက္ေတြကုိ ေျမွာက္ျပီး ေဆာ့တယ္။ သမီးေရ "ခ်ိဳမုိင္မုိင္" လုိ႔ ေျပာလိုက္ရင္ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ ဆုပ္လိုက္ျဖန္႔လိုက္နဲ႔ လုပ္ျပတတ္တယ္။ စိတ္ပါတဲ့ေန႔ဆုိ ပါပါး ရုံးသြားခါနီးရင္ "တာတာ့" ျပျပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္။ အခုတေလာေတာ့ ေရႊလက္ခုပ္ကုိ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနပုံပဲ။ သေဘာက်စရာ ရီစရာ ေတြ႔ျမင္ရရင္ လက္ခုပ္ကေလး တီးျပီးကုိ အားရပါးရ ရီတာေလ။
၈ လေက်ာ္လာတဲ့ ေနာက္ပုိင္း သမီးက တခ်ိဳ႕စကားလုံးေတြကုိ အသံထြက္တတ္လာတယ္။ သမီးကုိ ေမေမက "ပါပါး" ဆုိျပီး ေျပာျပလိုက္ရင္ သမီးကပါ "ပါပါး" ဆုိတာကုိ ပီပီသသ အသံထြက္တတ္ေနျပီ။ အဓိပၸာယ္ေတာ့ သမီး သိပုံမရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပါပါးက သူ႕ကုိယ္သူ လက္နဲ႔ ပုတ္ျပီး "ပါပါး" လုိ႔ သင္ေပးေနရတယ္။ ေနာက္ျပီး "ပါ" တုိ႔ "ဘာ" တုိ႔လုိ အသံထြက္ေတြကုိ သမီးပါးစပ္ကေန ရြတ္ေနတတ္တယ္။ အိပ္ခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမကုိ မေတြ႕လုိ႔ ငုိရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ "အေမေရ.. ေမေမေရ" လုိ႔ ေအာ္ေခၚေနသလုိမ်ိဳး ပါးစပ္ကေန ေအာ္ေနတတ္တယ္။ တစ္ခါတေလလည္း သမီးေလး ပါးစပ္က ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႔ ဘာေတြ ေျပာေနမွန္းမသိေအာင္ စကားေတြ ေျပာေနတတ္ျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့ လူၾကီးေတြကုိ ဂ်စ္တုိက္ခ်င္ရင္ အသံစူးစူးေလးနဲ႔ "အား" ဆုိျပီး ကုန္းေအာ္တတ္တယ္။
သမီးေလး တြားသြားတတ္လာျပီဆုိကတည္းက သမီးေလး အန္းမက ေမေမ့ကုိ သတိေပးတယ္။ ပစၥည္းေတြကုိ အရင္လုိ လက္လြတ္စပယ္ မထားဖုိ႔၊ ဒီအရြယ္ဟာ လူၾကီးမျမင္တဲ့ ပစၥည္းကုိ ကေလးေတြက အျမင္စူးရွျပီး ပါးစပ္ထဲ ႏွာေခါင္းထဲ ေကာက္ထည့္တတ္တဲ့ အရြယ္ျဖစ္လုိ႔ သမီးေလးကုိ အရင္ကထက္ ပုိဂရုစိုက္ဖုိ႔ ၊ ပုိက္ဆံအေၾကြေတြကုိ သမီးေလး မျမင္ေအာင္ ထားဖုိ႔ ေသခ်ာမွာရွာတယ္။ သမီးေလး အန္းမ သတိေပးတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။ သမီးက ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ်ကုိ ပါးစပ္ထဲ ေကာက္ထည့္တယ္။ လွ်ာနဲ႔ လ်က္ၾကည့္္တယ္။ ျပီးရင္ တျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔ ၀ါးစားေနေရာ။ စာရြက္ေတြ၊ တစ္ရႈးေတြကုိ သမီးက အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ အဲဒါေတြနဲ႔ ေဆာ့ေနရမယ္ဆုိ အသံမထြက္ပဲကုိ ျငိမ္ျပီးေဆာ့တာ။ ေနာက္ျပီး ပလပ္ေခါင္းေတြ၊ ၀ါယာၾကိဳးေတြကုိလည္း အထူးအဆန္းအေနနဲ႔ စိတ္၀င္တစား ကုိက္ျပီး ေဆာ့တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးေလး အရမ္းျငိမ္ေနရင္လည္း ေမေမ့မွာ သတိထားျပီး ၾကည့္ရေသးတယ္။
*****
အခုေနာက္ပုိင္း သမီးေလးဟာ အရမ္းစပ္စုခ်င္လာတယ္။ စူးစမ္းတာေတြလည္း မ်ားလာတယ္။ သမီးက ကုိင္ဖူးတဲ့ ပစၥည္းလား မကုိင္ဖူးေသးတဲ့ ပစၥည္းလားဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းခြဲျခားတတ္တယ္။ မကုိင္ဖူးေသးတဲ့ ပစၥည္းဆုိ သမီးအတြက္ အထူးအဆန္းေတြျဖစ္ျပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္က အဲဒီ ပစၥည္းေလးနဲ႔ အလုပ္ရႈတ္ျပီး ျငိမ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒါျပီးရင္ ရုိးသြားလုိ႔ သိပ္စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ သမီးေလး ကုိင္ဖူးတဲ့ ပစၥည္း ဆုိရင္ေတာ့ တခ်က္ေလာက္ ၾကည့္ျပီး ဖတ္ခနဲဆုိ ေကာက္လႊင့္ပစ္လိုက္တာ။ ေနာက္ျပီး ခုံေပၚတင္ထားတဲ့ ပစၥည္း၊ စင္ေပၚတင္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကုိလည္း လက္လွမ္းမီသမွ် အကုန္ေအာက္ဆြဲခ်တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေမေမတုိ႔လည္း စာအုပ္၊ စကၠဴနဲ႔ သမီးအတြက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစႏုိင္မယ့္ ပစၥည္းေတြ မွန္သမွ် သမီးေလး မျမင္ေအာင္ ကာထား ဖြက္ထား ရတာေပါ့။
တီဗြီက ေၾကာ္ျငာအစီအစဥ္ကုိလည္း သမီးက ၾကိဳက္မွ ၾကိဳက္ပဲ။ ထမင္းစားရင္း ေၾကာ္ျငာလာလုိ႔ကေတာ့ ဘယ္မွလည္း လွည့္မၾကည့္ဘူး။ ေမေမ့ကုိလည္း ဂရုမစိုက္ဘူး။ မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ တီဗြီကုိ စိုက္ၾကည့္ေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ ေမေမက ထမင္းခြံ႔ခ်င္လုိ႔ ဇြန္းက သမီးေလး ပါးစပ္နား ေရာက္လာရင္ေတာ့ ပါးစပ္ေလးကုိ ဟ ေပးလိုက္တယ္၊ မ်က္လုံးကေတာ့ တီဗြီမွာပဲ။ တစ္ခါတေလ ေမေမ့လက္က သမီးကုိ ကြယ္မိသြားရင္ လက္ကို ပုတ္ထုတ္တယ္ေလ။ ကြယ္ေနတယ္ ဖယ္ေပး ဆုိတဲ့သေဘာေပါ့။ အဲဒါ ေၾကာ္ျငာ ျပီးေတာ့မွ အာရုံက တျခားကုိ ေျပာင္းေတာ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ေမေမ့ေပါင္ေပၚမွာ ေမွးေမွးအိပ္ရင္းက ေၾကာ္ျငာလာတဲ့အသံၾကားရင္ ခ်က္ခ်င္းကုိ ေခါင္းေထာင္ျပီး ၾကည့္တယ္။ ေၾကာ္ျငာျပီးတာနဲ႔ ဖုတ္ခနဲ ေခါင္းကုိ ပစ္လွဲခ်ျပီး ခ်က္ခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္ေရာ။ သမီးက ေၾကာ္ျငာနဲ႔ ရုိးရုိး အစီအစဥ္ကုိ ခြဲျခားတတ္တာ ေမေမနဲ႔ပါပါးက လက္ဖ်ားခါရတယ္။ ဘယ္လုိမွတ္ထားလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေၾကာ္ျငာလာျပီဆုိ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကေန ေခါင္းျပန္ျပီး လွည့္ၾကည့္တာမ်ိဳး၊ တီဗြီေရွ႕ကို တြားသြားျပီး ၾကည့္တာမ်ိဳး၊ ဆုိဖာေပၚကေန ဖားေလးလုိ ကုန္းျပီး ၾကည့္တာမ်ိဳးလည္း ရွိေသးတယ္။ သေဘာက်တဲ့ ေၾကာ္ျငာလာလုိ႔ကေတာ့ ဂ်ပန္စကားပဲ နားလည္သလိုလို ဘာလုိလုိနဲ႔ လက္ခုပ္ကေလး တီးရင္း သေဘာေတြက်ျပီး ရီေတာင္ ရီေနလိုက္ေသးတယ္။
တီဗြီက ေၾကာ္ျငာအစီအစဥ္ကုိလည္း သမီးက ၾကိဳက္မွ ၾကိဳက္ပဲ။ ထမင္းစားရင္း ေၾကာ္ျငာလာလုိ႔ကေတာ့ ဘယ္မွလည္း လွည့္မၾကည့္ဘူး။ ေမေမ့ကုိလည္း ဂရုမစိုက္ဘူး။ မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ တီဗြီကုိ စိုက္ၾကည့္ေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ ေမေမက ထမင္းခြံ႔ခ်င္လုိ႔ ဇြန္းက သမီးေလး ပါးစပ္နား ေရာက္လာရင္ေတာ့ ပါးစပ္ေလးကုိ ဟ ေပးလိုက္တယ္၊ မ်က္လုံးကေတာ့ တီဗြီမွာပဲ။ တစ္ခါတေလ ေမေမ့လက္က သမီးကုိ ကြယ္မိသြားရင္ လက္ကို ပုတ္ထုတ္တယ္ေလ။ ကြယ္ေနတယ္ ဖယ္ေပး ဆုိတဲ့သေဘာေပါ့။ အဲဒါ ေၾကာ္ျငာ ျပီးေတာ့မွ အာရုံက တျခားကုိ ေျပာင္းေတာ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ေမေမ့ေပါင္ေပၚမွာ ေမွးေမွးအိပ္ရင္းက ေၾကာ္ျငာလာတဲ့အသံၾကားရင္ ခ်က္ခ်င္းကုိ ေခါင္းေထာင္ျပီး ၾကည့္တယ္။ ေၾကာ္ျငာျပီးတာနဲ႔ ဖုတ္ခနဲ ေခါင္းကုိ ပစ္လွဲခ်ျပီး ခ်က္ခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္ေရာ။ သမီးက ေၾကာ္ျငာနဲ႔ ရုိးရုိး အစီအစဥ္ကုိ ခြဲျခားတတ္တာ ေမေမနဲ႔ပါပါးက လက္ဖ်ားခါရတယ္။ ဘယ္လုိမွတ္ထားလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေၾကာ္ျငာလာျပီဆုိ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကေန ေခါင္းျပန္ျပီး လွည့္ၾကည့္တာမ်ိဳး၊ တီဗြီေရွ႕ကို တြားသြားျပီး ၾကည့္တာမ်ိဳး၊ ဆုိဖာေပၚကေန ဖားေလးလုိ ကုန္းျပီး ၾကည့္တာမ်ိဳးလည္း ရွိေသးတယ္။ သေဘာက်တဲ့ ေၾကာ္ျငာလာလုိ႔ကေတာ့ ဂ်ပန္စကားပဲ နားလည္သလိုလို ဘာလုိလုိနဲ႔ လက္ခုပ္ကေလး တီးရင္း သေဘာေတြက်ျပီး ရီေတာင္ ရီေနလိုက္ေသးတယ္။
သမီးက တခ်ိဳ႕ဟာေတြဆုိ သင္မေပးပဲ သူ႔ဘာသာသူ တတ္လာတာမုိ႔ လူၾကီးေတြက အ့ံၾသရတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ေမေမ့ေမြးေန႔မွာ သမီးက ေမေမ့ပါးကုိ ႏွာေခါင္းေလးနဲ႔ ရႊတ္ကနဲ ဆုိျပီး စ နမ္းတယ္ေလ။ မ်က္ႏွာကုိ ေသခ်ာ ကုိင္ျပီး နမ္းတာမုိ႔ ေမေမ့မွာ သမီး နမ္းတတ္တာမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔ေတာင္ အံ့ၾသမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လုပ္ခုိင္းေတာ့ သမီးက ျပန္လုပ္ျပရွာတယ္။ သမီးရဲ႕ ပထမဆုံးအနမ္းက ပါပါးေရာ ေမေမပါ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ျပီး ၾကည္ႏူးရသလဲဆုိတာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပါပဲ။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ သမီးက လူလည္ေလး ျဖစ္သြားျပီ။ "သမီးေရ kiss ေပးပါဦး" ဆုိ စိတ္ပါမွပဲ ေပးေတာ့တယ္။ စိတ္မပါရင္ေတာ့ ေမေမတုိ႔ မ်က္ႏွာနား ကပ္လာျပီးမွ ေခါင္းေလးကုိ ခ်ာကနဲ ေနေအာင္ တဖက္ကုိ လွည့္ပစ္လိုက္တယ္ေလ။ စိတ္မထင္ရင္ေတာ့ ေမေမ့ မ်က္ႏွာနားအထိ ကပ္လာျပီး ႏွာေခါင္းကို ဆတ္ခနဲ ကုိက္ပစ္လိုက္တာ။ ဒါေပမယ့္ မွန္ေရွ႕ေရာက္ရင္ေတာ့ မွန္မွာ ေပၚတဲ့ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ျပီး သေဘာက်လုိ႔ တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ မွန္ကုိ ကုန္းျပီး နမ္းရတာ အေမာ။
*****
ေနာက္ျပီး သမီးက မအိပ္ခင္ဆုိ အရမ္းေဆာ့တာ။ ၆ လ မတုိင္ခင္ကေတာ့ ေမေမက သီခ်င္းဆုိ သိပ္လိုက္ရင္ သိပ္မၾကာဘူး သမီးေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ အိပ္ဖုိ႔ အိပ္ယာေပၚေရာက္ရင္ သမီးက ႏွစ္ပတ္ သုံးပတ္ေလာက္ စိတ္ၾကိဳက္ လွိမ့္လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ဟုိနားေလွ်ာက္သြား၊ ဒီနားေလွ်ာက္သြား၊ ေလွ်ာက္ေဆာ့နဲ႔ အားရေအာင္ ေဆာ့ျပီး ေမာေတာ့မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ အိပ္ရင္လည္း အရင္လုိ ျငိမ္ျငိမ္မအိပ္ေတာ့ဘူးေလ။ အိပ္ရင္းနဲ႔ လူးလိမ့္ေနတာ အိပ္ယာတစ္ခုလုံး သမီးအတြက္ ေပးထားရတဲ့ ေနရာက ပုိမ်ားတယ္။ ေနာက္ျပီး အိပ္ယာက ႏုိးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ကုန္းထျပီး ထုိင္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ေမေမက သမီးေလးကုိ လွဲခ်ေပးျပီး ျပန္အိပ္ခုိင္းရတယ္။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ သမီးက ျပန္မအိပ္ေတာ့ပဲ ေလွ်ာက္ေဆာ့ေနတာ ေမေမပါ ထျပီး သမီးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရတယ္။
အခုဆုိ သမီးကုိ အကၤ်ီလဲေပးရတာ၊ nappy လဲေပးရတာ အရမ္းခက္တာပဲ။ သမီးက အျငိမ္မွ မေနေတာ့တာကုိး။ သမီးကုိ nappy လဲေပးဖုိ႔ ဆုိဖာေပၚလွဲခ်လိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေမွာက္ျပီး ကုန္းထေတာ့ ဘာမွ လုပ္လုိ႔မရဘူးေပါ့။ အဲဒါဆုိေတာ့ ေမေမက သမီးေလး မတ္တပ္ရပ္လ်က္က nappy လဲတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရေတာ့တယ္။ အဲဒါမွမဟုတ္လည္း သမီးကုိ ပစၥည္း တစ္ခုခု ေပးေဆာ့ထားျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ လဲေပးရျပန္တယ္။ တစ္ခါတေလလည္း သမီးကုိ ပါးစပ္ထဲ ရသမွ် ကဗ်ာေတြ ရြတ္ျပျပီး အာရုံေျပာင္းရင္းက လဲေပးရတယ္။ ေနာက္ျပီး သမီးက မေက်နပ္ဘူး၊ မၾကိဳက္ဘူးဆုိ ေအာ္ငိုျပီး ကုိယ္ၾကီးကုိ ေကာ့ထုိးတတ္တာမုိ႔ သတိထားရေသးတယ္။
အခုဆုိ သမီးကုိ အကၤ်ီလဲေပးရတာ၊ nappy လဲေပးရတာ အရမ္းခက္တာပဲ။ သမီးက အျငိမ္မွ မေနေတာ့တာကုိး။ သမီးကုိ nappy လဲေပးဖုိ႔ ဆုိဖာေပၚလွဲခ်လိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေမွာက္ျပီး ကုန္းထေတာ့ ဘာမွ လုပ္လုိ႔မရဘူးေပါ့။ အဲဒါဆုိေတာ့ ေမေမက သမီးေလး မတ္တပ္ရပ္လ်က္က nappy လဲတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရေတာ့တယ္။ အဲဒါမွမဟုတ္လည္း သမီးကုိ ပစၥည္း တစ္ခုခု ေပးေဆာ့ထားျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ လဲေပးရျပန္တယ္။ တစ္ခါတေလလည္း သမီးကုိ ပါးစပ္ထဲ ရသမွ် ကဗ်ာေတြ ရြတ္ျပျပီး အာရုံေျပာင္းရင္းက လဲေပးရတယ္။ ေနာက္ျပီး သမီးက မေက်နပ္ဘူး၊ မၾကိဳက္ဘူးဆုိ ေအာ္ငိုျပီး ကုိယ္ၾကီးကုိ ေကာ့ထုိးတတ္တာမုိ႔ သတိထားရေသးတယ္။
*****
ေမြးခါစတုန္းကလည္း လသားအရြယ္ နီတာရဲေလးမုိ႔ စိတ္ပူရသလုိ အခု ၉ လအရြယ္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း သမီးေလး ေခ်ာ္လဲမွာ၊ ေခါင္းနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ ေစာင့္မိမွာ၊ မ်က္ႏွာနဲ႔ ခုံေစာင္းနဲ႔ ရိုက္မိမွာ၊ မ်က္လုံးနဲ႔ အခၽြန္တခုခုနဲ႔ သြားထုိးမိမွာ၊ ခုံေပၚအားယူတက္ရင္း ျပဳတ္က်မွာ စသည္ျဖင့္ ေမေမတုိ႔မွာ သမီးကုိ စိတ္ပူရျပန္တယ္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ သမီးကုိ လိုက္ၾကည့္ေပးျပီး အနာတရ မျဖစ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ေနေပမယ့္ အခ်ိန္ျပည့္ မၾကည့္ႏုိင္ေတာ့လည္း သမီးေလးမွာ ထိခုိက္ဒဏ္ရာေတာ့ ရတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သမီးေလး အခုလုိ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ လစဥ္ ပုံမွန္ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္မႈေတြကုိ ျမင္ရေတာ့ ပူပင္တာေတြေလ်ာ့ျပီး စိတ္သက္သာရျပန္တယ္။
ဒီၾကားထဲ သမီးေလးက အေမကုိ မ်က္ေစ့ေအာက္က အေပ်ာက္မခံေတာ့ တစ္ခါတေလ ေမေမ့မွာ စိတ္ေရာ လူပါ ပင္ပန္းတယ္လုိ႔ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီအေတြးကလည္း သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး၊ သမီးေလးရဲ႕ ခုိးခုိးခစ္ခစ္ ရီေမာသံေလးေတြ၊ ခ်စ္စရာ အျပဳအမူေလးေတြေအာက္မွာ အားလုံးေပ်ာက္ဆုံးကုန္ျပီး ပင္ပန္းခဲ့သမွ် အေမာေတြ ေျပကုန္တာပါပဲ။
ေအာက္တုိဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၀။
ဒီၾကားထဲ သမီးေလးက အေမကုိ မ်က္ေစ့ေအာက္က အေပ်ာက္မခံေတာ့ တစ္ခါတေလ ေမေမ့မွာ စိတ္ေရာ လူပါ ပင္ပန္းတယ္လုိ႔ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီအေတြးကလည္း သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး၊ သမီးေလးရဲ႕ ခုိးခုိးခစ္ခစ္ ရီေမာသံေလးေတြ၊ ခ်စ္စရာ အျပဳအမူေလးေတြေအာက္မွာ အားလုံးေပ်ာက္ဆုံးကုန္ျပီး ပင္ပန္းခဲ့သမွ် အေမာေတြ ေျပကုန္တာပါပဲ။
ေအာက္တုိဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၀။
