Blogger Status

ျပီးခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ ေက်ာ္ေလာက္က စျပီး က်မ ေနသိပ္မေကာင္းတာနဲ႔ ပုိ႔စ္အသစ္လည္း မတင္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဖ်ားနာျပီး အိပ္ယာထဲ လဲတ့ဲအထိလည္း မျဖစ္ေတာ့ ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ အဓိကက ေခ်ာင္းဆုိးတာပါ။ ေခ်ာင္းဆုိးတယ္လုိ႔သာ ေျပာလိုက္ရတာ အၾကာၾကီး မရပ္မနားဆုိးေနတာ မဟုတ္ပဲ သြားရင္း လာရင္း အနံ႔ျပင္းျပင္း ရမိရင္ အသက္ရႈက်ပ္ျပီး ေခ်ာင္းဆုိးလာတာပါ။ အစတုန္းက အဲဒီေလာက္ အေျခအေန ဆုိးမယ္ မထင္လုိ႔ ေဆးမေသာက္ပဲ သူ႕ဘာသာ သက္သာသြားလိမ့္မယ္ထင္တာ။ ကုိယ့္မွာပါလာတဲ့ေဆးကလည္း ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆး ၂ ကဒ္ေလာက္ပဲ ယူလာခဲ့ေတာ့ မလုိအပ္ပဲ ေဆးမေသာက္ခ်င္ျပန္ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဆးမေသာက္ပဲ ေနရာက မသက္သာလာေတာ့ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆး ကို စေသာက္ရေတာ့တာေပါ့။ ေဆးကဒ္ ၂ ကဒ္သာ ကုန္သြားတယ္ မသက္သာဘူးလုိ႔ပဲ ခံစားရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရုံးက က်မအလုပ္စားပြဲခုံရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမး္မွာ စကၠဴဖ်က္စက္ရွိတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ လူက ေခ်ာင္းဆုိးေနရတဲ့အထဲမွာ စကၠဴဖ်က္စက္ကုိ တေန႔လုံးနီးနီးလုိလုိ လာသုံးၾကတာ ကုိယ္သာ မျမင္ရတာ အမႈန္ေတြ ထြက္တယ္တူပါရဲ႕။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း အသက္ရႈမ၀သလုိျဖစ္ျပီး ပိုပုိဆုိးလာတယ္။ ေဆးလိပ္နံ႔ရလည္း အသက္ရႈက်ပ္ လည္ေခ်ာင္းေတြယားျပီး ေခ်ာင္းဆုိးလာျပန္ေရာ။ ကုိယ့္ေဘးနားက လူတစ္ေယာက္ေယာက္ဆီက ေရေမႊးနံ႔ျပင္းျပင္း ရမိရင္လည္း ကိုယ့္မွာ တဒုကၡ။ ေစ်းသြား၀ယ္လုိ႔ store ဆုိင္မွာ ေၾကာ္ေလွာ္ထားတဲ့ ဆီေၾကာ္နံ႔ေတြမ်ားရလုိ႔ကေတာ့ ပုိက္ဆံအျမန္ရွင္းျပီး အျပင္ကုိ ထြက္ေျပး ရတဲ့အဆင့္ထိျဖစ္လာေရာ။ ရန္ကုန္မွာတုန္းကလည္း ဒီလုိ မျဖစ္ဖူးဘူး။ ေနာက္ဆုံး ရုံးက ခြင့္ယူျပီး အိမ္မွာအနားယူရေတာ့တာေပါ့။ အိမ္ထဲေနေတာ့ သက္သာသလုိလုိရွိသား ဆုိျပီး ေနာက္ေန႔ ရုံးျပန္တက္။ ျပန္ျဖစ္နဲ႔ လုံးလည္လုိက္ေနတာပဲ။

အဲဒီရက္အတြင္း အမ်ိဳးသားလည္း ခရီးထြက္ေနတာဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲလည္း ေဆးခန္းေတြ ဘာေတြ မသြားခ်င္ျပန္ဘူး။ ေဆးခန္းေတာ့ သြားျပမွ ရေတာ့မယ္ဆုိတာ သိေနေပမယ့္ ေဆးရုံတက္ရတဲ့အထိျဖစ္လာရင္ ကုိယ့္ကုိ ကူညီမယ့္သူ မရွိဘူး။ အေဖကေတာ့ ေျပာသား။ အမ်ိဳးသား ခရီးထြက္ရင္ တျခားမိန္းကေလးေဖာ္ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားအိပ္ပါလားတဲ့။ ဂ်ပန္သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေတြကလည္း သြားအိပ္ဖုိ႔မေျပာနဲ႔ သူတုိ႔အိမ္ေတာင္ အခုထိ အလည္ေရာက္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ အိမ္လည္ေခၚေလ့လည္း မရွိၾကဘူးထင္ပါရဲ႕။ အဲဒါနဲ႔ပဲ သူျပန္အလာကုိ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ေဆးေလးေသာက္ျပီး ေစာင့္ေနရတယ္။

သူျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ရုံးက သူငယ္ခ်င္းကုိ ေဆးခန္းျပဖုိ႔ လိပ္စာ ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ကုိယ္တုိင္လိုက္ပုိ႔ေပးတာနဲ႔ ဆရာ၀န္ဆီ ေရာက္သြားတာေပါ့။ ဒီက ဆရာ၀န္ေတြကလည္း အမုိက္စား။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ ကုတ္အျဖဴနဲ႔။ ကုတ္ က ဆရာ၀န္ေတြ ၀တ္တဲ့ ေလာင္းကုတ္ လုိမဟုတ္ဘူး။ ေဆးခန္းမွာ ေစာင့္ေနတုန္း ဆရာ၀န္က ျဖတ္သြားတာ ဆရာ၀န္လုိ႔ မထင္မိဘူး။ ကိုယ့္လို လူနာပဲထင္တာ။ ကုိယ့္အလွည့္ေရာက္မွ ေအာ္.. ေစာေစာက လူက ဆရာ၀န္ပါလားဆုိတာ သိရတာ။ အဖ်ားတုိင္းေတာ့လည္း အဖ်ားမရွိဘူး။ ဒါနဲ႔ ပါးစပ္ဟခုိင္းျပီး အာေခါင္ထဲကုိ ဂြမ္းနဲ႔ ေဆးပြတ္ေပးျပီး ေဆးစာေရးေပးလုိက္တာပဲ။ အာသီးေယာင္ေနတယ္လုိ႔ေတာ့ ေျပာတယ္။ ဆရာ၀န္ေစာင့္ရတာ ၁ နာရီနီးပါးၾကာတယ္။ တကယ္တမ္း ျပရတာက ၁၀ မိနစ္ေတာင္မၾကာပါဘူး။ သူေပးတဲ့ေဆးေတြကုိ ၄ ရက္ေသာက္ျပီး ေနာက္တစ္ပတ္ျပန္လာပါလုိ႔ခ်ိန္းလိုက္တယ္။ လုိက္ပုိ႔ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆရာ၀န္ ဂ်ပန္လုိေျပာေနတာကေတာ့ အေအးပတ္ျခင္းတမ်ိဳးလုိ႔ပဲ ယူဆတယ္ေျပာတာပဲ။ တကယ္လုိ႔ မသက္သာရင္ ေနာက္ထပ္ေဆးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းေပးမယ္ေပါ့။ ေပ်ာက္ဖုိ႕ေတာ့ နည္းနည္း ၾကာခ်င္ ၾကာလိမ့္မယ္လို႔ ဆရာ၀န္က ၾကိဳေျပာထားတယ္။ ေနာက္ျပီး အျမဲတမ္း မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားရမယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။ မ်က္ႏွာဖုံးက ေန႔ခင္းဘက္ဆုိရင္ တမ်ိဳးတပ္ရျပီး ညဘက္ဆုိရင္ေတာ့ အစုိဓာတ္ပါတဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးမ်ိဳးကုိ တပ္ျပီးမွ အိပ္ရပါတယ္။ ေန႔ခင္းဘက္တပ္ရတဲ့မ်က္ႏွာဖုံးကေတာ့ အလယ္မွာ menthol filter လုိ႔ေခၚတဲ့ ဂြမး္စတမ်ိဳးကုိ ခံထားတယ္။ ညဘက္တပ္အိပ္တဲ့ဟာကေတာ့ အရည္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ စုိေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ဂြမး္စကုိ မ်က္ႏွာဖုံးအေရွ႕က အိတ္ကပ္ေလးထဲထည့္ထားရတာ။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ေနရင္း အသက္ရႈရင္ဂြမး္စက အစုိဓာတ္ကုိ ရႈသြင္းမိျပီး လည္ေခ်ာင္းမေျခာက္ေစဘူး။ အဲဒါဆုိေတာ့ လည္ေခ်ာင္းယားျပီး ေခ်ာင္းဆုိးတာမ်ိဳး မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေၾကြးေတြလည္း ေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ အလကား ရတဲ့ ေလကုိ သူမ်ားတကာေတြ ၀၀လင္လင္ ရႈေနရခ်ိန္မွာ ကုိယ္ကေတာ့ မ်က္ႏွာဖုံးၾကီးတပ္ျပီး အထဲမွာ filter အထပ္ထပ္ ခံျပီး ရႈရတဲ့ဘ၀။

ဂ်ပန္မွာကလည္း အခုတေလာ Pollen Allergic ျဖစ္ေနတဲ့ရာသီပါ။ ၂ လပိုင္းေလာက္ကေန ၄ လပုိင္းေလာက္အထိက sugi လုိ႔ေခၚတဲ့ အပင္က ပန္းပြင့္ပါတယ္။ ၃ လပိုင္းကေန ၅ လပိုင္းအထိက hinoki လုိ႔ေခၚတဲ့ အပင္ကေန ပန္းပြင့္တယ္။ ၂ မ်ိဳးစလုံးက ထင္းရႈးပင္မ်ိဳးႏြယ္ အုပ္စုထဲမွာ ပါတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ အဲဒီပန္းရဲ႕ ၀တ္မႈန္ဟာ လူေတြကုိ မ်က္စိနာေစတယ္၊ မ်က္စိယားေစတယ္၊ ႏွာရည္က်ေစတယ္၊ အသားမွာ ယားယံေစတယ္။ အဲဒီအပင္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္မွာေရာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်မ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အရင္တုန္းကလည္း အိမ္မွာစိုက္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပင္က ပန္းပြင့္တာမ်ိဳးကုိေတာ့ ဒီေရာက္မွ ေတြ႕ဖူး၊ ျမင္ဖူးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၂ လပိုင္းကေန ၅ လပိုင္းအထိ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အဲဒီအပင္ရဲ႕ ပန္း၀တ္မႈန္ေၾကာင့္ kafunshou　（花粉症） လို႔ေခၚတဲ့ pollen allergic ေ၀ဒနာကို ခံစားရေလ့ရွိၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အိမ္အျပင္မွာေတာင္ အ၀တ္မလွန္းရဲၾကဘူး။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းဘက္က okinawa လုိေနရာမ်ိဳးမွာေတာ့ ရာသီဥတုက ပုိပူလုိ႔ kafunshou ျဖစ္တဲ့သူ မရွိဘူးလုိ႔ ရုံးက သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေျပာျပပါတယ္။ Yahoo weather website နဲ႔ တီဗြီက မုိးေလ၀သ သတင္းမွာဆုိရင္လည္း ေနာက္တေန႔အတြက္ ရာသီဥတုအျပင္ ပန္း၀တ္မႈန္အနည္းအမ်ားကုိပါ ေၾကာ္ျငာေပးပါတယ္။ ၀တ္မႈန္က်တာ မ်ားမယ့္ေန႔ဆုိရင္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ထားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဂ်ပန္ေတြဆုိရင္ တျခားအပင္ေတြက ထြက္တဲ့ ၀တ္မႈန္ေၾကာင့္လည္း တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး လုိလုိ အဲဒီေ၀ဒနာကုိ ခံစားရတဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္။ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ကေတာ့ ဒီရာသီမွာ အျဖစ္အမ်ားဆုံးပါပဲ။ က်မေနမေကာင္းျဖစ္လုိ႔ ရုံးကသူငယ္ခ်င္းက ရွင္းျပေပးတာကုိ သိသေလာက္ေရးလိုက္ရတာ။

အေပၚပုံကေတာ့ sugi （すぎ）လုိ႔ေခၚတဲ့အပင္ပါ။

ဒီအပင္ကေတာ့ hinoki (ひのき）　လုိ႔ေခၚတယ္။ ျမန္မာလုိ ဘယ္လုိေခၚလည္းေတာ့ က်မလည္း ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ဒီေလာက္ အႏၱရာယ္ေပးတဲ့အပင္ကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ စိုက္ထားၾကတာလည္းလုိ႔ေမးေတာ့ ဒီမွာက အဲဒီအပင္ရဲ႕အသားနဲ႔ အိမ္ေဆာက္တယ္၊ ပရိေဘာဂ အသုံးအေဆာင္ေတြ အတြက္သုံးဖုိ႔စုိက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း အလွသက္သက္ စုိက္ထားၾကတာလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာျပတယ္။

အမွန္ေတာ့ က်မေခ်ာင္းဆုိးတာလည္း အဲဒီလုိ allergic မ်ိဳးျဖစ္ေနမလားဆုိျပီး ကိုယ္တုိင္က သံသယ ရွိေပမယ့္ ဆရာ၀န္က အေအးပတ္တယ္လုိ႔ေျပာေတာ့လည္း သူေျပာသလုိပဲေပါ့။ ေတာ္ေသးတယ္ တျခားၾကီးၾကီးမားမား ေရာဂါမ်ိဳးမဟုတ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ရုံးက လူၾကီးေတြ ကေတာ့ Asthma ျဖစ္မွာစုိးရိမ္ေနၾကတာေပါ့။ အေအးပတ္တယ္လုိ႔ေျပာမွပဲ သူတုိ႔လည္းစိတ္ေအးသြားေတာ့တယ္။ ေသာက္ရတဲ့ေဆးေတြကလည္း ေဆးလုံးေရာ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆးရည္ေရာ၊ ျပီးေတာ့ အျပင္ကျပန္လာတုိင္း gargle လုပ္ရတဲ့ေဆးရည္ေရာ။ စုံေနတာပါပဲ။ ေဆး ၅ မ်ိဳး ေသာက္ရတာ မေၾကာက္ေပမယ့္ ထမင္းစားျပီး ေဆးေသာက္ျပီးလုိ႕ကေတာ့ အိပ္ငိုက္ျပီသားပဲ။ နဂုိကလည္း အအိပ္မက္သူဆုိေတာ့ ေဆးေသာက္ျပီးသြားရင္ လူက ဘိန္းမွိန္း မွိန္းေနသလားထင္ရတယ္ မ်က္စိကုိ စင္းျပီး မ်က္လုံးမဖြင့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အခုလည္းေဆးေသာက္ျပီးသြားလုိ႔ မ်က္လုံးက စင္းလာတာနဲ႔ ရုိက္လက္စေလး လက္စသတ္ရင္း blog ေပၚအျမန္တင္လုိက္ျပီး အိပ္ပါေတာ့မယ္။

ဧျပီ ၁၄၊ ၂၀၀၈။