၂၀၁၀ ခုနွစ္ + ၂၀

မမတန္ခူး က “ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္” ဆုိျပီး ေရးခုိင္းထားတာ ၾကာလွေနပါျပီ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္တာေရာ၊ ဘာအေၾကာင္းေရးရမွန္း မသိျဖစ္ေနတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ အားလုံးအတြက္ သတင္းေကာင္းလည္း ပါးရင္း၊ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ မွာ တကယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵုလည္း ရွိလုိ႔ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္ ကတည္းက တင္ေနတဲ့အေၾကြးလည္း ဆပ္ျပီးသားျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္ မမတန္ခူးေရ.. :)

*****

ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးၾကီးမထားတတ္တဲ့အေၾကာင္းကုိ ဒီပုိ႔စ္ေလး မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးၾကီးမထားတတ္တာေၾကာင့္ ၅ ႏွစ္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္ရမယ္၊ ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာရင္ မိသားစု ဘ၀က ဘယ္လုိရွိေနရမယ္ အစရွိသျဖင့္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ႏွစ္အလုိက္ plan လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္မ်ိဳးလည္း က်မမွာ ရွိမေနခဲ့ဘူး။ အရာအားလုံးဟာ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္ ပ်က္ လုိ႔ သေဘာထားျပီး ျဖစ္လာရင္လည္း အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္၊ ပ်က္သြားရင္လည္း စိတ္ထားတတ္ေအာင္ဆုိျပီး အတတ္ႏုိင္ဆုံး ကုိယ့္စိတ္ကုိပဲ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မျဖစ္လာေသးတဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အေၾကာင္းေရးဖုိ႔ဆုိတာ က်မအတြက္ေတာ့ အင္မတန္ ခက္ခဲခဲ့တယ္။ ဘဲဥ အစရွာမရသလုိ ဘယ္က စေရးရမွန္းကုိ မသိေတာ့ဘူး။ ေရးဖုိ႔အေၾကာင္းအရာ ရွာမရလုိ႔ အမ်ိဳးသားကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း သူေျဖတာ အားရွိစရာပါ။ “ေနာင္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ဆုိ တုိ႔ေတြအသက္ ၅၀ ေက်ာ္ေပါ့၊ ၅၀ ေက်ာ္ဆုိေတာ့ ေသခ်ာတာက မေသေသးရင္ အလုပ္ ဆက္လုပ္ျပီး ပုိက္ဆံရွာေနရဦးမွာပဲ၊ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး ေအးေအးေဆးေဆး နားဖုိ႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့” ေလ။ သူေျပာတာလည္း မွန္ပါတယ္။ ေနာင္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္စလုံး မေသေသးရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ မဟုတ္ေတာင္ တျခားေနရာတခုခုမွာ ကုိယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရဦးမွာပဲလုိ႔ ေတြးထားမိခဲ့တယ္။

*****

တလက္စတည္း ဒီပုိ႔စ္ကေန သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း သတင္းေကာင္းတစ္ခု ေျပာစရာရွိပါတယ္။ Osaka ကေန ရန္ကုန္ကုိ ျပန္တုန္းက က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္ထဲပါ။ ဒါေပမယ့္ Osaka ကုိ ျပန္လာေတာ့ က်ုမတုိ႔ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးနဲ႔အတူ မိသားစု ၃ ေယာက္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီျပန္ေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ ေဆးရုံျပဖုိ႔ စုံစမ္း၊ အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္မယ့္ ဆရာ၀န္ရွာေနတာနဲ႔ တကယ္တမ္း ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပခ်ိန္မွာ ကုိယ္၀န္ ၂ လေလာက္ရွိေနပါျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုိယ္၀န္ လႏုေသးတာေၾကာင့္ အသြားအလာ အေနအထုိင္ ဂရုစိုက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ျပီး က်မရဲ႕ အသက္က ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးကုိယ္၀န္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ငယ္ေပမယ့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ဆုိ ေနာက္က်ေနတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးတခုခုျဖစ္မွာ အရမ္းစိုးရိမ္ခဲ့ရတယ္။ မွတ္မွတ္ရရပဲ အဲဒီတုန္းကလည္း မမခင္ဦးေမရဲ႕ Yangon 20 ပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ျပီး မမအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ဖြင့္ရက္ဆုိ အလုပ္သြားလိုက္၊ ပိတ္ရက္မွာ ေကာင္းေကာင္း အနားယူလိုက္လုပ္ရင္းက အခုဆုိ ကေလးက ၇ လေက်ာ္လုိ႔ ၈ လ ထဲေရာက္ေနပါျပီ။

ကေလးရွိလာျပီဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္စလုံးအတြက္ စိတ္ကူးအိပ္မက္သစ္ေတြ ေျပာင္းလဲ လာခဲ့ရတယ္။ ေဆးခန္းျပရတဲ့ ရက္တုိင္း တျဖည္းျဖည္း ၾကီးထြားျပီး လူလုံးပီျပင္ လာတဲ့ ကေလးပုံေလးကုိ ultra sound screen ကေန ၾကည့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည္ႏူးရတယ္။ ေဆးခန္း သြားတုိင္းလည္း ဆရာ၀န္က ကေလးရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးလာတဲ့ ကုိယ္ခႏၶာအေလးခ်ိန္နဲ႔ ultra sound ဓာတ္ပုံေလးေတြကုိ သူလည္း သိမ္းထားျပီး က်မတုိ႔ကုိလည္း တစ္ပုံ အျမဲေပးပါတယ္။ ဓာတ္ပုံၾကည့္ျပီး ဒါေလးက လက္၊ ဒါေလးက ဦးေခါင္း၊ ဒီေနရာက ႏွလုံး အစရွိသျဖင့္ ရွင္းျပေပးရင္ အေဖေရာ အေမေရာ စာရြက္ကုိ ျပဴးျပဲျပီး လိုက္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ အားလုံးစစ္ေဆးျပီးလုိ႔ ဆရာ၀န္က “ကေလးေရာ အေမေရာ အားလုံးအေျခအေနေကာင္းတယ္၊ စုိးရိမ္စရာမရွိဘူး” ေျပာေတာ့မွ က်မတုိ႕မွာ စိတ္ေအးရတယ္။

၅ လေက်ာ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္ကုိ “ေယာကၤ်ားေလး ၊မိန္းကေလး သိရျပီလား” လုိ႔ ေမးေတာ့ ဆရာ၀န္က “မသိရေသးဘူး၊ မေသခ်ာေသးဘူး” လုိ႔ပဲ ေျဖတယ္။ ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး မသိရေသးေပမယ့္ “ေယာကၤ်ားေလးဆုိ အေဖနဲ႔ game ကစားဖုိ႔ အေဖာ္ရတာေပါ့” လုိ႔ က်မက အမ်ိဳးသားကုိ ေျပာလိုက္၊ “မိန္းကေလးဆုိ အေမနဲ႔ တုိးတုိးေဖာ္ရတာေပါ့”ဆုိျပီး အမ်ိဳးသားကလည္း က်မကုိ ေျပာလိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ၆ လေက်ာ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွ “မိန္းကေလး” ဆုိျပီး ဆရာ၀န္က ေျပာပါတယ္။

*****

ကုိယ္တုိင္ မိဘေနရာေရာက္လာမွ မိဘေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ကုိ သေဘာေပါက္လာခဲ့ရတယ္။ ကုိယ့္သားသမီး အတြက္ အစစ အရာရာ ေကာင္းမြန္ ျပည္စုံ ေစခ်င္တာ မိဘတုိင္းရဲ႕ ဆႏၵပါ။ အခုလည္း က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္မွာ မၾကာခင္ လူ႕ေလာကထဲ ေရာက္လာေတာ့မယ့္ သမီးေလးအတြက္ အားလုံး ကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ကေလး ကုိယ္လက္အဂၤါျပည့္စုံေအာင္၊ စိတ္က်န္းမာ ကုိယ္က်န္းမာတဲ့ ကေလးျဖစ္ေအာင္၊ ဘုရားရွိခုိးတုိင္း ဆုေတာင္းရတယ္။ ကေလး ျငိမ္ေနရင္ စိတ္ပူရသလုိ အရမ္းလႈပ္ျပန္ေတာ့လည္း စိတ္ပူရတာပါပဲ။ ဗိုက္ထဲမွာ ကေလးအေနအထားမွ မွန္ရဲ႕လား၊ ကုိယ္စားသမွ်ကေရာ ကေလးလိုအပ္တဲ့ အာဟာရမ်ိဳး ျဖစ္ပါ့မလား၊ စားခ်င္လုိ႔ အပူအစပ္နည္းနည္းစားမိရင္ကုိပဲ ကေလးမ်ား ပူေနမလား အစရွိသျဖင့္ ကုိယ္လုပ္သမွ် ကိစၥတုိင္း ကေလးအတြက္ပဲ အရင္ဆုံး စဥ္းစားရတာနဲ႔..စုံေနတာပါပဲ။

သမီးေလးကုိ ေနာက္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီမွာ ေမြးမယ္လုိ႔ ဆရာ၀န္က ရက္ခ်ိန္းေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၂၀၃၀ခုႏွစ္ ဆုိ သမီးေလးက အသက္ ၂၀ ေပါ့။ အဲဒီ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ သူ႕အတြက္ လိုအပ္တာေတြျဖည့္ဆည္းေပးရင္း လူတစ္လုံး သူတစ္လုံးျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ပါတယ္။ အသိဥာဏ္ အလိမၼာရွိျပီး သူ႕ေျခေထာက္ေပၚ သူရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ သမီးေလးအျဖစ္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ထိန္းေၾကာင္းျပဳျပင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အသက္ ၂၀ မွာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ သမီးေလးကုိလည္း ျမင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးေလး အသက္ ၂၀ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္အထိ က်မတို႔ ၂ ေယာက္စလုံး လူ႕ေလာကထဲမွာ သက္ရွိထင္ရွား က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနခ်င္တယ္။ ဒါဟာ ေနာင္္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြက္ က်မတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္ခ်င္ဆုံး ဆႏၵေတြပါပဲ။


ႏုိ၀င္ဘာ ၂၊ ၂၀၀၉။