ေမေမလည္း ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းက ေယာကၤ်ားေလး၊ မိန္းကေလး မသိခဲ့ရေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဆုိရင္ေတာ့ သိရေလာက္တယ္ ဆိုျပီး တစ္ပတ္နဲ႔ တစ္ပတ္ ေဆးရုံျပရမယ့္ ရက္ကုိပဲ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ေမေမတုိ႔ မန္ေနဂ်ာေျပာတာေတာ့ ဒီက ဆရာ၀န္ေတြက ကုိယ္၀န္ ၅ လ မေက်ာ္မခ်င္း ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး ဆိုတာ မေျပာၾကဘူးနဲ႔ တူတယ္တဲ့။ ကေလး ဖ်က္ခ်ပစ္မွာစုိးလို႔ လုိ႔ေျပာတာပဲ။ တရုတ္ျပည္မွာေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ဖ်က္ခ်ပစ္တာေတာ့ ၾကားဖူးတယ္။ ဒီမွာေတာ့ အဲဒီလုိ ဖ်က္ခ်လုိ႔ ရလား မရလား ေမေမလည္း ေသခ်ာ မသိဘူး။
ေနာက္ျပီး ရွိေသးတယ္၊ ကုိယ္၀န္ရွိခါစမွာ မအန္မျပဳရင္ ေယာကၤ်ားေလးျဖစ္မယ္တုိ႔၊ ultra sound ၾကည့္လုိ႔ မိန္းကေလးဆုိ ေနာက္က်မွ သိရတယ္တုိ႔၊ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ကုိ ေနာက္ကၾကည့္ရင္ ဗိုက္က ေဘးကုိ ကားမေနပဲ ေရွ႕ကုိ ထြက္ေနရင္ ေယာကၤ်ားေလးျဖစ္မယ္တုိ႔၊ မိခင္ေလာင္းရဲ႕ ဗိုက္မွာေပၚတဲ့ အေၾကာင္းက ေကြးေကာက္ေနရင္ မိန္းကေလးျဖစ္ရမယ္တုိ႔ ေျပာလိုက္ၾက၊ ခန္႔မွန္းလိုက္ၾကတာမ်ား စုံေနတာပါပဲ။ ေနာက္ျပီး အမ်ိဳးေတြကလည္း ပါပါးရဲ႕ ေမြးေန႔ရက္နဲ႔ ေမေမ့ေမြးေန႔ရက္ကုိ တြက္ခ်က္ျပီး စုံ ဂဏန္းဆုိ မိန္းကေလး ဆုိလား၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလား မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး သူတုိ႔ ေျပာၾကတာ။ ႏွစ္ဘက္ အဘုိးအဘြားေတြက ေယာကၤ်ားေလး လိုခ်င္ေတာ့ ေမေမတုိ႔ကုိ တြက္ခ်က္ၾကည့္ေပးျပီး စိတ္ကူးထဲကေန ေယာကၤ်ားေလး ျဖစ္မွာပဲ လုိ႔ ၾကိမ္းေသေပါက္ တြက္ထားၾကတယ္ေလ။ အရာအားလုံးက ကံပါပဲ သမီးရယ္။ ဗိုက္ထဲက ကေလးက ေယာကၤ်ားေလးလား၊ မိန္းကေလးလား ဆုိတာ သူ႔ဟာသူ သတ္မွတ္ထားျပီးသားပါ။ ဘယ္သူကမွ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ေမေမတုိ႔အတြက္ကေတာ့ ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးက ေနေကာင္းတယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ ၾကီးထြားတာလည္း ပုံမွန္ပဲ ဆုိတာနဲ႔တင္ စိတ္ေအးရပါျပီ။
ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာ။ ေမေမလည္း ဗိုက္ထဲက ကေလးေလးက ေယာကၤ်ားေလးလား၊ မိန္းကေလးလားဆုိတာ သိပ္သိခ်င္တာပဲ။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ စိတ္ထဲကေန ကေလးနဲ႔ စကားေျပာတုိင္း “ကေလးေရ” လုိ႔ပဲ ေခၚေနရေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးဆုိလည္း “သား” လုိ႔ ေခၚျပီး စကားေျပာခ်င္တယ္၊ မိန္းကေလးဆုိလည္း “သမီး” လုိ႔ ေခၚျပီး စကားေျပာခ်င္ေနမိတယ္။ ကေလးကလည္း ေမေမနဲ႔ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနတာဆုိေတာ့ တစ္ခါတေလ ျငိမ္ေနရင္ “ကေလးေရ.. ျငိမ္ေနပါလား” လုိ႔ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္တာန႔ဲ အထဲက သမီးေလးက “မျငိမ္ပါဘူး ေမေမ” လုိ႔ ေျပာေနသလုိပဲ တြန္းထုိးျပီးကုိ လႈပ္ျပေနေတာ့တာ။ တစ္ခါတေလလည္း ေမေမက ဗိုက္ေပၚ လက္တင္ထားမိရင္ သမီးေလးက လက္ေအာက္နားေလးမွာ ခုံးခုံးေလး ၾကြတက္လာျပန္ေရာ။ အဲဒီလုိ ၾကြတက္လာရင္ ဒါေလးက ေခါင္းေလးမ်ားျဖစ္မလား၊ ဒါေလးက တင္ပါးေလးမ်ားျဖစ္မလား ဆုိျပီး စမ္းၾကည့္ရင္းက စိတ္ထဲလည္း ပီတိျဖစ္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေဆးရုံသြားရင္ေတာ့ မိန္းကေလး ေယာကၤ်ားေလး သိရေလာက္ျပီလုိ႔ ေတြးမိျပီး ေမေမလည္း ဆရာ၀န္နဲ႔ ေတြ႕ဖုိ႔ကုိ စိတ္ေစာေနမိတယ္။
ကိုယ္၀န္ ၅ လေက်ာ္ ၆ လထဲ ၀င္လာျပီဆုိေတာ့ ဗုိက္လည္း သိသိသာသာကုိ ထြက္လာျပီေလ။ ရုံးကလူေတြက ဗိုက္ကုိ ၾကည့္ျပီး “ေလးလားတဲ့” ေမေမ့ကုိ လာေမးၾကေသးတယ္။ ေမေမ့စိတ္ထဲေတာ့ ေလးတယ္လုိ႔လည္း မထင္မိပါဘူး။ ကေလးတုိးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လႈပ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ တင္းျပီး ဗိုက္နာသလုိျဖစ္တာက လြဲရင္ က်န္တာေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္လုိလွဘူး။ စက္တင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔ကေတာ့ ေမေမ့ သြားေတြကုိ စစ္ေဆးဖုိ႔ သြားေဆးခန္း သြားလိုက္ေသးတယ္။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ေတြက ဟုိမုန္းအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ သြားဖုံး ေရာင္ျပီး ေသြးထြက္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ စာထဲလည္း ဖတ္လိုက္မိတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ္၀န္လရင့္လာရင္ သြားႏႈတ္တာတုိ႔၊ သြားပုိးစားလုိ႔ သြားဖာတာမ်ိဳးေတြ လုပ္လုိ႔မရဘူး ဆုိျပီး ဒီပုိ႔စ္ေလး မွာ ေရးထားတာ ဖတ္မိလုိ႔ ေမေမလည္း ေစာေစာစီးစီး သြားကို စစ္ေဆးျပီး သန္႔ရွင္းေရး သြားလုပ္ထားလိုက္တယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္။ ေမေမ့ သြားေတြက အားလုံးေကာင္းတယ္၊ သြားဖုံးေရာင္တာ ေသြးထြက္တာမ်ိဳးေတြ မရွိွဘူး။ သြားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အဲဒါေလး တခုေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။
ဒီလုိနဲ႔ စက္တင္ဘာ ၁၄ ရက္ ေဆးရုံျပရမယ့္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က ထုံးစံအတုိင္း ဗိုက္ေပၚ ဂ်ယ္လီလုိ ခပ္ျပစ္ျပစ္အရည္ေတြ ေလာင္းခ်လုိက္ျပီး ကေလးကုိ စျပီး စစ္ေတာ့တာပဲ။ အရင္ဆုံး ေခါင္းအရြယ္တိုင္းယူတယ္။ ျပီးေတာ့ ကေလး အရပ္ေလး တုိင္းျပီး အေလးခ်ိန္တြက္ယူတယ္ ထင္ရတာပဲ။ စက္နဲ႔ လုပ္ေနတာဆုိေတာ့ ေမေမနဲ႔ ပါပါးလည္း ေဘးကေနပဲ ၾကည့္ေနရတာေပါ့။ အဲဒီေန႔က ကိုယ္၀န္ ၂၃ ပတ္နဲ႔ ၁ ရက္ရွိေနတဲ့ သမီးေလးရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က ၆၅၆ ဂရမ္ရွိလာျပီး ႏွလုံးခုန္တာေလးေတြ၊ အစာအိမ္၊ ဆီးအိမ္၊ မ်က္လုံး၊ လက္၊ ေျခေထာက္ေလးေတြ၊ ေၾကာရုိး နဲ႔ လည္ပင္းေတြပါ ျမင္ေနရျပီ။ အဲဒါေတြ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ဆရာ၀န္က “အားလုံး ေကာင္းတယ္” လုိ႔ ေျပာျပီး ျပန္ေတာ့မယ္ လုပ္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ ေမေမက “ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး သိရျပီလား” လုိ႔ ဆရာ၀န္ကုိ ေမးလိုက္တယ္ေလ။ ေမေမ ေမးလိုက္ေတာ့မွ ဆရာက စက္မွာ ခဏျပန္ထုိင္လုိက္ရင္း “ၾကည့္လုိ႔ရျပီလား မသိဘူး”လုိ႔ ေျပာျပီး ျပန္စစ္ၾကည့့္တယ္။ သူၾကည့္တာလည္း ခဏပါပဲ ၁ မိနစ္ ၂ မိနစ္ေလာက္ေလာက္ေတာင္ ရွိပါ့မလား မသိဘူး။ စစ္ၾကည့္ျပီးတာနဲ႔ “Not decided yet” လုိ႔ေျပာျပီး ျပီးသြားေရာ။
ဆရာ၀န္ကေတာ့ “ကေလးၾကီးထြားႏႈန္းက ပုံမွန္ပဲ ဆုိတာရယ္၊ စိုးရိမ္စရာ မရွိဘူးဆုိတာရယ္” ေျပာျပီး ေနာက္ ၃ပတ္ (ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္) ေန ျပန္လာခဲ့ဖုိ႔ ထပ္ခ်ိန္းလိုက္တာပါပဲ။ သူနာျပဳဆရာမေလးကေတာ့ “ေနာက္တစ္ေခါက္ဆုိရင္ သိရမွာပါ” ဆုိျပီး ေမေမ့ကုိ ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။ ကေလးကေတာ့ အားလုံး အေျခအေနေကာင္းေပမယ့္ ေမေမကေတာ့ အိပ္ေကာင္းစားေကာင္းမို႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တက္လာတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္က ၂ ကီလုိနီးပါး တက္လာျပီး ဒီတစ္ေခါက္က်ေတာ့ ၃ ကီလုိ တက္လာလုိ႔ ဆရာ၀န္က ေမေမ့ကုိ “ကုိယ္အေလးခ်ိန္တက္တာ မ်ားတယ္၊ ပုံမွန္ ၁ လကုိ ၁ ကီလုိပဲ တက္ရမွာ အခု ၃ ကီလိုျဖစ္ေနျပီ” လုိ႔ ေျပာျပီး စာရြက္မွာ မင္နီတားေပးလိုက္တယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ အားလုံး ပုံမွန္ပါပဲ။
ေဆးရုံက အျပန္ ရုံးေရာက္တာနဲ႔ ေမေမတုိ႔ မန္ေနဂ်ာက “ဘာေလးလဲ” လုိ႔ တန္းေမးပါေလေရာ။ “မသိရေသးဘူး” ဆုိေတာ့ သူက တျခား ဆရာ၀န္နဲ႔ ေျပာင္းျပခိုင္းတယ္။ ပုံမွန္ သူမ်ားေတြ ၅ လေက်ာ္မွာ သိေနရျပီေလ။ ရုံးက ေမေမတုိ႔ အသိ တစ္ေယာက္ဆုိ ၁၈ ပတ္ထဲက သိရတယ္ေျပာတယ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ ေမေမတုိ႔ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ပါပါးက “မိန္းကေလးျဖစ္လုိ႔ ေနမွာေပါ့၊ ေယာကၤ်ားေလးဆုိ အခုေလာက္ရွိ ျမင္သာထင္သာ ရွိေလာက္ေရာေပါ့၊ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးက မျပဘူး ဆုိေတာ့ ရွက္လုိ႔မ်ား ေပါင္ေစ့ထားသလားပဲ” လုိ႔ ေျပာျပီး ေနာက္ရင္း ရီေမာေနၾကတယ္။
ေမေမလည္း မန္ေနဂ်ာ ေျပာသလုိ အျပင္မွာ သြားစစ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား လုိ႔ေတာင္ စိတ္ကူးမိျပီး ပါပါးနဲ႔ တုိင္ပင္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ပါပါးကေတာ့ “ ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး သိရဖို႔ဆုိတာ ဆရာ၀န္ေတြ အတြက္က ဘာမွ အေရးမၾကီးဘူး၊ ကေလး က်န္းမာဖုိ႔၊ ၾကီးထြားႏႈန္း ပုံမွန္ျဖစ္ဖုိ႔သာ သူတုိ႔အတြက္ အေရးအၾကီးဆုံး ဆုိေတာ့ ကေလးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး လိုအပ္တာေတြ အားလုံးကုိ ေသခ်ာစစ္ေဆးေပးတာပဲ၊ အခု ကေလးက အားလုံး OK ေနေတာ့ က်န္တာေတြကုိ သိပ္ျပီး အေလးထားပုံ မေပၚဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခု မသိရေသးလည္း ေနာက္ေတာ့ သိရမွာေပါ့၊ အရင္တုန္းက လူေတြဆုိ ေမြးျပီးေတာ့မွေတာင္ သိရေသးတာ။ ဟုိဟုိဒီဒီေတြ ေလွ်ာက္မေတြးနဲ႔” ဆုိျပီး ေမေမ့ကုိ အားေပးရွာတယ္။ ပါပါး ေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ဆရာ၀န္က ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး မေျပာေသးတာကလြဲျပီး ကေလးကုိေရာ ေမေမ့ကုိပါ ေသခ်ာ စစ္ေဆးေပးပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ေဆးရုံက ျပန္လာျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ေမေမလည္း ဗိုက္ထဲက ကေလးနဲ႔ ေန႔တုိင္းလုိလုိ စကားေျပာေနမိတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေဆးရုံရက္ခ်ိန္းမွာ ultra sound ၾကည့္ရင္ ေမေမတုိ႔ကုိ ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလးဆုိတာ သိသာေအာင္ ျပပါ ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။
ႏုိ၀င္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၀။
