ပြဲေစ်းတန္း

ႏုိ၀င္ဘာလ ဆုိေတာ့ ရုံးနားမွာ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေလ့ရွိတဲ့ Shinno ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေရာက္လာျပန္ပါျပီ္။ မႏွစ္က ပြဲေတာ္ အေၾကာင္းကုိ ဒီပုိ႔စ္ မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီေန႔က ၂၂ ရက္ေန႔ဆုိေတာ့ ပြဲေတာ္ စတဲ့ရက္ပါ။ ဒီက ပြဲေစ်းတန္းကုိ ေလွ်ာက္မိေတာ့ ျမန္မာျပည္က ပြဲေစ်းတန္းေတြကုိ သတိရမိတယ္။

*****

အရင္ မဆလ ေခတ္တုန္းကေတာ့ က်မတုိ႔ျမိဳ႕မွာ ပြဲေစ်းဆုိရင္ လြတ္လပ္ေရးကြင္းလုိ႔ ေခၚတဲ့ ကြင္းၾကီးထဲမွာ က်င္းပေလ့ရွိတယ္။ ကြင္းကလည္း အက်ယ္ၾကီးပဲ။ အလည္မွာ ေရကန္ၾကီးလည္း ရွိတယ္။ ဇာတ္ပြဲ၊ ရုပ္ရွင္ရုံ၊ မိန္းမလ်ာေတြ ကတဲ့ ဇာတ္ရုံေတြ အျပင္ တျခားရုံေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ကေလးေတြအတြက္ဆုိ ကားလုိလုိ ေလယာဥ္ပ်ံလုိ လည္ေနတဲ့ ရဟတ္အေသးေတြလည္းရွိတယ္။ ရဟတ္ၾကီးေတြကုိေတာ့ လူၾကီးေတြ စီးေနၾကတာ ေဘးကပဲ အသာေငးဖူးတယ္။ တခါမွေတာ့ မစီးဖူးဘူး။ တခ်ိဳ႕လည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ရႈးရႈးေတြ ေပါက္ခ်တယ္လုိ႔ ေျပာသံ ၾကားဖူးတယ္။

ေခတ္ကာလ ေရြ႕လ်ားလာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးကြင္းၾကီးလည္း ဘုရင့္ေနာင္လမ္း ေဖာက္လိုက္တာ ႏွစ္ျခမ္းကြဲပါေလေရာ။ ကြင္းထဲမွာရွိတဲ့ ကန္ၾကီးလည္း လမ္းေဖာက္ဖုိ႔ဆိုျပီး ေျမဖုိ႔ပစ္လိုက္ၾကတယ္္။ တခ်ိဳ႕လည္း သိမယ္ထင္ပါရဲ႕။ အင္းစိန္ ဘီအုိစီ မွတ္တုိင္နားက ကြင္းအက်ယ္ၾကီးပါ။ အခုဆုိရင္ အဲဒီေနရာမွာ ဂက္စ္ ဆုိင္ျဖစ္သြားျပီ။ ေနာက္ေတာ့ လြတ္ေနတဲ့ ေျမေနရာေတြမွာ ၀န္ထမ္းအိမ္ယာေတြ ေဆာက္လိုက္တာ လြတ္လပ္ေရးကြင္းဆုိတာ သမုိင္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ျပီလုိ႔ ေျပာရမလုိပါပဲ။ အင္းစိန္မွာ လြတ္လပ္ေရးကြင္းၾကီး မရွိေတာ့ ပြဲေစ်းေတြက အဆင္ေျပတဲ့ေနရာေတြမွာပဲ က်င္းပရေတာ့တာေပါ့။ အရင္တုန္းကလုိမ်ိဳး ဇာတ္ေတြ ဘာေတြလည္း မသြင္းႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး။

က်မတုိ႔ အိမ္နားမွာဆုိရင္ ရပ္ကြက္က စုေပါင္းတည္ထားတဲ့ ဘုရားတစ္ဆူရွိပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ဘုရားပြဲေတာ္ရက္ဆုိရင္ ရပ္ကြက္က ေစ်းသည္ေတြေရာ တျခားက ေစ်းသည္ေတြပါ ပြဲေစ်းေရာင္းၾကတယ္။ လက္ထုိးရုပ္ကတဲ့ ဇာတ္ရုံလည္း ရွိတယ္။ ျပီးေတာ့ ရဟတ္ေတြလည္း ရွိတယ္။ တခါတေလလည္း ေမ်ာက္၊ ေခြးတို႔လုိ အေကာင္ေလးေတြကုိ အကၤ်ီေလးေတြ ၀တ္ေပးထားျပီး သူတုိ႔ကုိ အမူအရာလုပ္ခိုင္းတဲ့ ဇာတ္ရုံလုိမ်ိဳးေတြလည္း ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သီခ်င္းဆုိခိုင္းတယ္နဲ႔တူတယ္။ တစ္ညမွာ ၃ ပြဲေလာက္ ျပရင္ အေခါက္တုိင္းက ဒီသီခ်င္းပဲ ဆုိေနတာ။ အျပင္က နားေထာင္ေနတဲ့ က်မတုိ႔ေတာင္ အလြတ္ရတယ္။ ကားဂိတ္နားမွာဆုိေတာ့ လူလည္း စုံတယ္။ ေစ်းသည္လည္းစုံတယ္။

ဘုရားပြဲဆုိေတာ့လည္း အစားအစာ ေရာင္းတဲ့သူရွိသလုိ ကေလးေတြအတြက္ အရုပ္မ်ိဳးစုံ ေရာင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ကြင္းပစ္ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလေသနတ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ပစ္ျပီး ပစၥည္းယူတဲ့ ကစားပြဲမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ မုန္႔ဆုိင္ဆုိလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ မုန္႔လင္မယား၊ ေရမုန္႔ ၊ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္၊ ဘိန္းမုန္႔၊ မုန္႔လုံးၾကီး၊ မုန္႔ေလေပြ စတဲ့ ဆုိင္ေသးေတြက စျပီး မုန္႔ဟင္းခါး အသုပ္စုံ ၊ အေၾကာ္စုံ၊ ဘူးသီးေၾကာ္္ စတဲ့ ဆုိင္ၾကီးေတြ အဆုံးေပါ့။ အဲဒီလုိ ေစ်းဆုိင္ေတြက ပြဲေစ်းတုိင္း မပါမျဖစ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ျပီး ၀က္သားတုတ္ထုိးေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြလည္း ၂ ဆုိင္ ၃ ဆုိင္။ တခ်ိဳ႕လည္း လက္ဆြဲလို႔ရျပီး သယ္လုိ႔ လြယ္တဲ့ ျခင္းလုိမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေရာင္းေနတာ ရွိသလို က်က်နန ခုံေလးေတြ ခ်ျပီး ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ “ေပါင္ ၁ ခါခ်ိန္ ၅ က်ပ္” လုိ႔ ေရးထားျပီး ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြ ထြန္းထားတဲ့ ဆုိင္ေလးေတြလည္း မနည္းဘူး။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ၂၀ က်ပ္ျဖစ္လာတယ္ ထင္တယ္။ အခုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ေနျပီလဲ မေျပာတတ္ဘူးရယ္။ စကၠဴနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ဗႏၶဳလဦးထုပ္ေတြ ဓားေတြ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ေတြလည္း ေတြ႕ရတတ္တယ္။ က်န္ေက်ာင္းေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ ဗႏၶဳလဦးထုပ္ေနရာမွာ က်န္ေက်ာင္းဦးထုပ္ေတြ အစားထုိးျပီး ေရာင္းၾကတယ္။ မ်က္ႏွာဖုံးအတု ေရာင္းတာေတြလည္း ပါတယ္။ တျခား တုိလီထြာလီေလးေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အကုန္ေတာ့လည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။

အရင္တုန္းက ပြဲေစ်းတန္းမွာ ေရာင္းတဲ့ မုန္႔ေတြက စားလုိ႔ ေကာင္းတယ္။ ဘူးသီးေၾကာ္ဆုိရင္လည္း ပြဲေစ်းတန္းက ဘူးသီးေၾကာ္က ပုိျပီး အရသာ ရွိသလုိပဲ။ ဘူးသီးေၾကာ္ကုိ အခ်ဥ္ရည္နဲ႔ ဆလတ္ရြက္နဲ႔ အတူစားတာ သတိရမိတယ္။ ျပီးရင္ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္လည္း ၾကိဳက္တယ္။ ေရမုန္႔ကေတာ့ အိမ္က ၀ယ္ေကၽြးရင္ စားလိုက္တာပဲ။ အရမး္အၾကိဳက္ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခုေနာက္ပုိင္း ပြဲေစ်းမွာ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆုိင္ေတြလည္း ေရာင္းရတာ မကုိက္လုိ႔လား မသိဘူး၊ အရသာ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ျပီးေတာ့ ျဖစ္သလုိ ေရာင္းေနရတာဆုိေတာ့ ဖုန္ကလည္း တေထာင္းေထာင္းပဲ။ ဘာမွလည္း အုပ္ထားျပဳထားျခင္း မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ပြဲေစ်းလုပ္ရတာက ကားလမ္းေပၚျဖစ္ကုန္တာဆုိေတာ့ သြားလာရတာ အဆင္မေျပေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ပဲ အိမ္နားမွာ လုပ္တဲ့ ပြဲေစ်းတန္းေတာင္ မေလွ်ာက္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။

*****

Shinno ပြဲေတာ္ရဲ႕ ပြဲေစ်းတန္းကလည္း ရန္ကုန္ပြဲေစ်းတန္းနဲ႔ ဆင္ပါတယ္။ ဇာတ္ရုံေတြ ဘာေတြေတာ့ မရွိဘူးေပါ့ေလ။ မုန္႔ဆုိင္ေတြ မ်ားတယ္။ ဂ်ပန္မုန္႔မ်ိဳးစံုေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဆုိင္၊ ျမန္မာျပည္က မုန္႔လင္မယားနဲ႔ ဆင္တဲ့ တာကုိရာကိ (takoyaki) ၊ ျပီးေတာ့ ရာသီဥတု ေအးလာလုိ႔ ဂ်ပန္ေတြ စားတတ္တဲ့ အုိဒန္း (Oden) လုိ ဆုိင္ေတြ၊ အသားကင္ဆုိင္၊ ၾကက္သားေၾကာ္ဆုိင္္၊ မုန္႔အခ်ိဳေတြ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္၊ ramen ေခါက္ဆြဲဆုိင္၊ ကေလးေတြအတြက္ ကစားစရာဆုိင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိင္ေတြက အေနာက္ဖက္မွာ ထုိင္စားလုိ႔ရေအာင္ က်က် နန ျပင္ေပးထားတယ္။ ပြဲေတာ္လာတဲ့သူေတြက ၀ယ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စားသြားၾကတာမ်ားပါတယ္။

က်မတုိ႔ ေရာက္သြားေတာ့ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္ရွိပါျပီ။ လူသိပ္မမ်ားေသးေတာ့ ဆုိင္ေတြလည္း အေရာင္းအ၀ယ္ ေကာင္းတဲ့ပုံမရပါဘူး။ ဒီတစ္ပတ္မွာ ပိတ္ရက္ ၃ ရက္ ရတဲ့အျပင္ အခုခ်ိန္ကလည္း မုိမိဂ်ိအရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းေနတာဆုိေတာ့ တျခားေနရာေတြကုိ ခရီးထြက္တဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။ က်မတုိ႔ကသာ ပြဲေစ်းတန္း မေလွ်ာက္ရတာ ၾကာလုိ႔ တကူးတက သြားၾကတာ။

ပြဲေစ်းတန္းဆုံးရင္ Osaka မွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ မိဒုိးဆုဂ်ိ (Midosuji ) လမး္မက်ယ္ၾကီးကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းတေလွ်ာက္မွာ စိုက္ထားတဲ့ အိခ်ိဳးပင္ ( ichou イチョウ) ရဲ႕ အရြက္ေတြက အခုဆုိရင္ ရာသီဥတု ေအးလာလုိ႔ ၀ါတဲ့ဘက္ကုိ အေရာင္ ေျပာင္းကုန္ပါျပီ။ အပင္ရဲ႕ အရြက္ကုိ အနီးကပ္ ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ အေပၚ Banner က အတုိင္းပါပဲ။ ဒီေန႔ ေန႔လည္ ပြဲေစ်းတန္းေလွ်ာက္တုန္းက ရုိက္လာခဲ့တဲ့ ေစ်းဆုိင္ပုံေတြေရာ၊ ၀ယ္စားခဲ့တဲ့ မုန္႔ေတြေရာ Blog ေပၚကေနတဆင့္ ျပန္လည္ ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။

*ပြဲေတာ္ရွိတဲ့ လမ္း

*လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ မုန္႔ဆုိင္ေတြက အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ကုိယ္၀ယ္စားခဲ့တဲ့ မုန္႔ဆုိင္ေလာက္ပဲ ဓာတ္ပုံရုိက္ယူခဲ့ရတယ္။

*ေအာက္ကပုံေတြက ကေလးေတြအတြက္ အရုပ္ဆုိင္ေတြပါ။ ပထမဆုံးပုံက မွ်ား ၃ ေခ်ာင္းနဲ႔ ပစ္ရတာ။ ပစ္လိုက္တဲ့ေနရာေပၚမူတည္ျပီး အမွတ္ေတြ ကြဲသြားတာေပါ့။ ရမွတ္ေပၚမူတည္ျပီး အရုပ္ေတြ ေပးတာ။

*ကေလးေလးကုိ သေဘာက်လုိ႔ တမင္ရုိက္ယူထားတာ။ ကေလးေတြကုိ ေရထဲက အရုပ္ေလးေတြ ဆယ္ယူခိုင္းတာပါ။ ေပးလိုက္တဲ့ ဇကာခြက္ေလးက ပါးပါးေလးရယ္။ ေျဖးေျဖးခ်င္းခပ္မွ အရုပ္ေတြက ရမွာ။ ကေလးေတြက သူတ႔ိုအားေလးနဲ႔ ဆယ္တာေတာင္ ခဏေလး ဇကာျပဲသြားတယ္။ တစ္ခါဆယ္ရင္ ယန္း ၅၀၀ ေပးရတယ္။ ဆယ္လုိ႔ ရရ မရရ ကေလးေတြကုိ ေရထဲက အရုပ္ေလး ၃ ခုယူခ်င္ရင္ ယူလုိ႔ရတယ္။ မယူခ်င္ရင္လည္း ကာတြန္းရုပ္ လက္ကုိင္အိတ္ေလးေတြ ယူလုိ႔ရတယ္။

*အေပၚက ကစားနည္းအတုိင္းပါပဲ။ ငါးေတြ လိုက္ဖမ္းရတာ။ တခါဖမ္း ယန္း ၃၀၀၊ ၄၀၀ ေလာက္ရွိတယ္။ ကေလးေတြအသက္အရြယ္ေပၚလိုက္ျပီး ေပးရတာေပါ့။ ဖမ္းလုိ႔ရတဲ့ ငါးေတြကုိ အိမ္ကုိ ယူသြားလုိ႔လည္း ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေလးေလးေတြက ငါးေတြ ဆယ္ျပီးသြားေတာ့ Bye Bye ဆုိျပီး ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။

*ဒီမုန္႔ကုိ ဓာတ္ပုံခ်ည္းပဲ ျမင္ရရင္ ဘာမုန္႔မွန္းသိမယ္ မထင္ဘူးရယ္။ က်မကေတာ့ တကယ္ကုိ မသိခဲ့ဘူး။ ငွက္ေပ်ာသီးကုိ ေခ်ာကလက္အရည္သုတ္ျပီး ေရာင္းတာ။ အခ်ိဳမၾကိဳက္လုိ႔ မ၀ယ္စားျဖစ္ဘူး။ တမင္ ဓာတ္ပုံရိုက္ယူထားတာ။

*အထုပ္ၾကီးက ယန္း ၁၀၀၀ တဲ့။ အေသးက ယန္း ၅၀၀။

*ေစ်းဆုိင္ေနာက္ဖက္မွာ ထုိင္ စားလို႔ရေအာင္ ေနရာခင္းထားတာ။ လူရွင္းလို႔ ဓာတ္ပုံရိုက္လုိ႔ရတာ။ အဲဒီ ဆုိ္င္က ေရာင္းတာ အသားကင္နဲ႔ အေအးမ်ိဳးစုံပါ။ ေအာက္က ကမာေကာင္ နဲ႔ ျပည္ၾကီးငါးကင္ကုိ ယန္း ၁၀၀၀ ေပးလိုက္ရတယ္။ တစ္ခု ယန္း ၅၀၀။ ၀ယ္စားလိုက္တာ မတန္ဘူး..

*ေခါက္ဆြဲဆုိင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ေရာင္းေနတဲ့ ဘုိးဘုိးၾကီးကုိ သနားတာနဲ႔ ၀ယ္စားလာတာ။ တစ္ပြဲ ယန္း ၅၀၀ ေပးရတယ္။

*ပဲြေစ်းတန္းဆုံးရင္ Osaka ရဲ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ လမ္းမက်ယ္ၾကီးကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းမၾကီးတစ္ေလွ်ာက္မွာက Branded ဆုိင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္။ အရြက္၀ါေနေတာ့ မီးပြိဳင့္နီေနတုန္း ၂ ေယာက္သား လမ္းလယ္ကေန တက္ရုိက္ထားၾကတာ။

ႏုိ၀င္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၀၈။