Momiji Festival

ဂ်ပန္ေတြက ခ်ယ္ရီပန္းပြင့္ခ်ိန္ဆုိရင္ ခ်ယ္ရီပန္းၾကည့္ပြဲ လုပ္ၾကသလုိ ေဆာင္းဦးေပါက္ ရာသီေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ေမပယ္လ္ရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ Momiji Festival လုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာစာအုပ္၊ website link ေတြက တဆင့္ ဖတ္မိတာကေတာ့ Momiji ရာသီဆုိရင္ Kyoto နဲ႔ Nikko ဘက္ က အလွဆုံးလုိ႔ဆုိပါတယ္။ တျခားေနရာေတြလည္း လွၾကေပမယ့္ အဲဒီေနရာေတြကေတာ့ အလွဆုံးျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိလုိခ်င္တာပါ။ က်မကေတာ့ အဲဒီဘက္ေတြကုိ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး။ အေအးပုိလာတာနဲ႔ အမွ် အရြက္ေတြက တျဖည္းျဖည္း အေရာင္ ေျပာင္းလာတာဆုိေတာ့ ၾကည့္လုိ႔ အလွဆုံးျဖစ္မဲ့အခ်ိန္ကုိ ႏုိ၀င္ဘာ လလယ္ေလာက္က စျပီး လကုန္ေလာက္အထိ္ျဖစ္တယ္ဆုိျပီး အၾကမ္းအားျဖင့္ ေၾကာ္ျငာထားၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိ၀င္ဘာလရဲ႕ ရုံး ပိတ္ရက္ေတြမွာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က Momiji ပြဲေတာ္ ရွိတဲ့ ေနရာကုိ အပန္းလည္းေျဖရင္း အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာလည္း ၾကည့္ရင္း ရက္တုိ ရက္ရွည္ ခရီးထြက္ေလ့ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။

က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္ကေတာ့ Osaka ကေန သိပ္မေ၀းတဲ့ ေနရာမွာရွိတဲ့ Mino ျမဳိ႕ ရဲ႕ Momiji ပြဲေတာ္ကုိ ျပီးခဲ့တဲ့ ပိတ္ရက္က ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Osaka ကေန မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ရထားစီးရင္ ေရာက္တာမုိ႔ ေန႔ခ်င္းျပန္သြားလုိ႔ရတာေၾကာင့္လည္း အဲဒီ ေနရာကုိ သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ။ Mino မွာ Momiji ရာသီေရာက္ျပီဆုိရင္ အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာ လာၾကည့္ၾကသလုိ တခ်ိဳ႕ၾကလည္း ေရပူ လာစိမ္တဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဓိက နာမည္ၾကီးတာက Mino ပန္းျခံမွာရွိတဲ့ သဘာ၀ ေရတံခြန္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ရာသီဥတု ေလးမ်ိဳးစလုံး ေရတံခြန္က တမ်ိဳးစီလွေပမယ့္ Momiji ရာသီဆုိရင္ Mino ကုိ လာတဲ့လူေတြ ပုိမ်ားလွပါတယ္။

Mino Hankyu ဘူတာရုံ ကေန ထြက္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ပြဲေတာ္ရက္က ႏုိ၀င္ဘာ ၁ ရက္ကေန ၃၀ ရက္ဆုိတဲ့ စာတန္းခ်ိတ္ဆြဲထားတာ ျမင္ေနရပါျပီ။ ေတာင္ေျချဖစ္တဲ့ ဘူတာ ကေန ေရတံခြန္ဆီေရာက္ဖုိ႔က ၂.၈ ကီလုိမီတာ လမး္ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာလည္း ေစ်းဆုိင္တန္းေလးေတြ ရွိသလုိ ခဏအနားယူလုိ႔ ရေအာင္ ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေစ်းဆုိင္ေတြမွာအမ်ားဆုံးေရာင္းတာက Momiji Tempura (မုိမိဂ်ိ အရြက္ကုိ မုန္႔ႏွစ္နဲ႔ ေၾကာ္ေရာင္းတာပါ) ၊ ျခံထြက္ အသီးအႏွံေတြအျပင္ second hand ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြကုိ ပါ ေတြ႕ခဲ့ရပါေသးတယ္။

လမ္းတေလွ်ာက္္မွာေတာ့ ေရတံခြန္ကေန စီးဆင္းလာတဲ့ ေတာင္က်ေခ်ာင္းရဲ႕ ေရစီးသံၾကားေနရတာမုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေမာပန္းတယ္လုိ႔ မခံစားမိပါဘူး။ ေရတံခြန္ဆီသြားရင္း ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕ အဘုိးအဘြားေတြက်ေတာ့လည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အမွီသဟဲျပဳျပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တြဲေလွ်ာက္လာတာမ်ိဳးရွိသလုိ သားငယ္ သမီးငယ္ေတြကုိ လက္တြဲျပီး ေလွ်ာက္လာတဲ့ အေဖနဲ႔အေမ၊ ကေလးက လမ္းေလွ်ာက္ရတာ မ်ားလုိ႔ ဂ်ီၾကျပီး ငိုယုိေနတာ အေဖ၊အေမက ေခ်ာ့ေနတာမ်ိဳးလည္း ျမင္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မိသားစုေတြ က်ေတာ့လည္း လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ကုိ တြန္းလွည္းေလးထဲထည့္ျပီး အေဖနဲ႔အေမက တလွည့္စီ တြန္းေနၾကတာမ်ိဳးလည္း ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာသူေတြက်ေတာ့လည္း ၂ ေယာက္သား လက္တြဲျပီး ေလာကၾကီးမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ စုံတြဲေတြနဲ႔ အားလုံးဟာ ေရတံခြန္စီကုိ ဦးတည္ျပီး တလႈပ္လႈပ္ သြားေနၾကတာပါပဲ။

က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္လည္း စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္လုိက္၊ ေမာလာရင္ ခဏနားျပီး္ လိေမၼာ္သီးစားလုိက္၊ လွတဲ့ေနရာေတြ႕ရင္ ဓာတ္ပုံေျပးရိုက္လုိက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ၄၅ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၁ နာရီနီးပါးရွိေတာ့မွ ေရတံခြန္နားကို ေရာက္ပါတယ္။

ေရတံခြန္နား ၀န္းက်င္မွာေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္ခန္းေတြရယ္ အနားယူတဲ့သူေတြရယ္နဲ႔ အေတာ္ေလး လူမ်ားေနပါျပီ။ က်မတုိ႔လည္း ေရတံခြန္က က်လာတဲ့ ေရစီးသံနဲ႔ သဘာ၀ ရႈခင္းကုိ ခဏေလာက္ ခံစားျပီး ေန႔လည္စာ စားဖုိ႔ စားေသာက္တန္းဘက္ဆီ လွမ္းလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ စားေသာက္ျပီးလုိ႔ အျပန္က်ေတာ့ အလာတုန္းကထက္ ပုိျမန္သြားပါျပီ။ အလာတုန္းကေတာ့ ေတာင္တက္လမ္း ဆုိေတာ့ ခရီးက သိပ္မတြင္လွပါဘူး။ အျပန္က်ေတာ့ ၂ ေယာက္သား ကေလးေတြနဲ႔အျပိဳင္ ေျပးဆင္းလာလိုက္တာ ေတာင္ေအာက္ကုိ မိနစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္နဲ႔ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ေတာင္ေျခေရာက္မွ Mino က နာမည္ၾကီးတဲ့ Momiji Tempura ေက်ာ္ကုိ ၀ယ္စားရင္း ရထားဘူတာရုံဆီကုိ ျပန္ေလွ်ာက္လာလုိက္ပါေတာ့တယ္။

တကယ္လုိ႔ ေရတံခြန္ရွိတဲ့ ေနရာကေန ေနာက္ထပ္ ၃ ကီလုိမီတာ ေလာက္ဆက္ေလွ်ာက္္ရင္ ပန္းျခံတစ္ခုကုိ ေရာက္မွာျဖစ္ျပီး ေမ်ာက္ေတြကုိ ေတြ႕ရမယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ က်မတုိ႔လည္း လမ္းဆက္မေလွ်ာက္ႏုိင္တာနဲ႔ ေရတံခြန္ကေနပဲ လွည့္ျပန္လာခဲ့တာပါ။ Mino ရဲ႕ Momiji festival ကုိ အားလုံးလည္း ၾကည့္လုိ႔ရေအာင္ Virtual tour လုပ္ျပီး တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

ႏုိ၀င္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၀၇။