Kanji Of The Year (2008)

ဂ်ပန္မွာ ဟိရဂန (Hiragana), ခတခန (Katakana) နဲ႔ တရုတ္စကားလုံး ခန္းဂ်ီး (Kanji) ကုိ သုံးတယ္ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိျပီးသားျဖစ္မွာပါ။ အခုေျပာမွာက ခန္းဂ်ီး (Kanji) စာလုံး အေၾကာင္းပါ။ ဂ်ပန္မွာ ဒီဇင္ဘာလေရာက္ျပီဆုိရင္ ျပီးဆုံးမယ့္ ခုႏွစ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ ခန္းဂ်ီးစာလုံးတစ္လုံးကို မဲေရြးခ်ယ္ျပီး စာလုံးေရးဆြဲတဲ့ပြဲကုိ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာလ ကုန္ခါနီးမွာ ရုံးက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ က်မ စကားစျမည္ေျပာဆုိရင္း သိခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္မွာ ပုိ႔စ္အျဖစ္ ေရးဖုိ႔အတြက္ အင္တာနက္က website ေတြမွာ သိခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြကုိ ရွာဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး အဂၤလိပ္လုိ တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္ထားတာေတြလည္း ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ အဲဒီလုိေတြ ဖတ္ၾကည့္ရင္းက ေနာက္ဆုံး ဘယ္လုိမွ နားမလည္ေတာ့တဲ့အခါမွာ ရုံးက အလုပ္အတူတူ လုပ္တဲ့ ဂ်ပန္ဦးေလးၾကီးကုိ ေမးခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုပုိ႔စ္မွာ ေရးထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက website တစ္ခုတည္းကုိ ဖတ္ျပီး တိုက္ရုိက္ဘာသာျပန္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္ websiteနဲ႔ ဂ်ပန္လုိ website ေတြ ဖတ္ထားတာရယ္ အလုပ္ထဲက သူတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ေမးျပီး က်န္တာေတြက ကုိယ္သိထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ အေျခခံျပီး ေရးထားတယ္ဆုိတာ စကားခံပါရေစ။

*****

ဂ်ပန္မွာ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က စျပီး "今年の漢字" (Kotoshi no kanji) လုိ႔ေခၚတဲ့ "ဒီႏွစ္အတြက္ ခန္းဂ်ီးစာလုံး" ကုိ ႏွစ္စဥ္ ေရြးခ်ယ္လာတာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ၁၃ ၾကိမ္ေျမာက္ပါ။ ဒီပြဲကုိ Japanese Language Proficiency Kanji Society (日本漢字能力検定協会 ) က စီစဥ္က်င္းပတာပါ။ ႏွစ္စဥ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ကေန ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔အတြင္း အင္တာနက္ကျဖစ္ေစ၊ ပုိ႔စ္စကဒ္ပုိ႔ျပီးေတာ့ ျဖစ္ေစ၊ စာတုိက္ကျဖစ္ေစ စိတ္၀င္စားသူေတြက ဒီႏွစ္အတြက္ ကုိယ္ၾကိဳက္ရာ ခန္းဂ်ီး စာလုံးနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီခန္းဂ်ီး စာလုံးကုိ ေရြးခ်ယ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိပါေရးျပီး ပို႔ေပးရပါတယ္။ မဲအမ်ားဆုံးရတဲ့ ခန္းဂ်ီးစာလုံးကုိ Japanese Language Proficiency Kanji Society က ဒီဇင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ Kyoto ျမိဳ႕ Kiyomizu-dera Temple (清水寺) မွာ ေၾကျငာေပးျပီး ဘုရားေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးက အဲဒီ ခန္းဂ်ီးစာလုံး ကုိ ေရးဆြဲေပးပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္လုိက္တဲ့ ခန္းဂ်ီးစာလုံးက တစ္လုံးထဲ ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီ စာလုံးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဟာ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ် အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ အေျခခံျပီး လက္ရွိ ျပီးဆုံးေတာ့မယ့္ႏွစ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳ ထင္ဟပ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္မွာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ "ဒီႏွစ္အတြက္ ခန္းဂ်ီးစာလုံး" က ဘာမ်ားျဖစ္မလဲဆုိျပီး လူအနည္းနဲ႔ အမ်ားဆုိသလုိ စိတ္၀င္စားၾကတာပါပဲ။

ဒီႏွစ္အတြက္ ေပးပုိ႔တဲ့ မဲေပါင္း ၁၁၁,၂၀၈ ထဲကမွ မဲ ၆,၀၃၁ နဲ႔ ပထမ ရသြားတဲ့ ခန္းဂ်ီး စာလုံးက ျမန္မာလုိ ဘာသာျပန္ရရင္ “ေျပာင္းလဲျခင္း” (Change) ဒါမွမဟုတ္ “ထူးဆန္းျခင္း” (Strange) လုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့「変」 “ဟန္း” ဆုိတဲ့ ခန္းဂ်ီးစာလုံးပါ။

ဘာေၾကာင့္ ဒီစာလုံးကုိ ေရြးခ်ယ္လိုက္ရတာလဲ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ website တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု မွာေျပာထားတာျခင္း မတူပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ တူညီတာက နံပါတ္ ၁ အခ်က္ အေနနဲ႔ တကမၻာလုံး လူသိမ်ားတဲ့ အေမရိကန္ရဲ႕ သမၼတသစ္ေရြးခ်ယ္ပြဲမွာ အုိဘာမား (Barack Obama) ဟာ မဲဆြယ္ပြဲေတာက္ေလွ်ာက္ "Change" ဆုိတဲ့ စာလုံးကုိ Slogan အေနနဲ႔ အသုံးျပဳျပီး လက္ရွိသမၼတသစ္ ရာထူးကုိ အရယူႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြအေပၚမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ အေရးဟာ လႊမ္းမုိးမႈရွိတယ္ဆုိတာ သက္ေသျပလိုက္သလုိပါပဲ။

နံပါတ္ ၂ အခ်က္ကေတာ့ ဒီႏွစ္ပုိင္းအတြင္းမွာ ဂ်ပန္စီးပြားေရးေလာကမွာသာ မကပဲ ကမၻာ့စီးပြားေရးမွာ စေတာ့ရွယ္ရာေစ်း အတက္အက် အေျပာင္းအလဲေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယန္းေငြ တန္ဖုိးဟာ အေတာ္ေလးျမင့္မားလာျပီး အေမရိကန္ေဒၚလာေစ်းကေတာ့ ဒီႏွစ္အတြင္းမွာ ဆုိးဆုိးရြားရြားက်ဆင္းခဲ့တယ္။ လြန္ခ့ဲတဲ့ႏွစ္ေတြကဆုိ တစ္ေဒၚလာကုိ ယန္း တစ္ရာေက်ာ္အထက္မွာရွိေနရာကေန အခုဆုိ တစ္ေဒၚလာကုိ ယန္း ၉၀ ၀န္းက်င္နားမွာပဲ ကစားေနတယ္။ စီးပြားေရး အေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ ဂ်ပန္မွာသာမက တျခားႏုိင္ငံေတြမွာပါ အဲဒီဂယက္က အခုထိ ရိုက္ခတ္ေနတုန္းပါပဲ။

ေနာက္ နံပါတ္ ၃ အခ်က္ အေနနဲ႔က ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဂ်ပန္ရ႕ဲ စားေသာက္ကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ႏွစ္အစမွာ တရုတ္ျပည္ကေန တင္သြင္းတဲ့ ရယ္ဒီမိတ္ ဖက္ထုပ္ထဲမွာ ပုိးသတ္ေဆးေတြ႕ရာကေန ဇာတ္လမး္စခဲ့တယ္ဆုိရမွာပါပဲ။ ေနာက္ျပီး စားသုံးလုိ႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ တျခားျပည္ပႏုိင္ငံေတြက တင္သြင္းလာတဲ့ ဆန္ေတြကုိ စက္မႈလုပ္ငန္း (industrial) လုပ္ကုိင္သူေတြကုိ ထုတ္ေရာင္းရမယ့္ အစား အရက္၊ မုန္႕အစရွိတဲ့ ျပည္တြင္းစားေသာက္ကုန္ ထုတ္လုပ္တဲ့ သူေတြကုိ ထုတ္ေရာင္းထားတာကုိ အခုႏွစ္မွာမွ ေဖာ္ထုတ္ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္ဟာလည္း ဂ်ပန္ျပည္လုိ တုိင္းျပည္ အေနနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အင္မတန္ ဆုိးရြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပါပဲ။ ျပီးေတာ့ တရုတ္ျပည္က တင္သြင္းလာတဲ့ မယ္လမင္း ပါတဲ့ ႏုိ႔မႈန္႔ကုိ သုံးျပီး ဂ်ပန္ျပည္တြင္းက စားေသာက္ကုန္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕မွာ ျပန္အသုံးျပဳတာေတြ ရွိလာတယ္။ ဒီလုိ အျဖစ္အပ်က္ေတြအေပၚ နမူနာယူျပီး ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာ စားေသာက္ကုန္ပစၥည္း ၀ယ္ယူရာမွာ အရင္တုန္းကလုိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာမထားပဲ Food Security အေနနဲ႔ သတိထားဆင္ျခင္ရမယ္ဆုိတဲ့ အေတြး စိတ္ကူးေတြ ေျပာင္းလဲလာၾကတယ္လု႔ိလည္း ဆုိပါတယ္။

နံပါတ္ ၄ အခ်က္ကေတာ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အေျပာင္းအလဲပါပဲ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ရွင္ဇုိအဘဲ (Shinzō Abe) က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေနရာ ရလာျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ရာထူးက ႏႈတ္ထြက္သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဖုကုဒါ (Yasuo Fukuda) ဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ အကုန္မွာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ရာထူးလႊဲေျပာင္းယူျပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ လက္ရွိ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ တရုိအစုိ (Taro Aso) ကုိ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံး အခ်က္အေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ျပီးခဲတ့ဲလက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးသိပၸံပညာရွင္ေတြ ႏုိဘယ္ဆုရတာရယ္ ေပက်င္းကမၻာ့အုိလံပစ္မွာ ဆုတံဆိပ္ေတြ ဆြတ္ခူးႏုိင္တာကုိ ၾကည့္ျပီး ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။

ဒုတိယ အမ်ားဆုံး မဲရတဲ့ စာလုံးက ေရႊ　(Gold - 金) လုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ စာလုံးျဖစ္ျပီး ေပက်င္းအုိလံပစ္မွာ ဂ်ပန္က ေရႊတံဆိပ္ဆုရခဲ့တာေတြကုိ ရည္ညႊန္းတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ တတိယစာလုံးက စေတာ့ရွယ္ရာေစ်းေတြ က်ဆင္းတာေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕လူေတြကလည္း က်ဆင္းျခင္း　(Fall/Drop - 落)　လုိ႔ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ စာလုံးေတြ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၉၅ ခုႏွစ္ကစျပီး ေရြးလာခဲ့တဲ့ ခန္းဂ်ီးစာလုံးေတြျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အရမး္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာငး္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီစာလုံးကို ေရြးခ်ယ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကလည္း သူ႕ေခတ္ သူ႕အခါအရေတာ့ သင့္ေလ်ာ္ေနတာ ေတြ႕ရျပီး အနည္းဆုံးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္က ဂ်ပန္မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်ိဳ႕ကုိ အၾကမ္းအားျဖင့္ သိရွိႏုိင္ပါတယ္။

*****

အရာရာဟာ ေျပာင္းလဲေနတာ အခ်ိန္စကၠန္႔အမွ်ပါပဲ။ ေနာင္လာမယ့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္ျပည္တြင္းမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာမယ္၊ ကမၻာ့အေရးမွာ ဘာေတြျဖစ္မယ္လုိ႔ ဘယ္သူမွ ၾကိဳမသိႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လာမယ့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ ေရြးခ်ယ္မယ့္ စာလုံးဟာ ေကာင္းေသာ အဓိပၸာယ္ေဆာင္တဲ့ ခန္းဂ်ီး စာလုံးျဖစ္ပါေစလုိ႔ ႏွစ္သစ္အတြက္ ဆုေတာင္းလိုက္ရပါတယ္။

ဒီဇင္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၀၈။

Ref:
http://japanvisitor.blogspot.com/2008/12/kanji-character-for-2009-change.html
http://www.japanprobe.com/?p=7772
http://en.wikipedia.org/wiki/Kanji_of_the_year
http://sankei.jp.msn.com/life/trend/081212/trd0812121830010-n1.htm

Flower Arrangement - Dec 9, 2008

ဒီဇင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔တုန္းက Christmas Candle (クリスマス キャンドル アレンジメント（生花）) လုိ႔ေခၚတဲ့ ပန္းအုိးေလး လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Christmas ကလည္း နီးေနျပီဆုိေတာ့ ပန္းအုိးျပင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အလြယ္တကူ ျပင္လုိ႔ရေအာင္ Blog ေပၚတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

*****

Christmas Candle ပန္းအိုးအတြက္ သုံးတဲ့ ပန္းအေရာင္ေတြက အျဖဴေရာင္၊ အ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ အစိမ္းေရာင္ေတြ သုံးထားတာ မ်ားပါတယ္။ အခုတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ဆရာမက ပန္းနာမည္ေတြကုိ မေျပာျပပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မလည္း သိသေလာက္ပဲေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီပန္းအ၀ါေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ၃ ပြင့္ရယ္၊ ၾကားထဲမွာ ညွပ္ျပီး ထုိးရတဲ့ ထင္းရႈးပင္မ်ဳိးႏြယ္ ေက်ာက္ခက္ေတြရယ္ ျပီးေတာ့ ပန္းအျဖဴအခက္ေလးေတြရယ္ပါ။ အဲဒီ ပန္းအျဖဴခက္ေတြက ရုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္ရင္ စပယ္ပန္းအဆုပ္လိုက္ ပြင့္ေနတာနဲ႔ တူျပီး အနံ႔လည္း သင္းပါတယ္။ အခုတေလာရုံးသြားေတာ့ အဲဒီလုိပန္းမ်ိဳးေတြ အိမ္နားက ပန္းျခံမွာ စုိက္ထားတာ ျမင္မိေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး ဂႏၶမာပန္းအျဖဴေလးေတြလည္း ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ပစၥည္းေတြကေတာ့ ပန္းအုိး၊ အလွဖေယာင္းတုိင္ ၁ တုိင္ နဲ႔ ပန္းထုိးစိုက္ဖုိ႔ ေဖာ့တုံးတုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီတခါ ပန္းအုိးျပင္တာက လြယ္ပါတယ္။ စစခ်င္း ပန္းေတြကုိ ျဖတ္တဲ့အခါမွာ အရွည္ၾကီး မျဖတ္ပဲ ၂ လက္မသာသာေလာက္ပဲ မွန္းျပီး ျဖတ္ပါတယ္။ ေနာက္ ပန္းအုိးထဲကုိ ေဖာ့တုံးေရဆြတ္ျပီးသား ထည့္ပါတယ္။ ျပီးရင္ အလယ္တည့္တည့္မွာ ဖေယာင္းတုိင္ စုိက္ျပီး ေစာေစာက ျဖတ္ထားတဲ့ ပန္းအျဖဴခက္ေတြကုိ ေဖာ့တုံးေဘးပတ္လည္မွာ လိုက္ထုိးျပီး ႏွင္းဆီပန္း ၃ ပြင့္ကုိ ဖေယာင္းတုိင္ေဘးနားမွာ သင့္သလုိ ထုိးစိုက္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီပန္းနဲ႔ ပန္းအျဖဴေတြ ေနရာခ်ျပီးျပီဆုိမွ က်န္တဲ့ေနရာလြတ္ေတြမွာ ေက်ာက္ခက္အစိမ္းေတြကုိ လိုက္ျဖည့္ျပီး ထုိးလိုက္တာပါပဲ။ က်မထုိးခဲ့တဲ့ ပန္းအုိးက ထမင္းစားပြဲအပုေလးေပၚ တင္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ျပီး ထုိးတာဆုိေတာ့ အေပၚက စီးၾကည့္ရင္ လွမယ္ထင္သလုိ ျပင္လိုက္တာပါ။ တခ်ဳိ႕အျမင့္မွာ တင္ထားခ်င္တဲ့သူေတြက ေဘးဘက္ကေန ၾကည့္ရင္ လွသလုိ ျပင္ယူၾကပါတယ္။ ဆရာမထုိးထားတဲ့ ပန္းအုိးေလးက ပုိလွလုိ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ယူခဲ့ပါေသးတယ္။ အေပၚဆုံးမွာ တင္ထားတဲ့ ပန္းအုိးက ဆရာမ လက္ရာပါ။

ဒီဇင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔က ျပင္ခဲ့တဲ့ ပန္းအုိးေလးကုိ ထမင္းစားပြဲေပၚ တင္ထားျပီး ၂ ရက္ျခားတစ္ခါ ေရနည္းနည္းခ်င္း ေလာင္းေပးလာတာ ပန္းေတြ တျဖည္းျဖညး္ပြင့္လာျပီး ဒီေန႔မနက္မွ မလွေတာ့လုိ႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ရပါတယ္။

အခုတခါ ပန္းအလွျပင္တာက လြယ္လည္းလြယ္သလုိ အခ်ိန္ကုန္လည္း သက္သာပါတယ္။ ၀ါသနာပါတယ္ဆုိရင္ အခုလုိ ပန္းအုိးမ်ိဳးေလး စမ္းျပီး လုပ္ၾကည့္ဖို႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး အခုလုိ ပန္းအျဖဴ၊ အ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ပန္းေတြနဲ႔ အစိမ္းေရာင္ရင့္ရင့္ အရြက္ေတြ ေရာျပီး ထုိးၾကတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးကုိ ဂ်ပန္မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုသြားတုန္းကလည္း ျမင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ေနာက္ၾကံဳမွပဲ ဓာတ္ပုံေတြ ျပန္ရွာျပီး တင္ေပးပါ့မယ္။ အခုေတာ့ ပန္းအလွျပင္တုန္းက ရုိက္ခဲ့တဲ့ဓာတ္ပုံေလးေတြပဲ ၾကည့္သြားလိုက္ေတာ့ေနာ္။

ဒီဇင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၈။

Flower Arrangement - Sep 18, 2008

“ပန္းအလွျပင္မယ္” ဆုိတဲ့ Label ေအာက္မွာ ပုိ႔စ္အသစ္ မတင္ျဖစ္တာေတာင္ ၾကာျပီ။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၉ လ ပိုင္းတုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ပန္းပုံေတြေတာင္ မတင္ရေသးဘူး။ ဒီလမွာလည္း Christmas အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ရုံးမွာ ပန္းအလွျပင္ပြဲ ထပ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ ၉ လပိုင္းတုန္းက လုပ္ခဲ့တာေလး အရင္တင္ေပးမယ္ေနာ္။ ဒီလမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပန္းအုိးေလးကုိေတာ့ ေနာက္တစ္ပတ္မွပဲ တင္ေပးေတာ့မယ္။

၉ လပိုင္းရဲ႕ ပန္းအလွျပင္ပြဲက ရုံးအေနနဲ႔ ဆုိရင္ ၂၇ ၾကိမ္ေျမာက္ေပါ့။ က်မအတြက္ကေတာ့ ၅ ၾကိမ္ေျမာက္ပါ၀င္ခဲ့တာပါ။ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္တုန္းက လုပ္ျဖစ္တဲ့ ပြဲေလးပါ။ Blog မွာတင္ေပးမယ္ဆုိျပီး မတင္ျဖစ္ပဲ ၾကာေနတာ။ အဲဒီတုန္းက ပန္းအလွျပင္တာက Back-Bouquet (バック型ブーケ) လုိ႔ေခၚတဲ့ လက္ကိုင္ ပန္းျခင္းလုိမ်ိဳး လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ပန္းေတြက အေရာင္စုံသလုိ ပန္းအစုိေတြနဲ႔ လုပ္ျဖစ္တာဆုိေတာ့ တပတ္ေလာက္ပဲ အထားခံလိုက္တယ္။ ျပီးသိပ္မၾကာဘူး ညွိဳးျပီး ေျခာက္ကုန္တာပဲ။

*****

လက္ကုိင္ပန္းျခင္း လုပ္ဖုိ႔ လိုအပ္တဲ့ ပန္းေတြက ေအာက္က ဓာတ္ပုံေလးေတြ အတုိင္းပါပဲ။ ပန္းနံမည္ေတြကုိ သိသေလာက္ အဂၤလိပ္နာမည္ေရာ ဂ်ပန္နာမည္ေတြပါ ထည့္ေပးထားပါတယ္။ ျမန္မာလုိ အတိအက်အေခၚေတာ့ က်မလည္း မသိပါဘူး။ အေသးစိတ္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ၾကည့္လို႔ရေအာင္ အင္တာနက္မွာ ရွာလုိ႔ေတြ႕သေလာက္ကုိ လင့္ခ်ိတ္ေပးထားပါတယ္။

Daisy - ガーベラ


Rose - SPバラ


Gomphrena globosa -　千日紅　（センニチコウ）


WaxFlower　-　ワックスフラワー


Sedum - セダム


PepperBerry - ペッパーベリー


Gaultheria shallon - レモンリーフ

ပန္းေတြအျပင္ ဖဲၾကိဳး ၁ ခု၊ ပန္းျခင္း လက္ကုိင္လုပ္ဖုိ႔ သြပ္နန္းၾကိဳးအထူကုိ စကၠဴစ ပတ္ထားတဲ့ စကၠဴေခ်ာင္း၊ ပန္းေတြ ထုိးစုိက္ဖုိ႔ ေရဆြတ္ထားတဲ့ ေဖာ့တုံး၊ ေဖာ့တုံးကုိ အေပၚက ထပ္အုပ္ဖုိ႔ သံဇကာအေသးတစ္ခု လုိပါတယ္။

ပထမဆုံးအေနနဲ႔ စကၠဴေခ်ာင္းကုိ ဖဲၾကိဳးနဲ႔ လိမ္ျပီး ပတ္ရပါတယ္။ ပတ္တဲ့အခါမွာ စကၠဴေခ်ာင္းရဲ႕ အစြန္း ၂ ဘက္မွာရွိတဲ့ ဖဲၾကိဳးစကုိ ျပဳတ္မထြက္ေအာင္ သတိထားျပီး ပတ္ရပါတယ္။ က်မတုန္းကေတာ့ ဖဲၾကိဳးက လိမ္ျပီး အဖုအထစ္ေတြ ျဖစ္္ေနလုိ႔ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ လုပ္ခဲ့ရေသးတယ္။ ဖဲၾကိဳးပတ္ျပီးသြားရင္ စကၠဴေခ်ာင္းကုိ လက္ကုိင္ကုိင္းအျဖစ္ အဆင္ေျပသလုိ ကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် ေကြးယူပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ပန္းျခင္းအတြက္ လက္ကုိင္ ရပါျပီ။

ေနာက္တစ္ဆင့္က ပုိက္ဆံအိတ္လုိ ကုိယ္ထည္လုပ္ရမွာပါ။ အဲဒီလုိ လုပ္ဖုိ႔အတြက္ အရင္ဆုံး ေဖာ့တုံးကုိ ေရအၾကာၾကီး စိမ္ထားျပီးမွ ေဖာ့တုံးအသားေတြကုိ လိုသလို လွီးထုတ္ပစ္ျပီး ပုံေဖာ္ပါတယ္။ ပုံေဖာ္ျပီးသား ေဖာ့တုံးကုိ သံဇကာအပါးစနဲ႔ အုပ္ျပီး နန္းၾကိဳးမွ်င္ေတြနဲ႔ တင္းေနေအာင္ ခ်ည္ထားပါတယ္။ ျပီးမွ ေစာေစာက လက္ကုိင္ေလးနဲ႔ ေဖာ့တုံးနဲ႔ တြဲျပီး ခ်ည္လိုက္ေတာ့ ပုိက္ဆံအိတ္ပုံေလး ရလာတာေပါ့။ အဲဒီ အေပၚကေနမွ ကိုယ္လုိသလုိ ပန္းထုိးျပီး ျပင္ယူရတာပါ။

ပန္းေတြ စျပီး မထုိးခင္ လက္ကုိင္အိတ္ပုံေဖာ့တုံး အေနာက္ဘက္ကုိ သစ္ရြက္ေတြနဲ႔ စီျပီး ဖုံးအုပ္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ အလွကုိင္မယ့္ဘက္၊ ေဘး ႏွစ္ဘက္နဲ႔ အေပၚဘက္ေတြကုိ ပန္းေတြ စီျပီး ထုိးရတာပါ။ ပန္းထုိးတာကေတာ့ အဓိက ၾကက္ေသြးေရာင္ ေဒစီပန္းေတြကုိ အဓိက ထားျပီး ေဘးက တျခားပန္းေသးေသးေလးေတြ ၀ုိင္းရံရတာမ်ိဳးပါ။ ပန္းေတြကုိ ေနရာခ်ဖုိ႔နဲ႔ သင့္ေတာ္သလုိ ထုိးစိုက္ဖုိ႔က တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စိတ္ကူးခ်င္းမတူပါဘူး။ က်မ လုပ္ခဲ့တဲ့ လက္ကုိင္ပန္းျခင္းကေတာ့ ေအာက္က ဓာတ္ပုံမွာ ျပထားသလုိပါပဲ။

ဒီလုိ လက္ကိုင္ပန္းျခင္းေတြက မဂၤလာေဆာင္မွာ သတုိးသမီးေတြ ကိုင္ေလ့ရွိတဲ့ Fashion ဆုိျပီး ဆရာမက ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ေရာင္းတန္း၀င္ လက္ကိုင္ပန္းျခင္းေတြကေတာ့ အရမ္းလည္းလွသလုိ ေစ်းၾကီးမွာကလည္း အေသအခ်ာပါပဲ။ ပန္းနဲ႔ ဒီဇုိင္းေပၚမူတည္ျပီး တန္ဖုိးအနည္းအမ်ားကြာသြားပါလိမ့္မယ္။ စိတ္၀င္စားလုိ႔ တျခားသူေတြေရာ ဘယ္လုိ လုပ္ထားသလဲဆုိတာ သိခ်င္တယ္ဆုိရင္ Google images မွာ バック型ブーケ ဆုိတဲ့ Keyword နဲ႔ ရွာရင္ ပုံေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႕ရမွာပါ။

ဒီဇင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၀၈။

Sweet December!!

ပုံကုိ ဒီေနရာမွ ယူပါသည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးလ ျဖစ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္လာျပန္ျပီ။ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္လာျပီဆုိတာနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ကေန ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကုိ ကူးေတာ့မယ္ေလ။

အရင္တုန္းေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ဆုိရင္ အင္းစိန္ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ Sweet December ဆုိျပီး စာေရးထားတာ အမွတ္ရမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီဇင္ဘာလ ၁ရက္ေန႔မွာ အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း 'Sweet December' လုိ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ပါတယ္...

SWEET DECEMBER!!

ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၀၈။

အရုပ္ေလးေတြ...

ဒီေန႔ မ၀ါက “ၾကြားခ်င္တယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္ဆုိ” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ Tag Game တခု ေရးခိုင္းပါတယ္။ မ၀ါ Tag ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကုိ သေဘာက်တာနဲ႔ လုပ္စရာရွိတဲ့ အလုပ္ေၾကြးေတြ ၊ စာေၾကြးေတြကုိ ခဏေဘးဖယ္ထားျပီး Blog ေၾကြးကုိ အရင္ဆုံး ရွင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီလုိပုိ႔စ္မ်ိဳးကုိ အရင္က ေရးမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားခဲ့ဖူးတယ္။ Blog မွာတင္မယ္ဆုိျပီး မတင္ျဖစ္ဘူး။ ဓာတ္ပုံေတြကလည္း ရိုက္ျပီးသား အဆင္သင့္။ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ဆုိသလုိပါပဲ။ အခု မ၀ါ Tag လုိက္ေတာ့ အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ၾကြားခ်င္ရက္နဲ႔ လက္တုိ႔.. ဟုတ္ပါဘူး.. ေရးခ်င္ရက္လက္တုိ႔ျဖစ္သြားတယ္။ ( အဟိ.. သိပ္ျပီး မၾကြားခ်င္ရွာဘူးေနာ္.. :P)။ ေက်းဇူးပါ မ၀ါေရ..။

*****

က်မမွာက ၾကြားစရာဆုိလုိ႔ မ်ားမ်ားစားစားလည္း မရွိလွပါဘူး။ မိန္းကေလးျဖစ္ေပမယ့္ စုထားတာဆုိလုိ႔ အ၀တ္အစားေတြပဲ ရွိလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ အဲဒါေတြကလည္း သိပ္ျပီး ဆန္းဆန္းျပားျပား၊ style က်က်၊ ေစ်းၾကီးၾကီး မဟုတ္ဘူး။ အလြန္ဆုံးတန္ ယန္း ၅၀၀ နဲ႔ ၁၀၀၀ ၾကား အက်ၤီေတြမ်ားတယ္။ ေဘာင္းဘီဆုိလည္း ယန္း ၂၀၀၀ ထက္မပုိေစဘူး။ တခါတေလ က်မက လူေကာင္ေသးေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ဆုိရမယ္ ယန္း ၂၀၀၊ ၃၀၀ တန္ေလာက္ ေဘာင္းဘီတုိ႔ စကပ္လုိမ်ိဳးေလးေတြ ရလာတတ္ေသးတယ္။ Brand ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ ၾကြားလုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဂ်ပန္မေလးေတြလုိ အ၀တ္အစားကုိ ယန္း ေသာင္းေက်ာ္တန္လည္း မ၀ယ္ႏုိင္ပါဘူး။ သာမန္ ရုိးရုိး ရုံးသြား၊ အျပင္သြား အ၀တ္ေတြဆုိေတာ့ Blog ေပၚမေျပာနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ထုတ္ျပရင္ေတာင္ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ မေကာင္းလွဘူး။

ေနာက္ျပီး ကုိယ္က မျပင္မဆင္တတ္၊ ဖက္ရွင္ဆုိတာလည္း နားမလည္ေတာ့ တုိတုိထြာထြာေတြ သိပ္မ၀ယ္ျဖစ္ဘူးရယ္။ ဒီမွာက ၀ါသနာပါရင္ ပါသလုိ၊ စိတ္၀င္စားရင္ စိတ္၀င္စားသလုိ ပုိက္ဆံသာရွိ၊ သူ႕ေစ်းနဲ႔သူ ၀ယ္စရာေတြကေတာ့ အျပည့္ပါပဲ။ မိတ္ကပ္ စိတ္၀င္စားတဲ့သူကလည္း မိတ္ကပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ၀ယ္စုျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အ၀တ္အစားဆုိလည္း အ၀တ္အစား ၊ လက္ကုိင္အိတ္၊ လက္၀တ္ရတနာ၊ ဖိနပ္တုိ႔ လွ်ပ္စစ္အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းတုိ႔ဆုိတာလည္း ၀ယ္ခ်င္ရင္ ေစ်းခ်တဲ့အခ်ိန္သာ ခဏေလာက္ေစာင့္လိုက္ အလြယ္တကူ ၀ယ္လုိ႔ရေနတာမ်ိဳးပါ။ အဓိက ပုိက္ဆံနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိ လဲလွယ္တဲ့အခါမွာ ဘယ္ဟာက ကိုယ့္အၾကိဳက္ဆုံးလဲ ဆုိတာ ကုိယ့္အေပၚမွာပဲ မူတည္တာ မဟုတ္လား။ လူတစ္ကုိယ္ အၾကိဳက္တစ္မ်ိဳးဆုိေတာ့ ေျပာရခက္တာေပါ့။ ကုိယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ပစၥည္းအတြက္ ေပးလိုက္ရတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ႏွေျမာတဲ့သူေတာ့ ရွားမယ္ထင္ပါတယ္။

က်မမွာ ရွိတဲ့ ေရာဂါက ေမြးပြအရုပ္ေတြကုိ အင္မတန္ သေဘာက်တာပါပဲ။ အရင္ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကေတာ့ မ၀ယ္ႏုိင္ပါဘူး။ ပထမတစ္ခါ ဂ်ပန္လာေတာ့လည္း ေစ်းၾကီးၾကီးေပးျပီး မ၀ယ္ျဖစ္ဘူး။ ကုိယ္ရတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုျပီး မိသားစုအတြက္ပဲ အဓိထားျပီး စဥ္းစားျဖစ္တယ္။ လိုခ်င္တာရွိရင္ေတာင္ မလုိအပ္ဘူးဆုိရင္ မ၀ယ္ျဖစ္ပဲ ေနလိုက္တာမ်ားတယ္။ ၀ယ္ျဖစ္ရင္လည္း ေစ်းေပါတဲ့ ယန္း ၁၀၀ ဆုိင္က ပစၥည္းေတြေလာက္ပဲ။ ဒါေတာင္ ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ ယန္း ၁၀၀ တန္ ေမြးပြရုပ္ေလးေတြ ၆ခုေလာက္ ျပန္ပါသြားလိုက္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ အရုပ္ေတြလည္း မရွိေတာ့ေလာက္ဘူး ထင္တယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ကေလးေမြးေန႔ပြဲ ဖိတ္စာရျပီဆုိတာနဲ႔ အေဖက က်မအရုပ္ေတြကုိ မ်က္စိက်ေနတာ။ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔။ အရင္တုန္းကဆုိ ပိတ္စေလးေတြ ၀ယ္ေပးေနရတာေလ။ အခုေတာ့ ဂ်ပန္က အရုပ္ေလးေတြ ေပးတာ ပုိျပီး ေကာင္းတာေပါ့ဆုိျပီး “သမီးေရ. နင့္ အရုပ္ေလး တစ္ရုပ္ေလာက္ ပါကင္ ထုပ္လိုက္ပါဦး”ဆုိျပီး ခုိင္းပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ က်မမွာ ရွိစု မဲ့စု အရုပ္ေတြထဲက ဘယ္အေကာင္ကုိ ေပးရင္ ေကာင္းမလဲဆုိျပီး စဥ္းစားရတာအေမာပဲ။ လူမဟုတ္ေတာ့ ဗိုလ္၊ က်ား၊ ေသနတ္ဆြဲခိုင္းလုိ႔ မရဘူးမုိ႔လား။ အားလုံးကုိ လိုခ်င္လုိ႔ ၀ယ္ထားတာဆုိေတာ့ ေပးရမွာ ႏွေျမာတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆုံး မ်က္ေစ့မွိတ္ရင္း တစ္ေကာင္လွမး္ဆြဲလိုက္ျပီး လက္ထဲပါလာတဲ့ အရုပ္ကုိုိ စကၠဴလက္ကုိင္အိတ္ေလးထဲ ထည့္ျပီး အေဖ့ကုိ ေပးလိုက္ရတယ္။

ထုိင္းေရာက္ေတာ့လည္း ဘတ္ ၂၀၀ တန္ Pooh အရုပ္ၾကီး တစ္ေကာင္ ေစ်းသက္သာလုိ႔ ၀ယ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသားက တူမေလးကုိ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါ ဆုိလုိ႔ ကုိယ့္မွာ ကေလးကုိ ေပးတာေတာင္ တုံ႕ဆုိင္း တုံ႕ဆုိင္း ျဖစ္ေနလိုက္ေသးတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္လည္း အမွတ္မရွိဘူး။ အရုပ္ျမင္ရင္ လိုခ်င္တာပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကုိယ္က လိုခ်င္ျပီဆုိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ “လုိခ်င္လိုက္တာ..” လို႔ ၂ ခါ ၃ ခါေလာက္ ရြတ္ျပလိုက္ရင္ “လုိခ်င္ရင္ ဒီလ လခထုတ္ရင္ ၀ယ္ေလ”ဆုိျပီး ပါမစ္ ခ်ေပးပါတယ္။ ပါမစ္က်ေပမယ့္လည္း ေစ်းၾကီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္ ဘရိတ္ျပန္အုပ္ရတယ္။ အရမ္းလိုခ်င္ျပီဆုိမွ တစ္ရုပ္ေလာက္ ၀ယ္လိုက္တာေပါ့။

*****

အခု က်မမွာ ရွိတဲ့ အရုပ္ေလးေတြကုိ စုျပီး Blog ေပၚ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သိပ္အမ်ားၾကီးလည္း မရွိေတာ့ “ၾကြားရမွာကုိ အားနာပါတယ္ေလ” ဆုိသလုိျဖစ္ေနျပီ။ My Totoro ပုိ႔စ္မွာတုန္းက “(ကုိ) တားျမစ္ထားေသာ” ရယ္၊ “မမသက္ေ၀” ရယ္က အရုပ္စင္၀ယ္ျပီးရင္ ဓာတ္ပုံရုိက္ျပပါဦးလုိ႔ ဆုိထားေသးတယ္။ အရုပ္ေတြကေတာ့ အခုထိ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ စင္နဲ႔ မေနရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ခ်ထားျပီး ဖုန္တက္ကုန္မွာစုိးလုိ႔ ပလပ္စတစ္အိတ္ေတြထဲ ထည့္ထားရတယ္။ အခုေတာ့ သူတို႔ခမ်ာေလးေတြလည္း စင္ေပၚမတက္ရပဲ Blog ေပၚ တက္လိုက္ရပါျပီ... :)

Totoro ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား...

ျပီးခဲ့တဲ့ My Totoro ပုိ႔စ္မွာတုန္းက သူ၀ယ္ေပးတဲ့ အရုပ္ပါ။ ဖုန္တက္မွာစုိးလုိ႔ ပလပ္စတစ္မျဖဳတ္ပဲ ဒီအတုိင္းပဲ ထားတယ္။ :)

Disney Store ကုိ သြားတုန္းက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ၀ယ္ေပးထားတာ။ Pooh နဲ႔ Piglet ကုိပဲ ၾကိဳက္လုိ႔ ၂ ေကာင္ပဲ ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ အသားေလးေတြက အရမး္ႏူးညံ့တာပဲ။

ဒီအရုပ္က ညီမေလး ျမရြက္ေ၀ က ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတာပါ။ ကေလးရရင္လည္း အမႊာေမြးေအာင္တဲ့ေလ။ :P


အခုတစ္ေခါက္ ဂ်ပန္ ျပန္ေရာက္ခါစတုန္းက ယန္း ၁၀၀ ဆုိင္သြားျပီး ၃ ရုပ္္ ၀ယ္လာခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ တစ္ရုပ္ ယန္း ၂၁၀ ျဖစ္သြားျပီ္။ ေရွ႕က ဖ်ံအျဖဴေလးက Hokkido က ၀ယ္လာခဲ့တာ။ ယန္း ၈၀၀ ေပးရတယ္။

ဒီေခြးရုပ္အၾကီးေလးက စင္ကာပူက သူငယ္ခ်င္း လက္ေဆာင္ေပးတာ။ အဲဒီအရုပ္ေလးရေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ သူနဲ႔ အေဖာ္ရေအာင္ ယန္း ၁၀၀ ဆုိင္က ေခြးေလး ကပ္ေပးထားတာ။ :)

အိမ္ထဲမွာထားရင္ ဒီလုိထားရတယ္။ အရုပ္စင္မ၀ယ္ျဖစ္ေသးေတာ့ ၾကမ္းျပင္မွာပဲ စုထားလိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ ေသးတဲ့ အရုပ္ေတြကေတာ့ စင္ေပၚမွာေပါ့။ (ၾကြားတဲ့အထဲမွာ TV မပါဘူးေနာ္.. :D)

ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၀၈။

ပြဲေစ်းတန္း

ႏုိ၀င္ဘာလ ဆုိေတာ့ ရုံးနားမွာ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေလ့ရွိတဲ့ Shinno ပြဲေတာ္ခ်ိန္ ေရာက္လာျပန္ပါျပီ္။ မႏွစ္က ပြဲေတာ္ အေၾကာင္းကုိ ဒီပုိ႔စ္ မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီေန႔က ၂၂ ရက္ေန႔ဆုိေတာ့ ပြဲေတာ္ စတဲ့ရက္ပါ။ ဒီက ပြဲေစ်းတန္းကုိ ေလွ်ာက္မိေတာ့ ျမန္မာျပည္က ပြဲေစ်းတန္းေတြကုိ သတိရမိတယ္။

*****

အရင္ မဆလ ေခတ္တုန္းကေတာ့ က်မတုိ႔ျမိဳ႕မွာ ပြဲေစ်းဆုိရင္ လြတ္လပ္ေရးကြင္းလုိ႔ ေခၚတဲ့ ကြင္းၾကီးထဲမွာ က်င္းပေလ့ရွိတယ္။ ကြင္းကလည္း အက်ယ္ၾကီးပဲ။ အလည္မွာ ေရကန္ၾကီးလည္း ရွိတယ္။ ဇာတ္ပြဲ၊ ရုပ္ရွင္ရုံ၊ မိန္းမလ်ာေတြ ကတဲ့ ဇာတ္ရုံေတြ အျပင္ တျခားရုံေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ကေလးေတြအတြက္ဆုိ ကားလုိလုိ ေလယာဥ္ပ်ံလုိ လည္ေနတဲ့ ရဟတ္အေသးေတြလည္းရွိတယ္။ ရဟတ္ၾကီးေတြကုိေတာ့ လူၾကီးေတြ စီးေနၾကတာ ေဘးကပဲ အသာေငးဖူးတယ္။ တခါမွေတာ့ မစီးဖူးဘူး။ တခ်ိဳ႕လည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ရႈးရႈးေတြ ေပါက္ခ်တယ္လုိ႔ ေျပာသံ ၾကားဖူးတယ္။

ေခတ္ကာလ ေရြ႕လ်ားလာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးကြင္းၾကီးလည္း ဘုရင့္ေနာင္လမ္း ေဖာက္လိုက္တာ ႏွစ္ျခမ္းကြဲပါေလေရာ။ ကြင္းထဲမွာရွိတဲ့ ကန္ၾကီးလည္း လမ္းေဖာက္ဖုိ႔ဆိုျပီး ေျမဖုိ႔ပစ္လိုက္ၾကတယ္္။ တခ်ိဳ႕လည္း သိမယ္ထင္ပါရဲ႕။ အင္းစိန္ ဘီအုိစီ မွတ္တုိင္နားက ကြင္းအက်ယ္ၾကီးပါ။ အခုဆုိရင္ အဲဒီေနရာမွာ ဂက္စ္ ဆုိင္ျဖစ္သြားျပီ။ ေနာက္ေတာ့ လြတ္ေနတဲ့ ေျမေနရာေတြမွာ ၀န္ထမ္းအိမ္ယာေတြ ေဆာက္လိုက္တာ လြတ္လပ္ေရးကြင္းဆုိတာ သမုိင္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ျပီလုိ႔ ေျပာရမလုိပါပဲ။ အင္းစိန္မွာ လြတ္လပ္ေရးကြင္းၾကီး မရွိေတာ့ ပြဲေစ်းေတြက အဆင္ေျပတဲ့ေနရာေတြမွာပဲ က်င္းပရေတာ့တာေပါ့။ အရင္တုန္းကလုိမ်ိဳး ဇာတ္ေတြ ဘာေတြလည္း မသြင္းႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး။

က်မတုိ႔ အိမ္နားမွာဆုိရင္ ရပ္ကြက္က စုေပါင္းတည္ထားတဲ့ ဘုရားတစ္ဆူရွိပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ဘုရားပြဲေတာ္ရက္ဆုိရင္ ရပ္ကြက္က ေစ်းသည္ေတြေရာ တျခားက ေစ်းသည္ေတြပါ ပြဲေစ်းေရာင္းၾကတယ္။ လက္ထုိးရုပ္ကတဲ့ ဇာတ္ရုံလည္း ရွိတယ္။ ျပီးေတာ့ ရဟတ္ေတြလည္း ရွိတယ္။ တခါတေလလည္း ေမ်ာက္၊ ေခြးတို႔လုိ အေကာင္ေလးေတြကုိ အကၤ်ီေလးေတြ ၀တ္ေပးထားျပီး သူတုိ႔ကုိ အမူအရာလုပ္ခိုင္းတဲ့ ဇာတ္ရုံလုိမ်ိဳးေတြလည္း ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သီခ်င္းဆုိခိုင္းတယ္နဲ႔တူတယ္။ တစ္ညမွာ ၃ ပြဲေလာက္ ျပရင္ အေခါက္တုိင္းက ဒီသီခ်င္းပဲ ဆုိေနတာ။ အျပင္က နားေထာင္ေနတဲ့ က်မတုိ႔ေတာင္ အလြတ္ရတယ္။ ကားဂိတ္နားမွာဆုိေတာ့ လူလည္း စုံတယ္။ ေစ်းသည္လည္းစုံတယ္။

ဘုရားပြဲဆုိေတာ့လည္း အစားအစာ ေရာင္းတဲ့သူရွိသလုိ ကေလးေတြအတြက္ အရုပ္မ်ိဳးစုံ ေရာင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ကြင္းပစ္ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလေသနတ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ပစ္ျပီး ပစၥည္းယူတဲ့ ကစားပြဲမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ မုန္႔ဆုိင္ဆုိလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ မုန္႔လင္မယား၊ ေရမုန္႔ ၊ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္၊ ဘိန္းမုန္႔၊ မုန္႔လုံးၾကီး၊ မုန္႔ေလေပြ စတဲ့ ဆုိင္ေသးေတြက စျပီး မုန္႔ဟင္းခါး အသုပ္စုံ ၊ အေၾကာ္စုံ၊ ဘူးသီးေၾကာ္္ စတဲ့ ဆုိင္ၾကီးေတြ အဆုံးေပါ့။ အဲဒီလုိ ေစ်းဆုိင္ေတြက ပြဲေစ်းတုိင္း မပါမျဖစ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ျပီး ၀က္သားတုတ္ထုိးေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြလည္း ၂ ဆုိင္ ၃ ဆုိင္။ တခ်ိဳ႕လည္း လက္ဆြဲလို႔ရျပီး သယ္လုိ႔ လြယ္တဲ့ ျခင္းလုိမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေရာင္းေနတာ ရွိသလို က်က်နန ခုံေလးေတြ ခ်ျပီး ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ “ေပါင္ ၁ ခါခ်ိန္ ၅ က်ပ္” လုိ႔ ေရးထားျပီး ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြ ထြန္းထားတဲ့ ဆုိင္ေလးေတြလည္း မနည္းဘူး။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ၂၀ က်ပ္ျဖစ္လာတယ္ ထင္တယ္။ အခုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ေနျပီလဲ မေျပာတတ္ဘူးရယ္။ စကၠဴနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ဗႏၶဳလဦးထုပ္ေတြ ဓားေတြ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ေတြလည္း ေတြ႕ရတတ္တယ္။ က်န္ေက်ာင္းေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ ဗႏၶဳလဦးထုပ္ေနရာမွာ က်န္ေက်ာင္းဦးထုပ္ေတြ အစားထုိးျပီး ေရာင္းၾကတယ္။ မ်က္ႏွာဖုံးအတု ေရာင္းတာေတြလည္း ပါတယ္။ တျခား တုိလီထြာလီေလးေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အကုန္ေတာ့လည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။

အရင္တုန္းက ပြဲေစ်းတန္းမွာ ေရာင္းတဲ့ မုန္႔ေတြက စားလုိ႔ ေကာင္းတယ္။ ဘူးသီးေၾကာ္ဆုိရင္လည္း ပြဲေစ်းတန္းက ဘူးသီးေၾကာ္က ပုိျပီး အရသာ ရွိသလုိပဲ။ ဘူးသီးေၾကာ္ကုိ အခ်ဥ္ရည္နဲ႔ ဆလတ္ရြက္နဲ႔ အတူစားတာ သတိရမိတယ္။ ျပီးရင္ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္လည္း ၾကိဳက္တယ္။ ေရမုန္႔ကေတာ့ အိမ္က ၀ယ္ေကၽြးရင္ စားလိုက္တာပဲ။ အရမး္အၾကိဳက္ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခုေနာက္ပုိင္း ပြဲေစ်းမွာ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆုိင္ေတြလည္း ေရာင္းရတာ မကုိက္လုိ႔လား မသိဘူး၊ အရသာ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ျပီးေတာ့ ျဖစ္သလုိ ေရာင္းေနရတာဆုိေတာ့ ဖုန္ကလည္း တေထာင္းေထာင္းပဲ။ ဘာမွလည္း အုပ္ထားျပဳထားျခင္း မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ပြဲေစ်းလုပ္ရတာက ကားလမ္းေပၚျဖစ္ကုန္တာဆုိေတာ့ သြားလာရတာ အဆင္မေျပေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ပဲ အိမ္နားမွာ လုပ္တဲ့ ပြဲေစ်းတန္းေတာင္ မေလွ်ာက္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။

*****

Shinno ပြဲေတာ္ရဲ႕ ပြဲေစ်းတန္းကလည္း ရန္ကုန္ပြဲေစ်းတန္းနဲ႔ ဆင္ပါတယ္။ ဇာတ္ရုံေတြ ဘာေတြေတာ့ မရွိဘူးေပါ့ေလ။ မုန္႔ဆုိင္ေတြ မ်ားတယ္။ ဂ်ပန္မုန္႔မ်ိဳးစံုေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဆုိင္၊ ျမန္မာျပည္က မုန္႔လင္မယားနဲ႔ ဆင္တဲ့ တာကုိရာကိ (takoyaki) ၊ ျပီးေတာ့ ရာသီဥတု ေအးလာလုိ႔ ဂ်ပန္ေတြ စားတတ္တဲ့ အုိဒန္း (Oden) လုိ ဆုိင္ေတြ၊ အသားကင္ဆုိင္၊ ၾကက္သားေၾကာ္ဆုိင္္၊ မုန္႔အခ်ိဳေတြ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္၊ ramen ေခါက္ဆြဲဆုိင္၊ ကေလးေတြအတြက္ ကစားစရာဆုိင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိင္ေတြက အေနာက္ဖက္မွာ ထုိင္စားလုိ႔ရေအာင္ က်က် နန ျပင္ေပးထားတယ္။ ပြဲေတာ္လာတဲ့သူေတြက ၀ယ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စားသြားၾကတာမ်ားပါတယ္။

က်မတုိ႔ ေရာက္သြားေတာ့ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္ရွိပါျပီ။ လူသိပ္မမ်ားေသးေတာ့ ဆုိင္ေတြလည္း အေရာင္းအ၀ယ္ ေကာင္းတဲ့ပုံမရပါဘူး။ ဒီတစ္ပတ္မွာ ပိတ္ရက္ ၃ ရက္ ရတဲ့အျပင္ အခုခ်ိန္ကလည္း မုိမိဂ်ိအရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းေနတာဆုိေတာ့ တျခားေနရာေတြကုိ ခရီးထြက္တဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။ က်မတုိ႔ကသာ ပြဲေစ်းတန္း မေလွ်ာက္ရတာ ၾကာလုိ႔ တကူးတက သြားၾကတာ။

ပြဲေစ်းတန္းဆုံးရင္ Osaka မွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ မိဒုိးဆုဂ်ိ (Midosuji ) လမး္မက်ယ္ၾကီးကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းတေလွ်ာက္မွာ စိုက္ထားတဲ့ အိခ်ိဳးပင္ ( ichou イチョウ) ရဲ႕ အရြက္ေတြက အခုဆုိရင္ ရာသီဥတု ေအးလာလုိ႔ ၀ါတဲ့ဘက္ကုိ အေရာင္ ေျပာင္းကုန္ပါျပီ။ အပင္ရဲ႕ အရြက္ကုိ အနီးကပ္ ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ အေပၚ Banner က အတုိင္းပါပဲ။ ဒီေန႔ ေန႔လည္ ပြဲေစ်းတန္းေလွ်ာက္တုန္းက ရုိက္လာခဲ့တဲ့ ေစ်းဆုိင္ပုံေတြေရာ၊ ၀ယ္စားခဲ့တဲ့ မုန္႔ေတြေရာ Blog ေပၚကေနတဆင့္ ျပန္လည္ ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။

*ပြဲေတာ္ရွိတဲ့ လမ္း

*လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ မုန္႔ဆုိင္ေတြက အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ကုိယ္၀ယ္စားခဲ့တဲ့ မုန္႔ဆုိင္ေလာက္ပဲ ဓာတ္ပုံရုိက္ယူခဲ့ရတယ္။

*ေအာက္ကပုံေတြက ကေလးေတြအတြက္ အရုပ္ဆုိင္ေတြပါ။ ပထမဆုံးပုံက မွ်ား ၃ ေခ်ာင္းနဲ႔ ပစ္ရတာ။ ပစ္လိုက္တဲ့ေနရာေပၚမူတည္ျပီး အမွတ္ေတြ ကြဲသြားတာေပါ့။ ရမွတ္ေပၚမူတည္ျပီး အရုပ္ေတြ ေပးတာ။

*ကေလးေလးကုိ သေဘာက်လုိ႔ တမင္ရုိက္ယူထားတာ။ ကေလးေတြကုိ ေရထဲက အရုပ္ေလးေတြ ဆယ္ယူခိုင္းတာပါ။ ေပးလိုက္တဲ့ ဇကာခြက္ေလးက ပါးပါးေလးရယ္။ ေျဖးေျဖးခ်င္းခပ္မွ အရုပ္ေတြက ရမွာ။ ကေလးေတြက သူတ႔ိုအားေလးနဲ႔ ဆယ္တာေတာင္ ခဏေလး ဇကာျပဲသြားတယ္။ တစ္ခါဆယ္ရင္ ယန္း ၅၀၀ ေပးရတယ္။ ဆယ္လုိ႔ ရရ မရရ ကေလးေတြကုိ ေရထဲက အရုပ္ေလး ၃ ခုယူခ်င္ရင္ ယူလုိ႔ရတယ္။ မယူခ်င္ရင္လည္း ကာတြန္းရုပ္ လက္ကုိင္အိတ္ေလးေတြ ယူလုိ႔ရတယ္။

*အေပၚက ကစားနည္းအတုိင္းပါပဲ။ ငါးေတြ လိုက္ဖမ္းရတာ။ တခါဖမ္း ယန္း ၃၀၀၊ ၄၀၀ ေလာက္ရွိတယ္။ ကေလးေတြအသက္အရြယ္ေပၚလိုက္ျပီး ေပးရတာေပါ့။ ဖမ္းလုိ႔ရတဲ့ ငါးေတြကုိ အိမ္ကုိ ယူသြားလုိ႔လည္း ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေလးေလးေတြက ငါးေတြ ဆယ္ျပီးသြားေတာ့ Bye Bye ဆုိျပီး ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။

*ဒီမုန္႔ကုိ ဓာတ္ပုံခ်ည္းပဲ ျမင္ရရင္ ဘာမုန္႔မွန္းသိမယ္ မထင္ဘူးရယ္။ က်မကေတာ့ တကယ္ကုိ မသိခဲ့ဘူး။ ငွက္ေပ်ာသီးကုိ ေခ်ာကလက္အရည္သုတ္ျပီး ေရာင္းတာ။ အခ်ိဳမၾကိဳက္လုိ႔ မ၀ယ္စားျဖစ္ဘူး။ တမင္ ဓာတ္ပုံရိုက္ယူထားတာ။

*အထုပ္ၾကီးက ယန္း ၁၀၀၀ တဲ့။ အေသးက ယန္း ၅၀၀။

*ေစ်းဆုိင္ေနာက္ဖက္မွာ ထုိင္ စားလို႔ရေအာင္ ေနရာခင္းထားတာ။ လူရွင္းလို႔ ဓာတ္ပုံရိုက္လုိ႔ရတာ။ အဲဒီ ဆုိ္င္က ေရာင္းတာ အသားကင္နဲ႔ အေအးမ်ိဳးစုံပါ။ ေအာက္က ကမာေကာင္ နဲ႔ ျပည္ၾကီးငါးကင္ကုိ ယန္း ၁၀၀၀ ေပးလိုက္ရတယ္။ တစ္ခု ယန္း ၅၀၀။ ၀ယ္စားလိုက္တာ မတန္ဘူး..

*ေခါက္ဆြဲဆုိင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ေရာင္းေနတဲ့ ဘုိးဘုိးၾကီးကုိ သနားတာနဲ႔ ၀ယ္စားလာတာ။ တစ္ပြဲ ယန္း ၅၀၀ ေပးရတယ္။

*ပဲြေစ်းတန္းဆုံးရင္ Osaka ရဲ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ လမ္းမက်ယ္ၾကီးကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလမ္းမၾကီးတစ္ေလွ်ာက္မွာက Branded ဆုိင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္။ အရြက္၀ါေနေတာ့ မီးပြိဳင့္နီေနတုန္း ၂ ေယာက္သား လမ္းလယ္ကေန တက္ရုိက္ထားၾကတာ။

ႏုိ၀င္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၀၈။

ျမန္မာစကား ႏွင့္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး - ၁

က်မတုိ႔ ျမန္မာျပည္က ေခတ္လူငယ္ေတြဟာ ျမန္မာစကားအျပင္ တျခား ဘာသာစကား တစ္ခုခုကို သင္ယူၾကတာ မ်ားပါတယ္္။ ကုိယ္တုိင္က မသင္ခ်င္ရင္ေတာင္ မိဘေတြက အနည္းဆုံး အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္းေလာက္ကို တက္ဖုိ႔ အားေပးၾကျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းစာအျပင္ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းအားရက္ဆုိရင္ အဂၤလိပ္၊ တရုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ကုိရီယား၊ ျပင္သစ္ စတဲ့ စကားေျပာသင္တန္းေတြမွာ သက္တန္းတက္ဖုိ႔ သြားလာေနၾကတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဘြဲ႕ရျပီးသြားရင္လည္း UFL မွာ ဒီပလုိမာဘြဲ႕ယူဖုိ႔ ကုိယ္၀ါသနာပါတဲ့ ဘာသာစကား တခုခုကုိ ဆက္ျပီး သင္ယူၾကျပန္ေရာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားထြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္တြင္းမွာပဲ စကားျပန္အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏုိင္ငံျခား တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းေလွ်ာက္ခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သင္ယူေနၾကတာပါ။ က်မတုိ႔ ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြ တျခားဘာသာစကားကုိ ေလ့လာေနၾကသလုိ ဒီမွာ ရွိေနတဲ့ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြလည္း သူတုိ႔ ၀ါသနာ ပါတဲ့ ဘာသာစကားတစ္ခုခုေတာ့ ေလ့လာ သင္ယူေနၾကတာပါပဲ။ အခုေျပာမွာကေတာ့ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ ျမန္မာစာ ေလ့လာတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။

အရင္တုန္းကဆုိ တခ်ိဳ႕ဂ်ပန္ေတြက ျမန္မာျပည္ဆုိတာ ဘယ္ေနရာလဲ မသိၾကဘူး။ ထုိင္းကုိေတာ့ သိၾကတယ္။ ထုိင္းနဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံ၊ ထုိင္းကေန ဆက္သြားရင္ ေရာက္တယ္ဆုိျပီး ေျပာျပရတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘိရုမာလုိ႔ ေျပာလိုက္ရင္္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္-စံ ရွိတဲ့ႏုိင္ငံလား ဆုိျပီး ျပန္ေမးၾကတယ္။ အဲဒါကုိေတာ့ သိတဲ့သူမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုဆုိရင္ Mr. Nagai Kenji နဲ႔ Nargis ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကုိ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိကုန္ၾကပါျပီ။ ေကာင္းသတင္းေတာ့ မဟုတ္လွဘူး။ ထားပါေတာ့ေလ။ စကားျပန္ဆက္ရရင္ အလုပ္ထဲက အသိေတြနဲ႔ ပါတီမွာ ေတြ႕လုိ႔ စကားေျပာျဖစ္ျပီဆုိရင္လည္း ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးအေၾကာင္း၊ ျမန္မာစကားအေၾကာင္းကုိ စိတ္၀င္တစား ေမးၾကတယ္။ အဲဒါဆုိေတာ့ ကုိယ္ကလည္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ျပန္ေျပာျပေပးရတာေပါ့။ သူတိ႔ုေမးတာကုိလည္း ဂရုစိုက္ျပီး ျပန္ေျဖရတယ္။ ကုိယ့္အေျဖက တစ္ခုခု မွားသြားမွာလည္း စုိးရိမ္တယ္ေလ။ “မဂၤလာပါ”၊ “ေနေကာင္းလား”၊ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”၊ “စားေကာင္းတယ္” ၊ “အရသာရွိတယ္” ၊ “ဟုတ္ပါတယ္”၊ “မဟုတ္ပါဘူး” စတဲ့ စကားလုံး တုိတိုေတြကုိ မွတ္ရလြယ္ေအာင္ ေျပာျပေပးျပီး သင္ေပးရတယ္။

ဒါေပမယ့္ ရုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြက စိတ္၀င္စားလုိ႔ သိခ်င္တာေလာက္ပဲရွိတာ၊ ျမန္မာစကားေျပာ သင္ဖုိ႔ ကုိေတာ့ လုံးလုံး စိတ္၀င္စားပုံမရဘူး။ သူတုိ႔ကုိ ျမန္မာလုိ ေရးျပရင္လည္း အ၀ုိင္းေတြကုိ ဆက္ထားတယ္လုိ႔ပဲ ျမင္ၾကတယ္။ ေနာက္ျပီး ဂ်ပန္လူမ်ဳိးမွာက “င” အသံ၊ “ထ” အသံ၊ “သ” အသံ ၊ “လ” အသံ မရွိဘူး။ “ရ” (ra) သံပဲ ရွိတယ္။ အသံအနိမ့္အျမင့္လည္း မရွိေတာ့ သူတုိ႔က ေမးလုိ႔ ေျပာျပေပးရင္ေတာင္ “ခက္တယ္” ဆုိျပီး ေျပာၾကတယ္။ က်မတုိ႔ ျမန္မာနာမည္ေတြကုိလည္း မွန္ေအာင္ မေခၚႏုိင္ၾကဘူး။ အဲဒါဆုိေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ စျပီး မိတ္ဆက္ျပီ ဆုိကတည္းက ကုိယ့္ရဲ႕ ေရွ႕ဆုံးနာမည္ေတြကုိပဲ မွတ္ရလြယ္ေအာင္ ေျပာျပီး မိတ္ဆက္ရတယ္။ ဥပမာ က်မကုိဆုိ “ႏု” လို႔ေခၚပါဆုိျပီး ေျပာျပေပးထားလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလုံးက Nu-san၊ NuNu-san, Nu-chan ဆုိျပီး ေခၚၾကတယ္။

*****

က်မအမ်ိဳးသားက Tokyo မွာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ေနဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာစကား ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တဲ့ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆုံဖူးတယ္လုိ႔ သူျပန္ေျပာျပတယ္။ သူေတြ႕ဖူးတဲ့ဂ်ပန္ဦးေလးၾကီးဆုိရင္ ေတြ႕သမွ် ၾကားသမွ် ျမန္မာစကားအသုံးေတြကုိ စာအုပ္ထဲေရးမွတ္ျပီး ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတြ႕တာနဲ႔ စာအုပ္ဖြင့္ျပီး ျမန္မာလုိ ၾကိဳးစားျပီးေျပာပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ပဲ ဟုိလူက သင္ေပး ဒီလူကသင္ေပးနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ဗလာစာအုပ္မွာ ျမန္မာစကားေျပာေတြ မွတ္ထားတာ အမ်ားၾကီးပဲတဲ့။ ေနာက္ျပီး ျမန္မာလုိလည္း ေရးတတ္တယ္။ ျမန္မာသီခ်င္း ကာရာအုိေကလည္း ဆုိႏုိင္တယ္ဆုိလုိ႔ က်မျဖင့္ ၾကားတုန္းက အံ့ၾသေနတာ။ အဲဒီ ဦးေလးၾကီးက ဂ်ပန္မွာ အျငိမ္းစားယူထားျပီး ျမန္မာျပည္ကုိ သြားလည္ရင္းက သေဘာက်လုိ႔ ျမန္မာစကားကုိပါ ၾကိဳးစားျပီး ေလ့လာသင္ယူေနတဲ့သူပါ။

က်မတုိ႔ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ Tokyo သြားတုန္းကလည္း အဲဒီလုိပဲ။ ေရာက္တုန္း ျမန္မာအစားအစာေတြ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ကုိ သြားတာ ဓာတ္ေလွကားမွာ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုံပါတယ္။ သူတုိ႔ကလည္း က်မတုိ႔ သြားမယ့္ ျမန္မာဆုိင္ကုိ လာၾကတာ။ ျမန္မာဆုိင္က ေစာေသးလို႔ မဖြင့္ေသးပါဘူး။ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း ဆုိင္မဖြင့္ေသးဘူးဆုိျပီး ေျပာဆုိေနတာ ေစာေစာက ဂ်ပန္မေလးေတြ ၾကားသြားတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ “ျမန္မာျပည္ကလား”ဆုိျပီး ျမန္မာလုိေမးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာရင္း သူတုိ႔ေမးသမွ်ကုိ ေျဖရတာေပါ့။ ျပန္ေျဖရင္း စိတ္ထဲကေန “ျမန္မာစကားအေတာ္ေလး ေျပာႏုိင္တယ္”လုိ႔ ေတြးေနမိေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္လည္း ေရာက္ဖူးၾကတယ္ လို႔ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခု အံ့ၾသတာက ဆုိင္ေရွ႕မွာ ကပ္ထားတဲ့ “အဂၤါေန႔ဆိုင္ပိတ္သည္” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္က စာကုိ ေကာင္းေကာင္းဖတ္ႏုိင္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ ျမန္မာဆုိင္ကုိ လာၾကတာ ခရစ္ယာန္အသင္းက ထုတ္တဲ့ စာေစာင္ေတြ ကမ္းဖုိ႔ လာၾကတာ။ က်မတုိ႔ကုိလည္း စာေစာင္ေတြ ကမ္းလုိ႔ ယူခဲ့ရေသးတယ္။ က်မျဖင့္ တျခားလူမ်ိဳးျခားက ျမန္မာလုိ ၾကိဳးစားျပီး ေျပာတာကုိ ၾကားရတာ ဘယ္လုိ ၀မ္းသာမွန္းမသိဘူး။ စိတ္ထဲလည္း တစ္မ်ိဳးပဲ။

*****

ရုံးကအသိ ဂ်ပန္မေလးက Asian Library Club ဆုိျပီး NGO က ဖြင့္တဲ့ အာရွဘာသာစကားသင္တဲ့ ေက်ာင္းမွာ ဟိႏၵဴစာသင္ယူေနပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ျမန္မာစာ သင္ေပးတဲ့ အတန္းလည္းရွိျပီး ျမန္မာစာသင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ စကားေျပာ ေလ့က်င့္ေပးဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ေက်ာင္းကုိ လာလည္ဖုိ႔ က်မတုိ႔ကုိ ေခၚပါတယ္။ က်မကလည္း ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြက ျမန္မာစာသင္ေနတာကုိ စိတ္၀င္စားလုိ႔ လာခဲ့ေပးပါ့မယ္လုိ႔ ကတိေပးလိုက္ျပီး ဒီအပတ္ ပိတ္ရက္မွာ အဲဒီေက်ာင္းကို သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။

က်မတုိ႔ေရာက္သြားေတာ့ ေန႔လည္ ၁၁ နာရီေလာက္ရွိပါျပီ။ ေက်ာင္းမွာက ျမန္မာဆရာမၾကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းသား ၂ ေယာက္ရွိပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၊ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ပါ။ သူတုိ႔ ျမန္မာစာ သင္ေနၾကတာ ၆ လေလာက္ေတာ့ ရွိျပီ။ က်မတုိ႔နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ျမန္မာလုိ ေမးလိုက္တာစုံေနတာပါပဲ။ က်မတုိ႔လည္း သူတုိ႔ေမးသမွ်ကုိ စိတ္ရွည္ရွည္ျပန္ေျဖေပးပါတယ္။ မွားရင္လည္း ရီလိုက္ၾကေပါ့။ သူတုိ႔ ျမန္မာစကားေျပာက အရမ္းအားရဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ ဆရာမၾကီးကလည္း သူတုိ႔ကုိ ျမန္မာနာမည္ေပးထားေသးတယ္။ ဂ်ပန္ဦးေလးကုိေတာ့ “ကုိျမင့္သန္းေမာင္”တဲ့၊ ဂ်ပန္မေလးကုိေတာ့ “မေအးႏွင္းအိအိ”တဲ့။ သူတုိ႔ကုိယ္ သူတုိ႔ မိတ္ဆက္ေတာ့ ျမန္မာနာမည္နဲ႔ပဲ မိတ္ဆက္လုိ႔ ဂ်ပန္နာမည္ေတာင္ မသိခဲ့ရပါဘူး။ က်မတုိ႔ကုိ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြက “ဘယ္မွာေနတာလဲ”၊ “ဘာအလုပ္လုပ္ပါသလဲ”၊ “ဂ်ပန္ေရာက္တာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာပါျပီလဲ”၊ “မိသားစု ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိပါသလဲ”၊ “နာမည္ဘယ္လုိေခၚပါသလဲ”၊ “ျမန္မာျပည္ကုိ ဘယ္ေတာ့ျပန္မလဲ”၊ “ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပန္တာပါလဲ” အစရွိသျဖင့္ေပါ့။ အားလုံးေတာ့လည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး “အား ပါတယ္” ကုိ “အ ပါတယ္” ဆုိျပီး မွားေျပာလုိ႔ ၀ုိင္းရီရေသးတယ္။

သူတုိ႔ကုိေတာ့ “ျမန္မာစာ ဘာျဖစ္လုိ႔ သင္တာလဲ” ဆုိျပီး ေမးျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္မေလးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ အရမး္ခ်စ္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာ အၾကာၾကီးေနခ်င္ပါတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ သူျမန္မာျပည္ကုိ ထပ္သြားလည္ဦးမွာပါ။ ျမန္မာျပည္ကုိ တစ္ေခါက္ေရာက္ဖူးတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္က ဘုရား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြက ဂ်ပန္မွာရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႕ မတူေၾကာင္း၊ ျမန္မာအစားအစာ မုန္႔ဟင္းခါး၊ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆြဲ သိပ္ၾကိဳက္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္မွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းဂ်ပန္မေလးေတြ ရွိတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရ႕ဲ နာမည္ကုိ သိလိုက္တာနဲ႔ ဘယ္ေန႔ေမြးတာလည္းဆုိတာကုိ သိရတာ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္းေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္က ထမီကုိ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့အတြက္ အမ်ားၾကီး ၀ယ္ထားျပီး ေက်ာင္းလာရင္ ထမီပဲ ၀တ္ေၾကာင္း ဒီေန႔မွ ဂ်ပန္ရုိးရာ ကီမုိႏုိကုိ ၀တ္လာမိတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ငါးပါးသီလကုိ အရမ္းစိတ္၀င္စားျပီး ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာေတြနဲ႔ မတူေၾကာင္း၊ ပါဠိ ဖတ္ရတာ ခက္တဲ့အေၾကာင္း၊ စတဲ့ စတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ ၾကားရတာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အတြက္ တကယ္ကုိ အံ့မခန္းပါပဲ။

ဂ်ပန္ဦးေလးၾကီးကေတာ့ “ျမန္မာျပည္ကုိ သြားလည္ခ်င္လုိ႔ ျမန္မာစကားကုိ သင္တာပါ”တဲ့။ ေနာက္ျပီး ဆရာမၾကီးက ငါးပါးသီလ အေၾကာင္းကုိ ဂ်ပန္လုိ ရွင္းျပေပးလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ လက္အုပ္ခ်ီျပီး သူ ဗုဒၶဘာသာပဲ လုပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ေန႔လည္ ၁ နာရီခဲြမွာ ကေမၻာဒီးယားအတန္း ရွိတာနဲ႔ ျမန္မာစာသင္တန္းကုိ ျပီးဆုံးပါတယ္။

ဒီေန႔ စာသင္ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳအသစ္ရလုိ႔ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျပီးျပန္လာခဲ့ၾကတာေပါ့။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ ျမန္မာစကားကုိ ၾကိဳးစားျပီး ေလ့လာသင္ယူတဲ့အတြက္ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ က်မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိ “ေနာက္တစ္ပတ္လည္း လာခဲ့ေပးပါ၊ ဂ်ပန္စကားသင္ေပးပါမယ္” လုိ႔ေျပာတာနဲ႔ “လာခဲ့ေပးပါမယ္” လုိ႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ က်မက ဂ်ပန္ဦးေလးၾကီးအတြက္ အမ်ိဳးသားရဲ႕ ပုဆုိးအသစ္တစ္ထည္ လက္ေဆာင္ေပးျပီး ၀တ္ၾကည့္ခုိင္းမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားတယ္။

*****

လူမ်ိဳးျခားေတြက ျမန္မာစကားကုိ ၾကိဳက္လုိ႔ပဲ သင္သင္၊ ၀ါသနာပါလုိ႔ပဲ သင္သင္။ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ သင္သင္ေပါ့။ က်မကေတာ့ အားလုံးကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီေပးခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ကူညီတတ္တယ္၊ စိတ္သေဘာေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ကုိလည္း ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားေစခ်င္သလုိ ျမန္မာကုိ ေကာင္းေသာနည္းနဲ႔ ကမၻာက သိေစခ်င္တာပါပဲ..

(ပုိ႔စ္ ၁၀၀ ေျမာက္ အမွတ္တရ)

ႏုိ၀င္ဘာ ၃၊ ၂၀၀၈။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္...

က်မက ညီမေလး ျမရြက္ေ၀ရဲ႕ ထမင္းဘူး Blog ကုိ ေန႔တုိင္းသြားၾကည့္ေနၾကပါ။ သူ႕ရဲ႕ Cbox မွာ ၾကာဇံခ်က္ ေကၽြးထားတာ ျမင္ျပီး စိတ္ထဲက ၾကာဇံခ်က္ စားခ်င္ေနတာ။ ဒီေန႔မနက္ မမြန္ ဆီ ေရာက္ေတာ့ အုန္းႏုိ႕ေခါက္ဆြဲ ခ်က္စားျဖစ္တယ္ဆုိတာနဲ႔ က်မလည္း အုန္းႏုိ႕ေခါက္ဆြဲ စားခ်င္လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ရက္က ၾကက္သား ဆီသတ္ထားျပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားတာ ရွိေနေတာ့ စားခ်င္တာ အလြယ္ လုပ္စားလိုက္ယုံပါပဲ။ ၾကက္သား ဆီသတ္ထားတာက ၂ မ်ိဳးစလုံးအတြက္ အဆင္ေျပတယ္ေလ။ ၾကာဇံခ်က္ပဲစားစား၊ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆြဲပဲ စားစားေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့ ၾကာဇံခ်က္ ခ်က္ျပီး မနက္ဖန္မွ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆြဲခ်က္စားဖုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာပဲ အဆုိတင္သြင္းျပီး ကုိယ္တုိင္ပဲ ေထာက္ခံလိုက္ေတာ့တယ္... :)

ၾကာဇံခ်က္ ခ်က္ရင္းက “မဇနိေလး ေနမေကာင္းရွာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Blog မွာေပ်ာက္ေနတာ” ဆုိျပီး သြား သတိရမိတယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ၾကာဇံခ်က္ စားခ်င္ေနမလား ေတြးမိလုိ႔ Blog ေပၚတင္လိုက္တာပါ။ အျပင္မွာလည္း တကယ္ေကၽြးခ်င္တာ။ ေနရတာေ၀းေနလုိ႔သာ။ ေနာက္ျပီး သီတင္းကၽြတ္မွာ လာကန္ေတာ့တဲ့ ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြေရာ၊ ဆုေတာင္းေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ၊ မုန္႔ဖုိး ေပးတဲ့ မမေတြေရာ၊ Blog ၾကြလာ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ အားလုံးကုိ ၾကာဇံခ်က္ေကၽြးပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာက အလွဴလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ လာမယ္ဆုိတာ အတိအက် ခန္႔မွန္းလုိ႔မရဘူးမုိ႔လား။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လူဦးေရထက္ ပုိပုိသာသာ ထည့္တြက္ထားရတာပဲ။ “ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာမယ္ဆုိတာ မသိတဲ့ အခါမ်ိဳးဆုိ အလြယ္တကူ ၾကာဇံခ်က္ ခ်က္ေကၽြးတာ အဆင္ေျပတယ္” လုိ႔ က်မတုိ႔ အေဒၚက ေျပာဖူးပါတယ္။ သူ႕အိမ္မွာ ဘုရားပင့္ျပီဆုိရင္ အျမဲ ၾကာဇံခ်က္ပဲေကၽြးတယ္။ ပြားလုိ႔လည္းလြယ္ (ေရထိုးလြယ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာ)၊ ခ်က္လုိ႔လည္းလြယ္၊ ပန္းကန္ေဆးရတာလည္း လြယ္ဆုိေတာ့ ၁ ခ်က္ခုတ္ရင္ ၃၊ ၄ ခ်က္ေလာက္ကုိ ျပတ္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ခ္ေပၚက သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာမယ္မွန္းမသိလုိ႔ ပြားရတာ လြယ္တဲ့ ၾကာဇံခ်က္ပဲ ခ်က္ေကၽြးလိုက္ေတာ့တယ္။ မပြားခင္ေလး သုံးေဆာင္သြားၾကပါဦးလုိ႔...

ေအာက္တုိဘာ ၁၉၊ ၂၀၀၈။