သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္-စက္တင္ဘာလ)

ကုိယ္၀န္ ၄ လေက်ာ္လာတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ အေျဖရဆုံးနဲ႔ အေမးခံရဆုံး ေမးခြန္းေတြကေတာ့ “ကေလးကုိ ဘယ္မွာ ေမြးမွာလဲ” ဆုိတာရယ္၊ “ဘာေလး လိုခ်င္လဲ” ဆုိတာရယ္၊ “ေယာကၤ်ားေလး၊ မိန္းကေလး သိရျပီလား” ဆုိတာရယ္ပဲ။

အစတုန္းက ရုံးကေန ဘယ္ေတာ့ ခြင့္စျပီး ယူရမွန္းလည္း မသိ၊ သူတုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ rule ေတြကုိလည္း ေသခ်ာ မသိေသးေတာ့ ကေလးကုိ ဘယ္မွာ ေမြးရမယ္မွန္း မဆုံးျဖတ္ရေသးဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ရုံးက HR ၀န္ထမ္းက Maternity Leave နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အက်ိဳးခံစားခြင့္နဲ႔ ခြင့္ရက္အမ်ိဳးအစားေတြကုိ ရွင္းျပေပးတယ္။ ေမေမတုိ႔ရုံးမွာေတာ့ Child Birth Leave နဲ႔ Child Care Leave ဆုိျပီး ၂ မ်ိဳးရွိတယ္။ Child Birth Leave က ျမန္မာလုိ ဆုိရင္ေတာ့ မီးဖြားခြင့္လုိ႔ ေခၚမွာေပါ့။ Due date မတုိင္ခင္ ၆ ပတ္ကေန ကေလးေမြးျပီး ၆ ပတ္ကာလ စုစုေပါင္း ၁၂ ပတ္ကုိ Child Birth Leave အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတယ္။ ကေလးေမြးျပီး ၆ ပတ္ ေနာက္ပုိင္းကုိေတာ့ Child Care Leave လုိ႔ေခၚတယ္။ Child Care Leave က ကေလးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔အတြက္ဆုိေတာ့ အမ်ားဆုံး ၁ ႏွစ္အထိယူလုိ႔ရတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား ခြင့္ ၁ ႏွစ္ျပည့္ သြားေပမယ့္ ကေလးကုိ ၾကည့္ေပးမယ့္ သူ မရွိတာမ်ိဳး၊ day care ပုိ႔လုိ႔ မရတာမ်ိဳးဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ ၆ လ ခြင့္ ထပ္တင္လုိ႔ရတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ အေဖေတြလည္း Child Care Leave ယူလုိ႔ရတယ္ဆုိျပီး rule ေတြ ထပ္ေျပာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာသံၾကားမိတယ္။ အဲဒါအျပင္ ကေလး ေနမေကာင္းျဖစ္တာတုိ႔၊ ကာကြယ္ေဆးထုိးဖုိ႔တုိ႔ အတြက္ဆုိရင္လည္း ရုံးကေန အဲဒီရက္ေတြအတြက္ ခြင့္ေပးတယ္တဲ့။

ေမေမကေတာ့ သားဦးမုိ႔လုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရန္ကုန္ျပန္ျပီး ေမြးခ်င္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္အမ်ိဳးအစားေတြ သိရျပီးတဲ့ေနာက္ ရက္တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Due Date ကေန ၆ ပတ္မတုိင္ခင္ ဆုိ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔မွ စျပီး Child Birth Leave ယူရမယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆုိ ကုိယ္၀န္က ၃၄ ပတ္ေလာက္ျဖစ္ေနျပီမုိ႔ ပါပါးက ေမေမ့ကုိ ေလယာဥ္စီးျပီး ခရီးမသြားေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ခရီးက ေ၀းေတာ့ ပါပါး လိုက္မပုိ႔ပဲနဲ႔ ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ျပန္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္း မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ။ အဲဒါဆုိေတာ့ ပါပါးက ေမေမ့ကုိ လုိက္ပုိ႔ဦး၊ လိုက္ၾကိဳဦး၊ ေတာ္ၾကာ ေမြးျပီးသြားရင္လည္း ေမေမတုိ႔ကုိ ထားခဲ့ျပီး အုိဆာကာကုိ ျပန္လာရဦးမွာပဲ။ ပုိ႔ဦးဟယ္၊ ၾကိဳဦးဟယ္နဲ႔ ခရီးစရိတ္ကလည္း မသက္သာလွျပန္ဘူး။ မတတ္သာတဲ့အဆုံး ေမေမတုိ႔လည္း လူၾကီးေတြနဲ႔ပါ တိုင္ပင္ျပီး သမီးေလးကုိ ဂ်ပန္မွာပဲ ေမြးဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ တခ်ိဳ႕က ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသားျဖစ္ေအာင္ ဂ်ပန္မွာ ေမြးတာလား ဆုိျပီး ေမးၾကေသးတယ္။ ဒီမွာေမြးတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ကေလးေတြကုိ ဂ်ပန္အစုိးရကလည္း သူတုိ႔ ႏုိင္ငံသား မေပးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သမီးက ဂ်ပန္မွာ ေမြးမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား စစ္စစ္ပါ။

ေမေမ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ထားရျပီဆုိကတည္းက ရုံးမွာေရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကပါ “ဘာေလးလုိခ်င္လဲ” လုိ႔ ေမးၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ကေလးေမြးရင္ “ အိခ်ိ ဟိမဲ နိ တေရာ့ ( ichi hime ni taro 一姫二太郎)” ဆုိျပီး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ အဓိပၸါယ္က အၾကီးဆုံးကေလးကုိ မိန္းကေလး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကျပီး ဒုတိယ ကေလးကုိေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ေမေမနဲ႔ ပါပါး ကေတာ့ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လိုခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရင္ေသြးပဲ မဟုတ္လား။ မိန္းကေလးဆုိလည္း ေမေမနဲ႔ တုိးတုိးေဖာ္ရတယ္၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလည္း ပါပါးနဲ႔ ဂိမ္းေဆာ့ဖုိ႔ အေဖာ္တုိးတယ္လုိ႔ပဲ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမတုိ႔ရဲ႕ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြက တရုတ္လူမ်ိဳးေတြဆုိေတာ့ အင္းစိန္ အန္းကုန္း၊ အန္းမက သူတုိ႔ ေျမးဦးေလးကုိ ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ သမီးရဲ႕ ေတာင္ငူ အန္းကုန္းကလည္း ေရွ႕က ေျမး ၂ ေယာက္က မိန္းကေလးျဖစ္ျပီးသားမုိ႔ ေမေမ့တုိ႔ရဲ႕ ရင္ေသြးကုိေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္မယ္လု႔ိ ေမွ်ာ္လင့့္ထားရွာတယ္။ သမီးရဲ႕ ပါပါးကေတာ့ ဘာေလးရယ္မွ လုိ႔ မေျပာေပမယ့္ သမီးအၾကီးေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ မိဘအေပၚကုိ သိတတ္တယ္ ဆုိေတာ့ မိန္းကေလးျဖစ္လည္း မဆုိးပါဘူး၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလည္း လူၾကီးေတြ ေပ်ာ္ရတာေပါ့ လုိ႔ပဲ ေျပာတယ္။ ေမေမတုိ႔မ်ား ရန္ကုန္ကုိျဖစ္ျဖစ္ ေတာင္ငူကုိျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းဆက္ျပီဆုိ သမီးအဘုိးအဘြားေတြက "ဟလုိ" ျပီးတာနဲ႔ ေနာက္ေမးခြန္းက “ဘာေလးလဲ သိရျပီလား” ဆုိျပီး ေမးေတာ့တာပဲ။ ေမေမရဲ႕ ဆရာ၀န္ကလည္း ဘာမွမေျပာေသးေတာ့ “မသိရေသးဘူး ၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ဆုိ သိရမယ္နဲ႔တူတယ္၊ အခုက နည္းနည္းေစာေနေသးတယ္” လုိ႔ပဲ ေျဖရတာေပါ့။

ကုိယ္၀န္ ၃ လေက်ာ္ ၄ လ ထဲ၀င္လာေတာ့ သမီး အန္းမက ေသခ်ာ သတိထားေနရင္ ကေလးလႈပ္တာကုိ သိရတယ္လုိ႔ ေျပာေပမယ့္ ေမေမ့စိတ္ထဲေတာ့ သိပ္မသိသာသလုိပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ေနရင္းက တစ္ခါတေလ ဗိုက္ကုိ သြားစမ္းမိရင္ ညာဘက္မွာ လုံးလုံးေလးေတာ့ စမ္းမိေနတတ္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး ထပ္စမ္းရင္ အဲဒီေနရာမွာမရွိေတာ့ပဲ ဗိုက္အလယ္ေလာက္ ေရာက္လာျပန္ေရာ။ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဗုိက္ထဲက တခ်က္ တခ်က္ လႈပ္တာကုိ ခံစားမိလာတယ္။ ကုိယ္၀န္ ၅ လထဲလည္း ၀င္လာေရာ သမီးေလးက အသားကုန္ကုိ တြန္းကန္ျပီး လႈပ္ရွားေတာ့တာပဲ။ ဗိုက္ဆာေနတဲ့ အခ်ိန္ဆုိ ပုိဆုိးတယ္။ လိမ့္လိမ့္ျပီး တက္တာ မူးေတာင္ မူးတယ္။ ေမေမက ဗိုက္ဆာေတာ့ အထဲက သမီးေလးလည္း အေနခက္ေနတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕။ အဲဒီအခ်ိန္ဆုိ ေမေမလည္း မရွိ ရွိတာ ေျပးစားရေတာ့တာပဲ။ စားစရာ မရွိရင္လည္း ႏြားႏုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္လိုက္မွ အထဲက ျငိမ္သြားေတာ့တယ္။

ေနာက္ျပီး ၀မ္းလည္း တအား ခ်ဳပ္တယ္။ ၀မ္းအရမ္းခ်ဳပ္လာေတာ့ ေလထုိးတာေလ အရမ္းခံရခက္တာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေမေမလည္း ကေလးေမြးဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေမးၾကည့္မိတယ္။ သူတုိ႔က ၀မ္းႏႈတ္ေဆးကုိ ဆရာ၀န္နဲ႔ တုိင္ပင္ျပီးမွ ေသာက္ဖုိ႔နဲ႔ ၀မ္းေပ်ာ့ေပ်ာ့သြားေအာင္ မန္က်ီးေဖ်ာ္ရည္လုိမ်ိဳး၊ အရည္ရႊမ္းတဲ့ အသီးအႏွံစားဖုိ႔ အၾကံေပးၾကတယ္။ ေမေမ့ရဲ႕ ဂ်ပန္ဆရာမကလည္း ေဖ်ာ္ရည္ဘူးေလးေတြ ၀ယ္ေသာက္ဖုိ႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီေဖ်ာ္ရည္က ပဲႏုိ႔၊ ဒိန္ခ်ဥ္ နဲ႔ အသီးအနံ႔ေလး ထည့္ထားေတာ့ ေသာက္ရတာ လြယ္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ရုံးဖြင့္ရက္ဆုိ အဲဒီေဖ်ာ္ရည္ဘူးကုိ တစ္ေန႔ တစ္ဘူး မွန္မွန္ေသာက္ေပးျပီး ရုံးပိတ္ရက္ဆုိရင္ေတာ့့ မန္က်ီးေဖ်ာ္ရည္ ေသာက္ေပးေတာ့မွပဲ ၀မ္းခ်ဳပ္လုိ႔ ေလထုိး ေလေအာင့္တာ သက္သာသြားေတာ့တယ္။ အဲဒါေတြအျပင္ ရုိးရုိးေရလည္း ေမေမက ခဏခဏ ေသာက္ေပးျဖစ္တယ္။

ကုိယ္၀န္ ၅ လေလာက္ရွိလာေတာ့ ေမေမ့ဗုိက္လည္း သိသာတယ္ေလ။ ဗိုက္ေၾကာင့္ သြားလာရတာလည္း အရင္လုိ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ေနာက္ျပီး ေျခလက္ေတြလည္း နည္းနည္းျပည့္ျပီး တင္းလာတယ္။ ဗိုက္ထဲက ကေလးက ထြားလာေလ ခါးနာတဲ့ ေ၀ဒနာကလည္း တျဖည္းျဖည္း ပုိဆုိးလာေလပဲ။ ထုိင္ျပီးထလိုက္ရင္ ခါးက တဆတ္ဆတ္နဲ႔ နာေနေရာ။ အဲဒါ ေမေမက သူနာျပဳ ဆရာမကုိ ေျပာျပေတာ့ သူက ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြ ခါးနာရင္ ပတ္တဲ့ ခါးပတ္မ်ိဳး ၀ယ္ပတ္ခုိင္းတယ္။ အဲဒီ ခါးပတ္က ဗိုက္ကုိ ပင့္ေပးထားတဲ့အတြက္ ခါးနာတာ သက္သာတယ္လုိ႔ ေျပာတာနဲ႔ ေမေမလည္း ကုိယ္၀န္ ၁၈ ပတ္ေလာက္က စျပီး အဲဒီ ခါးပတ္ ၀ယ္ပတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗိုက္ကလည္း သိသာလာေတာ့ ဗိုက္တင္းတာ သက္သာေအာင္ရယ္၊ ဗိုက္ေၾကာေတြ မျပတ္ေအာင္ဆုိျပီး coca butter cream လိမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကုိယ္၀န္ ၄ လေက်ာ္လာတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ဘာပဲ စားရ စားရ စားေကာင္းလြန္းလုိ႔ ပါးစပ္ကုိ မနည္းပဲ ဘရိတ္အုပ္ေနရတယ္။ ဆရာ၀န္က မ ၀ ေစနဲ႔၊ အရမ္းမစားနဲ႔လုိ႔ မွာထားတာေတာင္ တစ္ခါတေလ စားတာ အရွိန္လြန္သြားရင္ ဗိုက္ၾကီးတင္းျပီး သိပ္မလႈပ္ရွားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဗိုက္ျပည့္ရုံေလာက္ကုိ ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး စားရတယ္။ ထမင္းစားေကာင္းတဲ့အျပင္ အိပ္လုိ႔လည္း ေကာင္းမွ ေကာင္းပဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ ထမင္း စားေသာက္ျပီးတာနဲ႔ တီဗြီၾကည့္ရင္း ဆိုဖာေပၚတင္ အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားတာ အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းဘူး။ တစ္ခါတေလလည္း ကြန္ပ်ဴတာ ဖြင့္ျပီး Blog ဖတ္ေနရင္းက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလည္း ရွိလိုက္ေသးတယ္။ အရင္ သမီးေလး မရွိခင္တုန္းကဆုိ မနက္ ၁ နာရီဆုိလည္း မအိပ္ ၂ နာရီဆုိလည္း ေမေမ အိပ္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ည ၁၀ နာရီေလာက္ဆုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီး ရုံးတက္ဖုိ႔ မနက္ ၈ နာရီကုိ မနည္းပဲ ကုန္းရုန္း ထရတယ္။

ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပဖုိ႔ ေဆးရုံးကုိ သြားရျပန္တယ္ေလ။ အဲဒီေန႔က ၂၀ ပတ္နဲ႔ ၁ ရက္တဲ့ သမီးေလးက ၃၇၃ ဂရမ္ ျဖစ္လာျပီး အရင္တစ္ေခါက္ထက္စာရင္ ၂ ဆ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထြားလာတာေပါ့။ ultra sound ရိုက္ေတာ့ သမီးရဲ႕ မ်က္လုံးေလးေတြ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ပါးစပ္ေလးလည္း ျမင္ရတယ္၊ ျပီးေတာ့ လက္ေတြ ေျခေထာက္ေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရျပီ။ Screen မွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ သမီးေလးက လႈပ္စိ လႈပ္စိေလးမုိ႔ ၾကည့္ရတာ အသည္းယားဖုိ႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ အဲဒီေန႔က သမီးမ်က္ႏွာေလးကုိ ျမင္ရေတာ့ စိတ္ကူးထဲကေန ဘယ္သူနဲ႔တူလဲ ဆုိျပီး ပုံေဖာ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေမေမတုိ႔ကုိ ကေလးလည္း ေနေကာင္းတယ္၊ အားလုံး ပုံမွန္ပဲမုိ႔ ကေလးရဲ႕ ၾကီးထြားမႈႈကုိ အားရတယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ ဆရာ၀န္ကုိယ္တုိင္က အားရတယ္ဆုိေတာ့လည္း ေမေမတုိ႔က ပုိျပီး စိတ္ခ်မ္းသာရတာေပါ့ သမီးရယ္။

ေမေမနဲ႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္တဲ့သူေတြက ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး သိေနရျပီလုိ႔ ေျပာေတာ့ ေမေမလည္း ဆရာ၀န္ကုိ အရဲစြန္႔ျပီး “ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး ၾကည့္လုိ႔ရျပီလား” လုိ႔ ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆရာ၀န္က စက္မွာ ျပန္ထုိင္ရင္း ခဏေလာက္ၾကည့္ေပးျပီး “Not fully developed” လုိ႔ပဲ ေျဖတယ္။ ေမေမ့ကုိ ေနာက္ ၃ ပတ္ (စက္တင္ဘာ ၁၄ ရက္) ေန႔မွာ ျပန္လာျပဖုိ႔ ရက္ခ်ိန္းေပးလိုက္တယ္။

• သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဧျပီ-ေမလ)
• သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမ-ဇြန္လ)
• သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇြန္-ဇူလုိင္လ)
• သမီးဖတ္ဖုိ႔(၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္-ၾသဂုတ္လ)

ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၀။