Momiji Season - 2009

Tofukuji Temple (ဓာတ္ပုံကုိ အင္တာနက္မွ ယူပါတယ္။)

ႏုိ၀င္ဘာလ ကုန္ခါနီးျပီဆုိေတာ့ ရာသီဥတုက ေအးလာပါျပီ။ အခုရက္အတြင္း ပုိေတာင္ ေအးလာေသးတယ္။ ႏုိ၀င္ဘာ လဆန္းတုန္းက 20 C ေလာက္ ရွိေပမယ့္ အခုတေလာေတာ့ 11, 12 C ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ရာသီဥတု ေအးလာျပီဆုိရင္ Momiji အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာမုိ႔ ပိတ္ရက္မွာ သြားၾကည့္မယ္ဆုိျပီး ရုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက တုိင္ပင္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔က Kyoto ၀န္းက်င္ကုိ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္္။

*****

အရင္ပုိ႔စ္တုန္းက ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ အရြက္ အေရာင္ေျပာင္းခ်ိန္ (Momiji Season) ဆုိရင္ က်မတုိ႔ ဘက္မွာေတာ့ Kyoto ၀န္းက်င္တ၀ုိက္က အလွဆုံးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိခ်ိန္ဆုိ Kyoto ကုိ လာၾကတဲ့သူေတြ မနည္းလွပါဘူး။ ရထားတြဲတုိင္း လူအျပည့္ပါသလုိ Kyoto က ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း လူတုိးမေပါက္ေအာင္ပါပဲ။ က်မတုိ႔ကေတာ့ အုဂ်ိ (Uji - 宇治) မွာ ရွိတဲ့ ဗ်ိဳဒုိအင္း (Byodo-In Temple - 平等院) နဲ႔ Kyoto မွာ ရွိတဲ့ တုိးဖုခုဂ်ိ (Toufukuji Temple -東福寺 ) ကုိ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

Osaka ကေန Kyoto ကုိ သြားမယ္ဆုိ သြားလုိ႔ရတဲ့ ရထားလုိင္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတုိ႔ သြားမယ့္ ေနရာနဲ႔ သင့္ေတာ္တာက ေကးဟန္း (Keihan-京阪) ရထားလုိင္းပါ။ Keihan ရထားလုိင္းက တျခား ရထားလိုင္းေတြထက္ စာရင္ ေစ်းလည္း သက္သာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္က Momiji ရာသီ ဆုိေတာ့ ရထားလိုင္းေတြကလည္း ေနရာအလိုက္ 1 day ticket ေတြ အျပိဳင္အဆုိင္ ေရာင္းၾကတယ္။ လက္မွတ္ေစ်း ကေတာ့ ေနရာေပၚမူတည္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ အနည္းဆုံး ယန္း ၁ ေထာင္ ေက်ာ္ေတာ့ ေပးရပါတယ္။ 1 day ticket ၀ယ္ျပီး ရထားလုိင္းက သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သြားရတာ တကယ္ တန္ တယ္။ က်မတုိ႔ကေတာ့ ရုိးရုိးလက္မွတ္ပဲ ၀ယ္ျပီး သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။

Byodo-in Temple

Osaka ကေန Uji အထိ အျမန္ရထားစီးမယ္ဆုိ မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ၾကာျပီး ၾကားထဲမွာ ရထားတစ္ခါ ေျပာင္းစီးရေသးတယ္။ ခရီးတစ္ေခါက္ကုိ ယန္း ၄၀၀ ေပးရပါတယ္။ Uji ေရာက္ေရာက္ခ်င္း နာမည္ၾကီးတဲ့ Byodo-In Temple ကုိပဲ အရင္ဆုံး သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားေက်ာင္းက Uji ဘူတာကေနဆုိ ၁၀ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။ Uji ၀န္းက်င္မွာ Momiji ရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာ အလွဆုံး အခ်ိန္က ႏုိ၀င္ဘာ လကုန္ခါနီးကေန ဒီဇင္ဘာလဆန္းလုိ႔ အင္တာနက္ Website တခ်ိဳ႕က ေျပာထားေပမယ့့္ က်မတုိ႔ သြားေတာ့ အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာ အရမ္းနညး္ပါေသးတယ္။ ဘုရားေက်ာင္း၀င္းထဲမွာေတာ့ အရြက္နီေနတဲ့ အပင္နည္းနည္းပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းနားမွာပဲ ေန႔လည္စာ စားျပီး Toufukuji Temple ကုိ ခရီးဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

Toufukuji Temple ကလည္း Keihan ရထားလိုင္းေပၚမွာပဲ ရွိျပီး Tofukuji ဘူတာမွာ ဆင္းရပါတယ္။ Uji ဘူတာကေန စီးတာမုိ႔ ရထားခက ယန္း ၃၀၀ ေပးရတယ္။ ဘူတာကေန ဘုရားေက်ာင္း ရွိတဲ့ေနရာကုိ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။ Tofukuji ဘူတာေရာက္တာနဲ႔ မ်ားျပားလွတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကုိ အရင္ဆုံး စျမင္လိုက္တာပါပဲ။ အဲဒီလုိ လူအုပ္ၾကီးျမင္လိုက္ရေတာ့ ဒီ Temple မွာ Momiji အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာပုိမ်ားဖုိ႔က ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ျပီး ဘူတာကေန ဘုရားေက်ာင္းကုိ ဘယ္လုိ သြားရမလဲဆုိတာ ဘယ္သူ႕မွ ေမးေနစရာ မလုိပါဘူး။ ေရွ႕ကသြားေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးေနာက္ကေန တေျဖးေျဖးခ်င္း လိုက္သြားလိုက္ယုံပါပဲ။ ဘုရားေက်ာင္း စ၀င္ကတည္း အရြက္နီေနတဲ့ Momiji အပင္ေတြ ကုိ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘုရားေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ ရွိတဲ့ အပင္တုိင္းလိုလုိ အေရာင္ေျပာငး္ေနတာမုိ႔ ျမင္ရတဲ့ ရႈခင္းက အရမ္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရႈခင္းေကာင္းတဲ့ေနရာမွာဆုိရင္ လူတုိင္းက ဓာတ္ပုံရိုက္ ေနၾကတာ၊ ေရွ႕ကုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ခရီးဆက္လုိ႔မရပါဘူး။ က်မတုိ႔လည္း ေန အလင္းေရာင္ ရွိတုန္း Momiji အပင္ေတြ ရွိတဲ့ ေနရာကုိပဲ အဓိကထား ေလွ်ာက္ၾကည့္ျပီး ဓာတ္ပုံရိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားေက်ာင္းထဲေတာင္ ေနရာစုံေအာင္ မေရာက္ျဖစ္လိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က်ေတာ့ ေမွာင္စ ျပဳလာတာနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းကေန ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကေတာ့တယ္။


Tofukuji Temple (ဓာတ္ပုံကုိ အင္တာနက္မွ ယူပါတယ္။)

က်မလည္း အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာကုိ ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ သြားသာ သြားရတယ္ လူအရမ္းမ်ားေတာ့ စိတ္ညစ္ရသလုိ ဓာတ္ပုံရိုက္လုိ႔လည္း မေကာင္းဘူး။ ေနာက္ျပီး တုိးေ၀ွ႕ေနရတာနဲ႔ ဟုိလူက တုိက္သြားလိုက္ ဒီလူက တုိက္သြားလိုက္နဲ႕ လူက ပုိပင္ပန္းသလုိ ခံစားရတယ္။ ရထားစီးရင္လည္း ထုိင္စရာ ေနရာက အလြယ္တကူ မရျပန္ဘူးေလ။ အျမန္ရထားေတြဆုိ မတ္တပ္ရပ္ဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္၊ တြဲတုိင္း လူျပည့္သိပ္က်ပ္ေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ Osaka ျပန္ေတာ့ လူသိပ္မက်ပ္တဲ့ Local ရထားစီးျပီးပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။ က်မ ကုိယ္တုိင္ကလည္း ကုိယ္၀န္နဲ႔ဆုိေတာ့ ထုိင္မစီးရရင္ အဆင္မေျပဘူးေလ။ အဲဒါဆုိေတာ့ အျမန္ရထားနဲ႔ မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ စီးရမယ့္ ခရီးကုိ Local ရထား နဲ႔ ၁ နာရီ ခြဲ နီးပါး စီးလိုက္ရတာေပါ့။

*****

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါ အပင္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတာ ၾကည့္ရတာမုိ႔ သြားရတာ တန္ပါတယ္ လုိ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အားေပးရင္း ျပန္လာျပီးကတည္းက အနားယူေနရတာ အခုခ်ိန္ထိပဲဆုိပါေတာ့။ ဒီေန႔လည္း အစုိးရ ရုံးပိတ္ရက္မုိ႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။

Tofukuji Temple မွာ ရုိက္ယူလာတဲ့ ပုံတခ်ိဳ႕ပါ။ ကင္မရာက သိပ္မေကာင္းတာမုိ႔ ဓာတ္ပုံေတြက အလင္းေရာင္ မေကာင္းလွဘူး။

ႏုိ၀င္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၀၉။

Flower Arrangement - June 16, 2009

ပန္းအလွျပင္တဲ့ ပုိ႔စ္ေတြေတာင္ Blog မွာ မတင္ျဖစ္တာ ၾကာပါျပီ။ စာမေရးျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္အတြင္း ရုံးမွာ ပန္းအလွျပင္တာ ၂ ၾကိမ္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဇြန္ လ မွာ တစ္ခါနဲ႔ စက္တင္ဘာလမွာ တစ္ခါပါ။ အခုမွ ဓာတ္ပုံေတြ ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ျပီး Blog မွာတင္ဖုိ႔ သတိရမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဇြန္လ ၁၆ ရက္တုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ပန္းအလွျပင္ထားတာ ကုိ အရင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ လုပ္တဲ့ ပန္းအလွျပင္ပြဲက ရုံးအေနနဲ႔ေတာ့ အၾကိမ္ ၃၀ ေျမာက္ျဖစ္ျပီး က်မအတြက္ေတာ့ ၈ ၾကိမ္ေျမာက္ပါ၀င္ခဲ့တာပါ။ ဒီတစ္ခါ ပန္းအလွျပင္တာ က Summer Floral Arrangement （春のアレンジ） အေနနဲ႔ ေဆးစိမ္ထားတဲ့ပန္းေတြ (Preserved Flowers) နဲ႔ ျပင္ခဲ့ၾကတာ။ ပါ၀င္တဲ့ ပန္းေတြက ပုံမွာ ျပထားသလုိပါပဲ။ ႏွင္းဆီပန္း၊ သစ္ခြပန္း၊ Ajisai (Hydrangea) ပန္းေျခာက္ ၁ ခက္၊ သစ္ရြက္ေျခာက္ ၁ ခက္၊ ေဖာ့တုံး (Oasis Foam) ၁ တုံး၊ ဖန္ပန္းအုိး နဲ႔ ပန္းအုိးေဘးမွာ အလွထည့္ဖုိ႔ ေက်ာက္စရစ္ေသးေသးေလး (Color Sand) ေတြ ပါ။

ပုံ(၁) ပန္းျပင္ဖုိ႔ ပါ၀င္တဲ့ ပစၥည္းေတြပါ။

စစခ်င္း ေဖာ့တုံးကုိ စကၠဴနဲ႔ ပတ္ျပီး ဖန္ပန္းအုိးထဲ ထည့္ပါတယ္။ ျပီးရင္ ပန္းအုိးနဲ႔ ေဖာ့တုံးရဲ႕ လြတ္ေနတဲ့ ေဘးပတ္လည္ ေနရာေတြမွာ Color Sand ကုိအစိမ္းတစ္ရစ္၊ အျဖဴတစ္ရစ္ျဖစ္ေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္ နဲ႔ ထည့္ယူရပါတယ္။ ပန္းျပင္တာ မၾကာေပမယ့္ Color Sand ကုိ ပန္းအုိးထဲ ျဖည့္တာ အခ်ိန္အရမ္းၾကာပါတယ္။ Color Sand ကုိ စကၠဴကန္ေတာ့ထဲ အရင္ ထည့္ျပီးမွ ပန္းအုိး ေဘးပတ္လည္ နည္းနည္းခ်င္းစီ လိုက္ညွိျပီး ျပင္ရတာေရာ၊ ေက်ာက္တုံး ေသးေသးေလးေတြ ေဘးကုိ လွ်ံထြက္ကုန္မွာ စုိးရိမ္တာေရာနဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေပးလိုက္ရတယ္။

ပုံ(၂) ပန္းအုိးနဲ႔ ေဖာ့တုံး ေဘးပတ္လည္ကုိ color sand ျဖည့္ထားျပီးသား ပန္းအုိးပါ။

ဒီတစ္ခါက ပန္းအေျခာက္ေတြနဲ႔ ျပင္တာဆုိေတာ့ ပန္းေတြကုိ လုိသလုိ ျဖတ္၊ ေဖာ့တုံးမွာ စုိက္လုိ႔ရေအာင္ နန္းၾကိဳးနဲ႔ ျပန္တြယ္ရပါတယ္။ ျပီးမွ နန္းၾကိဳးမေပၚေအာင္ ေနာက္ဆုံးမွာ စကၠဴတိပ္နဲ႔ လိုက္ပတ္ရတယ္။ ပန္းအေျခာက္ေတြနဲ႔ လုပ္တုိင္းမွာ အဲဒီအဆင့္က အျမဲတမ္းပါပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစခ်င္း Ajisai ပန္းေျခာက္ေတြကုိ လုိသေလာက္ ျဖတ္ယူျပီးေတာ့ နန္းၾကိဳးမွ်င္နဲ႔ တြယ္၊ ျပီးေတာ့မွ အေပၚက စကၠဴတိပ္နဲ႔ ကပ္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီပန္းကေတာ့ အရုိးတံမာလုိ႔ နန္းၾကိဳးနဲ႔ တြယ္စရာ မလုိေပမယ့္ သစ္ခြပန္းရဲ႕ အရုိးတံက ေပ်ာ့ေတာ့ နန္းၾကိဳးနဲ႔ တြယ္ရပါတယ္။ အားလုံး လုပ္ျပီးသြားေတာ့ အခုလုိ ပုံေလး ရလာတာပါပဲ။

ပုံ(၃) Ajisai ပန္းနဲ႔ သစ္ခြပန္းကုိ နန္းၾကိဳးနဲ႔ တြယ္ျပီး စကၠဴကပ္ထားတာပါ။

ပန္းေတြအားလုံး အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီဆုိမွ ပန္းအုိးထဲမွာ ေနရာခ်ျပီး ထုိးစုိက္လိုက္တာပါ။ ႏွင္းဆီပန္း အစိမ္းေရာင္ အပြင့္ၾကီး ၃ ပြင့္ကုိ အဓိက ထားျပီး ေဘးက အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ႏွင္းဆီနဲ႔ သစ္ခြပန္းကုိ သင့္ေတာ္သလုိ လိုက္ျဖည့္ထုိးလိုက္တာ။ ေနာက္ဆုံးမွ သစ္ရြက္အစိမ္းေလးေတြကုိ လုိသလုိ ညွပ္ယူျပီး ေဘးကေန ရံထားလိုက္တာပါ။

ပုံ(၄) ႏွင္းဆီပန္းနဲ႔ သစ္ခြပန္းေတြကုိ သင့္ေတာ္သလုိ ေနရာခ်ျပီး ပန္းအုိးထဲ ထုိးစိုက္ပါတယ္။

ပုံ(၅) ေနာက္ဆုံးမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္အခက္ေတြကုိ လုိသလုိ ျဖတ္ယူျပီး ေဘးက ရံထား လိုက္တာပါ။

ပန္းေတြကုိ ကုိယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ ကုိယ္ ျပင္ယူၾကတာဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပုံစံခ်င္း မတူဘူးေပါ့။ ဒီေအာက္က ပန္းအုိးက က်မ ျပင္ယူထားတာပါ။ သူမ်ားေတြ ျပင္ထားတဲ့ ပန္းအုိးေတြကုိလည္း နမူနာ ၾကည့္လုိ႔ရေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ပုံ(၆) ဒီပုံက က်မ ျပင္ထားတဲ့ ပန္းအုိးပါ။

ပုံ(၇-၁)

ပုံ(၇-၂)

ပုံ(၇-၃)

ပုံ(၇-၄) အေပၚက ပန္းပုံေတြက ရုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပင္ထားတဲ့ ပန္းအုိးပုံေတြပါ။ ပန္းျပင္ထားတဲ့ ပုံစံေတြ ၾကည့္လုိ႔ရေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ပန္းပြင့္ေတြကုိ သင့္ေတာ္သလုိ ျပင္ဆင္ျပီး ပန္းအုိးမွာ ထုိးစိုက္တာက အရင္ အေခါက္ေတြတုန္းကလုိပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခား မရွိလွဘူးလုိ႔ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလုိ ပန္းေတြကုိ သင့္သလုိ အေရာင္ေရြးတာ၊ ပန္းအုိးေပၚမူတည္ျပီး ပန္းေရြးတာ၊ ပန္းအုိးျပင္မယ့္ ဒီဇုိင္းက အစ ဆရာမပဲ စီစဥ္ေပးတာမုိ႔ က်မတုိ႔က ပန္းထုိးစိုက္ဖုိ႔ ေနရာခ်တဲ့ idea ေလးပဲ စဥ္းစားလိုက္ရတာ။ ကုိယ့္ဘာသာ ပန္းအုိး နဲ႔ ပန္း၀ယ္ျပီး ထုိးရမယ္ဆုိရင္ ပန္းအုိးေရြးဖုိ႔တုိ႔၊ သင့္ေတာ္မယ့္ ပန္းအေရာင္ေရြးဖုိ႔က သိပ္မလြယ္ဘူးလုိ႔ ေအာက္ေမ့မိပါေတာ့တယ္။

ႏုိ၀င္ဘာ ၈၊ ၂၀၀၉။

၂၀၁၀ ခုနွစ္ + ၂၀

မမတန္ခူး က “ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္” ဆုိျပီး ေရးခုိင္းထားတာ ၾကာလွေနပါျပီ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စာမေရးျဖစ္တာေရာ၊ ဘာအေၾကာင္းေရးရမွန္း မသိျဖစ္ေနတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ အားလုံးအတြက္ သတင္းေကာင္းလည္း ပါးရင္း၊ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀ မွာ တကယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵုလည္း ရွိလုိ႔ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္ ကတည္းက တင္ေနတဲ့အေၾကြးလည္း ဆပ္ျပီးသားျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္ မမတန္ခူးေရ.. :)

*****

ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးၾကီးမထားတတ္တဲ့အေၾကာင္းကုိ ဒီပုိ႔စ္ေလး မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးၾကီးမထားတတ္တာေၾကာင့္ ၅ ႏွစ္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္ရမယ္၊ ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာရင္ မိသားစု ဘ၀က ဘယ္လုိရွိေနရမယ္ အစရွိသျဖင့္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ႏွစ္အလုိက္ plan လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္မ်ိဳးလည္း က်မမွာ ရွိမေနခဲ့ဘူး။ အရာအားလုံးဟာ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္ ပ်က္ လုိ႔ သေဘာထားျပီး ျဖစ္လာရင္လည္း အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္၊ ပ်က္သြားရင္လည္း စိတ္ထားတတ္ေအာင္ဆုိျပီး အတတ္ႏုိင္ဆုံး ကုိယ့္စိတ္ကုိပဲ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မျဖစ္လာေသးတဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အေၾကာင္းေရးဖုိ႔ဆုိတာ က်မအတြက္ေတာ့ အင္မတန္ ခက္ခဲခဲ့တယ္။ ဘဲဥ အစရွာမရသလုိ ဘယ္က စေရးရမွန္းကုိ မသိေတာ့ဘူး။ ေရးဖုိ႔အေၾကာင္းအရာ ရွာမရလုိ႔ အမ်ိဳးသားကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း သူေျဖတာ အားရွိစရာပါ။ “ေနာင္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ဆုိ တုိ႔ေတြအသက္ ၅၀ ေက်ာ္ေပါ့၊ ၅၀ ေက်ာ္ဆုိေတာ့ ေသခ်ာတာက မေသေသးရင္ အလုပ္ ဆက္လုပ္ျပီး ပုိက္ဆံရွာေနရဦးမွာပဲ၊ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး ေအးေအးေဆးေဆး နားဖုိ႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့” ေလ။ သူေျပာတာလည္း မွန္ပါတယ္။ ေနာင္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္စလုံး မေသေသးရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ မဟုတ္ေတာင္ တျခားေနရာတခုခုမွာ ကုိယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရဦးမွာပဲလုိ႔ ေတြးထားမိခဲ့တယ္။

*****

တလက္စတည္း ဒီပုိ႔စ္ကေန သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း သတင္းေကာင္းတစ္ခု ေျပာစရာရွိပါတယ္။ Osaka ကေန ရန္ကုန္ကုိ ျပန္တုန္းက က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္ထဲပါ။ ဒါေပမယ့္ Osaka ကုိ ျပန္လာေတာ့ က်ုမတုိ႔ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးနဲ႔အတူ မိသားစု ၃ ေယာက္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီျပန္ေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ ေဆးရုံျပဖုိ႔ စုံစမ္း၊ အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္မယ့္ ဆရာ၀န္ရွာေနတာနဲ႔ တကယ္တမ္း ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပခ်ိန္မွာ ကုိယ္၀န္ ၂ လေလာက္ရွိေနပါျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုိယ္၀န္ လႏုေသးတာေၾကာင့္ အသြားအလာ အေနအထုိင္ ဂရုစိုက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ျပီး က်မရဲ႕ အသက္က ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးကုိယ္၀န္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ငယ္ေပမယ့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ဆုိ ေနာက္က်ေနတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးတခုခုျဖစ္မွာ အရမ္းစိုးရိမ္ခဲ့ရတယ္။ မွတ္မွတ္ရရပဲ အဲဒီတုန္းကလည္း မမခင္ဦးေမရဲ႕ Yangon 20 ပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ျပီး မမအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ဖြင့္ရက္ဆုိ အလုပ္သြားလိုက္၊ ပိတ္ရက္မွာ ေကာင္းေကာင္း အနားယူလိုက္လုပ္ရင္းက အခုဆုိ ကေလးက ၇ လေက်ာ္လုိ႔ ၈ လ ထဲေရာက္ေနပါျပီ။

ကေလးရွိလာျပီဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္စလုံးအတြက္ စိတ္ကူးအိပ္မက္သစ္ေတြ ေျပာင္းလဲ လာခဲ့ရတယ္။ ေဆးခန္းျပရတဲ့ ရက္တုိင္း တျဖည္းျဖည္း ၾကီးထြားျပီး လူလုံးပီျပင္ လာတဲ့ ကေလးပုံေလးကုိ ultra sound screen ကေန ၾကည့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည္ႏူးရတယ္။ ေဆးခန္း သြားတုိင္းလည္း ဆရာ၀န္က ကေလးရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးလာတဲ့ ကုိယ္ခႏၶာအေလးခ်ိန္နဲ႔ ultra sound ဓာတ္ပုံေလးေတြကုိ သူလည္း သိမ္းထားျပီး က်မတုိ႔ကုိလည္း တစ္ပုံ အျမဲေပးပါတယ္။ ဓာတ္ပုံၾကည့္ျပီး ဒါေလးက လက္၊ ဒါေလးက ဦးေခါင္း၊ ဒီေနရာက ႏွလုံး အစရွိသျဖင့္ ရွင္းျပေပးရင္ အေဖေရာ အေမေရာ စာရြက္ကုိ ျပဴးျပဲျပီး လိုက္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ အားလုံးစစ္ေဆးျပီးလုိ႔ ဆရာ၀န္က “ကေလးေရာ အေမေရာ အားလုံးအေျခအေနေကာင္းတယ္၊ စုိးရိမ္စရာမရွိဘူး” ေျပာေတာ့မွ က်မတုိ႕မွာ စိတ္ေအးရတယ္။

၅ လေက်ာ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္ကုိ “ေယာကၤ်ားေလး ၊မိန္းကေလး သိရျပီလား” လုိ႔ ေမးေတာ့ ဆရာ၀န္က “မသိရေသးဘူး၊ မေသခ်ာေသးဘူး” လုိ႔ပဲ ေျဖတယ္။ ေယာကၤ်ားေလး မိန္းကေလး မသိရေသးေပမယ့္ “ေယာကၤ်ားေလးဆုိ အေဖနဲ႔ game ကစားဖုိ႔ အေဖာ္ရတာေပါ့” လုိ႔ က်မက အမ်ိဳးသားကုိ ေျပာလိုက္၊ “မိန္းကေလးဆုိ အေမနဲ႔ တုိးတုိးေဖာ္ရတာေပါ့”ဆုိျပီး အမ်ိဳးသားကလည္း က်မကုိ ေျပာလိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ၆ လေက်ာ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွ “မိန္းကေလး” ဆုိျပီး ဆရာ၀န္က ေျပာပါတယ္။

*****

ကုိယ္တုိင္ မိဘေနရာေရာက္လာမွ မိဘေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ကုိ သေဘာေပါက္လာခဲ့ရတယ္။ ကုိယ့္သားသမီး အတြက္ အစစ အရာရာ ေကာင္းမြန္ ျပည္စုံ ေစခ်င္တာ မိဘတုိင္းရဲ႕ ဆႏၵပါ။ အခုလည္း က်မတုိ႔ ၂ ေယာက္မွာ မၾကာခင္ လူ႕ေလာကထဲ ေရာက္လာေတာ့မယ့္ သမီးေလးအတြက္ အားလုံး ကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ကေလး ကုိယ္လက္အဂၤါျပည့္စုံေအာင္၊ စိတ္က်န္းမာ ကုိယ္က်န္းမာတဲ့ ကေလးျဖစ္ေအာင္၊ ဘုရားရွိခုိးတုိင္း ဆုေတာင္းရတယ္။ ကေလး ျငိမ္ေနရင္ စိတ္ပူရသလုိ အရမ္းလႈပ္ျပန္ေတာ့လည္း စိတ္ပူရတာပါပဲ။ ဗိုက္ထဲမွာ ကေလးအေနအထားမွ မွန္ရဲ႕လား၊ ကုိယ္စားသမွ်ကေရာ ကေလးလိုအပ္တဲ့ အာဟာရမ်ိဳး ျဖစ္ပါ့မလား၊ စားခ်င္လုိ႔ အပူအစပ္နည္းနည္းစားမိရင္ကုိပဲ ကေလးမ်ား ပူေနမလား အစရွိသျဖင့္ ကုိယ္လုပ္သမွ် ကိစၥတုိင္း ကေလးအတြက္ပဲ အရင္ဆုံး စဥ္းစားရတာနဲ႔..စုံေနတာပါပဲ။

သမီးေလးကုိ ေနာက္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီမွာ ေမြးမယ္လုိ႔ ဆရာ၀န္က ရက္ခ်ိန္းေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၂၀၃၀ခုႏွစ္ ဆုိ သမီးေလးက အသက္ ၂၀ ေပါ့။ အဲဒီ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ သူ႕အတြက္ လိုအပ္တာေတြျဖည့္ဆည္းေပးရင္း လူတစ္လုံး သူတစ္လုံးျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ပါတယ္။ အသိဥာဏ္ အလိမၼာရွိျပီး သူ႕ေျခေထာက္ေပၚ သူရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ သမီးေလးအျဖစ္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ထိန္းေၾကာင္းျပဳျပင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အသက္ ၂၀ မွာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ သမီးေလးကုိလည္း ျမင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးေလး အသက္ ၂၀ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္အထိ က်မတို႔ ၂ ေယာက္စလုံး လူ႕ေလာကထဲမွာ သက္ရွိထင္ရွား က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနခ်င္တယ္။ ဒါဟာ ေနာင္္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ အတြက္ က်မတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္ခ်င္ဆုံး ဆႏၵေတြပါပဲ။


ႏုိ၀င္ဘာ ၂၊ ၂၀၀၉။